حالا به نظر شما تو خارج چطوره
مردم اجازه میدن که بچشون بره دنبال بازی؟!
اسی جون اینو که باید تو توضیح بدی !!!
اگه بخوایم در مورد این موضوع (تضاد جامعه با گیمر) به طور مفصل بحث کنیم (و البته تاپیک قفل نشه) بیایید این قسمت عظیمش رو که مربوط به سیاست میشه رو بذاریم کنار .
کلا" ما تو همه چیز که وارد می کینم به کشور این مشکل رو داریم که فرهنگش رو وارد نمی کنیم .
یعنی فلان جنس رو وارد کشور می کنیم اما فرهنگ استفادش رو نه .بحث من سر قسمت اجتماعی – فرهنگی قضیه هست . ببینید این درجه بندی بازیها چیز بی دلیلی نیست .
وقتی شما می بینید یه بچه 8-9 ساله داره در مورد هات کافی های GTAصحبت می کنه چه احساسی می کنید ؟
من خودم وقتی بازی Manhunt رو می خواستم بازی کنم فهمیدم سازنده های بازی رو دادگاهی کردن (فکر می کنم شرکت Rockstar بود) . به دلیل خشونت زیاد . ازون بازی بسیار خوشم اومد . چون به گروه سنیم می خورد . و تاثیر نامطلوبی روم نذاشت . ( حتما" شنیدید که یه بچه سر این بازی یکی از هم بازیهاش رو به یکی از شیوه های بازی کشته !!! )
خوب هادی هم که برای یه همچین قضیه ای شاهد عینی محسوب میشه .
وقتی پدر و مادرها بازی رو وسیله ای برای گذروندن وقت و علافی محض به حساب میارن نمی تونیم بهشون بقبولونیم که این بازی هایی که می بینید صنعت عظیمی هست که سودهای کلانی رو برای کشورهای سازنده به ارمغان میاره . فقط و فقط مشکل به طرز تفکر یک طرفه ی خانواده ها بر نمی گرده . . .
ولی در مورد اینکه ما خوره بازی در میاریم باید بگم مثلا" خود من تو تابستون همش تو این فکر بودم که اگه زد و من کنکور قبول نشدم عمرا" دیگه رنگ بازی که سهله کامپیوترم نمیبینم پس بذار عقده ای نشم ...
یه دلیلی ما n نوع مختلف بازی از سبک هایی مختلف رو با هم بازی می کنیم ( من سعی می کنم این طور نباشه ) اینه که به دلیل نبود قانون مربوطه می تونیم DVD جدید ترین بازیها رو با 1000 تومن درست همزمان با آغاز فروش بازی بدون هیچ دردسری بخریم . در حالی که قیمت اون بازی !n هست .
.
.
.