در میان انبوه فوق العاده و غیرقابل باور از محتوا که در طول سال های اخیر تولید شده، تعداد انگشت شماری از عناوین و بازی ها به موفقیت و شهرتی دست یافتند و در صد بالایی از بازی ها تنها می توانند رویای دست یافتن به آن را در سر بپرورانند.
رسیدن به این سطح از موفقیت به ترکیبی از لایه ها نه تنها برای ساخت بلکه برای بازیابی و فروش مجموعه نیاز دارد.
اگر همه چیز خوب پیش برود می تواند سرآغاز یک فرانچایز در دنیای بازی ها باشد!!
در واقع این شکل گیری یک فرانچایز است که از همان ابتدا در ذهن سازندگان بوده و با این وجود یافتن موفقیت در مقام یک عنوانِ تنها، در بازاری که از قبل اشباع شده و هر روز با عناوین زیادی تقویت می شود به یک معجزه شبیه است.
اتفاقی که معدود شماری از بازی ها در طول تاریخ این صنعت موفق به انجام آن شده اند
حالا با این توضیح کوتاه به سراغ مبحث اصلی این تاپیک برویم
تک‌تک ما با ده‌ها فرانچایز مختلف از بازی‌های ویدیویی خاطره داریم که هریک به‌گونه‌ای سهمی در زندگی ما داشته‌اند و دارند!
در این تاپیک قصد داریم که به فرانچایزهای برتر و تحصین شده ی تاریخ که به نوعی سنگ بنا و پایه ای برای ساخت عناوین بزرگ امروزی هستند بپردازیم!
هریک از این عناوین دنباله ها و نسخه های مختلفی در طول سال های مختلف بر روی پلتفرم ها و سیستم عامل های مختلفی داشته اند بسیاری از این بازی ها زمینه ساز خلاقیت ها و نواوری های مختلف در صنعت بازیسازی امروزی هستند
به هر حال از ان جایی که بحث «ترین‌ها» همیشه در هر عرصه‌ای بین طرفداران داغ بوده است و بازی‌های ویدئویی نیز از این قضیه مستثنی نیستند، قراره در این تاپیک در موردش به بحث و گفتگو بپردازیم پ.ن:مشابهه تاپیک های گذشت، اینجا هم قانون خاصی نداریم به غیر از اینکه به همدیگه توهین نفرمایید
توجه:
در صورت ایجاد شدن نظر سنجی فقط 3 فرانچایز اول لیستتون به عنوان انتخاب های شما محسوب شده و مابقی در آرای نظرسنجی تاثیری نخواهند داشت
پس لطفا بعد از معرفی n فرانچایزِ محبوب (یا منتخب تون) و توضیحاتتون راجب این انتخاب ها ، حتما 3 تای برتر رو با عدد مشخص کنید
تا در زمان جمع اوری آرا اشتباهی پیش نیاد و کمکی به تسریع روند شمارش کرده باشین
چندین ساعت میتونم باهات حرف بزنم که علتهای مختلف محبوبیتش چیه ولی مهم ترین علتش رو میتونم بگم همونطور که انسانها قانون را درست کردند برای آرامش و رفاه خودشون همونقدر هم از قانون شکنی خوششون میاد و چه بهتر که این قانون شکنی رو جایی تجربه میکنن که عواقب واقعی براشون نداره.
ذات انسان شروره اگر با قوانین جلوش گرفته نمیشد خیلی زودتر از اینها منقرض شده بودیم .
حالا جالبه که بدونیم تولید چنین بازیی بی دردسر برای راکستار نبوده و اتفاقا راکستار رو درگیر شدیدترین و پیچیده ترین دعواهای قانونی تاریخ گیمینگ کرده
پیشنهاد میکنم مقاله زیر را بخونید خیلی جالبه
قبل از همه بهتر است مروری بر کلیدی‌ترین نکته تمام این جنجال‌ها داشته باشیم: خشونت! البته خیلی از بازی‌ها از المان خشونت استفاده می‌کنند. حتی عناوین دوست داشتنی‌ای مثل ماریو و Rayman هم عملا مقداری خشونت درون خود دارند؛ شما می‌توانید روی دشمنان بپرید یا با مشت به آن‌ها بکوبانید تا «بمیرند». ولی اینجا منظور ما خشونت بصری شدیدی است که شامل خون و خونریزی و یا قطع اعضای بدن و یا هرگونه اعمال آسیب واضح شود. این نوع خاص از خشونت در زبان انگلیسی Gore نام دارد که احتمالا آن را روی توضیحات درجه‌بندی سنی بازی‌ها دیده‌اید.
خشونت بصری از همان ابتدا با سری بازی Grand Theft Auto گره خورده بود. در دو نسخه اول بازی دوربین از بالا به دنیا نگاه می‌کرد. شاید امروزه ما لکه‌های خون چند پیکسلی آن بازی را خیلی «خشن» قلمداد نکنیم. نباید فراموش کرد که در این بازی‌ها به راحتی می‌شد ساکنین بی‌گناه شهر را هم قلع و قمع کرد و این نکته در زمان خود نامعمول بود. به علاوه در این دو بازی در صورتی که بازیکن یا شهروندان به وسیله الکتریسیته یا آتش کشته می‌شدند، پوست و گوشت بدنشان به خاکستر تبدیل می‌شد و یک اسکلت سوخته از آن‌ها باقی می‌ماند (که بازی به طنز به جای عبارت معمول wasted از عبارت toasted استفاده می‌کرد). با ورود سری به دنیای سه بعدی اوضاع بهتر نشد. در بازی‌های GTA III، GTA: Vice City و GTA: San Andreas و همینطور عناوین GTA: Liberty City Stories و GTA: Vice City Stories قطع عضو (از جمله قطع سر) هم در بازی به تصویر کشیده شده بود. در دو عنوان مدرن بازی یعنی GTA IV و GTA V (که گاهی عناوین HD سری GTA نامیده می‌شوند) کمی از شدت این دو پدیده کم شد و خود بازیکن مستقیما قادر به انجام آن‌ها نیست، ولی هنوز هم به نوعی در برخی مراحل بازی‌ها وجود دارند.
