سلام
دنبال یه تاپیک میگشتم که داخلش در مورد چنتا بازی حرف بزنم و از اونجایی که واسه بازی های سوییچ تاپیک زده نمیشه و یا اگه زده بشه یکی دو صفحه جلو نمیره گفتم این تاپیک رو بزنم که مرجعی باشه واسه تبادل نظر
Nintendo بحث و تبادل نظر پیرامون بازی های Switch
- Thread starter Madridista
- تاریخ آغاز
سلام
دنبال یه تاپیک میگشتم که داخلش در مورد چنتا بازی حرف بزنم و از اونجایی که واسه بازی های سوییچ تاپیک زده نمیشه و یا اگه زده بشه یکی دو صفحه جلو نمیره گفتم این تاپیک رو بزنم که مرجعی باشه واسه تبادل نظر
نسخه سومو بازی کردی؟ طبیعتا نسبت به این چیزایی که گفتی خیلی بهتره هرچند من بازم خیلی با گیم پلی و اپن وردش ارتباط نگرفتم ولی خب موسیقی قسمت سوم واقعا شاهکاره در حدی که شاید ساعت ها تو بازی بچرخید فقط برای اون حس ترکیب موزیک و محیط هاحال نداشتم تاپیک زینوبلید ۱ رو پیدا کنم پس همینجا میگم. متاسفانه اینم بعد از نزدیک ۳۰ ساعت مجبور شدم دراپ کنم
متوجه هستم که بازی ریمستر یه عنوان نسبتا قدیمی برای wii هستش ولی منم در این دوره از زندگیم فقط یه حجم معینی از کرینج رو میتونم تحمل کنم.... و زینوبلید سرشار از کرینج و صداپیشگی بد و دیالوگهای رو اعصابه
گیم پلی بازی به طور خلاصه یه mmo هستش که سینگل پلیر شده، برای همین تا خرتناق پر از فچ کوئست های بی سر و ته شده که هیچکدوم ارزش پیگیری نداره. محیط ها واقعا بزرگن و اوپن زون محسوب میشن ولی بدلیل همین ساختار کوئستیی که بازی داره، اونقدری ارزش گشت و گذار در محیط نیست. زهرمار ترین بخش گیم پلی هم کامبت بازی هستش. بشدت سفت و شلوغ پلوغ و غیرجذاب، همچنان بننظرم ffxii در این مدل کامبت ها شبه ریل تایم سیستم بهتری ارائه داده. اینکه تقریبا کنترلی روی بقیه پارتی هم نداری کامبت رو بدتر کرده چون میزان هوش هم تیمیات تقریبا با جلبک برابری میکنه!
موسیقی هم با اینکه خیلی تعریف از این سری شنیده بودم ولی حداقل شناره اول هیچ چیز دندون گیری نداشت....
در کل بازی خیلی زود برام خسته کننده شده و دکمه خداحافظیش رو مجبور شدم بزنم. در قدم بعدی احتمالا برم سراغ X که فقط برای wiiU بوده و شدیدا آندرریتده. طبق چیزایی که ازش دیدم و شنیدم در بیشتر بخش هایی که از شماره اول ایراد گرفتم بسیار بسیار بهتر عمل کرده بخصوص در زمینه گیم پلی. کلا خیلیا هستن که میگن X بهترین شمارست، امیدوارم که ناامید نکنه
نه دیگه دارم به ترتیب میرمنسخه سومو بازی کردی؟ طبیعتا نسبت به این چیزایی که گفتی خیلی بهتره هرچند من بازم خیلی با گیم پلی و اپن وردش ارتباط نگرفتم ولی خب موسیقی قسمت سوم واقعا شاهکاره در حدی که شاید ساعت ها تو بازی بچرخید فقط برای اون حس ترکیب موزیک و محیط ها
ایشالا بقیه بهتر باشن. اینم رفتم داستانشو یوتوب خور کردم چون میدونم به بقیه مربوط میشه
نه دیگه دارم به ترتیب میرم
من این جا یه تنه کالت زنوبلید ۳ ام
حواست باشه
این سرویس انلاین نینتندو یه Perk خیلی عجیب و غریبی داره اونم اینه که هر از گاهی (دقیقا، هر از گاهی! هیچ قاعده زمانی خاصی نداره) یهو نینتندو میاد میگه "این بازی" تا 6 روز مجانیه. دانلودش کنید و تا 6 روز تجربه اش کنید اگه خوشتون اومد تخفیف کلفت هم خورده میتونید بخریدش
