امتياز اعضای بازی سنتر به عناوین پلتفرم های نینتندو

[sadegh93]

با سلام خدمت دوستان.

در این تاپیک نظرات و یا نمره و بررسی خودتون رو در مورد عناوین پلتفرم‌های نینتندو می‌تونید اعلام کنید تا سایر دوستان از تجربه یا نظر شما بهره مند بشوند.

باتشکر

 

[reza8]

این چند وقت اخیر من قفلی زدم دوباره رو گیم های سوییچ بعد ۱ سال دوری ازش حدودا

Legend of Zelda Breath of the Wild:
ماجرا از همینجا شروع شد که من هوس کردم دوباره BotW بزنم، با اینکه دفعه اول قدم به قدم بازی رو سعی کردم بگردم و تا نوک هر کوهی برم، انگاری چند تیکه جا مونده بود (از جمله Forgotten temple که توی یوتیوب دیدمش و گفتم اینطوری نمیشه باید از نزدیک ببینمش )
نکته جذابی که برام داشت این بود که توی دور دوم هم همون حس تازگی که دفعه اول داشت رو حفظ کرده بود، هرکاری میکردم حال میکردم و هر منظره ای رو میدیدم لذت میبردم.
از نظر کامبت که بازی واقعا عالیه، دفعه قبلی دشمن وحشی (مثل لاینل) میدیدم فرار میکردن ولی ایندفعه با کله میرفتم سمتشون چون فایت هاش واقعا حا میده برعکس خیلی ها هم که شکستن وسایل اذیتشون میکرد، واسه من زیاد رو مخم نبود، چون کل اذیتش واسه اولای گیمه و در ادامه انقدر چیزای خفن میرسه دستت که باید اینونتوری رو خالی کنی هی.
تنها نکته منفی کل گیم به نظرم فلش بک های کم و کانتکست کم نسبت به ۱۰۰ سال گذشتس، امیدوارم این اشتباه رو توی TotK تکرار نکنن و یوهو بندازنمون تو مپی که یوهویی اسکای آیلند ها اومدن توش و اتفاقات قبل شروع رو طور دیگه بفهمیم، یک مقدمه ای داشته باشه.
۱۰/۱۰ بدون شک.

Super Mario Bros U Deluxe:
یک ماریو ۲ بعدی معمولی، گیم پلی ای فرق خاصی نکرده بود نسبت به نسخه وی به جز یک پاور آپ، طراحی لول ها تا حد زیادی شبیه نسخه وی، باس ها افتضاح و تکراری. تنها لطف این نسخه معرفی سوپر کراون و میم های مربوط بهش بود
۷/۱۰

Super Mario Galaxy:
بهترین ماریو ۳ بعدی تاریخ البته رقابت تنگاتنگ داره با نسخه دوم گلکسی، ولی چون نسخه اوله یه حس خاصی داره.
طراحی و ساند ترک ها حرف ندارن،گیم پلی سادس ولی به خاطر سبک طراحی لول ها حس خوبی میده. یه مشکل اساسی داره اونم دوربینشه که بدجور اعصاب خرد میکنه، امیدوارم اگه خواستن نسخه ۳ بدن دوربین رو آزاد بزارن و به خاطر یه مشت ستاره که پنهون کردن تو مراحل دوربین رو فیکس نکنن.
۹.۵/۱۰

