مبارکه!
۱. اولین بازی رو یادم نیست واقعاً! فقط میدونم توی کنسول خودم نبود، چون PS1 رو اون اوایل نگرفتم و قبلش جاهای دیگه باهاش بازی کردم. ولی احتمالاً یکی از نسخههای Tekken بوده، شاید نسخهی دوم. البته یه گزینهی دیگه هم ممکنه بوده باشه: یکی از نسخههای Winning Eleven! در مجموع هرکدوم که بوده، توی دنیای بازی (بولینگ عبدو) تجربهش کردم به احتمال زیاد. اولین بازیای که به چشم دیدم هم ممکنه Resident Evil بوده باشه. یه کلوپی توی متل قو بود که از کودکی پاتوق من و داداشم بود، از روزهایی که آتاری و میکرو بازی میکردیم تا سگا. یکی از آخرین دفعاتی که رفتیم هم تازه پلیاستیشن آورده بود و در حالی که ما همچنان مشغول بازیهای دو بعدی با سگا بودیم، یه عده جمع شده بودن دور بازی خفن و ترسناکی که بعداً فهمیدم RE بوده!
۲. اولیش PS1 بود و لحظهی ورود شکوهمندش به خونه رو یادم نمیره! پدرمون با کنسول وارد خونه شد و من و داداشم هم با کلی ذوق و شوق رفتیم استریو کنج (توی مجتمع پایتخت) و یه سری بازی خریدیم، ترکیبی از بازیهایی که از قبل میشناختیم و بازیهایی که طبق رسم اون سالها توی آلبومش نگاه کردیم!
اون اوایل هم به سبک ۹۰٪ مردم به این کنسول میگفتیم سونی! مثلاً «سونی رو روشن کن بیام بازی کنم» یا «فلان بازی سونی رو خریدی؟» و... تا اینکه پدر گرامی انقدر رومون کار کرد و توضیح داد که این اسمش پلیاستیشن هست و سازندهی سونیه که از گمراهی در اومدیم! بگذریم که همچنان تا سالها بعد خیلیها میگفتن سونی 2 و سونی 3 و...
۳. سخته آقا! چطوری از بین این همه بازی یکی رو انتخاب کنم؟!
واقعاً نمیتونم از بین بازیهایی مثل Crash Bandicoot 3، Metal Gear Solid 3، Gran Turismo 4 و... فقط سراغ یکی برم و دلم برای بقیهشون میسوزه.
۴. واقعاً هرکدوم از کنسولهای سونی عطر و طعم خاص خودشون رو داشتن و سخت میشه انتخاب کرد (البته نظری در مورد ویتا ندارم و تنها موردی هست که سراغش نرفتم).
PS1 که خب اولین کنسول سونی بود و زمان خودش هم واقعاْ غوغایی به پا کرد! توی خارج هم با اینکه این کنسول خیلی بیشتر از N64 فروخت، ولی حداقل ملت به اون و بازیهاش هم دسترسی داشتن ولی توی ایران که PS1 رو میشه تقریباً تنها کنسول اون نسل دونست که وارد بازار شد و برای همین پدیدهی منحصربفردی برای ماها بود که تا قبلش به کنسولهایی با بازیهای دو بعدی عادت کرده بودیم و کلاً برعکس کامپیوتر که بازی سه بعدی هم داشت، مفهوم کنسول برامون یه چیز دیگه بود!
PS2 بیشترین خاطرات رو با این کنسول دارم. هم به خاطر بازیهای درجه یکش، هم به خاطر اینکه اون زمان دنیای اینترنت و وبلاگها و انجمنهای گفتگو هم با دنیای واقعی ما ترکیب شده بود و میتونستیم کلی بحث و گفتگو کنیم و کلاً اتمسفر اون دوران برام تکرار نمیشه.
PS3 واقعاً چیز خفنی بود و کلی بازی محشر داشت که فراموششون نمیکنم، ولی اون نسل به خاطر بازیهای مولتیپلتفرم که روی 360 تقریباً مفت بودن، بیشتر سرگرم اون بودم.
PS4 هم نیازی به تعریف نداره دیگه!
PSP رو هم در حد بقیهی کنسولهای سونی باهاش کار نکردم، ولی اون هم حس و حال خیلی خوبی به آدم میداد و تجربهی جالبی بود در زمان خودش.
در مجموع انتخاب برام سخته، ولی اگه مجبور باشم میگم PS2.