Rate your last seen TV Series [پست اول تاپیک خوانده شود]

[Origami 2008]

Fallout Season One (2024)
9.6/10

جهان‌سازی، جهان‌سازی و جهان‌سازی؛ سه کلیدواژه اساسی و البته تکراری که «فال‌اوت» را به بهترین اقتباس نمایشی از ویدیوگیم تبدیل می‌کند؛ چرا Star Wars را دوست دارید؟ چرا اقتباس‌های پیتر جکسون از «ارباب حلقه‌ها» را دوست دارید؟ جواب ساده است؛ جهان آن! جهان‌ «فال‌اوت» در منبع اصیل و گسترده است و خالق در اقتباس آن دست بازتری برای خلاقیت و تنوع‌سازی دارد؛ چیزی که در The Last of Us ندیدم و به همین دلیل است که TLOU همان جهانی را نشان می‌دهد که خوره‌های سریال با TWD دوران خود را گذرانده‌اند؛ از سوی دیگر، «فال‌اوت» به بهترین شکل سه ساب‌ژانر را تلفیق می‌کند؛ نئو-وسترن، جاده‌ای و آخرالزمانی؛ این سه ساب‌ژانر در توسعه جهان و شناسنامه Fallout موثر واقع می‌شوند؛ هم ریتم خوبی دارد (به مانند Person of Interest) و هم خود را درگیر حاشیه‌های خسته‌کننده «وست‌ورلد» نمی‌کند؛ یعنی «نولان» و «لیزا جوی» از اشتباهات خود درس گرفته‌اند؛ فلش‌بک‌ها طولانی و زننده نمی‌شوند؛ در تکمیل قوس شخصیت‌ها حیاتی هستند؛ همه چیز پرفکت است و به قدری پرفکت هست که حق می‌دهم کاربران برای تجربه مجدد سری‌های «بتسدای» Fallout اشتیاق پیدا کنند.

پ.ن: آمازون در سال 2019 سریال‌های کوچک خود را کنسل کرد تا به این فاز برسد؛ فاز دوم که با The Boys، Power of the Rings و Fallout پوز «نتفلیکس» را به خاک می‌مالد.​

 

[Origami 2008]

American Gigolo 2022
5.1/10


سریال «ژیگولوی آمریکایی» بَد است؛ برای روایت یک ماجرای جنایی مرموز کَم جان است؛ از اتمسفر جذاب مرفه‌نشینان لس‌آنجلس استفاده بهینه نمی‌کند؛ مملو از فلش بک و تکرار همان فلش‌بک‌ها در تمامی اپیزودهاست؛ شخصیت اصلی (با بازی جان برنتال) یکی از منفعل‌ترین پروتاگونیست‌های تلویزیون است؛ نیروی محرکه پرونده جنایی را جلو نمی‌برد و صرفاً در حال گشت‌زدن با خانم‌ها و یادآوری خاطره‌هاست؛ بالعکس برگ برنده سریال شخصیت مکمل همجسنگرای آن با نام «ساندی» است؛ هم فاعل است و هم مفعول؛ حذف او عملاً موتور روایت حرکت نمی‌کند؛ یک افتضاح که عملاً پُل شریدر فقید را عصبانی می‌کند؛ فیلم اصلی هویت دارد و بهترین تصویر از دهه 80 آمریکا را به تصویر می‌کشد؛ با تمام ضعف‌ها، سریال طوری به پایان می‌رسد که مخاطب را از کنسل شدن آن نگران نمی‌کند.​

 

[Origami 2008]

