بازی دارای محیطی شاد و رنگارنگ میباشد و کنترل بازی در ورژن موبایلی توسط حسگرهای تلفن همراه و صفحه کلید مجازی و در نسخه PC به وسیله کیبورد صورت میگیرد.البته شما میتوانید که قابلیت حسگرها را خاموش کنید و فقط از چهار جهت برای یازی کردن بهره ببرید.تنها مشکلی که در کنترل بازی شاهد آن بودم هنگامی بود که پس از مردن کاراکتر اصلی درون یک جعبه قرار داده میشود و شما باید با پرش از این جعبه بیرون بیایید و به ادامه مرحله بپردازید که بیرون آمدن از این جعبه گاهی به قدری دشوار میشود که آدم دلش میخواهد گوشی را به دیوار بکوبد
به جز این مشکل مسئله دیگری در مورد کنترل بازی نمیتوان گفت.
موسیقی و صداگذاری بازی بسیار خوب و زیرکانه کار شده و هماهنگی بسیار زیادی با محیط بازی دارد و لذت بازی را دوچندان میکند.شاید بامزه ترین و بهترین صدا در کل بازی صدای خود توپ شجاع باشد که اگر به جای یک صوت بسیار کوتاه که خیلی کم در طول مراحل به گوش میرسد چند صدای دیگر هم به بازی اضافه میشد میتوان گفت که بازی در این بخش جداقل در بین بازیهای ایرانی کار خیلی خوبی بود...اما نباید فراموش کرد که این بازی بدون هیچ بودجه ای ساخته شده و تنها یک نفر در تمام مراحل توسعه بازی نقش داشته پس باید از چنین ایرادات کوچکی به سادگی گذشت.
میتوان گفت که گیمپلی بازی لذت بخش و روان میباشد و مشکل خاصی را در بازی شاهد نیستیم اما کمی عدم نوآوری که گریبانگیر اکثر بازیهای داخلی(و حتی خارجی
)میشود در این عنوان هم وجود دارد.در رابطه با سختی بازی باید گفت که درخور مدل و فضای بازی همانگونه که انتظار میرود با بازی چندان دشواری روبرو نیستیم اما میتوان گفت که بازی آنقدر هم ساده نیست که گیمر را خسته کند و در یک کلا میتوان کفت درجه سختی منصفانه ای در بازی مشاهده میشود که یکی دیگر از نکات مثبت بازی توپ شجاع است.
داستان بازی شاید در نگاه اول کودکانه وبسیار ساده بنظر برسد اما باید گفت که این کار از روی هوشمندی سازنده بازی بوده چون حفظ سادگی و عدم پییچیدگی بی مورد که با توجه به فضا و سبک بازی یک نکته مثبت تلقی میشود باعث شده بازی زیبایی خاصی داشته باشد و به راحتی به دل بشیند.داستان درمورد سرزمینی به نام سرزمین توپها است که توسط توپ شیطانی و ارتش کثیفش اشغال شده حال این وظیفه توپ شجاع قصه ماست که به نجات سرزمینش برود.شاید تنها مشکل این بخش را بتوان شخصیت پردازی نه چندان مناسب توپ شجاع دانست که البته با توجه به سبک بازی باعث ناراحتی گیمر نمیشود اما همین نکات ریز است که یک بازی را تبدیل به شاهکار میکند و بازی دیگری را تبدیل به یک عنوان متوسط.البته این نکته که دیالوگهای بازی تنها به صورت نوشته و متنی میباشد هم کمی باعث بروز این مشکل باشد.میتوان گفت که یک صداپیشه خوب میتواند یک کاراکتر بی روح و یا حتی داستانی نه چندان جالب را تبدیل به یک تجربه بی نظیر کند.اما در کل داستان نسبت به سبک و حال و هوای بازی خوب است.
در پایان باید گفت که سطح این بازی بسیار بالاتر از این است که بتوان به سادگی باور کرد که یک نفر بدون هیچ بودجه ای آن را ساخته باشد و اگر بخواهم به بازی نمره بدهم فکر میکنم نمره 8 از 10 مناسب بازی باشد(بازیهای مستقل و کوچک در سراسر جهان معیار نمره دادنم هست نه فقط بازیهای ایرانی!!!)...ای کاش مسئولین کشور کمی بیشتر به استعدادهای بی پایان این مرز و بوم توجه کنند و با اینکار زمینه پیشذفت کشور و جوانان مستعد و باهوشش را فراهم کنند تا در آینده شاهد ایرانی سربلندتر و سرافرازتر از امروز باشیم
به امید آن روز