آخرین ویرایش:
تو تکمیل صحبتات 2 تا نکته هم اضافه کنم من خودم نینتندو سوییچ دارم تمام ماریوهای این چند سالم بازی کردم این بازی تو 2 تا قسمت واقعا از ماریوها هم سر تره یکی بحث دوال سنس هست با اینکه جوی کان هم یکسری قابلیت جالب داره ولی اصلا در حد و اندازه دوال سنس نیست و دوال سنس کلا تو یه لیگ دیگه سیر میکنه.وقته اعترافه:
من یکی از عشاق سری بازی ها ماریو گالاکسی هستم، اینجوری حساب کنید که هنوز گهگداری با نینتندو وی یه سر به سری بازی ها ماریو میزنم و هربار لذت میبرم.
وقتی کنسول ps5 خریدم آسترو رو بازی کردم و برای من یه بازی صرفا 7 از ده بود،(تو دل خودم میگفتم بچه ها سری بازی ماریو رو بازی نکردن که میگن این خیلییی شاخه) البته حق میدم بخاطر حس نوستالژی دوسش داشته باشین.
حدسم این بود که این شماره هم بخاطر قلقلک حس نوستالژی تا این حد تحویل گرفته شده.
تا اینکه من برای پسرم بازی آسترو بات گرفتم و گفتم بگیره بازی کنه حال کنه و
منم یه تستی بزنم ببینم چی به چیه
الله اکبر از این همه خلاقیت و شگرفی، بابااااااا این چیه اینا ساختن آخه؟
این بازی قشنگ ماریو لوله، مرحله به مرحله که سهله، استیج به استیج و سکو به سکو بازی پر از خلاقیته، واقعا دمشون گرم، اصلا روحم جلا پیدا کرد بازی کردم
خلاصه که از یه ماریو فن بشنوید که سری بازی ها ماریو گالاکسی جز 10 بازی عمرشه، این بازی واقعا ساخته دسته خدایانه