گزارش جزئیات جدید از روند ساخت بازی سری استودیو Santa Monica منتشر شد

[Farh@d]

​

آقای کوری بارلوگ بعد از موفقیت God Of War 2018 عنوان کرد که مشغول ساخت یه عنوان جدید است. حال آگهی شغلی جدید این استودیو اطلاعات تازه‌ای از روند این عنوان به ما می دهد.
طبق اطلاعات منتشرشده از یک آگهی استخدامی جدید در PlayStation، استودیو سانتانا موتیکا، در حال کار روی یک پروژه معرفی‌نشده و بزرگ (AAA) است که اکنون به مرحله میانی تولید رسیده است.

این آگهی مربوط به موقعیت «هنرمند فنی ارشد کاراکتر» است؛ نقشی که معمولاً در فازهای میانی توسعه و پس از اتمام مراحل کانسپت و پیش‌تولید مورد نیاز قرار می‌گیرد، زمانی که تیم‌ها وارد تولید گسترده دارایی‌های کاراکتری می‌شوند.

بر اساس گزارش منتشرشده، این پروژه یک ip کاملاً جدید است و در کنار دو پروژه احتمالی دیگر این استودیو بازی اصلی بعدی gow و یک عنوان فرعی مترویدوانیا در دست ساخت قرار دارد.
​

 

[Z-fan]

هفت سال، هشت سال اصن ده سال هم پروسه ساخت بازی طول بکشه مشکل نداره به نظرم
نکته این جاست نباید مخاطب حس کنه 10 سال طول کشیده.
دلیلی نداره که کسی در مورد وجود این مورد بدونه که هیچ اتفاقا خیلی بهتره اگه مخاطب اصن نگران پروژه ثانویه سانتامونیکا تا موقع معرفی اش نباشه.

 

[Anakin]

وقتی ساخت بازی رو شروع کردند شما اگر بچه دار میشدید تا الان بچه تون رفته بود مدرسه ولی هنوز این بازی در مراحل میانی تولید هست!

 

[RoadRash]

این همه سال طول بکشه معمولا خروجی باید یه بازی مثل GTA باشه اما در نهایت نسخه جدید GOW رو خواهیم داشت

 

[Zack.Fair]

درست میگی ولی باید قبول کرد این قضیه فقط مربوط به بازی های سونی نیست و پروسه توسعه بازیا تو غرب خیلی غیر عادی و عجیب شده، مخصوصا وقتی با سازنده های چینی مقایسه میشن، نمونه بارزش Marvel Rivals هست که هر ماه داره یه هیرو به بازی اضافه می‌کنه از اونطرف OW2 هر ۴ ماه یه بار اونم اگه تاخیر نخوره.

این بازی مارول که گفتین رو مگه دادن چینیا بسازن؟
البته ژاپنیها هم سرعتشون بالاست، بازار پر JRPG و بازی نینتندو همیشه هست که آدم نمیدونه کدومشون رو بره.

 

[m.a.t]

این بازی مارول که گفتین رو مگه دادن چینیا بسازن؟
البته ژاپنیها هم سرعتشون بالاست، بازار پر JRPG و بازی نینتندو همیشه هست که آدم نمیدونه کدومشون رو بره.

اکثر JRPG هایی که در سال میان، کپی/پیست نسخه‌های قبلی خودشون هستن.
از نظر فنی توی نسل ۷ موندن. ساختار گیم‌پلی اکثرشون هم همچنین.

 

[He!n3ger]

هفت سال، هشت سال اصن ده سال هم پروسه ساخت بازی طول بکشه مشکل نداره به نظرم
نکته این جاست نباید مخاطب حس کنه 10 سال طول کشیده.
دلیلی نداره که کسی در مورد وجود این مورد بدونه که هیچ اتفاقا خیلی بهتره اگه مخاطب اصن نگران پروژه ثانویه سانتامونیکا تا موقع معرفی اش نباشه.