علاوه بر خشونت بصری شدید، نکته مهم دیگری که بارها خشم عمومی را نسبت به این سری برانگیخته است، امکان آسیب زدن به شهروندان عادی و انجام دادن انواع اعمال خلاف و مجرمانه در بازی است. بیشتر افرادی که به این علت با سری بازی GTA مشکل دارند معتقدند که این بازی‌ها عملاً رفتار‌های خشن و مجرمانه را تبلیغ می‌کنند و باعث تاثیر بد بر کودکان هستند، ولی از طرف دیگر این عناوین به طور واضح برای افراد بزرگسال ساخته شده‌اند و تاکنون هم هیچ تحقیق علمی‌ای نتوانسته ارتباط واضحی بین خشونت در بازی‌های ویدیویی و اعمال آن در دنیای واقعی پیدا کند. در هر صورت بیایید نگاهی به جنجال‌های بزرگی که در مورد عناوین اصلی این سری به پا شد بیندازیم:
بازی GTA 1
باید گفت که جنجال از همین نسخه اول و از عمد شروع شد. شرکت Take-Two که ناشر سری GTA است، با انتشار این بازی مکس کلیفورد (Max Clifford) را به عنوان مسئول بازاریابی بازی استخدام کرد و او عمدا با تبلیغ خشونت بازی و ایجاد سر و صدا و جنجال، به تبلیغ گسترده بازی کمک کرد. در نتیجه هر کس تلاش می‌کرد بازی را ممنوع یا سانسور کند، عملا داشت بازی را تبلیغ می‌کرد. مثلا برخی از والدین بریتانیایی کمپینی بر علیه بازی تشکیل دادند و موفق شدند آن را موقتا در بریتانیا ممنوع کنند، ولی نهایتا کارشان اثر معکوس داشت و با معروف‌تر شدن بازی این ممنوعیت برداشته شد. البته انتشار بازی در برزیل با ممنوعیت مواجه شد.
بازی GTA III
نسخه سوم سری GTA با آوردن بازی به دنیای سه بعدی محبوبیت آن را چندین برابر کرد و طبیعتا توجه رسانه‌ها هم بیشتر به سمت آن جلب شد. در آن زمان به ویژه به قابلیت سرقت همه اتوموبیل‌ها و امکان اعمال غیراخلاقی توسط بازیکن اعتراض شدیدی می‌شد، هر چند بازیکن مجبور به انجام این کار‌ها نبود. نکته جالبی که در مورد بازی GTA III وجود دارد این است که یکی از دلایل ممنوعیت آن در استرالیا این بود که در آن زمان، بالاترین رده‌بندی سنی برای بازی‌ها در استرالیا «مناسب برای بالای ۱۵ سال» بود و سازمان مربوطه حاضر نشد این بازی را رده‌بندی کند. در نتیجه استودیو Rockstar مجبور شد نسخه استرالیا را سانسور کند تا از خشونت آن کاسته شود و برخی اعمال غیراخلاقی را هم از آن نسخه حذف کرد.
بازی GTA: Vice City
این نسخه هم انتقادات منفی‌ای مشابه بازی GTA III دریافت کرده بود و همان سانسور‌ها باری انتشار بازی در استرالیا اعمال شد. نکته خاص مربوط به بازی GTA: Vice City، وجود دو گنگ اهل کوبا و هاییتی در برخی ماموریت‌های داستانی بود که باعث شد برخی از اهالی این دو کشور که در ایالت فلوریدای آمریکا ساکن بودند از بازی شکایت بکنند؛ زیرا معتقد بودند برخی از دیالوگ‌های این گروه‌ها، باعث تشویق بازیکنان به آسیب رساندن به مهاجران اهل این کشور‌ها می‌شود. در نتیجه Rockstar مجبور شد برخی از دیالوگ‌های این ماموریت‌ها را حذف کند.
بازی GTA: San Andreas
جنجال بزرگی که این نسخه به شدت محبوب از سری بازی GTA برپا کرد، وجود برخی صحنه‌های شدیداً غیر اخلاقی در بازی بود که باعث شد بازی درجه‌بندی سنی فقط بزرگسال (عملا بالای ۲۱ سال) دریافت کند و خیلی از فروشگاه‌ها فروش بازی را متوقف کنند. Rockstar مجبور شد با حذف این صحنه‌ها از بازی، آن را دوباره و با درجه‌بندی سنی M (بالای ۱۸ سال) عرضه کند. هرچند بعدا مشخص شد که کدهای مربوط به این بخش هنوز در اطلاعات بازی وجود دارد و با یک پچ به نام هات‌کافی (حتی در نسخه ایکس باکس و پلی استیشن 2) می‌شد آن قسمت‌ها را انجام داد.
در نهایت هم شرکت Take-Two در پی شکایات انجام شده مجبور شد قبول کند که بازی‌های اولیه‌ای که با درجه فقط بزرگسال به فروش رسیده بودند را به رایگان با نسخه‌های M تعویض کند و حتی به برخی افراد یک جریمه ۳۵ دلاری هم بپردازد.
بازی GTA IV
با رسیدن به نسخه‌های مدرن‌تر و شناخته‌شده‌تر بازی، طبیعتا جنجال حول آن هم بیشتر و بیشتر شد. حدود یک سال قبل از عرضه بازی، دادستانی به نام جک تامپسون (Jack Thompson) اذعان کرد که هرچه در توانش باشد را برای ممنوع شدن فروش این بازی به کودکان انجم خواهد داد (هرچند هیچکدام از عناوین سری GTA هیچگاه قرار نبوده توسط کودکان بازی شوند). او حتی تلاش کرد این بازی را یک محصول «مشوش کننده اذهان عمومی» بنامد تا فروش آن را به کلی در آمریکا متوقف کند. او ادعا‌های فراوانی از جمله «شبیه‌ساز قتل» نامیدن بازی و اشاره به سانسور‌های سری در استرالیا را مطرح کرد تا بتواند به هدفش برسد، ولی در نهایت پس از شکایت‌های فراوانی که تامپسون و Take-Two علیه هم ثبت کردند نتوانست کارش را پیش ببرد.
تامپسون حتی سعی کرد از بازی GTA IV به دلیل استفاده از شخصیتی شبیه به او شکایت کند. در یکی از تریلر‌های بازی می‌بینیم که شخصیت اصلی وارد دفتر یک وکیل می‌شود تا او را به قتل برساند. وقتی که اسلحه کشیده می‌شود، وکیل داد می‌زند: «اسلحه‌ها مردم را نمی‌کشند، بازی‌های ویدیویی می‌کشند!» ولی این ماموریت و شخصیت هم در بازی نهایی ماندند.