Baby Reindeer 2024
8.4/10

«بچه گوزن» از معدود کارهای تامل‌برانگیز «نتفلیکس» پس از گذراندن آن دوران طلایی (2013-2018) است؛ این کار با برچسب «بر اساس داستان واقعی»، روی قضاوت‌های مخاطبان بر رویکردهای پروتاگونیست قصه تاثیر می‌گذارد. می‌دانیم که اقتباس از داستان واقعی نیاز به دراماتیزه دارد و قرار نیست همان متن عریان یا رویداد خام در تصویر نمایان شود؛ «بچه گوزن» بر پایه جریان «می‌تو» قصه را روایت می‌کند؛ البته وجه تمایز این «می‌تو» با «می‌توهای گذشته»، قربانی مذکر آن است. وویس‌ اورهای متعدد «دان» بر شرح جزئیات، مخاطب را به یاد فصل اول سریال 13 Reasons Why می‌اندازد؛ هرچند که در چند اپیزود آن ترامای سنگین را مجدد برای افراد سرخورده سریال بازآفرینی می‌کند؛ اما مخاطب قطعاً در تمامی قسمت‌ها، حق کامل را به پروتاگونیست نمی‌دهد (برخلاف هانا بیکر) و حس سمپاتیک در کارهای او حس نمی‌شود؛ پرتره زن چاق و سلیطه سریال کاملاً ضد دیدگاه آن اپیزود بحث‌برانگیز Louie C.K هست؛ در آن اپیزود، دختری جوان اما چاق با پرحرفی‌هایش «لویی» را قانع می‌کند تا با هم قرار بگذارند؛ البته قرار به سمت پیام‌های اجتماعی و بیان نگرش دیدگاه‌های غلط جامعه علیه «زنان چاق» پیش می‌رود؛ «بچه گوزن» بالعکس است و این پرتره شبه Misery (کار استیون کینگ) در نسل حاضر، شاید انتقاد دختران با چنین فیزیک و شکلی را تشدید کند؛ در کل کار غمگینی است و همچنین بوی Emmy می‌دهد.

پ.ن: اون اپیزود سریال «لویی»، So Did the Fat Lady از فصل چهارم، قسمت سوم است.​

 

[farzad_angel]

View attachment 336780

Baby Reindeer 2024
8.4/10

«بچه گوزن» از معدود کارهای تامل‌برانگیز «نتفلیکس» پس از گذراندن آن دوران طلایی (2013-2018) است؛ این کار با برچسب «بر اساس داستان واقعی»، روی قضاوت‌های مخاطبان بر رویکردهای پروتاگونیست قصه تاثیر می‌گذارد. می‌دانیم که اقتباس از داستان واقعی نیاز به دراماتیزه دارد و قرار نیست همان متن عریان یا رویداد خام در تصویر نمایان شود؛ «بچه گوزن» بر پایه جریان «می‌تو» قصه را روایت می‌کند؛ البته وجه تمایز این «می‌تو» با «می‌توهای گذشته»، قربانی مذکر آن است. وویس‌ اورهای متعدد «دان» بر شرح جزئیات، مخاطب را به یاد فصل اول سریال 13 Reasons Why می‌اندازد؛ هرچند که در چند اپیزود آن ترامای سنگین را مجدد برای افراد سرخورده سریال بازآفرینی می‌کند؛ اما مخاطب قطعاً در تمامی قسمت‌ها، حق کامل را به پروتاگونیست نمی‌دهد (برخلاف هانا بیکر) و حس سمپاتیک در کارهای او حس نمی‌شود؛ پرتره زن چاق و سلیطه سریال کاملاً ضد دیدگاه آن اپیزود بحث‌برانگیز Louie C.K هست؛ در آن اپیزود، دختری جوان اما چاق با پرحرفی‌هایش «لویی» را قانع می‌کند تا با هم قرار بگذارند؛ البته قرار به سمت پیام‌های اجتماعی و بیان نگرش دیدگاه‌های غلط جامعه علیه «زنان چاق» پیش می‌رود؛ «بچه گوزن» بالعکس است و این پرتره شبه Misery (کار استیون کینگ) در نسل حاضر، شاید انتقاد دختران با چنین فیزیک و شکلی را تشدید کند؛ در کل کار غمگینی است و همچنین بوی Emmy می‌دهد.

پ.ن: اون اپیزود سریال «لویی»، So Did the Fat Lady از فصل چهارم، قسمت سوم است.​

من اینو دانلود کردم ولی هنوز ندیدم ولی تا جایی که میدونم داستان بازیگر خود سریال هست و زن چاق فیلم باهاش مصاحبه شده بود میگفت طرف دروغ میگه خودش مریضیه خودشیفتگی حاد داره و فکر میکنه دنیا دور اون میچرخه و جالبیش این بود که شاکی شده من قشنگتر از بازیگر فیلم هستم و یک نفر زن زشت جای من گذاشتن .البته الان مردم خانوم داخل فیلم را هم مثل اینکه تهدید و اذیت کردن

 

[jj191]

سریال شرلوک
تا فصل سه 7.5 میدم ولی فصل چهارم امتیاز 0

 

[Alkazar]

Ripley (2024)



8.5/10

از کارهای درجه‌یک چند سال اخیر.
اندرو اسکات، کاراواجو و ایتالیا.
دل به کار بدید، می‌گیره شما رو.


