خب نوبت منه
:
قدیمیترین ریسینگی که یادم میاد بازی کرده باشم تو آتاری بود ، فکر کنم حول و حوش 6-5 سال بودم.
اسمش Pole Position بود ، این رو دقیق یادمه چون چندسال پیش تو دیسکور Rfactor 2 همچین بحثی داشتیم و خب مثل من که با این بازی خاطره داشتن کم نبودن.
وگرنه عمرا میتونستم اسمش رو پید کنم.
این رو هروقت میرفتم کلوپ پشت این آرکید سکه ای ها بازی میکردم.
آتاری خونمون این بازی رو نداشت.
نکته جالب اینکه اونموقع یادمه آتاریمون یا چندصدتا یا چندهزارتا بازی داشت (دقیق یادم نیست).
ولی نمیدونم چرا ما هیچوقت نشستیم ببینیم همه بازیهاش چین؟
کلا یک اون هواپیما بود که بنزین میزد ، یک هلیکوپتر ، یکی هم دزد و پلیس ، اسمها هم که عمرا یادم بیاد.
نمیدونم چرا باقیش رو بازی نمیکردیم؟
ذوران NES که دیگه 11-10 ساله شده بودم چیز خاصی درمورد اینکه ریسینگ خاصی بازی کرده باشم به خاطر ندارم.
کلا رنج وسیعی از بازیها رو بازی میکردم ، دقیقا مثل الان.
ولی اونی که خیلی به خاطرم هست اون فراری قرمزه بود ، الان رفتم دیدم اسمش Rad Racer بود.
حتی اونموقع دقیقا مطمئن نبودیم که ماشینه فراری بوده یا نه ، ما اونموقع بهش میگفتیم فَراری
بزرگتر که شدم فهمیدم اشتباه نبوده و ماشینه یه فراری 328 بوده:
یکی دیگه هم بود که فکر کنم فرمول 1 بود مثلا ، نماش از پشت بود ولی نتونستم خودش و اسمش رو پیدا کنم.
=============
اما خب نسل 5 برای من رسما شروع بهترین ریسینگهایی بود که تا اونموقع تجربه کرده بودم.
مجموعه نیدفوراسپید (که اونموقع برامون اسمش نیدفور اسمیت بود
، نمیدونم چرا).
تو کلوپ که اسمش بود تشنگان سرعت
مخصوصا NFS 1-2 ، hot pursuit
ولی اونیکه باهاش زندگی کردم Need for Speed: High Stakes بود.
High Stakes دقیقا راه ورودی من به دنیای ریسینگهای واقعی تر بود که اصلا این بازی باعث شد برم GT1 رو هم بازی کنم و عاشقش بشم.
کلا اون نسل 5 و بعدش 6 برای ریسینگها دوره طلایی بود.
از طرفی درایور 1 که اینقدر حرفه ای بودم و دیوونه که هربار میرفتم کلوپ باید از اول شروع میکردم و گواهینامش رو بگیرم، آخر هم هیچوقت تمومش نکردم.
صاحب کلوپ میگفت میخوای بهت مموری کارت بدم که دفعه بعد از ادامش بری؟
میگفتم نه
کنار همه اینها GT1 که دیگه شبها خوابش رو میدیدم تا فرداش دوباره برم کلوپ، کنسول نداشتم و این لعنتی هم که روی PC در دسترس نبود.
بیشرف هنوز هم نیست
میومدم خونه خودم رو با NFS سرگرم میکردم.
بعدها این با GT2 ادامه داشت که دیگه داشتم پرواز میکردم.
حس عجیب این بود که دور وریهام اصلا GTباز نبودن و اصلا درک نمیکردن که چرا من از این بازی تا این حد خوشم میاد و معتادشم.
دوره ای بود که مجله ماشین زیاد میخریدم و تا جلد بعدی بیاد قبلی رو حفظ میکردم بس که میخوندم و کلا شناخت خیلی خوبی رو ماشینها و مسایل فنیشون داشتم.
اونقدری که این بازی برام شاهکار بود برای بقیه دوستهام بیخود ، سخت و بی ارزش بود.
بریم نسل شیش به لطف یه پنتیوم 3 برام با Midtown madnessها شروع شد ، البته این فقط برای ویندوز بود ولی خب من اگه اشتباه نکنم تو 2001 بازی کردمش به همراه بازیهای نسل 6.
چقدر این بازی سخت بود لعنتی.
همون سالها بود که NFS Porsche Unleashed و 2 Hot pursuit ترکونده بودن.
که این وسط پورشه دوباره حسی نزدیک به سری GT رو برام تداعی میکرد.
بعد EAیه Little Boy زد بهم ، NFS Underground
دقیقا یادمه که سال کنکورم بود که اومد ، فکر کنم من با تاخیر بازی کردمش چون الان دیدم تاریخ انتشارش 2003 بود ولی من چندین ماه بعد و تو 2004 بازی کردمش.
یکی از دلایل رتبه پایینم این بازی بود
هرچقدر تا عید رو بکوب و خوب خونده بودم ، بعد عید رفتم رو خودنابودگری و همرو با این بازیها کلا از ذهنم پاک کردم
بعدش هم که نوبت رسید به GT3 که بعدا به لطف PCSX 2 تونستم روی PC بازی کنم.
این یکی از همون موقع تا الان به همراه GT4 رو تمام سیستمهام جلوس کردن.
نمیدونم چندین هزار ساعت این دوتا رو بازی کردم.
دیگه جلوتر از نسل 6 نمیام.
اینکه نمیشه خریدش هیچی کرکیش هم سخت گیر میاد
Google