نهایتا چند روزقبل از عرضه بازی تامپسون نامه‌ای خطاب به مادر اشتراوس زلنیک (Strauss Zelnick)، مدیر شرکت Take-Two، نوشت و او را سرزنش کرد که در تربیت پسرش اهمال کرده است و یک «قاچاقچی خشونت و موارد غیر اخلاقی» بار آورده است و باید خجالت بکشد! البته نه شرکت Rockstar و نه Take-Two واکنشی به این کار نشان ندادند.
مقامات نیویورک هم از این که شهر Liberty City با الهام از شهر آن‌ها ساخته شده بود هم چندان خوشحال نبودند. نمایندگان شهرداری نیویورک گفتند که بازی GTA IV نمایانگر واقعی سطح جرم در نیویورک نیست و اعلام کردند که «شهردار از هیچ بازی‌ای که در آن با کشتن یا آسیب زدن به پلیس‌ها امتیاز بگیرید حمایت نمی‌کند»، هرچند بازیکن با کشتن مامورین قانون امتیازی دریافت نمی‌کند. در پاسخ به این ادعا‌ها مدیر اتحادیه جهانی بازیسازان از مسئولین نیویورک انتقاد کرد که چرا با بازی‌های ویدیویی مشکل دارند، ولی از کتاب‌ها و فیلم‌هایی که نیویورک را خیلی بدتر از این نمایش می‌دهند شکایتی نمی‌کنند؟
طبق معمول، بازی GTA IV هم در استرالیا سانسور شد. مشکل تازه این بود که شایعاتی در اینترنت پخش شد که قرار است کشور نیوزیلند هم نسخه سانسور شده استرالیایی را دریافت کند که با ناراحتی مخاطبان آن کشور رو‌به‌رو شد، ولی در نهایت نسخه بدون سانسور بازی در نیوزیلند عرضه شد.
شکایت دیگر از بازی توسط انجمن «مادران علیه رانندگی هنگام مستی» (MADD) انجام شد و معتقد بودند که به دلیل وجود امکان رانندگی در هنگام مصرف الکل در بازی، ESRB باید درجه‌بندی سنی این عنوان را از M به فقط بزرگسال تغییر دهد. شرکت Rockstar اعلام کرد که با وجود احترامی که برای بیانیه این انجمن قائل است، اعتقاد دارد که مخاطبین بازی آنقدری عاقل و بالغ هستند که درک درستی از محتوای بازی داشته باشند. البته باید ذکر کنیم که نیکو بلیک (Niko Bellic)، شخصیت اصلی بازی، اگر در حالت مستی وارد ماشین شود می‌گوید که بهتر است در این حالت رانندگی نکند و بازی هم بازیکن را به گرفتن تاکسی تشویق می‌کند. به علاوه رانندگی هنگام مستی در این بازی بسیار دشوار است و اگر هم پلیس شما را در این حالت ببیند تعقیب و دستگیرتان می‌کند.
بعد از عرضه یکی از بسته‌های الحاقی بازی به نام The Lost and the Damned هم اعتراضاتی به وجود یک مرد برهنه در یکی از صحنه‌های بازی شد هرچند آن‌ها هم به جایی نرسیدند.
بازی GTA V
جنجالی‌ترین موضوع آخرین بازی از سری GTA، وجود یک ماموریت شکنجه در بازی است، به ویژه که ترور (Trevor) می‌تواند دندان فرد مورد شکنجه را بکشد. به علاوه این نکته که شکنجه با سفارش مامورین دولتی انجام می‌شود قضیه را داغ‌تر هم کرده بود.
مشکل دیگری که این بازی در رسانه‌ها داشت، نحوه به تصویر کشیدن زنان در آن بود. به عقیده بسیاری از منتقدین، زنان در این بازی و به طور کلی سری GTA، بسیار کلیشه‌ای به تصویر کشیده شده‌اند و با نقش‌هایی ضعیف، اعصاب خورد کن و یا مورد استفاده ابزاری به نمایش گذاشته شده‌اند. سم هاوزر (Sam Houser)، یکی از بنیان گذاران Rockstar، اعتراف کرد که تیم سازنده بازی‌های GTA گاهی اوقات به سادگی و بسیار سطحی از نقش و شخصیت زنان عبور می‌کرده است، ولی تمرکز بازی روی شخصیت‌های مذکر به علت داستانی بوده است که آن‌ها می‌خواستند تعریف کنند. البته در سال ۲۰۱۴ و به علت درخواست مردمی، فروشگاه‌های هدف در کشور استرالیا فروش بازی GTA V را به علت تشویق به خشونت علیه زنان متوقف کردند.
بازی GTA V با تعدادی شکایت از نظر کپی‌رایت هم رو‌به‌رو شده بود. داز دیلینگر (Daz Dillinger)، رپر آمریکایی، ادعا کرد دو آهنگ از او بدون کسب اجازه در بازی قرار داده شده است و درخواست کرد که تمامی نسخه‌های فروش نرفته از بازی جمع‌اوری و نابود شوند! هرچند این شکایت بعدا پس گرفته شد و آهنگ‌های مذکور در بازی باقی ماندند.
لیندزی لوهان (Lindsey Lohan)، بازیگر آمریکایی، هم در سال ۲۰۱۳ ادعا کرد طراحی معروف دختری در پوستر بازی که به شدت برای تبلیغ بازی استفاده شده بود از چهره او الهام گرفته شده است. او بعد هم در سال ۲۰۱۴ با ادعای این که شخصیت لیسی جوناس (Lacey Jonas) که یک کاراکتر در یکی از ماموریت‌های فرعی بازی است، زیادی شبیه اوست و از Rockstar و Take-Two شکایت کرد، هرچند بعدا دادگاه شکایت را رد کرد.
حتی دختر یک رئیس مافیای واقعی هم تلاش کرده بود از شباهت داستان زندگیش با یکی از کاراکتر‌های بسیار جزئی که ممکن است تصادفا در حین بازی با او برخورد کنید پولی به جیب بزند و یک شکایت ۴۰ میلیون دلاری علیه Rockstar ثبت کرد! این شکایت هم در دادگاه رد شد.