در وهله اول کلا خبری از همهمه و کبکبه نیست و اگه اکانت توییتر نینتندو رو چک نکنی مدام یا هی تو تب سرویس انلاین سوییچ نچرخی ممکنه کلا از کف ات بره این بازی مفت ها
در وهله دوم... کثافتا 6 روز خیلی کمه! مخصوصا با سرعت بازی کردن من هیچی رو نمیشه 6 روز تموم کرد. البته چون 6 روزه من همیشه زورم رو میزنم و دم آخری تموم می کنم
و در وهله سوم...... درسته بازی ها خیلی به ندرت و تو زمان ها محدود پخش میشن ولی انتخاب ها همیشه انتخاب های خوبیه و ارزش داره تجربه شون برای یه عده و بازی خز و خیل نمیارن که سرویس رو پر کنند
منم اصولا سرویس رو هیچ وقت برای این Perk اش تمدید نمی کنم. عموما برای همون بازی های رترو و بخش آنلاین سرویس میخرم. ولی اینم یه جورایی یه چیز اضافه برنامه ای ایه که هر از گاهی میاد و زندگی ما رو به هم می ریزه
پارسال River City Girls اومد رو سرویس و پنج روزه تمومش کردم و به شدت چسبید
و امسال نوبت یه بازی دیگه بود که قبل عرضه واقعا باهاش حال کرده بودم و منتظرش بودم ولی نشد بخرمش و الان رو سرویس اومد و به نظرم با یه سری اما و اگرها به شدت در حد انتظارم ظاهر شد.
اونم Eastward ـه.
چه دوست داشته باشید یه بچه بامزه رو بغل کنید و نازش کنید و چه دوست داشته باشید کله یه بچه رو با چکش خورد کنید Eastward در هر دو صورت برای شماست (جدی میگم تو یه برهه ای از بازی من رسما داد زدم I Will Kill a Child، کسایی که بازی کردن میدونن کجاش)
Eastward کار یه استدیوی شانگهایی ـه که این اولین کارشونه. سال 2021 برای همه پلتفرم ها به غیر از پلی استیشن میاد (که باعث میشه فکر کنم نوشتن در موردش این جا یخورده بیهوده است) و روایتگر قصه یه مرد ریشو و کم صحبت (شما بخونید بی صحبت! این بشر تو کل بازی هیچی نمیگه ) به نام John ـه. جان یه معدن کار خستگی ناپذیره که تو یکی از گشت و گذارها به یه دختر موسفید مرموزی برمیخوره و نجاتش میده. این دو تا بعدش شروع می کنن با هم زندگی کردن و اسم دختره میشه Sam. جان و سم زندگی ساده خودشون رو تو دهکده زیرزمینی Portrock Island می گذرونن تا این که یه سری اتفاقات دست به دست هم میدن و سم و جان مجبور میشن عازم سفری شن که نهایتش سرنوشت دنیا رو تغییر میده.
بازی به وضوح الهام های زیادی از JRPG هایی مثل دراگن کوئست، فاینال فانتزی و سری Mother (Earthbound) گرفته ولی اکثر این الهامات تو ساختار داستان و روایی بازی خلاصه میشن.
خود بازی یه اثر اکشن ادونچر به سبک زلداهای کلاسیک ـه که تو محیط میتونی بچرخی و با NPC ها صحبت کنی و اصل گیم پلی تو سیاهچال ها و دانجن هاییه که پر معماها و باس فایت های خفن اند.
با وجود این که جان یه شخصیت اصلی صامت ـه ولی این برای بازی خیلی مشکلی ایجاد نمی کنه چون در حقیقت بازی دو تا شخصیت اصلی داره و سم به عنوان شخصیت اصلی دیگه دوبرابر یه آدم عادی حرف میزنه و اون انرژی ای که از یه بچه تو مواجهه با بالا و پایین زندگی میشه گرفت رو ازش میگیری که خیلی ترکیب خوش فرمیه برای روایت بازی و جان هم شخصیت خودشو بدون صحبت کردن تا آخر بازی حفظ می کنه.
