نسل بی‌پایان

[slipkboy]

آیا PC Gaming مرده؟ آیا بازی کردن بر روی رایانه های شخصی امری اشتباه است؟
شما چطور فکر می کنید؟
با بازیسنتر همراه باشید.

نسل پایان ناپذیر
​

 

[Destruction]

مشکل همینه.
ما توی بازی های هیچ وقت Relationship های عمیق نمی بینیم، اصولاً شروع یه Relationship رو می بینیم چون ساختش درگیرکننده تر و جذاب تره. میشه روش مانور زیادی داد و گیمرها رو با توجه به facial impression و انیمیشن های صورتی که هنوز خیلی راه مونده تا به عرصه برسن رو وارد یه رابطه درگیرکننده با کاراکتر توی بازی کرد.
ولی من تقریباً توی هیچ بازی ـی ندیدم که بتونن شما رو وارد یه دنیای کاملاً از پیش ساخته شده ببرن. شما توی هیچ بازی ـی آدمی نیستی که متأهلی و داری با خونوادت زندگی میکنی مثلاً. این که شما توی سینما میتونی ارتباط برقرار کنی با کاراکتر های از پیش ساخته شده و روابط از پیش تراشیده شده، چرا؟ یکی از دلایلش سطح تأثیرگزاری تصویر بسیار بالاتره.
به نظر من این که از این نظر پیشرفت کنه اصلاً چیز بدی نیست از کجا معلوم گیم پلی زیر سایه قرار بگیره؟!
البته خودت هم گفتی منم میگم این بحث به این تاپیک یه خرده بی ربطه باید براش تاپیک بزنیم

خوب منظورتو اشتباه فهمیدم،قسمت Medium رو ندیده بودم ولی‌ کلیت حرفم هنوز همون هست.
با اینکه Visuals می‌تونه خیلی‌ به ارتباط با کاراکتر‌های اصلی‌ کمک کنه موافقم،ولی‌ به این هم دقت کن که اکثرا تو گیم‌های مختلف تمرکز بر رو این نیست که با کاراکتر اصلی‌ احساس ارتباط و نزدیکی‌ کنی‌.(منظورم دقیقا احساس نزدیکی‌ هست نه احساس دوست داشتن).یجوری کاراکتر‌های جوری ساخته میشن که out of your league باشن. :d که حالا تو دوست نداری شاید اینو،خیلی‌‌ها هم دوست دارن.
ولی‌ دقت کنی‌ تو گیم‌هایی‌ که هدف اصلیشون همین روابط بین کاراکتر‌ها و احساس نزدیکی‌ هست به راحتی‌ می‌شه عنوان‌های خیلی‌ خوب پیدا کرد،مثل سریTWD.
نکته اینجا همین تمرکز رو روابط یا چیز‌های دیگه هست.که در حال حاضر گیمر‌ها اون چیز‌های دیگه رو ترجیح میدن اکثرا اصل داستان و Lore رو به emotional connection ترجیح میدن و خیلی‌‌ها هم اصلا نمیخوان قهرمان اصلی‌ یه نفر باشه که کنار خانوادش زندگی‌ می‌کنه اگه یه روزی گیمینگ مثل سینما به جایی‌ کشیده شد که ملت عاشق روابط بین کارکتری شدن گیم‌هایی‌ با این نوع setting هم بیشتر میبینیم
+1 for new topic

 

[Pyramid Head]

در عجبم از اين همه تعصب والا من كه گيمر حرفه اي نيستم يه زماني بودم (نسل شش و اوايل نسل هفت) ولي اين تعصب كوركورانه رو درك نمي كنم حالا تعصب به پي سي يا يكي از كنسول هاي سوني و مايكرو به جز تجربه نكردن و از دست دادن صد ها عنوان تاپ چه چيزي رو به همراه داره

 

[Daedalus]