Metroid Prime Remastered:
خب من وقتی تریلوژی متروید پرایم برای وی اومد یکم نشستم بازیش کردم و بیخیالش شدم، بعدا هم چند تا گیم دیگه تو سبک مترویدوانیا زدم و با یه تقریب کلی میشه گفت با هیچ کدوم حال نکردم. متروید که اومد گفتم اوکی یه شانس دیگه بهش بدم. اولاش خوب بود جذبم کرد، ولی در ادامه واقعا رفت رو مخم. مسیر ها و منطقه های تکراری و هی باید میرفتم و برمیگشتم، شاید از هر منطقه ۲۰ بار رد شده باشم توی ۱۲ ساعتی که طول کشید تموم شه. از وسطای کار دیگه حوصله درگیری با دشمنا رو نداشتم و اتاقا رو اسکیپ میکردم تا به جایی که میخواستم برسم. میتونم درک کنم چرا سبک جذابی میتونه باشه واسه بقیه، ولی مطمئنا با من نمیسازه.
طراحی منطقه ها به جز Phazon Mines همگی خوب بودن، تنوع دشمنا نسبتا کم بود، ولی باس ها خوب بودن. ساند ترک هاش رو خیلی راضی بودم.
اینکه واسه ۲ تا در پشت هم باید نوع تفنگ رو عوض میکردم بدجور میرفت رو مخم
آخرای گیم دوباره برام جذاب شد و مخصوصا ۲ تا باس آخر حال دادن. شاید اگه گیم کوتاه تر میبود و کمتر هی باید کیرفتم و برمیگشتم انقدر شاکی نمیبودم ازش
ولی برای گیمی که در اصل ۲۰ سال پیش ساخته شده بوده واقعا خوش ساخت بودش.
۷/۱۰
میخواستم بعدش متروید درد بزنم که بیخیالش شدم دیگه، اگه متروید پرایم ۴ بیاد دوباره به این سبک شانس میدم

پارسا جان منو به هوس انداختی برم سراغ این الماس های سوییچ دوباره...
یه مورد عجیب که من چند تا بازی رو روی pc بازی کردم ولشون کردم، همونارو روی سوییچ تا آخر رفتم ... این جادو نیست پس چیه

 

[Nima]

The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom ----------- 10

+ خلاقانه‌ترین و هوشمندانه‌ترین بازی تاریخ
+ تنوع و کیفیت کم‌نظیر گیم‌پلی
+ لِول دیزاین حیرت‌انگیز
+ حس جذاب خالق بودن رو به شما میده
+ فیزیک بی‌نظیر
+ تنوع بی‌انتهای تولید سلاح
+ باس‌فایت‌های فوق‌العاده
+ موسیقی عالی

- گرافیک و Image Quality ضعیف

 

[cameronx65]

همه انحصاری های نینتندو 100/100 10/10 این برای خود اکسکلوسیوهاش .ختم کلام!
کوالتی بازی هاش بی رقیبه . زلدا تیرز برای نمونه یا botw من از روز یک لانچشون هر دو روی سوییچ بازی کردم همین الان هم تیرز برای مثال .. بازی به این بزرگی یک پج لانچ من گرفتم روی کارتریج یک دونه باگ داخل بازی به این پیچیدگی نیست با این همه محاسبات فیزیک و سیستم های پیچیده و الترا هند و فیوز و..... یک دونه باگ برای قسم خوری من ندیدم نه تو برث نه تیرز مگر میشه بازی به این عظیمی بسازی هزار ساعت هم بازی کنی (سیو botw من حدودد 900 ساعت شد 600 تا کراک جستم) بعد باگ نداشته باشی ؟؟! QC یعنی نینتندو

 

[Changed_Man 50]

پارگی های قلمرو:

تمومش نکردم، ریویو میذارم چون ممکنه هیچوقت در این عمر محدود نتونم تمومش کنم. بازی خوبیه، اصلا چیزایی که انتظار داشتم رو عملی نکردن. فانتزی هام این بود که نژاد ها و اقلیم های جدید اضافه کنن به سطح هایرول، و اینکه پازل ها از حالت شراین های یک شکل در بیاد و دانجن های طبیعی بشه. بعد فهمیدم این انتظارات بیشتر به نسخه بعدی الدر اسکرولز میخوره تا زلدا.
این زلداست، بجاش اومدن قابلیت ساختن سازه و مکانیسم اضافه کردن. جوری که پلی تایم تقریبا نامحدود بشه، این سازه ها انگار برا خودشون یه بازی دیگن. چون انوع دیوایس ها زیاد هستن و به شکل های تقریبا نامحدودی میشه بهم وصلشون کرد.قدرت های جدید لینک هم همگی بشدت کاربردی و جالبن، بشخصه با ریکال (بازگشت زمان برای یک آبجکت) خیلی حال کردم. فرو رفتن تو سقف ها ام خیلی زیبا و پر استفاده بود.
تنها مشکلم بخش اعماق بود که ظاهر خیلی ساده ای داشت انگار بازی PS2 بود اون قسمت ها، مشکلم فقط با ظاهرش بود وگرنه گیمپلی جالبی داشت. خیلی هم کم وقت گذروندم تو اون بخش، شاید بعدا بیشتر کاوش کنم.

