خب My Hero Academia هم تموم شد بالاخره
انیمه به شدت دوس داشتنی بود. پر از شخصیتای جور واجور که هیچکدومشون رو نمیشه دوس نداشت. برای دوس داشتن هر کدومشون بالاخره یه دلیل پیدا میکنی حتی اگه اوایل باهاش حال نکنی! از همون شروعش به چیزی که خیلی نظرمو جلب کرد و واقعا موثر بود که جذبش شدم، موسیقیش بود که مخصوصا توی سکانسای حساس خیلی قشنگ فضای اپیک رو ایجاد میکرد و به شدت هیجان زده میشدم. یه جاهایی به خودت میای میبینی تو ۳۰سالگی با دیدن این انیمه مثل چی خر کیف شدی و نیشت تا پشت سرت باز شده
مبارزات اپیک و صحنههای به یاد موندنی کم نداشت. به ظاهر یه انیمه سوپر هیرویی هستش و کاملا کلیشهای ولی خب خیلی قشنگ و جذاب روایتش میکنن و به لطف کرکترای بی شمارش هیچوقت خسته نمیشی! آلمایت به معنای واقعی کلمه هیروی به شدت خوب و اپیکی بود. یعنی واسش سنگ تموم گذاشته بودن توی صحنههای حساسی که درگیرشون بود. میدوریا ایزوکو هم خیلی داستان خوب و اپیکی داشت و خیلی خوب بهش پرداخت شد. باکوگو یکی از بهترین وُیس اکتینگای این انیمه بود با صدای همیشه خشن و عصبیش و قطعا تاپ ۳ شخصیتای مورد علاقم تو این انیمه. شوتو تودوروکی رفته رفته شخصیتش خیلی جالبتر شد. اون حالت بیخیال و خونسردیش بین اون شلوغی و هیاهو عالی بود. آیزاوا هم یکی از بهترینا بود مخصوصا اولین بار که میبینیمش تو اون حالت خیلی خوب بود. صحبت اولین دیدار شد باید از گرن تورینو هم نام ببرم. کف زمین بودم از خنده وقتی این موجودو دیدیم
چیساکی یکی از بهترین ویلنهایی بود که دیدم. واقعا عالی طراحیش کرده بودن و مخصوصا صدای خفنش به شدت جذابش کرده بود! شیگاراکی هم شخصیت مرموز و تاریک که همچنان دارن میسازنش تا ببینیم بالاخره چی میشه در آینده! خیلیییی شخصیتای زیادی داره لعنتی و بخوام در مورد همشون بنویسم ۱صفحه کامل میشه ولی خب بحث در مورد شخصیتا رو با مینورا مینِتا تموم میکنم که با نیم متر قد تمام توان و انرژیش رو میذاشت برای بهرهمند شدن از دخترای اطرافش. خیلی شخصیت کثیف و هیز و خوبی داشت
وقتی شروعش کردم واقعا انتظار نداشتم اینقدر جذبم کنه ولی خیلی چسبید. یه جورایی بالانس خوبی داشت بین اتفاقات حماسی و تاریک و طنز ولی خب شخصا ترجیح میدم بخش تاریکش بیشتر و بولدتر بشه. ولی خب مشخصه قراره انیمهی طولانی باشه باید ببینیم تو فصلای بعدی برنامشون چیه
پروژههای بعدیم خیلی زیادن و دیگه سخت شده مدیریت کردنشون و حقیقتا نمیدونم چی رو بذارم اول صف. اینجا هم بخوام نظر بپرسم فقط گیجتر میشم ولی خبر خوب اینکه خیلی داره حال میده انیمه دیدن و همونطور که قابل پیشبینی هستش اصلا برای کسانی که نمیبینن قابل درک نیس که تو چطور تو این سن یهو شروع کردی انیمه دیدن و عاشقش شدی. ولی خب من تفاوتی با دنیای گیم نمیبینم. از هر ۲ میشه تو هر سنی که باشی لذت ببری. اینقدر تنوعشون زیاده که هرچقدرم خنثی باشی، بالاخره سبک و انیمهی مورد علاقتو پیدا میکنی اگه دل بدی!
الانم بحث شروع کردن داغه بگم منم ۲سال پیش شایدم بیشتر با Fate/Zero شروع کردم و عاشقش شدم ولی خب اون زمان نشد که تبدیل بشه به سرگرمی اصلیم در کنار بازی. بیشتر وقت آزادم سر فیلم و سریال میرفت ولی الان دیگه با خیال راحت رگباری انیمه میبینم
موفق باشیم