جنایات
نسخه‌های مختلف سر بازی GTA در طی سال‌ها، به نوعی با جرم و جنایت‌های مختلف مرتبط دانسته شده‌اند. البته باید گفت تا به حال هیچ شکایتی از این نظر نتوانسته است که در دادگاه موفق شود.
در سال ۲۰۰۳، ویلیام و جاش باکنر (William and Josh Buckner)، دو نوجوان ۱۴ و ۱۵ ساله آمریکایی، مرتکب قتل دو نفر شدند و ادعا کردند بازی GTA III منبع الهامشان بوده است. وکیل خانواده مقتولین (که همان جک تامپسون بود) تلاش کرد یک شکایت ۲۴۶ ملیون دلاری علیه شرکت‌های Rockstar و Take-two، فروشگاه والمارت که بازی را به این نوجوانان فروخته بود و سونی که اجازه داده بود بازی GTA III روی کنسول پلی استیشن ۲ عرضه شود، ثبت کند.
در همان سال، جوان ۱۸ ساله آمریکایی دیگری به نام دوین مور (Devin Moore) پس از دستگیری به علت سرقت ماشین، دو مامور پلیس و یک کارمند بازداشتگاه را به قتل رساند و با یک ماشین پلیس از صحنه فرار کرد. او پس از دستگیری دوباره گفته بود: «زندگی مانند یک بازی ویدیویی است. همه بالاخره یک موقعی می‌میرند.» در دادگاه تلاش شد این کار او به سری بازی GTA مربوط شود ولی قاضی پرونده این مسئله را رد کرد.
باز هم در آمریکا در سال ۲۰۰۴ پسر ۱۵ ساله‌ای به نام کودی پوزی (Cody Posey) پدر، مادرخوانده و پرخوانده‌اش را به قتل رساند. در محکومیت او اشاره‌ای به سری GTA نشده بود، ولی در سال ۲۰۰۶ باز هم جک تامپسون از طرف بازماندگان خانواده پوزی شکایتی علیه Rockstar، سونی و Take-Two مطرح کرد که در آن ادعا کرده بود بازی GTA: Vice City به کودی خشونت را آموزش داده بود و او را به یک قاتل قابل تبدیل کرده بود.
در سال ۲۰۰۸ جوان ۱۹ ساله بریتانیایی به نام رایان چینری (Ryan Chinnery) به جرم آزار و اذیت زنان در چندین مورد بازداشت شد. او این جرایم را از ۱۷ سالگی شروع کرده بود. در مورد او گفته شده بود که سری بازی GTA در اعمال او نقش داشته است، ولی قاضی این پرونده هم ادعا را نپذیرفت و گفت که بازی‌های ویدیویی نمی‌توانستند تنها عامل موثر در جنایت بوده باشند. قابل ذکر است که در هیچ یک از بازی‌های GTA اتفاقی مربوط با آزار و اذیت جنسی (به جز اشرات گذرا در برخی دیالوگ‌ها) وجود ندارد.
در همان سال، گروهی از ۶ نوجوان در نیویورک که بین ۱۴ تا ۱۸ سال سن داشتند، طی یک واقعه دو ساعته تعداد زیادی جیب بری، تلاش به سرقت اتوموبیل، و حمله به اموال عمومی و رهگذران را انجام دادند. در مورد آن‌ها ادعا شد اعمالشان با الهام از بازی GTA IV بوده است. البته این جوانان سابقه مصرف مواد مخدر را داشته‌اند و در حین این دو ساعت هم تحت تاثیر الکل بوده‌اند.
باز هم در سال ۲۰۰۸ و این بار در فیلیپین، جوان ۱۸ ساله‌ای به نام پولوات چینو (Polwat Chino) یک راننده تاکسی را با ضربات چاقو به قتل رساند و ادعا کرد قصد داشته صحنه‌ای از بازی GTA IV را بازسازی کند. در پی این اتفاق، بازی GTA IV در کشور فیلیپین ممنوع شد.
در سال ۲۰۱۳، کودک ۸ ساله‌ای در آمریکا مادربزرگ خود را به ضرب گلوله به قتل رساند. در این زمان ادعا شده بود که این پسر قبل از این واقعه در حال بازی GTA IV بوده است و شلیک را عمدا انجام داده است، ولی خودش می‌گفت که فقط داشته با اسلحه بازی می‌کرده و شلیک تصادفی بوده است.
در همان سال ۲۰۱۳ و چهار روز پس از عرضه بازی GTA V، جوان آمریکایی ۲۰ ساله‌ای به نام زاکاری برگس (Zachary Burgess) یک ماشین را در حالی که یک خانم هم سرنشین آن بود دزدید و در حین فرار با ۹ ماشین دیگر هم برخورد کرد و ادعا کرد این کار را برای بازسازی کارهایی که در GTA V انجام داده می‌شود انجام داده است؛ هرچند این بازی هم بازیکن را به کار مشابهی تشویق نمی‌کند.
در سال ۲۰۱۴ نوجوان ۱۴ ساله‌ای در آمریکا به نام الدون جی ساموئل (Eldon G. Samuel)، پدر و برادرش را به طرز فجیعی به قتل رساند و خودش به پلیس تلفن کرد که بیایند و او را دستگیر کنند. او گفته بود منبع الهامش شخصیت تروور از بازی GTA V بوده است. البته بعد از دستگیری، روانپزشک او اعلام کرد که الدون از قبل سابقه بیماری روانی داشته است و در کودکی آزار دیده بود.
فن های گاد و سلطان کریتوس شکست سنگینی نخوردیم و فاصله نزدیکه همین خودش عالیه ، بالاخره GTA گولاخ ترین و بزرگ ترین فرنچایز تاریخ صنعت گیمه . تا همینجا هم کلی فرنچایز خفن رو بردیم تا فینال حریف به شدت محبوب و پرطرفدار هست وگرنه شکست تو ذات کریتوس کبیر نی
GOW واقعا فرنچایز خیلی خوبی هست و انصافا هم بازی های به یادموندنی داشته. به خصوص به لحاظ داستانی هر شماره اش خاطره انگیز هست . هم سری کلاسیکش و هم نسخه 2018 از بهترین بازی های زمان خودشون بودند.
اما مساله اینه که GTA واقعا بزرگه. بازی که حداقل سه نسخه اون جریان بازی های رایانه ای را سمت داده. محتوایی که GTA هر نسخه ارائه میکنه به اندازه ده ها بازی هست که هر شخص میتونه صدها ساعت با اون سرگرم بشه.