نقطه قوت داستان بازی بدون شک شخصیت ها و دنیاپردازی شه. از Portrock Island گرفته تا Easter City هر شهر کامل فضا و شخصیت ها و دنیای خودشو داره. حتی اگه بعضی هاشون خیلی تعامل کوتاهی باهاشون داشته باشید بازم ساخت و پرداخت شون خیلی معناداره. من بعضا بازی AAA می کنم که میری تو یه هاب یا شهر. همه چی به جنریک ترین شکل ممکن طراحی شدن. انگار نه انگار شخصیت که هیچی، آدم این جا زندگی می کنه. Eastward اصلا این جوری نیست. تک تک گوشه کنار دنیاش پر زندگی از نوع رنگارنگیه که... به داستان بازی کلی رنگ و بو میدن. اره! و به نظرم همینه که پیام اصلی داستان رو بهتر از چیزی که باید میرسونه.
چون اگه بخوایم از بازی یه ایراد اصلی بگیریم پلات تقریبا قابل پیش بینی و Pacing بدشه. این دوتا ایرادهایی اند که هر بازی اکشن ادونچری رو میتونه نابود کنه. خوشبختانه همون جور که گفتم دنیاپردازی خلاقانه و شخصیت پردازی های به شدت درخشنده بازی هم تو زمینه شخصیت های اصلی ای مثل Sam و John هم تو زمینه شخصیت های فرعی مثل Isabela و Alva و... باعث میشه جذابیت بازی خودشو خیلی خوب نگه داره. اسپویل هم نمی کنم ولی چند تا لحظه از بازی واقعا خیلی خوب میتونن از لحاظ احساسی مخاطب رو درگیر کنن. در کل با این که نقدها بیشتر از همه چیز به داستان بازی ایراد گرفتن، و از نظر منم ضعیف ترین بخش بازی ـه این بخش به نظرم در کل راضی کننده بود داستان و اگه سخت نگیرید و خودتون رو با دنیای بازی همراه کنید خیلی لذت بخشه سفر جان و سم.
پیکسل آرت این بازی گادلایکه.
یعنی به خاطر پیکسل آرتش هم که شده استدیوی Pixpil از الان تو دیدرس منه که ببینم بازی بعدی شون چی میشه (که البته گویا پروژه فعلی شون DLC همین بازیه)
نمیدونم چطوری تعریف کنم از پیکسل آرت بازی. همه چیز خداست. از طراحی محیط گرفته تا انیمیشن شخصیت ها و طراحی هاشون. باور نکردنیه چه قدر تنوع داره طراحی شخصیت ها و انیمیشن هاشون و چقدر تا آخر بازی همه چیز تنوع خودشو حفظ می کنه. افکت های سه بعدی و نورپردازی بازی حتی از بازی های 2D HD اخیر هم بهتره. خدا میدونه ساخت همچین چیزی چقدر وقت از اینا گرفته. مخصوصا این که انجین شون Custom made بوده و...
موسیقی هم عالیه. توضیح خاصی نمیشه داد. ولی اون حس Retro و کلاسیک بودن فضا رو داره و به نظرم بیشتر از هر چی یادآور Fez بود برام موسیقی بازی.
خوشبختانه گیم پلی بازی هم درخشش فوق العاده ای داره
بازی همون جور که گفتم تو بخش اکشن ادونچر خودش از فرمول مشابه زلداهای کلاسیک تبعیت می کنه که اونم گشتن تو دانجن های پیچیده، شکست دادن دشمن ها با دامنه خاصی از اسلحه ها و حل معماهای مختلفه. کاری که توش دوباره Eastward خیلی موفقه، ایجاد تنوعه
هیچ وقت حس نمی کنی دانجن های بازی و نوع معماها و حتی مبارزات شون قراره تکراری بشه. تا آخرین لحظه 18 ساعت گیم پلی بازی، کامبت و معماها هیجان خودشون رو حفظ می کنند.
به سبک زلداهای کلاسیک هم گشت و گذار تو محیط شما رو با صندوقچه های مختلف روبرو می کنه که از پول تا آیتم های ارتقا بهت جایزه میدن. بهترین اش هم تیکه قلب هاییه که اگه 4 تا ازش جمع کنید به جون تون یکی اضافه میشه (بعد از زدن هر باس هم یه قلب میگیرید دوباره به سبک زلداهای کلاسیک)
به سبک زلداهای مدرن هم، () یه مکانیک اشپزی داره بازی که برای پر کردن جون تون خیلی بهش وابسته اید. این مکانیک اشپزی خیلی شبیه اشپزی BotW ـه که توش مواد رو با هر ترکیبی که بریزید یه نتیجه متفاوت با افکت های متفاوت میگیرید ازش که آزمون و خطا توش واقعا حال میده.