خوب منظورتو اشتباه فهمیدم،قسمت Medium رو ندیده بودم ولی‌ کلیت حرفم هنوز همون هست.
با اینکه Visuals می‌تونه خیلی‌ به ارتباط با کاراکتر‌های اصلی‌ کمک کنه موافقم،ولی‌ به این هم دقت کن که اکثرا تو گیم‌های مختلف تمرکز بر رو این نیست که با کاراکتر اصلی‌ احساس ارتباط و نزدیکی‌ کنی‌.(منظورم دقیقا احساس نزدیکی‌ هست نه احساس دوست داشتن).یجوری کاراکتر‌های جوری ساخته میشن که out of your league باشن. :d که حالا تو دوست نداری شاید اینو،خیلی‌‌ها هم دوست دارن.
ولی‌ دقت کنی‌ تو گیم‌هایی‌ که هدف اصلیشون همین روابط بین کاراکتر‌ها و احساس نزدیکی‌ هست به راحتی‌ می‌شه عنوان‌های خیلی‌ خوب پیدا کرد،مثل سریTWD.
نکته اینجا همین تمرکز رو روابط یا چیز‌های دیگه هست.که در حال حاضر گیمر‌ها اون چیز‌های دیگه رو ترجیح میدن اکثرا اصل داستان و Lore رو به emotional connection ترجیح میدن و خیلی‌‌ها هم اصلا نمیخوان قهرمان اصلی‌ یه نفر باشه که کنار خانوادش زندگی‌ می‌کنه اگه یه روزی گیمینگ مثل سینما به جایی‌ کشیده شد که ملت عاشق روابط بین کارکتری شدن گیم‌هایی‌ با این نوع setting هم بیشتر میبینیم
+1 for new topic

خب چرا امثال ما گیمرها فکر می کنیم که Emotional Connection جلوی باقی چیزها رو می گیره؟
به نظر من دست Developer ها برای بیشتر کارکردن روی این زمینه ها خیلی بسته هست هنوز و یکی از دلایلی که ما نمی بینیم همینه. همونطور که یه زمانی تونستن با گسترش داستان و اضافه کردن کاراکترهای پیچیده تر بازی های عظیم تری درست کنن و باعث علاقه مند شدن طیف جدیدی از بازیباز ها به این صنعت شن(مثلاً HL1 یا MGS1 و اینجور بازی ها رو کافیه با بازی های 4 5 سال قبلشون مقایسه کنید از نظر داستان و ستینگ و کلاً خیلی چیزهای دیگه) همونطور که افزایش کیفیت و قدرت موتورها باعث شده ما ابعاد جدیدی توی Gameplay ببینم تا یه حدی همین هم باعث شده ما ابعاد جدیدی از نحوه روایت داستان، کارگردانی و غنای عاطفی بیشتری رو توی بازی ها ببینیم، چون تصویر روی نحوه ی روایت و تأثیر اون ربط مستقیم داره.

 

[Red Dead]

خب چرا امثال ما گیمرها فکر می کنیم که Emotional Connection جلوی باقی چیزها رو می گیره؟
به نظر من دست Developer ها برای بیشتر کارکردن روی این زمینه ها خیلی بسته هست هنوز و یکی از دلایلی که ما نمی بینیم همینه. همونطور که یه زمانی تونستن با گسترش داستان و اضافه کردن کاراکترهای پیچیده تر بازی های عظیم تری درست کنن و باعث علاقه مند شدن طیف جدیدی از بازیباز ها به این صنعت شن(مثلاً HL1 یا MGS1 و اینجور بازی ها رو کافیه با بازی های 4 5 سال قبلشون مقایسه کنید از نظر داستان و ستینگ و کلاً خیلی چیزهای دیگه) همونطور که افزایش کیفیت و قدرت موتورها باعث شده ما ابعاد جدیدی توی Gameplay ببینم تا یه حدی همین هم باعث شده ما ابعاد جدیدی از نحوه روایت داستان، کارگردانی و غنای عاطفی بیشتری رو توی بازی ها ببینیم، چون تصویر روی نحوه ی روایت و تأثیر اون ربط مستقیم داره.