10/10 چون چراکه نه

Spoiler

متاسفانه تو این نسخه هم امکان رومنس کردن زلدا، پایا، ریجو و کلا هیچکس فراهم نشد، 0/10 حتی با گورون ها نمیشد کاری کرد.

این ویدیو کوتاه هم پیوست میکنم

 

[blak]

همه انحصاری های نینتندو 100/100 10/10 این برای خود اکسکلوسیوهاش .ختم کلام!
کوالتی بازی هاش بی رقیبه . زلدا تیرز برای نمونه یا botw من از روز یک لانچشون هر دو روی سوییچ بازی کردم همین الان هم تیرز برای مثال .. بازی به این بزرگی یک پج لانچ من گرفتم روی کارتریج یک دونه باگ داخل بازی به این پیچیدگی نیست با این همه محاسبات فیزیک و سیستم های پیچیده و الترا هند و فیوز و..... یک دونه باگ برای قسم خوری من ندیدم نه تو برث نه تیرز مگر میشه بازی به این عظیمی بسازی هزار ساعت هم بازی کنی (سیو botw من حدودد 900 ساعت شد 600 تا کراک جستم) بعد باگ نداشته باشی ؟؟! QC یعنی نینتندو

کلا استودیو های بازی سازیشم هیچ حاشیه ی ندارن ادعای عجیب غریب نمیکنن نه مدیراش نه کارمنداش
خلاصه تو این دعوا و کل کل دوشرکت سونی ماکرو این نینتندو که برندس

 

[cameronx65]

کلا استودیو های بازی سازیشم هیچ حاشیه ی ندارن ادعای عجیب غریب نمیکنن نه مدیراش نه کارمنداش
خلاصه تو این دعوا و کل کل دوشرکت سونی ماکرو این نینتندو که برندس

صد در صد
حاشیه ۰
Woke0
باگ ۰
گیم پلی ۱۰۰

 

[Z-fan]

خیلی وقته این جا پست نذاشتم
آروم آروم باید هر چی این چند وقته رو سوییچ بازی کردم و رفتم جلو رو نقد کنم (خیلی بازی ها رو سریع میندازم دور)



Mario Party Superstars

بعضی وقت ها من خودم رو همیشه مقابل جماعت نینتندو فن می بینم. مواردی نظیر پوکمون، یا این که ماریو سانشاین چقدر خوبه و بده یا این که استارفاکس بازی مهمی هست برای نینتندو و امثالهم
اینا بعضا چیزایی هستند که من می بینم با جماعت نینتندو فن در تضاده نظرم به طور کلی. این Mario Party Superstars هم دقیقا همینه.

جماعت نینتندو فن جووووووووون دادن وقتی شنیدن قراره یه Compilation از مودها و مپ ها و مینی گیم های Mario Party یک تا سه تو یه بازی جدید قرار بگیره و خبری هم از موشن کنترل نباشه
منم دیدم واو اگه اینا این قدر جون میدن باید بازی حتما خییییلی بهتر از Super Mario Party باشه (که من و رفقا و خانواده باهاش عشق می کردیم)

نتیجه ولی بازی خیلی معمولی ایه. آره مینی گیم ها خوبن. آره مپ ها خوبن ولی یه حس و حال ویژه تری داشت Super Mario Party و به نظرم بیشترش به اون سیستم موشن کنترلش بر می گشت که خاص اش می کرد
Superstars نداره این رو و سر همین خیلی معمولیه. همین.

