- Jan 25, 2018
- 6,600
- نام
- Albiceleste
مطمئنا فرنچایز Gears of War یکی از مهمترین فرنچایزها در تاریخ اکس باکس است، اما کدام نسخه بهترین و کدام یک بدترینِ آنها هستند؟پس از عرضهی موفق بازی Gears of War در 2006 برای Xbox 360، این فرنچایز یکی از بهترین سری بازیهای شوتر سینماتیک بوده است. با بخش چند نفرهی محشر و کمپینی فوق العاده ، Gears of War همیشه یکی از بازیهای مورد علاقهی طرفداران اکس باکس بوده است.
این بازی که در سبک تیراندازی سوم شخص است ، شباهت هایی به دیگر بازی شوترِ محبوب ، هیلو هم داشت و سیستمِ کاورگیری روان و فینیشرهای لذت بخش از نکات بارز دیگرش بودند. با این حال این سری نیز تاریخچهی طولانیای داشته و پستی و بلندیهای زیادی را پشت سر گذاشته است. همانند Lands of Sera و مبارزان COGاش.
استدیوهای Epic، The Coalition و People Can Fly بارها فرمول ساخت بازی را تغییر دادند و با امتحان کردنِ مودها و مکانیزمهای جدید ، بازی را دچار آزمایشهای مختلف کردند. این مورد را میتوان در جهان بازتر شدن Gears 5 و استراتژیِ Real Time شدن اسپین آف سری ، Gears Tactics به خوبی مشاهده کرد. اما کدام یک بهترین نسخهی بازی بوده است و کدام یک در حد و اندازهی Gears of War نبودهاند؟ در لیست زیر میتوانید رتبه بندیِ ما از بازی را مشاهده کنید:
سهم People Can Fly از Gears of War یک تجربه جالب بود که با چند نوآوری نیز همراه شد. گرچه این موارد نتوانستند هوادارانِ ناراضی از مکانیزمهای گیمپلی همچون عدم تقویت کننده Active Reloads را جلب خود کنند. بخش داستانی هم که حول محور یک Baird جوان میچرخید ، مثل بخش مولتی پلیر چندان موفق نبود. اما فارغ از اینها بازی یک نقطهی قوت نیز داشت و آن هم حالت OverRun بود. این مد رقابتی همراه با هیجان و یک گیمپلی تاکتیکال ، به شما اجازه میداد که نقش یکی از COG یا Locust ها را برعهده بگیرید و در قامت آنان بازی کنید.
همانند شمارهی قبل ، محصولِ The Coallition نیز یک فرمول جدید در ساخت Gears of War و ترکیبی از چند مورد مختلف است. از طرفی دیگر، بخش کمپین بازی که چند سال پس از Gears 3 جریان داشت با ساخت دوبارهی Sera لذت بخش بود؛ گرچه چندان هم بی نقض نبود و ایرادات خودش را داشت. برخی از این ایرادات را میتوان نویسندگی نه چندان درخشان، صحنههای غیر الگوبرداری شده و دشمنان روباتوار که سر جای خودشان نبودند برشمرد.
قسمت مولتی پلیر بازی نیز گرچه سرگرم کننده بود اما گاهی اوقات از کنترل خارج میشد و بسیار هرج و مرج آمیز دیده میشد. بخش فنی بازی نیز گرچه به آن بدی نبودند، اما باز هم به بهتر کردن بازی کمک نکردند. در آخر میتوان گفت که Gears بر روی اکس باکس وان برخی جلوههای بصری زیبا و گیمپلی خوب داشت که توانستند این عنوان را تا حدودی بالا بکشند.
وقتی که حرف از بازیهای RTS میشود، مقایسهی عناوین این سبک با پرچمدارانی مثل StarCraft یا Age of Empires بسیار سخت است. گرچه Gears Tactics به حد و اندازهی این بازیها نمیرسد ، ولی یک تجربهی خوب در سبک استراتژی Real Time است و مسیری جدید در IP را طی میکند.
حال باید دید که این بازی با پورت شدن روی کنسول میتواند به کارش ادمه دهد و زنده بماند یا نه. به هر حال Gears Tactics یک تجربهی مفرح بر روی رایانههای شخصی است. با یک گروه 4 نفره که علاوه بر کنترل آنان میتوانید خودتان نیز در مبارزات عمیق حضور پیدا کنید ، موارد بسیاری برای سرگرم ساختن مخاطب بدون آزار و اذیت وجود دارند.