(Baby Reindeer (2024



7.5/10
کار بدی نبود.
دل و جرئت می‌خواست؛
هم ساختنش و هم دیدنش.
اثر رواعصابیه.
ارزش دیدن رو داره.


Sugar (2024)



7.5/10

یه مینی‌سریال عالی برای عشاق سینما و سینه‌فیلی‌ها.
کالین فارل مثل همیشه عالیه.
نفش یه کارآگاه خصوصی کلاسیک تو یک نئونوآر تو لس‌آنجلس رو خوب درمیاره.
حیف که دو قسمت پایانی، قصه سر متفاوت و عجیبی رو شکل می‌گیره.

​

پ.ن. بعد از اینکه دهه‌های 2000 و 2010، دهه‌های سریال‌های بلند بودند؛ دهه 2020، دهه مینی‌سریال‌هاست.

 

[.Amirone]

​

3Body Problem​

7/10​

ساخته سازندگان GoTـه، مسئله 3 جسم/بدن اقتباسی از کتابی علمی/شبه علمیه که نویسندش به موارد نجومی کاملا اشراف داشته. من از 3 قسمت ابتدایی سریال بسیار لذت بردم ولی از قسمت 4 و 5 به تدریج افت شدیدی کرد و از موضوع اصلیش در قسمت 6 و 7 کاملا خارج شدو شلنگ گرفتن بهش. پرداخت سریال در مورد تکبر انسان و حماقت بشر در ارتباط و مواجهه با موجوداتی فراتر از درک و تصور ما تلنگر بجایی می زنه ولی میکس بازیگران طبق روال نتفلیکس! باعث شده که شخصیت پردازی و مکالمه های شعارگونه در بیشتر سکانس ها عمقی نداشته باشه و در قسمت های پایانی مثل سریالای ترکی بشه. سریال افتوخیز زیادی داره و در موارد بسیاری ناامیدکننده ظاهر می شه ولی در رسوندن پیام به مخاطب بطور کلی موفق عمل می کنه و ارزش دیدن داره. فصل اول سریال بخاطر موضوع بسیار مهمش که ذهن بشرو مشغول کرده، پتانسیل اینو داشت که در صدر بهترین ساخته ها در مورد موجودات فرازمینی قرار بگیره، ولی بخاطر ضعف های متعددش از جمله فقر محتوا در قسمت های پایانی و خوروندن برخی موارد به عمد، نتونست اونطور که بایدوشاید نظر من مخاطب رو به خودش جلب کنه و امیدوارم در فصل بعدی از گتاب بیشتر وام بگیرن چون این اقتباس از این سری کتاب ها برای عاشقان علم داره روایت می شه نه عوامل مغزنخودی نتفلیکس!

 

[Alkazar]

Mr. & Mrs. Smith
2024




7/10

هفت نمره منصفانه‌ایه.
آش دهن‌سوزی نیست، اگر بگم ارزش یک بار دیدن رو داره، در حق کار لطف نکردم.
به امید اینکه فصل دوم بهتر باشه.
به‌خاطر دانلد گلاور دیدم کار رو ، و بد نیست.
​

 

[Amir09]

Dark 9.5/10
سریال غیر قابل اسپویل!
خب من فصل اول رو سال ۲۰۱۷ دیدم از stranger things بدم اومده بود و شانسی زدم روی Dark و از قسمت اول میخکوب شدم. همون موقع مغزم سوت کشید از نحوه روایت داستان، اتمسفر اسرار آمیز، بارون همیشگی و موسیقی دلهره آورش. امتیازم ۱۰/۱۰ بود به فصل اولش.
هیچ شخصیتی توی این سریال بی دلیل نیست اسم همه مهمه یکی از بهترین روایت ها رو از سفر در زمان داره و پارادوکس هایی که وجود داره چیزهایی بودن که من خودم همیشه تو نوجوونی بهشون فکر میکردم.

چند روزه وقت کردم از فصل ۱ بینج کنم تا فصل ۳ . فصل ۲ و ۳ به خوبی فصل یک هستند و حس کنجکاوی کشنده ای دارند ولی حس تازگی فصل ۱ رو ندارند. به نظرم این سریال به طرز بیرحمانه ای آندرریتد هست و تنها دلیلی که باعث میشه ۱۰ ندم عدم توازنش در توضیح امکان سفر در زمان ولی ماستمالی کردن تئوری های جهان موازی و چگونگی رسیدن تکنولوژی به اون نقطه بود.