من خودم شاید صدها ساعت فقط GTA Vice City بازی کرده باشم روی چندتا پلتفرم. یا شما مثلا ابعاد و بزرگی بازی مثل GTA San Anderas را با GOW2 مقایسه کنید. من هنوزم که فکر میکنم برام سواله که چطور بازی در اون حد و عظمت روی کنسولی مثل PS2 ممکن شده بود.
یا نسخه 5 ای که الان روی سه نسل کنسول 140 میلیون فروخته و این همه آدم را برای این مدت طولانی سرگرم نگه داشته کلا یک پدیده در سرگرمی هستش نه بازی. کل سری GOW فروشش به اندازه نصف همین نسخه GTA نیست. تاثیرگذاریش هم در اون حد نیست. یکی اینجا خوب نوشت، GTA لامصب بازی نیست کالچره.
البته این مشکل GOW نیست. GOW فوق العاده اس ولی مساله اینه که GTA خیلی بزرگه. احتمالا بزرگ تر از هر فرنچایز و بازی دیگه ای در حال حاضر.
من هنوز رای ندادم که آرای کاربران رو ببینم اما اسامی که الان تو این عکس دیدم مشخصه یه سری از افرادی که رایشون gta بوده اصلا ps نداشتن و تجربه gow ندارن بنابراین نظرسنجی به کل باطل هست
gta v/online فقط یک بازی با کیفیت نیست. رسمن یک ابر بازیه.
gta online سرگرمی رو از نو تعریف کرد. بعضی وقتها من احساس میکردم چند بازی با ژانرهای مختلف داخل یک بازی گنجانده شده.
الانو نمیدونم ولی یه زمانی میتونستید در gta online صدها ساعت سرگرم شید در حالی که هنوز نصف محتوای بازی روهم تجربه نکردید.
چندین ساعت میتونم باهات حرف بزنم که علتهای مختلف محبوبیتش چیه ولی مهم ترین علتش رو میتونم بگم همونطور که انسانها قانون را درست کردند برای آرامش و رفاه خودشون همونقدر هم از قانون شکنی خوششون میاد و چه بهتر که این قانون شکنی رو جایی تجربه میکنن که عواقب واقعی براشون نداره.
ذات انسان شروره اگر با قوانین جلوش گرفته نمیشد خیلی زودتر از اینها منقرض شده بودیم .
حالا جالبه که بدونیم تولید چنین بازیی بی دردسر برای راکستار نبوده و اتفاقا راکستار رو درگیر شدیدترین و پیچیده ترین دعواهای قانونی تاریخ گیمینگ کرده
پیشنهاد میکنم مقاله زیر را بخونید خیلی جالبه
قبل از همه بهتر است مروری بر کلیدی‌ترین نکته تمام این جنجال‌ها داشته باشیم: خشونت! البته خیلی از بازی‌ها از المان خشونت استفاده می‌کنند. حتی عناوین دوست داشتنی‌ای مثل ماریو و Rayman هم عملا مقداری خشونت درون خود دارند؛ شما می‌توانید روی دشمنان بپرید یا با مشت به آن‌ها بکوبانید تا «بمیرند». ولی اینجا منظور ما خشونت بصری شدیدی است که شامل خون و خونریزی و یا قطع اعضای بدن و یا هرگونه اعمال آسیب واضح شود. این نوع خاص از خشونت در زبان انگلیسی Gore نام دارد که احتمالا آن را روی توضیحات درجه‌بندی سنی بازی‌ها دیده‌اید.
خشونت بصری از همان ابتدا با سری بازی Grand Theft Auto گره خورده بود. در دو نسخه اول بازی دوربین از بالا به دنیا نگاه می‌کرد. شاید امروزه ما لکه‌های خون چند پیکسلی آن بازی را خیلی «خشن» قلمداد نکنیم. نباید فراموش کرد که در این بازی‌ها به راحتی می‌شد ساکنین بی‌گناه شهر را هم قلع و قمع کرد و این نکته در زمان خود نامعمول بود. به علاوه در این دو بازی در صورتی که بازیکن یا شهروندان به وسیله الکتریسیته یا آتش کشته می‌شدند، پوست و گوشت بدنشان به خاکستر تبدیل می‌شد و یک اسکلت سوخته از آن‌ها باقی می‌ماند (که بازی به طنز به جای عبارت معمول wasted از عبارت toasted استفاده می‌کرد). با ورود سری به دنیای سه بعدی اوضاع بهتر نشد. در بازی‌های GTA III، GTA: Vice City و GTA: San Andreas و همینطور عناوین GTA: Liberty City Stories و GTA: Vice City Stories قطع عضو (از جمله قطع سر) هم در بازی به تصویر کشیده شده بود. در دو عنوان مدرن بازی یعنی GTA IV و GTA V (که گاهی عناوین HD سری GTA نامیده می‌شوند) کمی از شدت این دو پدیده کم شد و خود بازیکن مستقیما قادر به انجام آن‌ها نیست، ولی هنوز هم به نوعی در برخی مراحل بازی‌ها وجود دارند.
علاوه بر خشونت بصری شدید، نکته مهم دیگری که بارها خشم عمومی را نسبت به این سری برانگیخته است، امکان آسیب زدن به شهروندان عادی و انجام دادن انواع اعمال خلاف و مجرمانه در بازی است. بیشتر افرادی که به این علت با سری بازی GTA مشکل دارند معتقدند که این بازی‌ها عملاً رفتار‌های خشن و مجرمانه را تبلیغ می‌کنند و باعث تاثیر بد بر کودکان هستند، ولی از طرف دیگر این عناوین به طور واضح برای افراد بزرگسال ساخته شده‌اند و تاکنون هم هیچ تحقیق علمی‌ای نتوانسته ارتباط واضحی بین خشونت در بازی‌های ویدیویی و اعمال آن در دنیای واقعی پیدا کند. در هر صورت بیایید نگاهی به جنجال‌های بزرگی که در مورد عناوین اصلی این سری به پا شد بیندازیم:
بازی GTA 1
باید گفت که جنجال از همین نسخه اول و از عمد شروع شد. شرکت Take-Two که ناشر سری GTA است، با انتشار این بازی مکس کلیفورد (Max Clifford) را به عنوان مسئول بازاریابی بازی استخدام کرد و او عمدا با تبلیغ خشونت بازی و ایجاد سر و صدا و جنجال، به تبلیغ گسترده بازی کمک کرد. در نتیجه هر کس تلاش می‌کرد بازی را ممنوع یا سانسور کند، عملا داشت بازی را تبلیغ می‌کرد. مثلا برخی از والدین بریتانیایی کمپینی بر علیه بازی تشکیل دادند و موفق شدند آن را موقتا در بریتانیا ممنوع کنند، ولی نهایتا کارشان اثر معکوس داشت و با معروف‌تر شدن بازی این ممنوعیت برداشته شد. البته انتشار بازی در برزیل با ممنوعیت مواجه شد.