قضیه اینه که ساخت بازی نباید ده سال طول بکشه. نه به خاطر مدت ساختش. به خاطر اینکه اگه انقدر طول بکشه معلومه یه مشکل کارگردانی و مدیریتی خیلی جدی وجود داشته که اصلا ویژن درستی واسه ساختش وجود نداره.
red dead و GOW همزمان تو یه سال منتشر شدن. ولی بازی بعدی راکستار دو ساله معرفی شده سال بعد قراره منتشر شه ولی بازی کوری حتی معرفیم نشده. یعنی از GTA به اون عظمت ساخت طولانی تری داشته که قطعا یعنی اینکه یه مشکلی تو پروژه وجود داره.

من هیچ موردی یادم نمیاد ساخت یه بازی بیش از حد معمول طول کشیده باشه و چیز درست حسابی ای ازش دراومده باشه.

اکثر JRPG هایی که در سال میان، کپی/پیست نسخه‌های قبلی خودشون هستن.
از نظر فنی توی نسل ۷ موندن. ساختار گیم‌پلی اکثرشون هم همچنین.

البته در اصل jrpg ها تو نسل 6 موندن به نظرم. کیفیت تکسچر و شارپنس یه سری بازیاشون و HD بودنشون واسه نسل هفته اونم اوایلش.

اتفاقا داشتم تاپیکشو میدیدم که بچه ها درمورد trails in the sky صحبت میکردن من خیلی وقت پیش فکر کنم رو ویتا یا پی اس پی یه نسخه بازی کرده بودم درست یادم نیست. خلاصه رفتم این ریمکشو تو یوتیوب دیدم و دقیقا خود نسل 6 بود حتی رفتم نسخه های کامل مدرن نسل نهمیشم دیدم که شاید با ارفاغ میشد گفت اوایل نسل 7 که هنوز ساختار نسل شکل نگرفته بوده.

کلا ژاپنیا تو تمام ابعاد و عرصه ها تو اوایل ده اول قرن 21 گیر کردن. انگار بعد از اینکه حباب رشد اقتصادیشون تو اواخر دهه نود ترکید ژاپن کلا رفت تو کما.

 

[Zack.Fair]

اکثر JRPG هایی که در سال میان، کپی/پیست نسخه‌های قبلی خودشون هستن.
از نظر فنی توی نسل ۷ موندن. ساختار گیم‌پلی اکثرشون هم همچنین.

و با همین نگاهها، جامعه گیمری ایران خودشو از لذت n تا کنسول نینتندو محروم کرد که معدن همین بازیهای به قول شما مونده تو قبل هستن
خب شما اینم در نظر بگیر اینا خواستگاهشون و پلتفرمی که باید روش همه جوره حساب کنن نینتندو هست الان، چرا بیان از لحاظ فنی جوری بازیو دربیارن که یا اجرا نشه یا نیاز به دانگرید باشه؟
بازی چینیم والا من جز اون وکانگ و وچانگ چیزی ندیدم که اونم نمیدونم ملت پای چیش میشینن شاید مثل اون سریاله که دهه هشتاد صدا سیمان میداد (افسانه شجاعان) و فیلم مکمل! ش (که غیرقابل پخش بود) دراومده بود یه چنین داستانایی داره وگرنه از داستانای اینا که رو هوا و آب راه میرن و مشخص نیست دنبال چین تو پلات، همونقد میشه سر دراورد که از خطشون میشه (پی نوشت: همین اساطیر و داستانای ژاپن و فرهنگشونم امثال من و شما گاماس یاد گرفتیم اول صاف با بازی ای که صد در صد تو این خطه نبوده)

 

[Verkha]

از یه گاو مترویدوانیا به شدت استقبال میکنم
همون حرکتیه که از پی اس در دوران خوبش انتظار میره مثل کاری که با روگ لایک و ریترنال کردن ینی یه سبک نیش رو در شمایل یه نیمچه بلاکباستر ساختن کاری که کس دیگه نمیکنه و هرچی باشه تکرار مکررات نیست
اگه شبیه گیم پلی و دوربین گاوهای کلاسیک هم باشه برای من به شخصه هنوز جوابه و برتریهای خاص خودشو نسبت به سبک گاوهای جدید داره و با انیمیشن و ویژوآل امروزی چیز بمب و بی نظیری میشه

 

[Zack.Fair]

البته در اصل jrpg ها تو نسل 6 موندن به نظرم. کیفیت تکسچر و شارپنس یه سری بازیاشون و HD بودنشون واسه نسل هفته اونم اوایلش.

اتفاقا داشتم تاپیکشو میدیدم که بچه ها درمورد trails in the sky صحبت میکردن من خیلی وقت پیش فکر کنم رو ویتا یا پی اس پی یه نسخه بازی کرده بودم درست یادم نیست. خلاصه رفتم این ریمکشو تو یوتیوب دیدم و دقیقا خود نسل 6 بود حتی رفتم نسخه های کامل مدرن نسل نهمیشم دیدم که شاید با ارفاغ میشد گفت اوایل نسل 7 که هنوز ساختار نسل شکل نگرفته بوده.

کلا ژاپنیا تو تمام ابعاد و عرصه ها تو اوایل ده اول قرن 21 گیر کردن. انگار بعد از اینکه حباب رشد اقتصادیشون تو اواخر دهه نود ترکید ژاپن کلا رفت تو کما.

گرافیک انیمه ایو بیان چقد روش کار کنن آخه
با UE5 هم چون همه چی کارتونیه والا چیز خاصی اضافه نمیشه
نهایت بینابین رئال و فانتزی (انیمه ای) در حد Kingdom Hearts 4 میشه
حالا Dragon Quest XII به عنوان بازی با گرافیک سل شید یا انیمه ای که از UE5 استفاده میکنه بیاد خودتون میفهمید احتمالا البته تا الان کلا همین بوده P3R هم مثلا با UE4 ساختن ولی تو بازی با این سبک گرافیک اصلا چیز زیادی از لحاظ بصری قرار نیست دربیاد، یه جورایی کلا خواستتون عجیبه بابا بازیای این سبک گرافیکشون به کل فانتزیه

 

[Cloud Strife]

اکثر JRPG هایی که در سال میان، کپی/پیست نسخه‌های قبلی خودشون هستن.
از نظر فنی توی نسل ۷ موندن. ساختار گیم‌پلی اکثرشون هم همچنین.

والا نه تنها از نظر فنی که از نظر گیم پلی و روایت و کلا همه چی تو نسل 7 موندن. اونم تازه با ارفاق! منهای دو سه تا بازی، باقی JRPG ها حتا با استاندارد بازی های PS3 هم ضعیفن. بازی های سوییچ هم که رسما PS2 هستن هنوز. کلا وضعشون خیلی خرابه. هیچ فرقی نمیکنن.

من الان دارم شین مگامی تنسی 5 ونجنس رو میرم، حالا منهای دزدی اول، یعنی اینکه میان اول بازی رو ناقص میدن بیرون، بعد نسخه کامل رو مجدد بهت میفروشن و امکان آپگرید با هزینه کمتر هم نیست، عملا فرمول گیم پلی بازی با نسخه های قبلی هیچ فرقی نکرده. عمده تغییرات خیلی کمه! یا ویژوال یا کلا هرچی! الان بیای Metaphor و SMTV و Persona رو بزاری کنار هم، عملا همشون یه چیزن، با یه مقدار تفاوت تو شخصیت ها و داستان تازه اینا تاپ ها هستن!

 

[He!n3ger]

گرافیک انیمه ایو بیان چقد روش کار کنن آخه
با UE5 هم چون همه چی کارتونیه والا چیز خاصی اضافه نمیشه
نهایت بینابین رئال و فانتزی (انیمه ای) در حد Kingdom Hearts 4 میشه
حالا Dragon Quest XII به عنوان بازی با گرافیک سل شید یا انیمه ای که از UE5 استفاده میکنه بیاد خودتون میفهمید احتمالا البته تا الان کلا همین بوده P3R هم مثلا با UE4 ساختن ولی تو بازی با این سبک گرافیک اصلا چیز زیادی از لحاظ بصری قرار نیست دربیاد، یه جورایی کلا خواستتون عجیبه بابا بازیای این سبک گرافیکشون به کل فانتزیه

