یادش بخیر چه شوق و ذوقی داشتیم(سر یه بازی با گرافیک و کیفیت کم)
ولی الان یه بازی میاد یا امیدی نداریم بهش یا خوشمون نمیاد یا کمپانی سازندشون سیاست غلط دارن یا مشکل فنی یا داستان یا یکنواختی و .....
من گیم های زیادی زده بودم اما گیمر نبودم فقط برای این که حال پسر عمومو بگیرم ( ) منم باهاش بازی می کردم تا این که یه روز بهم گفت اگه جرئت داری بیا یه بازی توپ دارم اونو بازی کنیم. خب من اون موقع کوچیک بودم و فکر نمی کردم بازی ترسناک منظورش باشه. اونم Resident Evil 3 گذاشت جلوم. دروغ نخوام بگم با بازیش خیلی خیلی ترسیدم ( فکر کنم اون موقع 8 سالم بود ) اما نمی دونم چه چیزی منو جذب اون بازی کرد. شاید هم کرکترش. من بی نهایت جذب Jill Valentine شده بودم برای دیدن جیل تو بازی های دیگه Resident Evil 1 خریدم و با پسر عموم بازی کردیم. اونجا از Chris Redfield خوشم اومد و Resident Evil Veronica X خریدم. تو اون بازی هم از Claire Redfield خوشم اومد. به همین ترتیب بیشتر رزیدنت هایی که اون موقع ساخته شده بودو تموم کردم و به سبک بازی مثل Resident Evil عادت کردم و رفتم بازی هایی که به RE شباهت داشتن بازی کردم و کم کم گیمر شدم.
حرف کلیم اینه : رزیدنت و کرکتر هاش منو گیمر کردن
کسی اینجا اشاره نکرد اما من دوره اصلی گیمر بودن خودم رو مدیون رمدی و شخصیت مکس پین بودم اون مکس 2 ... زندگی کردم با این بازی POP و هیتمن هم که دیگه جای خود دارن.
سوال بسیار خوبیه در مورد من واقعا این شخصیت ها رو دوست دارم و تجربه خودم رو مدیون این کرکتر ها هستم :
Big Boss
Solid Snake
47
Soap Mc Tavish
Leon S. Kennedy