خیلی وقت ها مخاطب خودش هم نمی دونه چی می خواد و از طرفی به نظرم در هنر هیچ قانونی نیست که چه ترکیبی بهترین نتیجه رو می ده،به همین خاطر فکر می کنم گرافیک بالا مسلما فرصت های جدیدی برای افراد با استعداد باز می کنه ولی چیزی که در نهایت مهمه هارمونی اجزا در کنار هم هست به همین خاطر خیلی وقت ها گیم هایی که انتظار نداری به نتایج جالبی می رسن

 

[pouryaps3]

چیزی که این صنعت بیشتر از همه احتیاج داره شجاعت برای نوآوری هست، انجین خوب و گرافیک بالا همیشه هست. الان دیگه ۲۰ سال پیش نیست که با چند نفر و مقدار کمی پول اون هم در یک سال چیزی مثل «Doom» بسازن. خیلی از بازی‌ها فقط یک سال طول می‌کشه تا شکل بگیرن و استارت بخورن. خرج‌ها بالا رفته، ناشرها حاضر نیستن ریسک کنن (کی حاضره میلیون‌ها دلار خرج بازی کنه معلوم نیست موفق می‌شه یا نه؟) و به همون ipهای قدیمی چسبیدن. کلاً هر چیزی به غیر از ipهای پرطرفدار، بازی/فیلم و بازی‌هایی که فروششون تضمین شده هست دیگه ساخته نمی‌شه. امروزه عناوینی مثل «SimCity» و «Fable» شاید هیچوقت به مرحله‌ی ساخت نمی‌رسیدن. این یعنی فاجعه. خوش‌بختانه الان بازار بازی‌های مستقل داغه و روزبه‌روز داره تعدادشون بیشتر می‌شه، ولی اکثراً بازی‌های کوچیک هستن و این کافی نیست.

 

[Daedalus]

چیزی که این صنعت بیشتر از همه احتیاج داره شجاعت برای نوآوری هست، انجین خوب و گرافیک بالا همیشه هست. الان دیگه ۲۰ سال پیش نیست که با چند نفر و مقدار کمی پول اون هم در یک سال چیزی مثل «Doom» بسازن. خیلی از بازی‌ها فقط یک سال طول می‌کشه تا شکل بگیرن و استارت بخورن. خرج‌ها بالا رفته، ناشرها حاضر نیستن ریسک کنن (کی حاضره میلیون‌ها دلار خرج بازی کنه معلوم نیست موفق می‌شه یا نه؟) و به همون ipهای قدیمی چسبیدن. کلاً هر چیزی به غیر از ipهای پرطرفدار، بازی/فیلم و بازی‌هایی که فروششون تضمین شده هست دیگه ساخته نمی‌شه. امروزه عناوینی مثل «SimCity» و «Fable» شاید هیچوقت به مرحله‌ی ساخت نمی‌رسیدن. این یعنی فاجعه. خوش‌بختانه الان بازار بازی‌های مستقل داغه و روزبه‌روز داره تعدادشون بیشتر می‌شه، ولی اکثراً بازی‌های کوچیک هستن و این کافی نیست.