7/10



Fire Emblem Engage

من دلم برای این بازی میسوزه
بازی یه ایده به شدت ناب برای کنار هم قرار دادن همه پروتاگونیست های سری کنار هم داره و این ایده ایه که به شدت با گیم پلی در هم تنیده است و در نتیجه اش باید یه بازی شاهکار بیاد بیرون
ولی نتیجه این قدر داستان داغونی داره که تقریبا همه زحمات بقیه بخش ها یه جورایی هدر میره.

البته که سوء تفاهم نشه. FE Engage نهایتا یه بازی تاکتیکال درجه یک ـه. اگه نبود من هشتاد ساعت روش وقت نمیذاشتم بازی هنوزم بازی خیلی خوبیه
ولی داستان یه چیزی فرای Waste of Time ـه. و این عجیبه از طرف IntSys. البته دروغ چرا. همینا FE Fates رو دادن بیرون پس خیلی دور از انتظار نبود ولی بعد یه چیزی مثل FE Three Houses آدم انتظارش خیلی میره بالا
و به نظرم کاش مشکل فقط داستان بود. شخصیت ها خیلی خنک و خسته کننده اند. هیچ کدوم اون حس دلبستگی ای که عموم شخصیت های سری به آدم القا می کنند رو این جا القا نمی کنند. خارج از یکی دو نفر من بعید میدونم از این بازی کسی خیلی به عنوان شخصیت کلاسیک تو این سری شناخته بشه و اون قدر Fan Favorite شه.

البته گرافیک بازی واقعا پیشرفت خوبیه نسبت به Three Houses. همه چی خیلی شارپ تره. UI بازی یخورده بی روح تره ولی به شدت واضح تر و دردسترس تره. کلاس بندی ها به نسبت خوبن ولی آزادی عمل ات کمتره تا چیزی مثل Three Houses و از این لحاظ به FE های کلاسیک نزدیک تره بازی. بخش Castle بازی و گشتن توش خیلی چیزی به بازی اضافه نمی کنه. مخصوصا این که دیالوگ شخصیت ها همیشه یه چیزه و به نظر نمیاد خیلی تو قلعه اتفاق خاصی رخ بده طی هر چپتر (برخلاف صومعه تو Three Houses که هر چپتر دوست داشتی ببینی NPC ها چی میگن) این که میتونی بعد هر فایت تو مپ به صورت سوم شخص بگردی چیزیه که امیدوارم تو نسخه های بعد روش بیشتر کار کنن. ایده باحالیه. درجه سختی بازی فوق العاده است. من رو Hard Classic رفتم و قشنگ بعضی جاها دست به استراتژی های عجیب غریب میزدم واسه زنده موندن. کلهم هم سیستم Engage و Emblem Ring ها با این که می شد جای کار بیشتر داشته باشه ولی همین جوریش خیلی مکانیک خفن و عمق داریه و کلی به تنوع گیم پلی و شخصی سازی کاراکترها کمک می کنه. طراحی مپ ها هم این دفعه واقعا عالی اند

یخورده فارم کردن تو بازی اذیته چون بی دقت ترین دیزاین های مپ رو دارن. یهو تویی علیه سه صف لشگر یزید روی یه پل. خب من چجوری این جا فارم کنم عنتر

خلاصه این بازی به پتانسیل چیزی که به عنوان Anniversary title همچین فرنچایز محشری داشت نرسید ولی من امید دارم سالیااااااااان دور، بعدها برای یه Anniversary Title دیگه نینتندو دوباره دست بذاره رو این ایده و یه چی بده تحت عنوان Fire Emblem Super Engage و این دفعه شخصیت های خفن و داستان دنبال کردنی داشته باشه. اون موقع است که شاهکار قرن رو خواهیم داشت