 

[milad.ps4]

THE Haunting of Hill House
View attachment hill-house1.webp
9/10
سریال بسیار زیبایی بود تو ژانر ترس صحنه های ترسناک ، هیجانی و نفس گیر زیادی داشت
انتخاب تیم بازیگری عالی بود هر یک از کرکتر ها بهترین ایفای نقش رو داشتن و تو نقششون غرق شده بودن
محیط سازی و فیلم برداری سریال بدون شک یکی از بهترین ها بود
موسیقی متن هم کاملا زیبا و دلهره اورد بود
داستان و روایت بشکلی بود که دوست نداشتی تموم بشه​

 

[mahdi-xbox]

Hello Ladies
8/10



از اسم و پوستر سریال مشخصه که داستان ـش چیه و انتظار چه نوع کمدی رو باید داشت.
یجورایی نسخه غربی و بدون سانسورِ "حبیب" لیسانسه ها.
سریال برای من سرگرم کننده و خنده دار بود که البته انتظارش رو نداشتم اینقدر خوب باشه.
درسته که فقط 8 قسمت داره و کنسل شده و واسه پایان بندی یه فیلم یکونیم ساعته ساختن ولی با پایانش خیلی احساس خاصی بهم دست نداد ولی به همون مقداری که سرگرم شدم و خندیدم ارزشش رو داشت.

 

[Amir09]

Shōgun: 6/10
اورریتد
نکات مثبت فیلمبرداری قوی و بازی بازیگرهای ژاپنی و طراحی صحنه است. شاید تا ۴ قسمت اول خیلی خوشم اومد از سریال ولی رفته رفته نا امیدم کرد. فقط به این امید تا قسمت آخر دیدم که شاید یه چیز خیلی خفنی قراره بیینیم با اینهمه تعریفی که از سریال شده.

نکات منفی: سریال با قسمت آخر خودش رو سپوکو کرد، بازی بد بازیگر بلکتورن هم سرش رو زد. بازی بازیگر انگلیسی افتضاحه عین یک وصله ناجور به بازی بقیه بازیگرها میمونه. همش مه و ماتی و نیکلاس کیج بازی. داستان هم کند پیش رفت و دراما پشت دراما و پشت دراما. آخرشم همه میدونیم که بلکتورن رو از ژاپنی ها ژاپنی تر نشون میدن.

 

[FERYGAMER]

سریال "خرس" میدونه چی میخواد. به چپ و راست الکی نمیزنه. شخصیت ها دور یه میز نیم ساعت با هم صحبت میکنن و داد میزنن، در حالی که من حتی نمیخواستم یه کلمه یا فحشی که رد و بدل میشه رو از دست بدم. فصل سه مقدار کمی بهتر از فصل دو.
یه مشکلی که با سریال دارم اینه که یه سری شخصیت فرعی معرفی میکنه و یه جاهایی مارو وارد زندگی شخصیشون میکنه ولی یک دفعه مارو ول میکنه و دوباره برمیگرده به خط اصلی داستان بدون اینکه داستانک هایی که گفته رو وصل کنه‌.
S3: 9/10
S2: 8.8/10
S1: 8.8/10

 

[Origami 2008]

Wise Guys: David Chase and The Sopranos 2024
9.4/10

مستند Wise Guys از روی نوشته‌های ویکی‌پدیا ساخته نشده است؛ بخش جذاب مستند ارتباط تنگاتنگ زندگی شخصی «دیوید چیس» با سریال «خانواده سوپرانو» است؛ این مستند نشان می‌دهد که «چیس» بازتابی از شخصیت خیالی «تونی سوپرانو» است؛ بخش دیگر به پروسه تولید سریال می‌پردازد؛ از شکل‌گیری ایده؛ تا شنیدن جواب‌های منفی از تهیه‌کنندگان؛ از ایجاد یک خانواده در طول فرایند سریال و دشواری ترک آن پس از پایان کار؛ یک نامه عاشقانه و خاطره‌انگیز از سریالی که قاب تلویزیون را از نو نوشت.
​

پ.ن: تو هرگز قرار نیست پایان «خانواده سوپرانو» را بفهمی؛ حتی در این مستند؛ آن Cut-to-Black به مانند رازِ جهان هستی باقی می‌ماند.​