به نظر من این حرفت کلیشه ایه.
این که ما شجاعت رو از دست دادیم و اینا یه سری حرف دهن پرکنه. آره ما می تونیم به این نتیجه برسیم که ریسک پذیری کم شده، ولی خب چرا؟ چرا سازنده ها دنبال فرمول تکراری میرن؟ چرا این حفره خلاقیت ناشرها رو جذب نمی کنه؟[به هر حال گیم های خلاقانه ممکنه تبدیل به برندهای پرفروش شن مثه Minecraft.]
بزار من تحلیل خودم رو از زمان ساخته شدن Doom بکنم.
قبل از Doom تا جایی که من مطلعم هیچ بازی ـی نبود که به این سبک 3D Graphics داشته باشه. سخت افزار اون موقع پتانسیل ساخته شدن همچین سبک بازی ـی رو به سازنده می داد، یه نفر خلاقیت به خرج داد و ازش استفاده کرد و اینطوری بود Doom متولد شد، بعد از Doom تا 15 سال این سبک جا داشت که پیشرفت اساسی کنه، تقریباً بعد MW1 دیگه FPS ها توی یه استاندارد موندن.
خب الان چی، الان ما داریم اصول خودمون رو هی ارتقاء می دیم، هر وقت سخت افزار جدید میان بازی هایی که براساس اصول قبلی ساختیم کامل تر میشن، وسیع تر میشن. ولی احتمالاً یه جا می رسیم که اشباع میشیم، خب حالا این اشباع شدن به چه دلیل می تونه باشه؟
آیا ما گیم های مستقل کم داریم که توشون ایده های جالب بزنن و بعد هم خوب فروش کنن که مایه الهام سازنده های گیم های بزرگ شن؟ به نظرم نه.
ولی به نظرم سازنده های بازی های بزرگتر خیلی از ایده هایی که دارن یا الهام هایی که می تونن بگیرن رو هنوز قابل پیاده سازی درست نمی دونن! در واقع به نظر من صنعت گیم منتظر وقوع یه چیز جدیده تا بهش یه واکنش انفجاری نشون بده. شاید VR این چیز جدید باشه، شاید یه سخت افزار دیگه باشه. ولی به نظر من صنعت گیم بخصوص بازی های AAA منتظر یه بستر جدیده تا یه چیز جدید تحویل بده، در واقع به نظرم ما داریم تا سرحد اشباع شدن این مقوله رو پیش می بریم. البته تحلیل منه و نظر منه، اگه جاییش هم غلط باشه خیلی راحت قبول می کنم.

 

[pouryaps3]

به نظر من این حرفت کلیشه ایه.
این که ما شجاعت رو از دست دادیم و اینا یه سری حرف دهن پرکنه. آره ما می تونیم به این نتیجه برسیم که ریسک پذیری کم شده، ولی خب چرا؟ چرا سازنده ها دنبال فرمول تکراری میرن؟ چرا این حفره خلاقیت ناشرها رو جذب نمی کنه؟[به هر حال گیم های خلاقانه ممکنه تبدیل به برندهای پرفروش شن مثه Minecraft.]
بزار من تحلیل خودم رو از زمان ساخته شدن Doom بکنم.
قبل از Doom تا جایی که من مطلعم هیچ بازی ـی نبود که به این سبک 3D Graphics داشته باشه. سخت افزار اون موقع پتانسیل ساخته شدن همچین سبک بازی ـی رو به سازنده می داد، یه نفر خلاقیت به خرج داد و ازش استفاده کرد و اینطوری بود Doom متولد شد، بعد از Doom تا 15 سال این سبک جا داشت که پیشرفت اساسی کنه، تقریباً بعد MW1 دیگه FPS ها توی یه استاندارد موندن.
خب الان چی، الان ما داریم اصول خودمون رو هی ارتقاء می دیم، هر وقت سخت افزار جدید میان بازی هایی که براساس اصول قبلی ساختیم کامل تر میشن، وسیع تر میشن. ولی احتمالاً یه جا می رسیم که اشباع میشیم، خب حالا این اشباع شدن به چه دلیل می تونه باشه؟
آیا ما گیم های مستقل کم داریم که توشون ایده های جالب بزنن و بعد هم خوب فروش کنن که مایه الهام سازنده های گیم های بزرگ شن؟ به نظرم نه.
ولی به نظرم سازنده های بازی های بزرگتر خیلی از ایده هایی که دارن یا الهام هایی که می تونن بگیرن رو هنوز قابل پیاده سازی درست نمی دونن! در واقع به نظر من صنعت گیم منتظر وقوع یه چیز جدیده تا بهش یه واکنش انفجاری نشون بده. شاید VR این چیز جدید باشه، شاید یه سخت افزار دیگه باشه. ولی به نظر من صنعت گیم بخصوص بازی های AAA منتظر یه بستر جدیده تا یه چیز جدید تحویل بده، در واقع به نظرم ما داریم تا سرحد اشباع شدن این مقوله رو پیش می بریم. البته تحلیل منه و نظر منه، اگه جاییش هم غلط باشه خیلی راحت قبول می کنم.