تنوع اسلحه های بازی هم مثل تفنگ و اره پرت کن و بمب اتوماتیک و از راه دور و... هم شون خیلی عالین. از همون اواخر چپتر 1 بازی کنترل Sam رو هم میتونید به عهده بگیرید که اونم قابلیت های خودش رو داره و تو چپتر دو به بعد میتونید بین سم و جان جابجا شید با یه دکمه که کلی پتانسیل برای معماها و کامبت باز می کنه و مطمئن باشید بازی از تک تک این پتانسیل ها استفاده می کنه
خوشبختانه بازی تو 18 ساعت تموم میشه و به نظرم نقطه خیلی خوبیه. دقیقا قبل از این که خسته کننده بشه و بعد این که حس کنید خیلی کوتاهه بازی پرونده خودشو می بنده و حالا اگه بیشتر هم بخواهید ازش، DLC بازی تو راهه و امیدوارم اونم همین قدر خوب از آب دربیاد و مشکلات پیسینگ و داستان هم حل کنه.
Free Trial این بازی رو سوییچ ساعت 10 صبح امروز تموم می شد و من ساعت 8 صبح رسیدم بازی رو تموم کنم
به عنوان کسی که تو 24 ساعت گذشته نزدیک 14 ساعت پای این بازی بودم میتونم با قاطعیت بگم که گول متای 82 بازی رو نخورید. بهتر از این حرفاست Eastward
حداقل حداقلش، بازی یه Action Adventure خیلی خوب با آرت استایل استثنایی ـه و اگه بخواهید میتونه بیشتر هم باشه.
در وهله اول کلا خبری از همهمه و کبکبه نیست و اگه اکانت توییتر نینتندو رو چک نکنی مدام یا هی تو تب سرویس انلاین سوییچ نچرخی ممکنه کلا از کف ات بره این بازی مفت ها
در وهله دوم... کثافتا 6 روز خیلی کمه!
مخصوصا با سرعت بازی کردن من هیچی رو نمیشه 6 روز تموم کرد. البته چون 6 روزه من همیشه زورم رو میزنم و دم آخری تموم می کنمو در وهله سوم...... درسته بازی ها خیلی به ندرت و تو زمان ها محدود پخش میشن ولی انتخاب ها همیشه انتخاب های خوبیه و ارزش داره تجربه شون برای یه عده و بازی خز و خیل نمیارن که سرویس رو پر کنند
منم اصولا سرویس رو هیچ وقت برای این Perk اش تمدید نمی کنم. عموما برای همون بازی های رترو و بخش آنلاین سرویس میخرم. ولی اینم یه جورایی یه چیز اضافه برنامه ای ایه که هر از گاهی میاد و زندگی ما رو به هم می ریزه
پارسال River City Girls اومد رو سرویس و پنج روزه تمومش کردم و به شدت چسبید
و امسال نوبت یه بازی دیگه بود که قبل عرضه واقعا باهاش حال کرده بودم و منتظرش بودم ولی نشد بخرمش و الان رو سرویس اومد و به نظرم با یه سری اما و اگرها به شدت در حد انتظارم ظاهر شد.
اونم Eastward ـه.
چه دوست داشته باشید یه بچه بامزه رو بغل کنید و نازش کنید و چه دوست داشته باشید کله یه بچه رو با چکش خورد کنید Eastward در هر دو صورت برای شماست
(جدی میگم تو یه برهه ای از بازی من رسما داد زدم I Will Kill a Child، کسایی که بازی کردن میدونن کجاش)Eastward کار یه استدیوی شانگهایی ـه که این اولین کارشونه. سال 2021 برای همه پلتفرم ها به غیر از پلی استیشن میاد (که باعث میشه فکر کنم نوشتن در موردش این جا یخورده بیهوده است
) و روایتگر قصه یه مرد ریشو و کم صحبت (شما بخونید بی صحبت! این بشر تو کل بازی هیچی نمیگه ) به نام John ـه. جان یه معدن کار خستگی ناپذیره که تو یکی از گشت و گذارها به یه دختر موسفید مرموزی برمیخوره و نجاتش میده. این دو تا بعدش شروع می کنن با هم زندگی کردن و اسم دختره میشه Sam. جان و سم زندگی ساده خودشون رو تو دهکده زیرزمینی Portrock Island می گذرونن تا این که یه سری اتفاقات دست به دست هم میدن و سم و جان مجبور میشن عازم سفری شن که نهایتش سرنوشت دنیا رو تغییر میده.بازی به وضوح الهام های زیادی از JRPG هایی مثل دراگن کوئست، فاینال فانتزی و سری Mother (Earthbound) گرفته ولی اکثر این الهامات تو ساختار داستان و روایی بازی خلاصه میشن.