الان دیگه ده پونزده سال پیش نیست که فقط ژاپنیا این استایل رو بسازن بگیم خب تهش همینه دیگه تقریبا هر بازی ای کره ای ها و چینی ها تو این استایل ساختن یه سر و گردن بهتر از ژاپنیا بوده. مثلا تو فیری تیل رو با seven deadly sins مقایسه کن که تازه بازی موبایلیه! یا مثلا بازیای هویو ورس.
دیگه تعارف نداریم که ژاپن روز به روز داره بیشتر عقب میمونه از مارکت استایل انیمه ای. تو خودت متافور رو ببین مثلا قشنگ همه چیش نسل هفتمیه. تازه این واسه اتلوسه که ایلیت به حساب میاد تو سازنده ها. سازنده های معمولیشون که دیگه هیچی تعطیلن کلا. همینطوری رندوم بری چند تا بازی موبایلی چینی و کره ای رو ببینی آدم معذب میشه بازیای ژاپنی رو بعدش ببینه.

یه مورد واقعا باور نکردنی درمورد jrpg ها برای من اینه که دقیقا از نسل 6 به اینور اینا نتونستن دوییدن کاراکترو اصلاح کنن هنوز احمقانه ترین انیمیشن ممکن رو داره! حالا مبحث گیم پلی هم هست که کاملا کهنه شده دیگه.

همون دراگون کوئستم خیلی حرفه تو نسل 8 بیای بازی بدی که دقیقا گیم پلیش تورو یاد بازیای nes بندازه. یعنی عملا یه باکس باز شه از توش نوشته مثل دیالوگ انتخاب کنی واسه مبارزه. یعنی ui و ux کاملا تعطیله تو کامبت. دیگه اگه نسخه جدیدشم همین باشه شاهکار کردن تو کلنگی بودن. دیگه الان حتی گیم پلی ترن بیس هم یه داینامیکی داره که از ویژوال ناول جدا بشه.

 

[Z-fan]

یه چند مورد... (چجوری از کوری بارلوگ و سانتا مونیکا رسیدیم به ژاپن؟ )

مورد اول این که از لحاظ گرافیک انیمه ای قطعا بنچمارک ها بعد اومدن یه کارهایی مثل Honkai Star Rails و Wuthering Waves و... به شدت تغییر کرده. البته که لول و سطح بودجه این بازی ها هم یخورده با دوستان ژاپنی تفاوت داره
دوم این که حالا خارج از قاعده بازی های عموما AA ژاپنی از لحاظ وسعت توسعه، یه سری کارها بالاخص کارهای Arc System Works و CyGames واقعا کارهای خوبین (در حد کارهای مورد اول نیستن ولی دور هم نیستن) یه سری کارهای دیگه هم مثل Xenoblade و Persona 3 Reload و... هم هستن که یه سری جاها با این که میلنگن اورآل خیلی کارهای قوی ای اند.

ولی مورد سوم به نظرم مهم تره.
اونم ساختار عقب مونده بازی های JRPG ژاپنیه. این اتفاقا مسئله ایه که الان ملت بهش پی نبردن... نسل هفت بهش پی بردن
یعنی اصن یه عامل شکست این بازی ها تو اون دوره این بود که هیچ کس هیچ حس پیشرفتی از این بازی ها حس نمی کرد.
و خیلی جالبه اینا تو نسل هشت دوباره با همون ساختار موفق شدن. تنها کاری که کردن یخورده... فقط یخورده همه چی استریم لاین تر شد تو بازی هاشون.