این حرف رو فقط من نمی‌زنم، خیلی از بزرگ‌های این صنعت می‌زنن (مثل Greg Costikyan و همین‌طور کسی مثل Jeff Atwood). البته Atwood زیاد تو کار گیم نیست ولی برنامه‌نویس باتجربه‌ای هست و می‌دونه داره در رابطه با چی حرف می‌زنه. یه سر به بلاگ‌اش بزن، آدم خیلی جالبی هست. به غیر از این کلیشه‌ای بودن به معنای غلط بودن نیست. من فکر می‌کنم اگه جان کارمک نبود این سبک دیرتر از این‌ها شکل می‌گرفت. اتفاقاً سخت‌افزارهای اون موقع به شدت ضعیف بودن و بیشتر به درد بازی‌های ۲ بعدی می‌خوردن. تنها کسی که می‌تونست با اون همه محدودیت همچین سبکی رو رواج بده کارمک بود. برنامه‌نویسی همچین چیزی تو اون زمان کمتر از معجزه نبود. ما برنامه‌نویسی به خوبی کارمک رو تو این صنعت نداریم، اگه هم هست در بهترین حالت در حدش هست و نه بهتر. کارمک واقعاً عاشق بازی بود؛ این فرد کسی هست که یک هفته (برای تفریح) می‌رفت تو هتل و ۸۰ ساعت پای کامپیوتر می‌نشست. درسته بازی‌های دیگه‌ای مثل «System Shock» بعد از «Doom» عرضه شدن، اما کارمک این کار رو به تنهایی انجام داد. شاید ۱۰۰٪ کار مال خودش نبود ولی خیلی بیشتر از همکاراش تو ساخت بازی نقش داشت. الان هم می‌بینی که داره به VR کمک می‌کنه و مطمئناً وقتی همه‌گیر بشه این صنعت رو به کل عوض می‌کنه. نمی‌دونم امتحان کردی یا نه ولی من نسخه‌ی اول Oculus Rift رو امتحان کردم و فوق‌العاده بود. تازه این نسخه در مقایسه با نسخه‌های بعدی واقعاً یک افتضاح هست و کیفیت افتضاحی داره. نگاهت رو نسبت به بازی عوض می‌کنه و بازی‌سازها رو مجبور می‌کنه تا بازی‌ها بیشتر از قبل تعاملی باشن.

این حرفی که در رابطه با پیشرفت سخت‌افزار زدی رو زیاد قبول ندارم. :d سازنده‌ها ایده‌های خوبی دارن ولی ناشرها اجازهٔ این کار رو نمی‌دن. چون وقتی ایده تازه هست خرج هم بالا می‌ره و باید روش بحث بشه. همین بلا سر «Bioshock Infinite» اومد. بازی عالی بود ولی زیاد ازش استقبال نشد و پرخرج هم بود. ولی از اون طرف «Minecraft» و «AC» رو داشتیم که نوآورانه بودن و فروش خوبی هم کردن. خب ما الان باید بپرسیم چرا اکثر بازی‌ها فقط دارن «بزرگ‌تر» می‌شن و زیاد تغییر نمی‌کنن؟ به همون دلیلی که تو پست قبلی گفتم. دیگه کسی زیاد ریسک نمی‌کنه. این صنعت دیگه مثل ۲۰ سال پیش نیست، به قدری بزرگ شده که با فیلم داره رقابت می‌کنه و در بعضی موارد ازش جلو زده. فقط یک سری سازنده هستن که به پیشرفت فکر می‌کنن (مثل Valve). البته همون‌طور که می‌بینی Valve هم با وجود استیم کمتر بازی می‌سازه. چرا وقتی استیم هست کلی پول خرج یک بازی کنه؟ جدا از این‌ها فکر می‌کنم خودت هم باور داری که پیشرفت به معنای «بزرگ شدن» هست (حرفی که در رابطه با پیشرفت گرافیک زدی). Greg Costikyan وقتی در رابطه با بازی نوآورانه صحبت می‌کنه منظورش ایده هست. اصلاً به سخت‌افزار فکر نمی‌کنه چون خودش طراح بازی هست. وقتی کارمک میاد تو اون زمان «Doom» می‌سازه چرا ما نتونیم الان بازی خوب بسازیم؟ همون‌طور که گفتم به همون شجاعت برمی‌گرده. به ip جدید نیاز هست. چرا Naughty Dog باید ۴ تا «Uncharted» بده بیرون؟ ۲ و ۳ چقدر با هم فرق داشتن؟ خیلی کم، فقط کامل‌تر شد. موقع خلق این سری زمان و بودجه زیادی رو بهش اختصاص دادن و الان می‌خواد سود کنن. وقتی سری سودآور باشه دیگه سازنده کمتر سراغ ipهای جدید می‌ره. البته تا این‌جای کار این سری خیلی هم عالی کار کرده، ولی باز به حرف من می‌رسی. حتی همون ipهایی هم که جدیداً خلق می‌شن زیاد با هم تفاوتی ندارن. «Dead Island» چقدر با «Dying Light» تفاوت داشت؟ یا حتی بخوای خیلی کلی‌تر بررسی کنی «RDR» از همون ایده‌ی «GTA» استفاده کرده. درسته «RDR» یکی از بهترین بازی‌های تاریخ هست، ولی از نظر ایده اگر به عقب بریم به «GTA» می‌رسیم.

