بعد جالبه همین طرف به ریمیک درخشان نسخه سوم هشت داده. قشنگ فن‌بوی و غیرحرفه‌ای بودن از متن هر دو نقدش می‌باره. با ثبت شدن همچین سایتایی توی متا، واقعا ژورنالیسم حرفه‌ای توی دنیای گیم معنا نداره انگار"exhausted and disappointed at where the series had ended up"
خیلی غلط اضافی کرده طرفمنتقد باید بی طرف نقد کنه، این فن بوی بازی ها چیه دیگه!!
"I sat back, exhausted..."
متاکریتیک اگه یه مقدار سیاست به خرج بده، باید امثال این ها رو کلا از رده خارج کنه تا حساب کار دست بقیه هم بیاد، فکر نکنن چون اختیار نقد اثر بهشون داده شده پس دیگه هر کاری دلشون بخواد مجازن انجام بدن. ببینیم میتونن این صنعت رو هم به چوخ بدن یا نه
پ.ن: متای 84 هم محشره. یه مقدار هایپ بیخود انجام شد از همون ابتدا که اونم ذره ای اهمیت نداره. مبارک طرفدارا
بنظر من دلیل ترس تو سری کلاسیک عدم آگاهی پلیر از اتفاقات پیش روش بود. مثلا یه اطاقی که درش قفل بود رو بلاخره باز میکردیم ولی دقیقا نمی دونستیم توش قراره چی بشه. با زامبی برخورد می کنیم؟ یه اطاق پر از مهماته؟ یه نردبون توشه که ازش بالا بریم قراره باس فایت داشته باشیم؟ آیا هلث و مهمات کافی برای مواجهه با چیزی که تو اون اطاق قراره ببینیم همراهمون هست؟ یه مشت مجهولات که باعث می شدن همیشه حواسمون جمع باشه.
خوب در مورد مقوله ترس...به نظر من در دنیای گیم دو مدل ترس رو میتونیم به پلیر منتقل کنیم :
) چون اویل ذاتا در حد امثال سایلنت هیل و... با روح و روان ادم بازی نمیکنه... در کنار اینها کنترل سخت بازی که قبلا بهش کردم هم وجود داره
به نظرم ما بیشتر ترس اویل به خاطر گیم پلی نابش رفتیم سمتش چون اگه میخواستیم بترسیم اپشن های بهتری هم بود اگه لول دیزاین خوب باشه همین که یه اتمسفر خوب داره کافیه و نیاز به دوز بالای ترس نیست...
موافقمخوب در مورد مقوله ترس...به نظر من در دنیای گیم دو مدل ترس رو میتونیم به پلیر منتقل کنیم :
۱- ترسی که ریشه اون ناشناخته هاس
۲- ترسی که ریشه در ناتوانی داره
رزیدنت اویل های کلاسیک روی هر دو مانور میدادن...اما اساس ترسی که ما از ناشناخته های اویل داشتیم به خاطر ناتوانیمون بود...نمیتونستیم ایتم های زیادی حمل کنیم و خیلی اوقات نمیدونستیم چه آیتمی به کارمون میومد...راستش اگه یه اینونتوری بزرگ و کامل مث اویل ۴ داشتیم هیچوقت از اتفاق پشت در نمیترسیدیم
از اویل ۴ به بعد خوب این فاکتور ناتوانی شخصیت کنار رفت و این شد که دیگه فرق خاصی نداشت ما با ال جیانته روبرو بشیم یا چهارتا دشمن معمولی ... ما توان از بین بردن هرچیزی رو داریم با این که طراحی یه سری قسمتا هیچ دست کمی از بازیای کلاسیک نداشت پس دلیلی نداره ترس داشته باشیم از چیزی
اویل هفت دوباره کلی از محدودیت ها رو برگردوند...به خاطر همین تو نیمه ابتداییش بشدت حس و حال اویلای قدیمی رو میداد...دید اول شخص ک محدودیت های خاص خودشو داره و اسلحه و گلوله های اندک و...این اویل هشتم که به اویل چهار رفته انگار...
من به شخصه هر دو مدل رو دوس دارم و هر کدوم جذابیت های خاص خودشونو دارن ولی امیدوارم اصول طراحی مراحل مث اویل های کلاسیک باشه نه نمونه ۴ به بعد...یعنی محیط بزرگی که کم کم بشه توش پیشروی کرد و نیاز به بک ترکینگ باشه و...نه مثل اویل ۴ که حتی پیدا کردن لوح هام توش خطی بود
کلا کپکام عشق ـه این نیودیتی بازی هارو داره . تو نسخه اویل 2 ریمیک یک ترس و وحشتی حداقل تو چهره کاراکتر مرد هست تو چهره کاراکتر زن هیچی به هیچی کلی هم خوشگل کننده زده و کیف میکنه
یه جا یک کاراکتری هم میبینی کریتوس تو چهره ش جای تیزی زنجان
Google