پرسونا رو خب طبیعتا همتون دیگه میدونید. اگه پرسونا 3 و 4 رو بازی کرده باشید، اساسا پرسونا 5 چیز خیلی انقلابی ای واسه سری از حیث مکانیک ها نیست. هسته اصلی بازی همون گرفتن پرسوناها و ترکیب کردن شون واسه یه پرسونای قوی تره. یعنی یجورایی آنتی کلکسیونره. هر چی گیرت میاد باید بسوزونی تا یه چیز قوی تر گیرت بیاد
ولی مثلا Shin Megami Tensei با این که همون موجودات اند تحت عنوان Demon ولی هسته اش به کل فرق داره و کامل روی یه تیم بندی استراتژیک با اون ها و جمع کردن یه کلکسیون کامل و قوی تمرکز داره. اونم فرق زیادی نکرده تو همه این سال ها از SMT 3 به این ور.
با این حال صرف یخورده استریم لاین شدن همه سیستم ها و حذف موارد اعصاب خورد کن و اضافه کردن موارد "جانبی" اینا دوباره تقویت شدن، اونم شدید!

بهترین نمونه این قضیه تو بازی های ژاپنی به نظرم همیشه Monster Hunter ـه. چپ برید راست بیایید، اصل گیم پلی فرنچایز اصن تغییر نکرده بعد این همه سال. هنوز همون "بزن تو کله هیولا تا بمیره و با پوستش زره و اسلحه بسازی" ـه که تو نسخه اول بود. ولی خورده کاری ها خیلی فرق کرده از اون موقع تا الان. و شاید فکر کنید خب گرافیک مانستر هانتر هم خیلی خفنه ولی وقتی میرید تو فندوم بازی میبینید خیلی ها هنوز نسخه های قبلی رو با عشق و جون بازی می کنن و حقیقتا گرافیک "جهش یافته" شاید تو جذب مخاطب موفق بوده ولی تو حفظ مخاطب اثر چندانی نداشته.

برای همین خیلی مهمه دقیقا چی رو تو این بازی ها در نظر میگیرید.
Trails به طور مثال سری ایه که کاملا به دنیای و روایت داستانی پیوسته اش تکیه کرده. رسما مثل رمان ـیه که تموم میشه هر بازی، بازی بعدی مثل جلد بعدی رمان ـه. معلومه سریع اومدن این بازی امتیاز مثبته. هیچکس اهمیت نمیده به گرافیک و گیم پلی قدیمی. الان با ریمیک مثلا یه ارتقا حسابی پیدا کرده. دوباره اینا میخوان با همون فرمون تند تند با همین استایل بازی های قدیمی رو با همین ارتقا ریمیک کنن که صرفا مخاطب امروزی استفراغ نکنه وقتی بازی رو میبینه "همین"!!

 

[Big Band]

یه چند مورد... (چجوری از کوری بارلوگ و سانتا مونیکا رسیدیم به ژاپن؟ )

مورد اول این که از لحاظ گرافیک انیمه ای قطعا بنچمارک ها بعد اومدن یه کارهایی مثل Honkai Star Rails و Wuthering Waves و... به شدت تغییر کرده. البته که لول و سطح بودجه این بازی ها هم یخورده با دوستان ژاپنی تفاوت داره
دوم این که حالا خارج از قاعده بازی های عموما AA ژاپنی از لحاظ وسعت توسعه، یه سری کارها بالاخص کارهای Arc System Works و CyGames واقعا کارهای خوبین (در حد کارهای مورد اول نیستن ولی دور هم نیستن) یه سری کارهای دیگه هم مثل Xenoblade و Persona 3 Reload و... هم هستن که یه سری جاها با این که میلنگن اورآل خیلی کارهای قوی ای اند.

ولی مورد سوم به نظرم مهم تره.
اونم ساختار عقب مونده بازی های JRPG ژاپنیه. این اتفاقا مسئله ایه که الان ملت بهش پی نبردن... نسل هفت بهش پی بردن
یعنی اصن یه عامل شکست این بازی ها تو اون دوره این بود که هیچ کس هیچ حس پیشرفتی از این بازی ها حس نمی کرد.
و خیلی جالبه اینا تو نسل هشت دوباره با همون ساختار موفق شدن. تنها کاری که کردن یخورده... فقط یخورده همه چی استریم لاین تر شد تو بازی هاشون.

