با احترام به همه ی کسایی که از WestWorld خوششون اومد، من از یه سری جنبه هاش خوشم نیومد
کارگردان قسمت اول خوده جاناتان نولان بود که تقریبا هیچ تجربه ای تو کارگردانی نداره. هرچند که تو سریال ها کارگردانی خیلی به چشم نمیاد، ولی بی سبک بودن و فلت بودن کارگردانیش انقدر تو چشم بود که من احساس میکردم دوباره دارم person of interest رو از شبکه ی وزین CBS میبینیم.
در کنار کلیشه ای بودن آدم احساس میکرد سریال داره برا عمیق بودن زور میزنه ولی توش کاملا خالیه. معمولا همچین داستان هایی پایه و اساشون اینجوریه که تو یه ایده ی مینیمال داری و بعد براش یه فرم پیچیده و چند لایه درست میکنی. یا یه داستان پیچیده و ماکسیمال داری و براش یه فرم ساده و سر راست طراحی میکنی. تو قسمت اول من یه داستان به ظاهر پیچیده و چند لایه دیدم که با یه فرم پیچیده و چند لایه روایت میشد. معمولا همچین ترکیبی هیچوقت جواب نمیده.
دست و پا زدنشون برا جذب کردن رنج بیشتر مخاطب هم تا حد زیادی به چشم می اومد. ده دقیقه از سریال برا کسایی که Soft Sci-fi دوست دارن. ده دقیقه اش برا کسایی که داستان های عمیق فلسفی با مفهوم "آزادی برای همه" دوست دارن. ده دقیقه اش برا کسایی که برا دیدن اکشن پای تلویزیون نشستن...
و در نهایت از همه ناامید کننده تر اینکه داستانی که اینا الان میخوان تعریف کنن رو فیلیپ کی. دیک چهل سال پیش تو Do androids dream of electric sheep گفته. ولی امیدوارم در ادامه بهتر بشه.
( درسته فقط یه قسمت پخش شده ولی خط داستان اصلی و یه سری کاراکترا اقتباس از ورژن 1973 هست. بعید میدونم بیس کلی سریال تو فصل اول عوض بشه )