خود بازی یه اثر اکشن ادونچر به سبک زلداهای کلاسیک ـه که تو محیط میتونی بچرخی و با NPC ها صحبت کنی و اصل گیم پلی تو سیاهچال ها و دانجن هاییه که پر معماها و باس فایت های خفن اند.
با وجود این که جان یه شخصیت اصلی صامت ـه ولی این برای بازی خیلی مشکلی ایجاد نمی کنه چون در حقیقت بازی دو تا شخصیت اصلی داره و سم به عنوان شخصیت اصلی دیگه دوبرابر یه آدم عادی حرف میزنه و اون انرژی ای که از یه بچه تو مواجهه با بالا و پایین زندگی میشه گرفت رو ازش میگیری که خیلی ترکیب خوش فرمیه برای روایت بازی و جان هم شخصیت خودشو بدون صحبت کردن تا آخر بازی حفظ می کنه.
نقطه قوت داستان بازی بدون شک شخصیت ها و دنیاپردازی شه. از Portrock Island گرفته تا Easter City هر شهر کامل فضا و شخصیت ها و دنیای خودشو داره. حتی اگه بعضی هاشون خیلی تعامل کوتاهی باهاشون داشته باشید بازم ساخت و پرداخت شون خیلی معناداره. من بعضا بازی AAA می کنم که میری تو یه هاب یا شهر. همه چی به جنریک ترین شکل ممکن طراحی شدن. انگار نه انگار شخصیت که هیچی، آدم این جا زندگی می کنه. Eastward اصلا این جوری نیست. تک تک گوشه کنار دنیاش پر زندگی از نوع رنگارنگیه که... به داستان بازی کلی رنگ و بو میدن. اره! و به نظرم همینه که پیام اصلی داستان رو بهتر از چیزی که باید میرسونه.
چون اگه بخوایم از بازی یه ایراد اصلی بگیریم پلات تقریبا قابل پیش بینی و Pacing بدشه. این دوتا ایرادهایی اند که هر بازی اکشن ادونچری رو میتونه نابود کنه. خوشبختانه همون جور که گفتم دنیاپردازی خلاقانه و شخصیت پردازی های به شدت درخشنده بازی هم تو زمینه شخصیت های اصلی ای مثل Sam و John هم تو زمینه شخصیت های فرعی مثل Isabela و Alva و... باعث میشه جذابیت بازی خودشو خیلی خوب نگه داره. اسپویل هم نمی کنم ولی چند تا لحظه از بازی واقعا خیلی خوب میتونن از لحاظ احساسی مخاطب رو درگیر کنن. در کل با این که نقدها بیشتر از همه چیز به داستان بازی ایراد گرفتن، و از نظر منم ضعیف ترین بخش بازی ـه این بخش به نظرم در کل راضی کننده بود داستان و اگه سخت نگیرید و خودتون رو با دنیای بازی همراه کنید خیلی لذت بخشه سفر جان و سم.
پیکسل آرت این بازی گادلایکه.
یعنی به خاطر پیکسل آرتش هم که شده استدیوی Pixpil از الان تو دیدرس منه که ببینم بازی بعدی شون چی میشه (که البته گویا پروژه فعلی شون DLC همین بازیه)
نمیدونم چطوری تعریف کنم از پیکسل آرت بازی. همه چیز خداست. از طراحی محیط گرفته تا انیمیشن شخصیت ها و طراحی هاشون. باور نکردنیه چه قدر تنوع داره طراحی شخصیت ها و انیمیشن هاشون و چقدر تا آخر بازی همه چیز تنوع خودشو حفظ می کنه. افکت های سه بعدی و نورپردازی بازی حتی از بازی های 2D HD اخیر هم بهتره. خدا میدونه ساخت همچین چیزی چقدر وقت از اینا گرفته. مخصوصا این که انجین شون Custom made بوده و...