پرسونا رو خب طبیعتا همتون دیگه میدونید. اگه پرسونا 3 و 4 رو بازی کرده باشید، اساسا پرسونا 5 چیز خیلی انقلابی ای واسه سری از حیث مکانیک ها نیست. هسته اصلی بازی همون گرفتن پرسوناها و ترکیب کردن شون واسه یه پرسونای قوی تره. یعنی یجورایی آنتی کلکسیونره. هر چی گیرت میاد باید بسوزونی تا یه چیز قوی تر گیرت بیاد
ولی مثلا Shin Megami Tensei با این که همون موجودات اند تحت عنوان Demon ولی هسته اش به کل فرق داره و کامل روی یه تیم بندی استراتژیک با اون ها و جمع کردن یه کلکسیون کامل و قوی تمرکز داره. اونم فرق زیادی نکرده تو همه این سال ها از SMT 3 به این ور.
با این حال صرف یخورده استریم لاین شدن همه سیستم ها و حذف موارد اعصاب خورد کن و اضافه کردن موارد "جانبی" اینا دوباره تقویت شدن، اونم شدید!

بهترین نمونه این قضیه تو بازی های ژاپنی به نظرم همیشه Monster Hunter ـه. چپ برید راست بیایید، اصل گیم پلی فرنچایز اصن تغییر نکرده بعد این همه سال. هنوز همون "بزن تو کله هیولا تا بمیره و با پوستش زره و اسلحه بسازی" ـه که تو نسخه اول بود. ولی خورده کاری ها خیلی فرق کرده از اون موقع تا الان. و شاید فکر کنید خب گرافیک مانستر هانتر هم خیلی خفنه ولی وقتی میرید تو فندوم بازی میبینید خیلی ها هنوز نسخه های قبلی رو با عشق و جون بازی می کنن و حقیقتا گرافیک "جهش یافته" شاید تو جذب مخاطب موفق بوده ولی تو حفظ مخاطب اثر چندانی نداشته.

برای همین خیلی مهمه دقیقا چی رو تو این بازی ها در نظر میگیرید.
Trails به طور مثال سری ایه که کاملا به دنیای و روایت داستانی پیوسته اش تکیه کرده. رسما مثل رمان ـیه که تموم میشه هر بازی، بازی بعدی مثل جلد بعدی رمان ـه. معلومه سریع اومدن این بازی امتیاز مثبته. هیچکس اهمیت نمیده به گرافیک و گیم پلی قدیمی. الان با ریمیک مثلا یه ارتقا حسابی پیدا کرده. دوباره اینا میخوان با همون فرمون تند تند با همین استایل بازی های قدیمی رو با همین ارتقا ریمیک کنن که صرفا مخاطب امروزی استفراغ نکنه وقتی بازی رو میبینه "همین"!!

Imma let you finish but بنچمارک گرافیک انیمه ای Arc System Works است و بس

 

[Cloud Strife]

ولی مثلا Shin Megami Tensei با این که همون موجودات اند تحت عنوان Demon ولی هسته اش به کل فرق داره و کامل روی یه تیم بندی استراتژیک با اون ها و جمع کردن یه کلکسیون کامل و قوی تمرکز داره.