ولی باز هم بازی‌هایی بودن که نوآورانه بودن. «Portal» خوب نبود؟ درسته سبک اول‌شخص خیلی وقته که وجود داره ولی ایده‌ی این بازی تازه بود. یا «Team Fortress 2»؟ این بازی به تنهایی بازی‌های FtP رو رواج داد. فکر می‌کنم منظورت از «تغییر» یه چیزی تو مایه‌های یک سبک جدید هست، نه؟ خب من فکر می‌کنم VR خودش به یک سبک جدید تبدیل بشه. ولی باز هم خیلی توقعات بالایی داری. :d دیگه تغییر اساسی رو باید تو گیم‌پلی دید، نه سبک بازی. همون‌طور که خیلی از فیلم‌ها دیگه تکرار نمی‌شن و ژانرها همه‌شون درست شدن؛ ولی این باعث می‌شه که از فیلم‌های جدید لذت نبری؟ نه. :d حتی همون VR هم وقتی همه‌گیر بشه ته‌ته‌اش رو بخوای نگاه کنی بازی‌هاش تو همون سبک‌های قدیمی هست، فقط روش بازی کردنشون تغییر می‌کنه. این حرف‌هایی هم که دارم می‌زنم به هیچ وجه فکت نیست، نظر شخصی منه. :d ولی در کل با یک سری از حرف‌هایی که زدی موافقم.

 

[s.1]

دیگر زمان گفتن این جمله که PC Gaming مرده، گذشته است. هر روز بازی‌های زیادی (بسیار بیشتر از آنچه که فکرش را بکنید) برای رایانه‌های شخصی منتشر می‌شود. این بازی‌ها گاهاً به واسطه‌ی موتورهای قدرتمندی همچون CryEngine و Unreal Engine ساخته می‌شوند و از لحاظ زیبایی بصری چیزی از عناوین درجه یک کنسول‌ها کم ندارند.
شاید این مطالب این باور را برساند که ما بر ضد کنسول‌ها هستیم، اما قطعاً چنین نیست. هنوز هم زمانی لازم است تا بازی‌های درجه یک کنسولی به صورت مشابه برای رایانه‌های شخصی منتشر شوند و در حال حاضر تنها می‌توان از آنها بر روی پلتفرم اصلیشان لذت برد، اما قصد اصلی از این نوشتار بیان و تصحیح بعضی دیدگاه‌ها که گاهی خنده‌دار و گاهی موجب ناراحتی افراد می‌شود بوده است.