موسیقی هم عالیه. توضیح خاصی نمیشه داد. ولی اون حس Retro و کلاسیک بودن فضا رو داره و به نظرم بیشتر از هر چی یادآور Fez بود برام موسیقی بازی.
خوشبختانه گیم پلی بازی هم درخشش فوق العاده ای داره
بازی همون جور که گفتم تو بخش اکشن ادونچر خودش از فرمول مشابه زلداهای کلاسیک تبعیت می کنه که اونم گشتن تو دانجن های پیچیده، شکست دادن دشمن ها با دامنه خاصی از اسلحه ها و حل معماهای مختلفه. کاری که توش دوباره Eastward خیلی موفقه، ایجاد تنوعه
هیچ وقت حس نمی کنی دانجن های بازی و نوع معماها و حتی مبارزات شون قراره تکراری بشه. تا آخرین لحظه 18 ساعت گیم پلی بازی، کامبت و معماها هیجان خودشون رو حفظ می کنند.
به سبک زلداهای کلاسیک هم گشت و گذار تو محیط شما رو با صندوقچه های مختلف روبرو می کنه که از پول تا آیتم های ارتقا بهت جایزه میدن. بهترین اش هم تیکه قلب هاییه که اگه 4 تا ازش جمع کنید به جون تون یکی اضافه میشه (بعد از زدن هر باس هم یه قلب میگیرید دوباره به سبک زلداهای کلاسیک)
به سبک زلداهای مدرن هم، (
) یه مکانیک اشپزی داره بازی که برای پر کردن جون تون خیلی بهش وابسته اید. این مکانیک اشپزی خیلی شبیه اشپزی BotW ـه که توش مواد رو با هر ترکیبی که بریزید یه نتیجه متفاوت با افکت های متفاوت میگیرید ازش که آزمون و خطا توش واقعا حال میده.تنوع اسلحه های بازی هم مثل تفنگ و اره پرت کن و بمب اتوماتیک و از راه دور و... هم شون خیلی عالین. از همون اواخر چپتر 1 بازی کنترل Sam رو هم میتونید به عهده بگیرید که اونم قابلیت های خودش رو داره و تو چپتر دو به بعد میتونید بین سم و جان جابجا شید با یه دکمه که کلی پتانسیل برای معماها و کامبت باز می کنه و مطمئن باشید بازی از تک تک این پتانسیل ها استفاده می کنه
خوشبختانه بازی تو 18 ساعت تموم میشه و به نظرم نقطه خیلی خوبیه. دقیقا قبل از این که خسته کننده بشه و بعد این که حس کنید خیلی کوتاهه بازی پرونده خودشو می بنده و حالا اگه بیشتر هم بخواهید ازش، DLC بازی تو راهه و امیدوارم اونم همین قدر خوب از آب دربیاد و مشکلات پیسینگ و داستان هم حل کنه.
Free Trial این بازی رو سوییچ ساعت 10 صبح امروز تموم می شد و من ساعت 8 صبح رسیدم بازی رو تموم کنم
به عنوان کسی که تو 24 ساعت گذشته نزدیک 14 ساعت پای این بازی بودم میتونم با قاطعیت بگم که گول متای 82 بازی رو نخورید. بهتر از این حرفاست Eastward
حداقل حداقلش، بازی یه Action Adventure خیلی خوب با آرت استایل استثنایی ـه و اگه بخواهید میتونه بیشتر هم باشه.