بازی GTA III
نسخه سوم سری GTA با آوردن بازی به دنیای سه بعدی محبوبیت آن را چندین برابر کرد و طبیعتا توجه رسانه‌ها هم بیشتر به سمت آن جلب شد. در آن زمان به ویژه به قابلیت سرقت همه اتوموبیل‌ها و امکان اعمال غیراخلاقی توسط بازیکن اعتراض شدیدی می‌شد، هر چند بازیکن مجبور به انجام این کار‌ها نبود. نکته جالبی که در مورد بازی GTA III وجود دارد این است که یکی از دلایل ممنوعیت آن در استرالیا این بود که در آن زمان، بالاترین رده‌بندی سنی برای بازی‌ها در استرالیا «مناسب برای بالای ۱۵ سال» بود و سازمان مربوطه حاضر نشد این بازی را رده‌بندی کند. در نتیجه استودیو Rockstar مجبور شد نسخه استرالیا را سانسور کند تا از خشونت آن کاسته شود و برخی اعمال غیراخلاقی را هم از آن نسخه حذف کرد.
بازی GTA: Vice City
این نسخه هم انتقادات منفی‌ای مشابه بازی GTA III دریافت کرده بود و همان سانسور‌ها باری انتشار بازی در استرالیا اعمال شد. نکته خاص مربوط به بازی GTA: Vice City، وجود دو گنگ اهل کوبا و هاییتی در برخی ماموریت‌های داستانی بود که باعث شد برخی از اهالی این دو کشور که در ایالت فلوریدای آمریکا ساکن بودند از بازی شکایت بکنند؛ زیرا معتقد بودند برخی از دیالوگ‌های این گروه‌ها، باعث تشویق بازیکنان به آسیب رساندن به مهاجران اهل این کشور‌ها می‌شود. در نتیجه Rockstar مجبور شد برخی از دیالوگ‌های این ماموریت‌ها را حذف کند.
بازی GTA: San Andreas
جنجال بزرگی که این نسخه به شدت محبوب از سری بازی GTA برپا کرد، وجود برخی صحنه‌های شدیداً غیر اخلاقی در بازی بود که باعث شد بازی درجه‌بندی سنی فقط بزرگسال (عملا بالای ۲۱ سال) دریافت کند و خیلی از فروشگاه‌ها فروش بازی را متوقف کنند. Rockstar مجبور شد با حذف این صحنه‌ها از بازی، آن را دوباره و با درجه‌بندی سنی M (بالای ۱۸ سال) عرضه کند. هرچند بعدا مشخص شد که کدهای مربوط به این بخش هنوز در اطلاعات بازی وجود دارد و با یک پچ به نام هات‌کافی (حتی در نسخه ایکس باکس و پلی استیشن 2) می‌شد آن قسمت‌ها را انجام داد.
در نهایت هم شرکت Take-Two در پی شکایات انجام شده مجبور شد قبول کند که بازی‌های اولیه‌ای که با درجه فقط بزرگسال به فروش رسیده بودند را به رایگان با نسخه‌های M تعویض کند و حتی به برخی افراد یک جریمه ۳۵ دلاری هم بپردازد.
بازی GTA IV
با رسیدن به نسخه‌های مدرن‌تر و شناخته‌شده‌تر بازی، طبیعتا جنجال حول آن هم بیشتر و بیشتر شد. حدود یک سال قبل از عرضه بازی، دادستانی به نام جک تامپسون (Jack Thompson) اذعان کرد که هرچه در توانش باشد را برای ممنوع شدن فروش این بازی به کودکان انجم خواهد داد (هرچند هیچکدام از عناوین سری GTA هیچگاه قرار نبوده توسط کودکان بازی شوند). او حتی تلاش کرد این بازی را یک محصول «مشوش کننده اذهان عمومی» بنامد تا فروش آن را به کلی در آمریکا متوقف کند. او ادعا‌های فراوانی از جمله «شبیه‌ساز قتل» نامیدن بازی و اشاره به سانسور‌های سری در استرالیا را مطرح کرد تا بتواند به هدفش برسد، ولی در نهایت پس از شکایت‌های فراوانی که تامپسون و Take-Two علیه هم ثبت کردند نتوانست کارش را پیش ببرد.
تامپسون حتی سعی کرد از بازی GTA IV به دلیل استفاده از شخصیتی شبیه به او شکایت کند. در یکی از تریلر‌های بازی می‌بینیم که شخصیت اصلی وارد دفتر یک وکیل می‌شود تا او را به قتل برساند. وقتی که اسلحه کشیده می‌شود، وکیل داد می‌زند: «اسلحه‌ها مردم را نمی‌کشند، بازی‌های ویدیویی می‌کشند!» ولی این ماموریت و شخصیت هم در بازی نهایی ماندند.
نهایتا چند روزقبل از عرضه بازی تامپسون نامه‌ای خطاب به مادر اشتراوس زلنیک (Strauss Zelnick)، مدیر شرکت Take-Two، نوشت و او را سرزنش کرد که در تربیت پسرش اهمال کرده است و یک «قاچاقچی خشونت و موارد غیر اخلاقی» بار آورده است و باید خجالت بکشد! البته نه شرکت Rockstar و نه Take-Two واکنشی به این کار نشان ندادند.