8/10



Ori and the Will of the Wisps

به طرز عجیبی این بازی ایه که من باید خیلی ازش خوشم بیاد
ولی Eeeeh برام از یه حدی بالاتر نرفت. نمیدونم چرا.
حس می کنم بیشتر مشکل Ori and the Will of the Wisps اینه که خیلی مپ هیجان انگیزی نداره. هیچ جای مپ بازی مثل Metroid درگیر خودت نمی کنه. از طرفی اون قدره خارج از ساید کوئست ها بک ترکینگ تو بازی نداریم سر همین بازی خیلی حس خطی بودن داره. کامبت بازی با این که خیلی بهتر شده هنوز جای کار داره. سیستم Badge ها هم با این که از عین زمان Paper Mario ـی کبیر ایده شگفت انگیزیه. این جا خیلی به دلم ننشست. کالکتیبل ها و ساید کوئست های بازی هم خوبن ولی هیچ وقت برای من از حد "خوب" فراتر نرفتن. سر همین از یه جایی به بعد خیلی علاقه ای به 100 درصد کردن بازی نداشتم
اینا چیزاییه که باعث میشه حس نکنم بازی اون چیز 10/10 ـیه که همه فکر می کنن هست.

ولی خب از چیزایی که من خوشم نیوومد بگذریم این بازی گرافیکی یه چیز عجیب و غریب خوبیه. آرت استایل مثل بازی اول 10/10 ـه و این جا حتی بعضی مکان ها بهتر هم هست. پورت بازی رو سوییچ هم خارج از یه سری باگ عجیب تو تایم تریال ها به شدت پورت خوب و تمیزیه. باس فایت ها و سکانس های تعقیب و گریز مثل همیشه استثنایی اند. داستان ساده ولی دلنشین ـه و ست پیس ها برای یه بازی دو بعدی خارق العاده است. موسیقی هم که نگم من خودش گویاست

به طور خلاصه چیزی تو Ori 2 بد نیست. هیچی بد نیست. ولی چیزی هم برام نداشت که استثنایی باشه.

8/10

 

[Z-fan]

Shin Megami Tensei V

من از خودم متنفرم که نتونستم این بازی رو تموم کنم. سیستم مبارزات این بازی و باس فایت های SMT V شاید با اختلاف بهترین چیزیه که بین هر بازی JRPG میتونید پیدا کنید. اگه فکر می کنید بازی های اکشن باس فایت های سخت شون موندگاره، کافیه تو این بازی با Lahmu و Numa روبرو شن. تیکه پاره میشن. زدن یه باس تو این بازی رسما یه آزمون هرکولی ـه و بعدش حس می کنی واقعا یه شیطان عظیم رو پشت سر گذاشتی. هر کدوم از این کثافت های Mythological واقعا در حد اسم شون این جا ظاهر میشن. وقتی وسط بزرگراه های بتنی خراب شده توکیو با فاکینگ Loki طرف میشی میدونی که این بشر یه روده راست از شکم اش رد نمیشه و باید باهاش مثل خودش بجنگی و وقتی با یکی طرف میشی که بالای ده متر هیکل داره مثل بقیه JRPG های دیگه جو نمی گیرتت بگی I Will Beat a GOD.... نه! تو این بازی باید سریعتر از میگ میگ Nope گویان فرار کنی.

با تمامی این وجود نتونستم بازی رو تموم کنم. سه تا دلیل. 1. گرافیک بازی رو سوییچ بده! آرت استایل بازی خوبه ولی کلا نگاه کردن به این بازی باعث چشم دردت میشه
2. داستان بازی DOGSHIT خالصه. خالص ها. من گفتم Engage داستان اش بده. ولی حداقل تو Engage میتونی به یه سری برخوردها و دیالوگ ها بخندی. این جا همونم نمیشه و کاراکترها واقعا مقوا اندو تکرار می کنم، کاراکترهای این بازی واقعا مقوا اند
و 3. بازی رو من به صورت قرضی گرفتم و باید پس اش می دادم در هر صورت و نمی تونستم تا ابد روش بشینم و خب نمیشه هم روی یه JRPG نشست چون مکانیک هاش عموما یادت میره.

