طرفداران ژانر Horror

[uriel]

تو سبک PT و Outlast ایناست. یه مکانیک عکاسی داره فقط و یه سری پازل.
چیز زیادی از داستان یادم نیست، یکی دو سال پیش بازی کردم ولی یادمه داستانشم جالب بود.
تو یه مرحله اش یه آهنگ وحشتناکی هم داشت که همش تکرار میشد، بعد از تموم کردن بازی هم بیخیالم نمیشد
این بود :

ای بابا بد شد که. متاسفانه من اصلا با سبک pure horror کنار نمیام که هیچ، مشکل هم دارم اصولا باهاش.
البته دلایلم کاملا شخصیه و ابدا نمیخوام بگم این سبک بطور عموم مشکل داره، در واقع با چهارچوب و استانداردهای من برای این ژانر توی مدیوم گیم سازگار نیست. وگرنه که خب طرفداران بی شمار خودش رو داره سبک pure horror.
ولی اون موزیکش خیلی چیز مریضی بود خدایی، میتونم حس کنم که بازی چه جور جوی میتونه داشته باشه.
حیف از the evil within.... واقعا دلم برای نسخه جدیدش پر میکشه ولی با این شیرین کاری ماکروسافت بعیده حالا حالاها چیزی ببینیم ازش، جای خالیش توی این ژانر واقعا حس میشه.

 

[uriel]

بعضی بازیای قدیمی هستن که اگر ریمیک بشن یعنی اگر خوب ریمیک بشن یه اثر تاریخسازی میشن که تمام گیمرای امروزی جلوشون سجده میکنن. امشب بعد از سال ها داشتم بازی clive barker undying رو بازی میکردم و توی اکثر صحنه هاش با خودم گفتم اگر این بازی یک ریمیکی مثل رزیدنت اویل و سایلنت هیل دریافت کنه حقیقتا یک اثری میشه که شاید کمتر نمونش رو توی ژانر وحشت تجربه کرده باشیم.
بازی به لحاظ اتمسفر و داستان یک چیز واقعا مخوفیه که جز شاهکار نمیشه لقبی بهش داد در واقع به زمان خودش میتونم بگم یک انقلاب بوده توی ژانر وحشت.
نکته جالب دیگه اینکه بازی با اینکه هیچ ارتباط داستانی ای به clive barker jericho که سال ۲۰۰۷ منتشر شده بود نداره ( نه داستانش و نه تون بازی و گیم پلیش) ولی قشنگگگگ میشه فهمید که این اثر رو کلایو بارکر نویسندگی کرده و امضای اونو میتونیم توی تمام structure بازی ببینیم چون هیچ نمونه دیگه ای در عالم ویدئوگیم ندارن و مشابهی نیست براشون. دقیقا مثل hell raiser و candyman در عالم فیلم و سینما که این هنرمند خالقشون بوده.
این بازی در زمان انتشارش متاسفانه اون توجهی که مستحقش بود رو دریافت نکرد و بسیار محجور باقی موند. ولی جزو درخشانترین آثار ترسناک تاریخ در مدیوم گیم هست به جدیت و اگر بازسازی بشه میتونه اینو کاملا به اثبات برسونه.