مقامات نیویورک هم از این که شهر Liberty City با الهام از شهر آن‌ها ساخته شده بود هم چندان خوشحال نبودند. نمایندگان شهرداری نیویورک گفتند که بازی GTA IV نمایانگر واقعی سطح جرم در نیویورک نیست و اعلام کردند که «شهردار از هیچ بازی‌ای که در آن با کشتن یا آسیب زدن به پلیس‌ها امتیاز بگیرید حمایت نمی‌کند»، هرچند بازیکن با کشتن مامورین قانون امتیازی دریافت نمی‌کند. در پاسخ به این ادعا‌ها مدیر اتحادیه جهانی بازیسازان از مسئولین نیویورک انتقاد کرد که چرا با بازی‌های ویدیویی مشکل دارند، ولی از کتاب‌ها و فیلم‌هایی که نیویورک را خیلی بدتر از این نمایش می‌دهند شکایتی نمی‌کنند؟
طبق معمول، بازی GTA IV هم در استرالیا سانسور شد. مشکل تازه این بود که شایعاتی در اینترنت پخش شد که قرار است کشور نیوزیلند هم نسخه سانسور شده استرالیایی را دریافت کند که با ناراحتی مخاطبان آن کشور رو‌به‌رو شد، ولی در نهایت نسخه بدون سانسور بازی در نیوزیلند عرضه شد.
شکایت دیگر از بازی توسط انجمن «مادران علیه رانندگی هنگام مستی» (MADD) انجام شد و معتقد بودند که به دلیل وجود امکان رانندگی در هنگام مصرف الکل در بازی، ESRB باید درجه‌بندی سنی این عنوان را از M به فقط بزرگسال تغییر دهد. شرکت Rockstar اعلام کرد که با وجود احترامی که برای بیانیه این انجمن قائل است، اعتقاد دارد که مخاطبین بازی آنقدری عاقل و بالغ هستند که درک درستی از محتوای بازی داشته باشند. البته باید ذکر کنیم که نیکو بلیک (Niko Bellic)، شخصیت اصلی بازی، اگر در حالت مستی وارد ماشین شود می‌گوید که بهتر است در این حالت رانندگی نکند و بازی هم بازیکن را به گرفتن تاکسی تشویق می‌کند. به علاوه رانندگی هنگام مستی در این بازی بسیار دشوار است و اگر هم پلیس شما را در این حالت ببیند تعقیب و دستگیرتان می‌کند.
بعد از عرضه یکی از بسته‌های الحاقی بازی به نام The Lost and the Damned هم اعتراضاتی به وجود یک مرد برهنه در یکی از صحنه‌های بازی شد هرچند آن‌ها هم به جایی نرسیدند.
بازی GTA V
جنجالی‌ترین موضوع آخرین بازی از سری GTA، وجود یک ماموریت شکنجه در بازی است، به ویژه که ترور (Trevor) می‌تواند دندان فرد مورد شکنجه را بکشد. به علاوه این نکته که شکنجه با سفارش مامورین دولتی انجام می‌شود قضیه را داغ‌تر هم کرده بود.
مشکل دیگری که این بازی در رسانه‌ها داشت، نحوه به تصویر کشیدن زنان در آن بود. به عقیده بسیاری از منتقدین، زنان در این بازی و به طور کلی سری GTA، بسیار کلیشه‌ای به تصویر کشیده شده‌اند و با نقش‌هایی ضعیف، اعصاب خورد کن و یا مورد استفاده ابزاری به نمایش گذاشته شده‌اند. سم هاوزر (Sam Houser)، یکی از بنیان گذاران Rockstar، اعتراف کرد که تیم سازنده بازی‌های GTA گاهی اوقات به سادگی و بسیار سطحی از نقش و شخصیت زنان عبور می‌کرده است، ولی تمرکز بازی روی شخصیت‌های مذکر به علت داستانی بوده است که آن‌ها می‌خواستند تعریف کنند. البته در سال ۲۰۱۴ و به علت درخواست مردمی، فروشگاه‌های هدف در کشور استرالیا فروش بازی GTA V را به علت تشویق به خشونت علیه زنان متوقف کردند.
بازی GTA V با تعدادی شکایت از نظر کپی‌رایت هم رو‌به‌رو شده بود. داز دیلینگر (Daz Dillinger)، رپر آمریکایی، ادعا کرد دو آهنگ از او بدون کسب اجازه در بازی قرار داده شده است و درخواست کرد که تمامی نسخه‌های فروش نرفته از بازی جمع‌اوری و نابود شوند! هرچند این شکایت بعدا پس گرفته شد و آهنگ‌های مذکور در بازی باقی ماندند.
لیندزی لوهان (Lindsey Lohan)، بازیگر آمریکایی، هم در سال ۲۰۱۳ ادعا کرد طراحی معروف دختری در پوستر بازی که به شدت برای تبلیغ بازی استفاده شده بود از چهره او الهام گرفته شده است. او بعد هم در سال ۲۰۱۴ با ادعای این که شخصیت لیسی جوناس (Lacey Jonas) که یک کاراکتر در یکی از ماموریت‌های فرعی بازی است، زیادی شبیه اوست و از Rockstar و Take-Two شکایت کرد، هرچند بعدا دادگاه شکایت را رد کرد.
حتی دختر یک رئیس مافیای واقعی هم تلاش کرده بود از شباهت داستان زندگیش با یکی از کاراکتر‌های بسیار جزئی که ممکن است تصادفا در حین بازی با او برخورد کنید پولی به جیب بزند و یک شکایت ۴۰ میلیون دلاری علیه Rockstar ثبت کرد! این شکایت هم در دادگاه رد شد.
جنایات
نسخه‌های مختلف سر بازی GTA در طی سال‌ها، به نوعی با جرم و جنایت‌های مختلف مرتبط دانسته شده‌اند. البته باید گفت تا به حال هیچ شکایتی از این نظر نتوانسته است که در دادگاه موفق شود.
در سال ۲۰۰۳، ویلیام و جاش باکنر (William and Josh Buckner)، دو نوجوان ۱۴ و ۱۵ ساله آمریکایی، مرتکب قتل دو نفر شدند و ادعا کردند بازی GTA III منبع الهامشان بوده است. وکیل خانواده مقتولین (که همان جک تامپسون بود) تلاش کرد یک شکایت ۲۴۶ ملیون دلاری علیه شرکت‌های Rockstar و Take-two، فروشگاه والمارت که بازی را به این نوجوانان فروخته بود و سونی که اجازه داده بود بازی GTA III روی کنسول پلی استیشن ۲ عرضه شود، ثبت کند.
