صد در صد به نفع کاربره!
برای مثال طبق مطالعات انجام شده نزدیک به 82 یا 83 درصد ترافیک ایران با یه مقصدی توی ایران کار داره!
نمونه هم اینکه شما می خوای بری وب سایت بانکت رو چک کنی. بدون شبکه داخلی ، شما اول مسیر دهی میشی به سمت سرور های خارجی (دی ان اس و آی پی و .. ) بعدش اون سرور می فهمه که ای بابا ، شما همون ایران کار داری! شما رو مسیر دهی می کنه به همون روتری که توی ایران هست و اون روتر شما رو یه راست میفرسته سمت سرور بانک!
به زبون ساده شما لقمه رو دور سرت می چرخونی.
با این کار هم پهنای باند اینترنت کشور بیهوده مصرف میشه. هزینه هاش جدا.
یکی از منفعت های شبکه داخلی / ملی / اینترانت همینه! حالا خیلی استفاده های دیگه هم داره که نمونه هاش میشه دانشگاه های مجازی، سرویس های متنوع ویدیو ، سرویس های تماس صوتی تصویری (بیشتر مردم از یاهو اووو اسکایپی استفاده می کنن تا با دوستان و آشنایانشون تو ایران مجانی صحبت کنن) و سرویس های ارزش افزوده ی بیشمار دیگه ای!
بهتره به جای تهدید به عنوان فرصت بهش نگاه کنیم. کره جنوبی همچین شبکه ی داخلی ای داره. بعدش شبکه داخلیش و به اینترنت وصل کرده (مثل شبکه شرکتتون که اینترنت هم داره)
جالا خیلی ها میگن چه فرصتی؟ همین کره جنوبی، بازی های اینترنتی / اجتماعی دیگه کم کم به عنوان فرهنگ در اومده براشون. ما هم می تونیم به عنوان الگو از اونا یاد بگیریم و بازی ها و سرویس های فراگیر ایجاد کنیم و درامد زایی داشته باشیم.
یکمی بیشتر بهش فکر کنیم می بینیم همچین هم بیراه نیست این اینترنت ملی!!! فقط مسئولین اشتباهی براش اسم انتخاب کردن که باعث شده همه فکر کنن اینترنت قطع میشه و این جاش میاد.