همممممممم
بازی جزو بازی های محشر دوران SNES ـه که از زمان خودش جلوتر بوده
ولی خب بازم به نظرم 60 دلار واسش زیاده. این نظر منه البته. چون به شخصه خاطره ای با این بازی ندارم. ولی مثلا این ریمیک Paper Mario: Thousand Year Door رو که معرفی کردن من قشنگ در جا Sold بودم روش
بسته به آدمش هم داره
دوستان سلام اگر خدا بخواد تا قبل عید میخوام oled بگیرم اما به عنوان کنسول دوم و دلیل خرید فعلا برای بازی های ۲نفره میخوام که با همسرم بازی کنم لطفا بازی های فان و هیجانی رو که باهم میشه زد و معرفی کنید ممنون و بازی هارو به صورت اکانت قانونی طرفیت دوم میخوام بگیرم
Thumper با وی آر بازی کردم باس اخرش احتمال سکته مغزی بالاست با سرعت بالا حرکت میکنه یهویی کند میشه این روند همینطوری ادامه پیدا میکنه تو وی آر خیلی واقعا خطرناکه نمیدونم چرا اینطوری ساختن اخرشو
سلام
بازی که زیاد هست اما اینا رو میتونی برای شروع بگیری
mario kart
super smash bros
mario party
luigi mansion 3
super mario 3d world
میخواستم بازی رو تموم کنم بعد نظر بدم
ولی فعلا بعد ده ساعت و 50 درصد شدن Complete شدن بازی باید بگم هولی شعط چقدر Metroid Prime خوبه به استثناء کامبت که یخورده میلنگه سیستم چک پوینت بازی که بعضی موقع ها اذیت می کنه این بازی شاهکار لول دیزاینه و استاد گردوندنت تو محیط های مختلف
باس فایت ها هم خیلی خوبن
معماها و رازهای مخفی عالین
خلاصه خیلی خفنه. فعلا Phazon Mine رو رد کردم و سرگیجه گرفتم از بس تو در تو و عمیقه بازی
و سختم هست. نوع سختی ش هم خیلی با بازی های دیگه فرق داره. باید واقعا همه بازی و محیط هاش رو بشناسی تا بری بازی رو جلو و این درکه اگه نباشه سریع از بازی زده میشی. خیلی خوبه
ولی فعلا بعد ده ساعت و 50 درصد شدن Complete شدن بازی باید بگم هولی شعط چقدر Metroid Prime خوبه
به استثناء کامبت که یخورده میلنگه سیستم چک پوینت بازی که بعضی موقع ها اذیت می کنه این بازی شاهکار لول دیزاینه و استاد گردوندنت تو محیط های مختلفباس فایت ها هم خیلی خوبن
معماها و رازهای مخفی عالین
خلاصه خیلی خفنه. فعلا Phazon Mine رو رد کردم و سرگیجه گرفتم از بس تو در تو و عمیقه بازی
و سختم هست. نوع سختی ش هم خیلی با بازی های دیگه فرق داره. باید واقعا همه بازی و محیط هاش رو بشناسی تا بری بازی رو جلو و این درکه اگه نباشه سریع از بازی زده میشی. خیلی خوبه
بازی های متروید گیم پلی خوبی دارن فقط این تو در تو بودن نقشه محیط بازی گیج کننده میشهمیخواستم بازی رو تموم کنم بعد نظر بدم
ولی فعلا بعد ده ساعت و 50 درصد شدن Complete شدن بازی باید بگم هولی شعط چقدر Metroid Prime خوبه
باس فایت ها هم خیلی خوبن
معماها و رازهای مخفی عالین
خلاصه خیلی خفنه. فعلا Phazon Mine رو رد کردم و سرگیجه گرفتم از بس تو در تو و عمیقه بازی
و سختم هست. نوع سختی ش هم خیلی با بازی های دیگه فرق داره. باید واقعا همه بازی و محیط هاش رو بشناسی تا بری بازی رو جلو و این درکه اگه نباشه سریع از بازی زده میشی. خیلی خوبه
این Princess Peach: Showtime! مظلوم واقع شده تاپیک نداره فکر کنم، گیمش ولی لیک شده، نمراتش هم فردا میان و پس فردا هم ریلیز رسمی گیمه.
3 تا مرحله از گیم رو زدم، به نظرم متاش 83-84 بشه. گیم پلیش جذاب و متنوعه، طراحی مراحلش هم خیلی خوبن (طبیعتا به چیزی مثل Wonder نمیرسه، ولی خوبه)
فقط یکی اینکه خیلی سادست گیمش، گیم پلیش جوریه که به نظرم خیلی راحت میتونستن درجه سختی براش بزارن و گیم رو خیلی سخت تر هم طراحی کنن، ولی به نظر نمیاد این کار رو کرده باشن. امیدوارم در ادامه سخت بشه، ولی شک دارم نینتندو همچین حرکتی زده باشه.
مشکل دیگه هم اینکه به طرز عجیبی گیم از لحاظ پرفورمنس تو دیواره، روی حالت هندهلد آدم حس میکنه گیم اسلو موشنه. روی داک با اینکه بهتره ولی باز هم تعریفی نداره. نمیدونم چجوری توی همچین گیمی تا این حد گند زدن به پرفورمنس.
----------------------------
نمراتش اومد
آخرین ویرایش:
کاربرانی که این قسمت را مشاهده می‌کنند
Google