نه واقعیت اینه که این تفاوت که میگی یه چیز کازمتیکه و در عمل هیچ فرقی با هم ندارن. کلا منطق سیستم مبارزه یه چیزه، با یه انمی طرف هستی که یه سری نقاط ضعف و قدرت داره، مثلا المنت آتیش نقطه ضعفشه، یخ رو کامل بلاک میکنه و در مقابل باد هم مقاومت داره. بعد تو یه تیمی داری که اونا هم اتک هاشون المنتاله. و بعد باید ببینی تو مبارزه از چه قدرتی علیه چه دشمنی استفاده کنی تا هم بیشترین ضربه رو وارد کنی، هم بتونی ضرباتش رو بلاک کنی و هم مثلا جایزه یه ترن اضافه بگیری. حالا تو پرسونا، میری پرسونا جمع میکنی و بعد قدرت هاشون رو فیوز میکنی تو کارکتر اصلی، تو شین مگامی تنسی خود جونورهارو میاری تو تیمت. یعنی در عمل اصل کاری که انجام میشه یه چیزه، پیدا کردن نقاط ضعف و قدرت انمی ها و بعد رسیدن به پرسونا/دیمن ـی که بهترین ویژگی هارو برای مبارزه داره. واقعا تفاوت ساختاری با هم ندارن. تو شین مگامی کالکت کردن دیمن ها هم عینن شبیه به پرسوناست. باید اونجا هم بکنیشون تو هم تا به دیمن های یونیک خاص برسی، یا اسنس هاشون رو فیوز کنی تو شخصیت های دیگه و قابلیت هاشون رو بدست بیاری. متافورم از نظر ساختار دقیقا همینه. البته فرم بازی بیشتر به Persona شبیه هست و مثل اون تقویم داره و باز شین مگامی تنسی آزادی عمل بیشتری داره و حس اکسپلورش رو بیشتر من میپسندم. اوج نوآوریش هم اینه که وقتی به انمی به Level پایین تر از خودت میرسی دیگه شکنجه ات نمیکنه و لازم نیست بری تو یه مبارزه تکراری که فاقد جذابیته و میدونی دقیقا چی بزنی میمیره، صرفا با همون اتک معمولی کلکشو میکنه.

کلا فرمول گیم پلی اینا، یعنی هسته و DNA اصلیشون یه چیزه و سال هاست که اینو تغییر ندادن. حالا یا نمیتونن یا نمیخوان، ولی خوب به نظر من تکراری شده دیگه. من دیروز داشتم رو درجه Hard شین مگامی 5 ونجس رو میرفتم، سر باس Nuwa، دقیقا داشتم به این فکر میکردم که من طفل بودم ساختار گیم پلی همین بود، یعنی بفهمی این باس ویک پوینتش آتیشه، بعد فیزیکال اتک بالا داره، دارک مجیک نمیخوره و ... بعد دکت رو یجور بچینی که همه آگیو یا چیز خفن تر داشته باشن، بعد لازم شد گارد بگیری، فیزیکال رو بلاک کنی و ... تا بکشیش، الان که وقت نوه دار شدنم رسیده هم باز اینا همونن.

حالا باز میگم من SMT رو همیشه به persona ترجیه میدم، چون عین انسان Map داره و بدون محدودیت زمان و تقویم شخمی اونجا میتونی بری راحت باس هارو پیدا کنی، گرایند کنی، ساید کوعست بری، و کلا آزادانه بازی کنی. ولی خوب گیم پلی خیلییی تکراری شده.

تو گرافیک هم که هیچ حرفی برای گفتن ندارن. من یه نظر نامحبوب هم دارم، گرافیک متافور آشغال محضه و صرفا با انداختن چهارتا فیلتر بی سر و ته سعی دارن آشغالی که ساختن رو به اسم یه چیز هنری به ملت قالب کنن. داستان هاشونم باز به نظرم یه چیزه، حتا شخصیت هاش و کلا در هیچ زمینه ای هیچ نوآوری ندارن. مدام باز تولید یه فرمول موفقن. مثلا شخصیت های SMTV از نظر تیپ خیلی شبیه به persona 5 هستن. کلا بازی های این سری رو بری متوجه میشی همش یه چیز رو دارن مجدد با ظاهر تازه بهت میفروشن

 

[Arima Kishou]

آخه منطقی هم نیست اگه بخوان فانتزی بسازن همون گاد رو می‌ساخت چه کاری اینترگلاکتیک فکر رو نکنم سبکش جوری باشی که بشه از سیاره ای به سیاره دیگه رفت با توجه به خلاصه داستانش ولی بازی سانتا احتمالا سبکش یه چیزی مثل مندلورین باشه چون خود کوری چند سال پیش توییت زد براش عجیبه که چرا کسی یه بازی توی این سبک نساخته

اینا اینقدر طولش دادن، وقتی میاد که جذابیتی در مارکت نداشته باشه. خیلی مهمه بازیت رو خوب موقعی عرضه کنی.