به عنوان کسی که اول HIMYM رو دیده و بعدش BBT رو دیدم، نتونستم بیشتر از یک فصلش رو تحمل کنم چون حس کردم هیچ چیزی پشت شخصیت هاش نیست و یجورایی خیلی مسخرن
مخصوصا اون هندیه. یعنی اوج ریسیسم و اورینتالیسم سازنده ها رو به تصویر میکشه. احساس میکنم تمام شخصیتهای سریال نماینده ی عقده های فکری چاک لوری باشن. طرف در های اسکول پولدار بوده و پرطرفدار. و تمام این گیکها رو مسخره میکرده. ولی بعدش که رفته دانشگاه و دیده این افراد در آکادمیا موق میشن و خودش مجبوره انگلیش لیت رو با نمره ی سی پاس کنه رفته یک سریال بیمزه و توهین آمیز ساخته. و وای چقدر ارور داره این سریال. من از علمش چیزی حالیم نیست ولی از همین بازیها میفهمم چقدر کمه اطلاعات نویسنده ها.
اصلا قرار نبوده باشه
HIMYM کلا داستان محوره و حول محور شخصیتا میچرخه تا اینکه بخواد بیشتر به کمدی لحظه ای بپردازه، من BBT ـو با اینکه تا فصل 6 بیشتر قبول ندارم و بنظرم بعدش بشدت رایتینگش داغون شده بازم بنظرم مقایسش درست نیست.
زیرنویس رو کسی پیدا کرد دریغ نکنه
جالب اینجاست اسکات رایان اصلاً بازیگر نیست. فقط یک دهه پیش یه «ماکیومنتری» به اسم The Magician نوشت و کارگردانی کرد که خودشم توش بازی کرد. بعد ایده‌ی اون ماکیومنتری رو تبدیل کرد به سریال، ولی چون شرط گذاشته بود سریال رو فقط در صورتی می‌سازه که خودش نقش اصلی رو برعهده داشته باشه، هیچ شبکه‌ای حاضر نشد ریسک کنه و بهش فرصت بده، حتی شبکه‌های آمریکایی. تا اینکه FX قبول کرد. فکر کنم اولین اثر استرالیایی FX هم باشه.
ویلفرد هم استرالیایی بود.این «میستر اینبیتوئین» چقدر خوب بود؛ البته طبق انتظار
اما احساس می کنم که وینس گیلیگان همه چیزهای اصلی سریال را برای این دو قسمت پایانی گذاشته است. با روند کند سریال که عادت کردم و از برگ برنده جدید وینس یعنی شخصیت لالو به شدت راضی هستم. هم جذاب است و هم مارموز اما در بین این ها واقعا الان حساس می کنم که یک والتر وایت در سریال کم دارد. تقابل جیمی با کیم بر سر این که چرا بازپس گیری کار وکلا ناتوان بوده، خیلی خوب بود اما اگر من به جای وینس بودم، به شخصیت جیمی اجازه می دادم که با صدای بلند به کیم بگوید: من از چاک متنفرم!
Google