البته لوپ گیم پلی بازی هم یه سری مشکلات خاص خودش رو داره و لول دیزاین بعضی از دانجن ها (که البته اکثرا سقف باز اند دانجن های بازی تو 30 ساعتی که من ازش رفتم) خیلی خوب نیستن البته بعضی هاشون هم جدا عالی اند و بهترین چیزهاییه که اتلوس زده

اصولا من بازی هایی که دراپ می کنم رو این جا نقد نمی کنم چون نامردیه. ولی خب این یکی 35 ساعت از من وقت گرفت قبل دراپ کردنش و این که من واقعا برای بازی بازم بعد دراپ کردن اش احترام قائلم. چیزی که این بازی بهش دست پیدا می کنه چیزیه که هیچ JRPG دیگه ای واقعا بهش دست پیدا نکرده و اونم اینه که وقتی بازی بهت میگه خودت رو باف کن حریف رو دیباف تو نمیتونی بهش به چشم یه پیشنهاد نگاه کنی. این یه دستوره و تو هم باید اطاعت اش کنی

7/10



Xenoblade Chronicles 3 Future Redeemed

من کم DLC خفن نزدم. از ویچر 3 گرفته تا Left Behind دلست و... و این در همون حوالی قرار می گیره برای من
افسانه ایه این DLC. همه چیزهایی که تو این سه گانه دوست داشتیم رو کنار هم جمع می کنه و از نهایت پتانسیل سیستم مبارزات اش استفاده می کنه
با یه جمعی از شخصیت های به شدت دوست داشتنی. خیلی خوبه که یه JRPG بالاخره تصمیم گرفت یه Meathead و کله خری مثل Matthew رو شخصیت اصلی داستانش کنه. این بشر محشره. A که عالیه. بازگشت شولک و رکس از این نمی تونست بهتر باشه. لوکیشن های بازی و لول دیزاین های بازی هر چند تو ابعاد کوچیک تر از بازی اصلی ولی خیلی پیچیده تر و عمیق تر اند.

UI و UX بازی عالیه. سیستم کالکتیبل های بازی بدون شک یه بهبود محسوس نسبت به بازی اصلیه. سیستم Affinity بین NPC ها کلی محتوای فرعی معنا دار واسه بازی تعریف می کنه و کلا دنیاپردازی این بازی یه چیز ویژه و دوست داشتنی ایه. داستان شاید یه سری خلاء ها داشته باشه ولی نهایتا به شدت درگیر کننده است و از حیث Pacing هیچ وقت کم نمیاره. پلات توییست ها عالین و کات سین هایی که کار شده طبق معمول تو لحظات مهم آخرت انیمه اند.

من چی بگم دیگه. یکی از بهترین DLC های تاریخ بدون شک. متای بالای 90 ات نوش جونت

10/10

 

[Z-fan]

The Legend of Zelda: Tears of Kingdom

یه تیکه از این بازی هست که از یه جزیره آسمونی میتونی شروع کنی با سپرت اسکی کردن و از آسمون هفتم بیای رو زمین و ادامه اسکی تو بری و بازی بابتش بهت جایزه هم میده
And It's Fucking MAGICAL
بازی کلا پر این لحظات جادویی ـه و جوری که تو آسمون و زیرزمین اش جابجات می کنه واقعا به یکی از بهترین بازی های نسل تبدیلش کرده
شانس اش که خورد به یکی دیگه از جادویی ترین بازی های نسل (BG3) وگرنه میتونست دوباره گوتی رو تو چنگ هاش بگیره

10/10



Ghost Trick: Phantom Detective

این بازی قشنگ حس این رو میده که داری یه بازی کالت کلاسیک استثنایی رو بازی می کنی و تو تمام مدت حرص میخوری که چرا همچین چیزی این قدر کم دیده شده
پلات توییست توپ پشت پلات توییست توپ
کمدی محشر که جلوی لحظات احساسی بازی رو نمیگیره
داستان خفنی که یه ذره هم باعث نمیشه از خاص بودن گیم پلی بازی کم شه بلکه بیشترش هم می کنه (یاد بگیر AAA مدرن)
موسیقی ای که بدجور تو مخت موندگار میشه
و نهایتا یه آرت استایل به شدت یونیک با انیمیشن های به شدت کارتونی که کلی طعم و مزه میده به بازی
بگذریم که بهترین سگ تاریخ ویدیوگیم هم داره این بازی (Love you missile)
و البته یه بهترین دیگه که اون دیگه گفتنش خیلی اسپویلره
شو تاکومی واقعا نابغه است و خیلی دوست دارم بدونم دیگه چی تو چنته داره و امیدوارم ایده هاش تو کپکام ته نکشیده باشند