در همان سال، جوان ۱۸ ساله آمریکایی دیگری به نام دوین مور (Devin Moore) پس از دستگیری به علت سرقت ماشین، دو مامور پلیس و یک کارمند بازداشتگاه را به قتل رساند و با یک ماشین پلیس از صحنه فرار کرد. او پس از دستگیری دوباره گفته بود: «زندگی مانند یک بازی ویدیویی است. همه بالاخره یک موقعی می‌میرند.» در دادگاه تلاش شد این کار او به سری بازی GTA مربوط شود ولی قاضی پرونده این مسئله را رد کرد.
باز هم در آمریکا در سال ۲۰۰۴ پسر ۱۵ ساله‌ای به نام کودی پوزی (Cody Posey) پدر، مادرخوانده و پرخوانده‌اش را به قتل رساند. در محکومیت او اشاره‌ای به سری GTA نشده بود، ولی در سال ۲۰۰۶ باز هم جک تامپسون از طرف بازماندگان خانواده پوزی شکایتی علیه Rockstar، سونی و Take-Two مطرح کرد که در آن ادعا کرده بود بازی GTA: Vice City به کودی خشونت را آموزش داده بود و او را به یک قاتل قابل تبدیل کرده بود.
در سال ۲۰۰۸ جوان ۱۹ ساله بریتانیایی به نام رایان چینری (Ryan Chinnery) به جرم آزار و اذیت زنان در چندین مورد بازداشت شد. او این جرایم را از ۱۷ سالگی شروع کرده بود. در مورد او گفته شده بود که سری بازی GTA در اعمال او نقش داشته است، ولی قاضی این پرونده هم ادعا را نپذیرفت و گفت که بازی‌های ویدیویی نمی‌توانستند تنها عامل موثر در جنایت بوده باشند. قابل ذکر است که در هیچ یک از بازی‌های GTA اتفاقی مربوط با آزار و اذیت جنسی (به جز اشرات گذرا در برخی دیالوگ‌ها) وجود ندارد.
در همان سال، گروهی از ۶ نوجوان در نیویورک که بین ۱۴ تا ۱۸ سال سن داشتند، طی یک واقعه دو ساعته تعداد زیادی جیب بری، تلاش به سرقت اتوموبیل، و حمله به اموال عمومی و رهگذران را انجام دادند. در مورد آن‌ها ادعا شد اعمالشان با الهام از بازی GTA IV بوده است. البته این جوانان سابقه مصرف مواد مخدر را داشته‌اند و در حین این دو ساعت هم تحت تاثیر الکل بوده‌اند.
باز هم در سال ۲۰۰۸ و این بار در فیلیپین، جوان ۱۸ ساله‌ای به نام پولوات چینو (Polwat Chino) یک راننده تاکسی را با ضربات چاقو به قتل رساند و ادعا کرد قصد داشته صحنه‌ای از بازی GTA IV را بازسازی کند. در پی این اتفاق، بازی GTA IV در کشور فیلیپین ممنوع شد.
در سال ۲۰۱۳، کودک ۸ ساله‌ای در آمریکا مادربزرگ خود را به ضرب گلوله به قتل رساند. در این زمان ادعا شده بود که این پسر قبل از این واقعه در حال بازی GTA IV بوده است و شلیک را عمدا انجام داده است، ولی خودش می‌گفت که فقط داشته با اسلحه بازی می‌کرده و شلیک تصادفی بوده است.
در همان سال ۲۰۱۳ و چهار روز پس از عرضه بازی GTA V، جوان آمریکایی ۲۰ ساله‌ای به نام زاکاری برگس (Zachary Burgess) یک ماشین را در حالی که یک خانم هم سرنشین آن بود دزدید و در حین فرار با ۹ ماشین دیگر هم برخورد کرد و ادعا کرد این کار را برای بازسازی کارهایی که در GTA V انجام داده می‌شود انجام داده است؛ هرچند این بازی هم بازیکن را به کار مشابهی تشویق نمی‌کند.
در سال ۲۰۱۴ نوجوان ۱۴ ساله‌ای در آمریکا به نام الدون جی ساموئل (Eldon G. Samuel)، پدر و برادرش را به طرز فجیعی به قتل رساند و خودش به پلیس تلفن کرد که بیایند و او را دستگیر کنند. او گفته بود منبع الهامش شخصیت تروور از بازی GTA V بوده است. البته بعد از دستگیری، روانپزشک او اعلام کرد که الدون از قبل سابقه بیماری روانی داشته است و در کودکی آزار دیده بود.
یک دلیل مهم دیگه هم اینه که GTA بشدت بازی سرگرم کننده ایه و یونیورس پویایی داره، اگر کسی تا حالا از هیچ گیمی خوشش نیومده باشه یا اصلا گیمر نباشه وقتی پای GTA بشینه فارغ از سنوسال، نمی تونه بذارش کنار! به این مورد اطمینان دارم که روی کنسول یا PC اکثریت مردم، GTA همیشه آماده برای پلی کردنه! حتی ممکنه همون یک بازی ای هم که نصبه GTA باشه، نمی دونم چه معجونی راکستار بکار می بره، با اینکه GTA V نسل هفت رو جوییدم هنوزم بعضی اوقات تفننی پاش می شینم حس تازگی داره برام و باعث پاشیدن دوپامین می شه اهل انجام بازی های قدیمی بخاطر گرافیک منسوخ شدشون نیستم ولی خودت دیدی چند وقت پیش نشستم پای GTA SA، فقط چند تا بازی قدیمی انجام می دم و GTA یکی از اون عناوینه، تو خماری GTA VI که گذاشتنمون، این آپگرید PS5 رو حداقل زودتر بدن
من نمیدونم سر چی دارید بحث میکنید؟
آیا GTA ابر سلاح Blades of Chaos را دارد؟ آیا اصلا یه بازی اساطیری و مبارزه با سلاح سرد است؟
خیر
مشخصه که نباید بهش رای داد دیگه
کجا میتونید تجربه ای نزدیک به تجربه ی GOW داشته باشید؟ هیچ جا
ولی GTA داستان زندگی خودمون و دور و برمونه...همینقدر تکراری
من نمیدونم سر چی دارید بحث میکنید؟
آیا GTA ابر سلاح Blades of Chaos را دارد؟ آیا اصلا یه بازی اساطیری و مبارزه با سلاح سرد است؟
خیر
مشخصه که نباید بهش رای داد دیگه
کجا میتونید تجربه ای نزدیک به تجربه ی GOW داشته باشید؟ هیچ جا
ولی GTA داستان زندگی خودمون و دور و برمونه...همینقدر تکراری
Google