ابتدای مقاله غلط انداز هست انتهاش اینه جمع بندیش

 

[vaan 2]

با وجود شرایط نینتندو و جا خالی کردن مایکرو .... بهتره بود تیتر میزدن ایا زمان مرگ کنسول گیمینگ رسیده است ؟

سونی هم بیشتر از هر شرکت دیگه ای روی کلود گیمینگ و پردازش مجازی حساب ویژه ای باز کرده

 

[synthesizer]

با وجود شرایط نینتندو و جا خالی کردن مایکرو .... بهتره بود تیتر میزدن ایا زمان مرگ کنسول گیمینگ رسیده است ؟

موقعی که امولیتور کنسول های نسل فعلی بیاداون وقت بایدبگیم خدانگهدارکنسول

باتوجه به اینکه معماری کنسولهای حاضر وpcیکی هستش امکان اومدن زودهنگام امولیتورخیلی زیاده

فیل اسپنسرکه تکلیفش مشخصه ولی قیافه جناب کازوهیرایی موقع اومدن امولیتور باید دیدنی باشه
کازوهیرایی شرمنده.....

 

[arash1996]

یه روز خوبم میاد که من فاز بعضی دوستان محترم رو درک میکنم :bighug:

 

[AGHA FARIBORZ]

نمرده ولی بازی با pcاولش جیب پر پول میخاد تا بتونی یک سیستم چندین ملیونی ببندی.

 

[Skull Knight]

موقعی که امولیتور کنسول های نسل فعلی بیاداون وقت بایدبگیم خدانگهدارکنسول

باتوجه به اینکه معماری کنسولهای حاضر وpcیکی هستش امکان اومدن زودهنگام امولیتورخیلی زیاده

فیل اسپنسرکه تکلیفش مشخصه ولی قیافه جناب کازوهیرایی موقع اومدن امولیتور باید دیدنی باشه
کازوهیرایی شرمنده.....

تو سالهای دهه 2030 یا 2040 انشالله امولاتور PS4 و XONE کل بازیای این کنسولها رو اجرا میکنه
الان امولاتور پلی3 که اومده دو سه تا بازی ساده ش رو اونم روی ابر سیستمها اجرا میکنه، یعنی ابر سیستم هم رسما کافی نیست برای کنسولای نسل قبل و سخت افزاری رو میطلبه که هنوز نیومده. اونوقت بعضیا مثل شما منتظر امولاتور PS4 هستن...
این اطلاعاتی که گفتم رو از خودم درنمیارم، خودم با امولاتورهای مختلف هم کار میکنم هم پیگیر اخبارشون هستم. پست و کامنتهای اینجا رو میتونید مطالعه کنید:PS3 Emulation reaching near full speed - Wololo.net

The video shows game After burner Climax

The full specs of the machine used for the test:

CPU – Intel Core i7 6700K @ 4.60 Ghz
RAM – 16 GB DDR4
GPU – GTX 970 GAMING 100ME 4GB
OS – Windows 10 64bit

ضمنا همون دو سه دهه دیگه که امولاتور کنسولهای فعلی 100% کار کنه دیگه نه کنسولی هست نه PC و گیمینگ به صورت استریم از راه اینترنت کانکشنهای پرسرعت آینده ست، انقدر سرعت اینترنت بالاتر میره که راحت میشه از طریق سرویسهای استریم و یه دستگاه کوچیک راحت همه بازیها رو با بالاترین کیفیت تجربه کرد و نیازی به تولید و هزینه برای کنسول و PC جهت بازی کردن نیست دیگه.

 

[vaan 2]

موقعی که امولیتور کنسول های نسل فعلی بیاداون وقت بایدبگیم خدانگهدارکنسول

باتوجه به اینکه معماری کنسولهای حاضر وpcیکی هستش امکان اومدن زودهنگام امولیتورخیلی زیاده

فیل اسپنسرکه تکلیفش مشخصه ولی قیافه جناب کازوهیرایی موقع اومدن امولیتور باید دیدنی باشه
کازوهیرایی شرمنده.....

شما ها هنوز تو توهم امولیتور هستید ؟

امولیتور کجا ..پورت رسمی بازی کجا

 

[SON OF HEAV3N]

دقیقا فاز بعضی ها رو نمیفهم فروش کنسول ها این نسل دقیقا بیانگر اینه که کنسول ها دارن تو دنیا گیم همچنان پرقدرت به کارشون ادامه میدن

فروش رویایی ps4
فروش X1نسبت به X360بهتر بوده

فروش نرم افزاری بالاتر