10/10



Eastward

اینم تو تاپیک بازی های ایندی یه دل سیر ازش تعریف کردم
بازی یه اکشن ادونچر محشریه که هم تنوع مراحل داره
هم داستان خوب و هم ویژوال استنثایی
منتها از لحاظ پیسینگ یه ذره زیادی می لنگه
با این وجود من باهاش خیلی عشق کردم و اتفاقا یه تیکه داستانی اش این قدر احساساتی شدم میخواستم مشت بکوبم به دیوار

9/10

 

[Z-fan]

Pikmin 4

قبلا در مورد این بازی تو تاپیک خودش حسابی نوشتم
بازی ادونچر/استراتژیک محشریه این بازی. پر لحظات جالب، دشمن های سرسخت و باس های عجیب و غریب.
بازی یخورده بعضی جاها یکنواخت میشه و شروعش هم یذره زیادی کنده.
ولی طراحی مراحل و دشمن ها و گرافیک و موسیقی کلا وایب بازی یه چیز استثنایی ایه و بدون شک یکی از اون بازی های خاصیه که اگه بخواید کاتالوگ نینتندو تون رو کامل کنید حتما احتیاجه بازیش کنید

9/10



Portal 1

من پورتال 2 رو سال ها پیش همون موقع عرضه رفته بودمش
و برام یکی از بهترین بازی های تاریخه. بدون شک. همه چی اون بازی 10/10 نیست... 11 از 10 ـه. این قدر خوبه اون بازی
ولی هیچ وقت نسخه اول رو نرفته بودم
رو ایکس باکس بازی جزو باندل Orange Box بود که اون موقع من ایکس باکسم کپی خور بود و دیسکش پیدا نمی شد بگذریم که اکثر بازی های اون کالکشن نیاز به سرویس انلاین ایکس باکس داشتند
بعدا هم که PC ام قوی شد بهونه پیدا نکردم برای بازیش
نمیدونم چرا رو سوییچ عرضه شد گفتم بالاخره بعد مدت ها برم سراغش

اورآل پورتال 1 بازی خیلی کوتاه تریه تا پورتال 2 و به خوبی پورتال 2 نیست کلا
ولی بازم 10/10 ـه. این قدر این سری خوبه. حتی با وجود دونستن همه پلات توییست های بازی. بازم پیدا کردن خط خطی های Ratman پشت سوراخ سمبه های اتاق های آزمون یکی از جادویی ترین لحظات ویدیو گیمی منه

10/10



Witch on the Holy Night

اینو مفصل تر وقتی خبر های بیشتری از انیمه سینمایی اش پخش شد تو تاپیک انیمه می نویسم
خلاصه که یه ویژوال ناولیه این کار اصن عجیب گیرا و خوب.
اتمسفر درجه یک
سینماتوگرافی بی نقص. اصلا عجیبه یه ویژوال ناول تو این ژانر چیزی به اسم سینماتوگرافی داشته باشه. ولی این لعنتی داره و اصلا یه جوریه که کار شده یه کار سینماتیک
موسیقی خداگونه. تم آلیس اصن یه حسی داره که انگار یه عمریه تو عمارت ماتم زده اش زندگی می کردی
و نهایتا شخصیت پردازی و داستان گویی بازی که باید خودتون تجربه اش کنید. سوجیورو بدجور تو قلبم به عنوان یکی از بهترین شخصیت های کل Type-Moon جا گرفته

تنها ایرادی که بازی داره اینه که به عنوان ویژوال ناول یخورده کوتاه است. یا بهتره بگم Nasu ـی پدرسگ چرا بعد 11 سال دنباله این بازی رو نمیدی بیرون
من میخوام ادامه داستان این سه نفر رو ببینم...

9/10