وقتی Gears 4 به سمت نوآوری و مکانیزمهای جدید رفت، دیدیم که بازی Gears 5 دست به چنین کاری نزد و ترجیح داد که سنتیتر عمل کند و در این مورد موفق هم شد. گرچه برخی المانهای جهان باز Gears 5 ناخوشایند بودند ، اما همین که بودند و توانستیم آنها را تجربه کنیم خودش جای شکر داشت. بازی از خطی بودن فاصله گرفته بود و تمرکز بیشتری روی آزادی دادن به مخاطب داشت.
شخصی سازیها به بازی روح و جان میداد. علاوه بر بخش مولتی پلیر، در بخش کمپین نیز با شخصی سازی کردن رفیق روباتیکتان Jack ، میتوانستید دست به چنین اقدامی بزنید. در کنار ماموریتهای فرعی ، Jack باعث میشد که عمق بیشتری به مبارزات و استراتژیها در بخش تک نفره اضافه شود. همراه با کمپین فوق العادهای که روی کیت دیاز میچرخد ، سلاحهای دیوانه کننده و چندین حالت مولتی پلیر نیز در بازی وجود داشتند که Gears 5 را عنوانی درخور و شایسته میساختند.
خیلی ساده است. یک دلیل خیلی بزرگ برای ریمستر شدن این بازی پس از ده ها سال گذشت از انتشارش وجود دارد. از یک طرف باید این بازی را که نخستین عنوان از فرنچایز بود را ستود و از طرف دیگر تجربهی Gears of War در ایام مدرن کمی سخت است و شاید چندان چشم نواز نباشد. هیچ کس نمیتواند منکر لذت بردنش از Gears 1 شود، گرچه برخی مشکلات فنی و هوش مصنوعی باعث آزار بازیکن میشدند.
درمورد سادگی و راحت بودنِ بازی نیز باید سخن گفت و باید متذکر شد که سختیهای پیچیدهی عناوین امروزی را ندارد. شما در بازی نه Digger نه Cryo bell میبینید، بلکه فقط بوم شاتها و اره برقیها و شلیکهای انفجاری هستند که انتظارتان را میکشند. Gears 1 به خوبی بازی را متعادل میسازد و با گیمپلی لذت بخشاش ، مولتی پلیری دارد که هنوز هم سرگرم کننده است و سرورهایش میزبان افراد زیادی هستند.
این بازی که پس از Gears 2 و در سال 2011 منتشر شد ، یکی از موردانتظارترین عناوین Xbox 360 بود. آیا موفق ظاهر شد؟ تقریبا در همهی ابعاد بله ، موفق شد. گرچه آخرین بازی اپیک گیمز در Gears همانند بازی پیشترش عالی نبود ، اما با گیمپلیای آشنا و لذت بخش توانست یک تجربهی فوق العاده به بازیکن ارائه دهد.
قابل ذکر است که Gears 3 همانند دنبالههای بعدی بازی ، چندان تغییرات زیادی در Gears ایجاد نکرد. هواداران نیز از این مورد راضی بودند چرا که سلاحهای بی شمار، نقشههای بسیار عالی و مراحل شگفت انگیز بیشتر از حد انتظارات بودند و نیازی به تغییر چندانی نداشتند. در این نسخه از بازی اپیک گیمز شخصیت Lambent را نیز به ما معرفی کرد و شاهد متعادل شدن مبارزات بودیم. سازندگان همچنین حالت Horde Mode را نیز به بازی اضافه کردند و با قرار دادن المانهای تاکتیکال باعث هر چه بهتر شدن بازی شدند.
این بازی به راستی سرآمد Gears است. گرچه بازی بدون ایراد نیست اما مکانیزمهای عالی گیمپلی و نقشههای به یاد ماندنی باعث میشوند که نخستین دنبالهی Gears در رتبهی اول لیست قرار بگیرد.چه کسی میتواند تعقیب و گریز در راهروهای Ruin را از یاد ببرد یا هرج و مرج Jacinto را به یاد نداشته باشد؟
طراحی مراحلِ فوق العاده در کنار صحنههای خاطره انگیز شما را در سفری قرار میدهند که به سمت Riftworm حرکت میکند. شاید این بازی تاریکترین و احساسیترین روایت داستانی را در فرنچایز داشته باشد. بازی با قرض گرفتن المانهای موفق بازی قبلی ، مواردی به خود اضافه می کند که به هر چه بهتر شدنش کمک شایانی میکند.
آخرین ویرایش: