مدت ها بود که سونی در فکر ساخت عنوانی با حضور شخصیت ها و قهرمانان محبوب خود بود تا اینکه به فکر ایجاد یک استدیو که مختص ساخت این عنوان باشد افتاد. اولین کار برای ایجاد یک استدیو ی موفق استخدام افراد خبره است پس سونی به صرافت جذب بهترین افراد در زمینه ساخت عناوین Fighting افتاد و توانست مهره های موثری را نیز از شرکت های مختلف از جمله کپکام جذب کند. با فراهم شدن یک تیم حرفه ای برای ساخت بازی مد نظر سونی استدیو سوپر بات در سال 2009 ایجاد شد و شروع به کار بر روی Playstation all star battle royale کرد. هم اکنون پس از سه سال حاصل کار این استدیو در دستان ما قرار دارد تا ببینیم سونی موفق به رسیدن به اهداف مورد نظر خود شده است یا خیر؟
بی شک یکی از راحت ترین کارهای دنیا ایراد گرفتن ازPABR است. به راحتی می توان سونی را بخاطر این که تصمیم به رقابت با یکه تاز این سبک یعنی Super smash bros گرفت سرزنش کرد اما با کمی تامل می توان این حرکت بسیار جسورانه یافت. PABR در حالی به جنگ SSB می رود که این میدان رزم مدت هاست که تنها شاهد یک جنگجو است که به شایستگی تنها سکان دار این سبک است. PABR در حالی به رقابت با SSB می رود که علاوه بر انکه یک رقیب قدرتمند پیش روی خود می بیند یک برچسب «تقلید کار» نیز بر پیشانی خود حس می کند. احتمالا اغلب افرادی که این صفت را برای PABR بکار می برند با یک نگاه سرسری نسبت به این بازی قضاوت می کنند و آنطور که باید نسبت به ان دقیق نشده اند. در حالی که اگر کمی عمیق تر به PABR نگاه کنیم و از هیاهوهایی که پیرامون تقلیدی بودن این عنوان بوجود آمده بی توجه بگذریم با عنوانی روبرو خواهیم شد که سعی دارد علاوه بر الهاماتی که از SSB گرفته نوآوری و المان های تازه ای به این سبک تزریق کند و راه خود را از SSB جدا کند.
مهمترین شاخصه این سبک از بازی ها تنوع و تعداد مبارزان است که در این زمینه PABR به لطف پیشینه طلایی سونی در خلق آثار و شخصیت های به یاد ماندنی به هیچ وجه کمبودی ندارد و کاملا با اثر کمپانی معظم نینتندو برابری می کند. وجود شخصیت هایی مانند کریتوس ، ناتان دریک ، بیگ ددی ، دانته و ... به تنهایی ضامن موفقیت یک بازی هست حال تصور کنید اسامی یاد شده در کنار دیگر شخصیت های انحصاری و غیر انحصاری سونی چه معجون لذت بخشی را پدید می آورد. صحبت از شخصیت های غیر انحصاری شد بهتر است یاد آوری کنیم سونی تنها به داشته های خود اکتفا نکرده و به سراغ دوستان قدیمی خود نیز رفته و نمایندگانی از دیگر بازی ها را به PABR دعوت کرده است که از جمله آنها می توان به هیهاچی نماینده دنیای تیکن و دانته بعنوان سفیر DMC اشاره کرد. در کمال تعجب بازی ای مثل بایوشاک که نه تنها هرگز در انحصار سونی نبوده بلکه مدتی نیز در انحصارX360 بوده علاوه بر شخصیت بیگ ددی میدان نبردی از شهر کلمبیا نیز پیشکش سونی کرده است. اما از سری بازی های متال گیر که مدت ها در انحصار کنسول های سونی بودند تنها یک شخصیت فرعی یعنی رایدن حضور دارد.
در کل با احتساب Cole و Evil cole از سری inFamous که هردو وجوه متفاوتی از یک شخصیت را به نمایش می گذارند شاهد حضور 20 شخصیت منحصر به فرد هستیم که نسبتا عدد راضی کننده ای هست بگذریم از این که سونی با کمی تلاش میتوانست شخصیت های بیشتری از جمله Crash را به میهمانی خود دعوت کند. نکته جالب اینکه انتخاب و نحوه ترکیب کاراکتر ها حامل یک پارادوکس بزرگ است. از طرفی شاهده کریتوس هستیم و از دیگر سو سکبوی را می بینیم؛ در یک سمت Radec منتظر رقبای خود هست و در سمت دیگر خواننده ی کوچک سونی Parappa منتظر هست تا حساب دشمنانش را با میکروفن خود برسد. مطمعنا صحنه نبرد کریتوس و سکبوی دیدنی خواهد شد و از ان جالب تر منظره کتک خوردن کریتوس از دست سکبوی عصبانی! معمولا در بازی های Fighting سازندگان عمده تمرکز خود را بر روی شخصیت های بازی می گذارند و میدان نبرد تنها به یک بک گراند صرفا نمایشی محدود می شود اما در PABR قضیه کاملا برعکس است و سازندگان هر چقدر بر روی شخصیت ها کار کردند به همان اندازه و حتی بیش از ان به میدان نبرد توجه نشان دادند که حاصل این توجه وجود 14 میدان نبرد کاملا پویا ، داینامیک و جذاب هست.
بعنوان مثال در شروع یک مرحله میدان نبرد تشکیل شده از مرحله هادس در بازی GOW است اما به مرور زمان سروکله ی ارتش پاتاپون ها پیدا می شود و با نیزه های خود محیط بازی را تیر باران می کنند؛ در این میان برخی از نیزه ها به هادس غول پیکر برخورد می کند اینجاست که هادس عصبانی می شود و با ضربات مشت خود حساب پاتاپون های تک چشم را در پس زمینه می رسد. پس از مدتی که هادس از ضربات پاتاپون ها در امان ماند نوبت به جنگجویان داخل میدان نبرد می رسد تا از ضربات هادس بی نصیب نمانند و تمام این اتفاقات در حالی رخ می دهد که شما مشغول درگیری با رقبایتان هستید. در واقع تحرکات پس زمینه صرفا نمایشی و بر محیط بازی نیز اثر گذارند. یا در مرحله ای دیگر ناگهان میدان جنگ با لوکیشن بازی Buzz و مجری ان مزین می شود و اقای مجری هم بیکار نمی ماند و یک مسابقه اطلاعات عمومی به راه می اندازد و اغلب سوالاتی هم که این مجری می پرسد مربوط به بازی ها می شوند و جواب ها بصورت چهار گزینه در نقاط مختلف میدان نبرد قرار می گیرند؛ مبارزان نیز باید علاوه برغلبه بر یکدیگر فکری هم به حال پاسخ سوال بکنند و در کنار گزینه صحیح بایستند. همچنین در مرحله LBP پس از مدتی از اغاز مسابقه منوی ساخت مراحل LBP در پشت صحنه فعال می شود، ایتم های جدیدی انتخاب می شوند و پس از مدتی یک مرحله کاملا تازه ساخته می شود و جنگجویان نیز باید در ان مرحله جدید که چالش های جدیدی به همراه دارد به درگیری خود ادامه دهند.
گاهی در مراحل ایتم هایی پدیدار می شوند که هجوم جنگجویان را در پی دارند و باعث می شوند رقبا برای دستیابی به ایتم تشویقی حسابیاز خجالت هم در بیایند و در اخر هم شخصی که ایتم را بدست اورد به حساب بقیه برسد! سونی هیچگاه شما را در میدان نبرد از دور خارج نمی کند تنها چند ثانیه پس از از بین رفتن کاراکترتان دوباره در گوشه ای از زمین ظاهر می شود. مبنای گیم پلی بر اساس تفاضل تعداد پیروزی ها بر تعداد شکست هایتان خلاصه می شود و اینگونه پیروز نبرد مشخص می شود. هیچ نوار جانی در بازی دیده نمی شود و با زدن ضربات قدرتی که سه درجه دارند می توانید رقبا را از میان بردارید. مهم ترین چیزی که در بازی باید برای ان بجنگید پر کردن AP Bar یا همان نوار قدرت است. این نوار تا سه سطح پر می شود اگر به سطح اول اکتفا کنید می توانید یک حمله نسبتا ساده اجرا کنید که اگر به رقیبتان نزدیک بوده و در زمان مناسب از ان استفاده کنید می توانید او را به کشتن دهید اما اگر کمی صبور تر باشید و نوار قدرت را تا سطح دو پر کنید حمله ای کشنده تر در انتظار دیگر مبارزان خواهد بود که می توانید با استفاده به موقع از ان تمام جنگجویان را از میدان نبرد حذف کنید. و اما در حمله ی سطح سوم روند بازی متوقف شده و یک صحنه ی سینمایی به نمایش در می اید و پس از ان قادر خواهید بود هر جنبنده ای را از میدان نبرد حذف کنید. لازم به ذکر است که این 3 سطح انرژی برای هر شخصیت یک انیمیشن خاص دارند بعنوان مثال در حمله سطح سه Radec زاویه ی دید شما به اول شخص تغییر می کند سپس می توانید میدان نبرد را تیرباران کنید.
اگر به ضربات ضعیف تر قانع باشید سه کلید مربع، مثلث، دایره به کارتان خواهد امد که ضربات نه چندان قوی ای را به حریف وارد می کنند که البته با ترکیب جهت های مختلف کمی اساسی تر حرفتان را مورد نوازش قرار می دهند. کلید L1 هم برای دفاع کردن اختصاص داده شده که چندان به کارتان نمی اید در واقع شما در این بازی برای کتک زدن دیگران پا به میدان گذاشته اید و وقت چندانی برای دفاع کردن ندارید. یک بخش فرعی لذت بخش در PABR وجود دارد که ان هم شخصی سازی کاراکتر ها است شما می توانید انیمیشن ورود به زمین یا انیمیشن پایان مسابقه کاراکترتان را تغییر دهید همچنین لباس کاراکتر و موسیقی پیروزی نیز از دیگر مواردی است که می توان در ان دست برد. تمام این موارد با پیشرفت کاراکترتان به مرور باز می شوند.
موسیقی بازی را می توان به دو بخش تقسیم کرد بخش اول مربوط به منوی اصلی می باشد؛ هر چقدر این منو از لحاظ ظاهری زشت و بی روح هست به همان اندازه موسیقی جذاب و انرژیکی دارد که نوید مبارزات هیجان انگیزی را می دهد. بخش بعدی مربوط به موسیقی در حین مبارزات است بسته به مرحله ای که انتخاب می کنید موسیقی بازی متفاوت خواهد بود. در مرحله هادس موسیقی ای از بازی GOW به گوش می رسد یا در مرحله LBP می توان تم معروف و همیشگی این بازی را شنید. اصولا بازی های فایتینگ گرافیک انچنانی ای ندارند این بازی هم از این قاعده مستثنی نیست. فضای گرافیکی بازی شاد و کودکانه است و بخصوص در صحنه های شلوغ بسیار چشم نواز به نظر می رسد. با وجود اینکه بازی در 60 فریم اجرا می شود اما پیش میاد گاهی در گیر و دار مبارزه و شلوغی میدان جنگ کاراکتر خود را گم کنید و سرگردان به صفحه نمایش خیره شوید البته در صورتی این سرگردانی گریبان گیر شما می شود که تمام چهار مبارز در میدان باشند وگرنه در حالاتی که تعداد مبارزان کمتر است به ندرت دچار سرگردانی می شوید.
PABR تلاشی بود از سوی سونی برای پر کردن جای خالی همچین بازی ای در میان بازی های انحصاری اش که می توانست با کمی دقت و توجه به جزییات به بازی ای بی بدیل تبدیل شود اما مشکلاتی اعم از عدم تعادل گیم پلی و خسته کننده شدن بازی پس از مدتی، بازی را از رسیدن به جایگاه مورد نظر دور می دارد. در واقع می توان PABR را اراعه ای ناقص از انچه می بایست بود دانست.
بازی‌سنتر | نقد و بررسی اعضا | PS3 | All-Stars Battle Royale | مجمع دیوانگان سونی
مهمترین شاخصه این سبک از بازی ها تنوع و تعداد مبارزان است که در این زمینه PABR به لطف پیشینه طلایی سونی در خلق آثار و شخصیت های به یاد ماندنی به هیچ وجه کمبودی ندارد و کاملا با اثر کمپانی معظم نینتندو برابری می کند. وجود شخصیت هایی مانند کریتوس ، ناتان دریک ، بیگ ددی ، دانته و ... به تنهایی ضامن موفقیت یک بازی هست حال تصور کنید اسامی یاد شده در کنار دیگر شخصیت های انحصاری و غیر انحصاری سونی چه معجون لذت بخشی را پدید می آورد. صحبت از شخصیت های غیر انحصاری شد بهتر است یاد آوری کنیم سونی تنها به داشته های خود اکتفا نکرده و به سراغ دوستان قدیمی خود نیز رفته و نمایندگانی از دیگر بازی ها را به PABR دعوت کرده است که از جمله آنها می توان به هیهاچی نماینده دنیای تیکن و دانته بعنوان سفیر DMC اشاره کرد. در کمال تعجب بازی ای مثل بایوشاک که نه تنها هرگز در انحصار سونی نبوده بلکه مدتی نیز در انحصارX360 بوده علاوه بر شخصیت بیگ ددی میدان نبردی از شهر کلمبیا نیز پیشکش سونی کرده است. اما از سری بازی های متال گیر که مدت ها در انحصار کنسول های سونی بودند تنها یک شخصیت فرعی یعنی رایدن حضور دارد.
در کل با احتساب Cole و Evil cole از سری inFamous که هردو وجوه متفاوتی از یک شخصیت را به نمایش می گذارند شاهد حضور 20 شخصیت منحصر به فرد هستیم که نسبتا عدد راضی کننده ای هست بگذریم از این که سونی با کمی تلاش میتوانست شخصیت های بیشتری از جمله Crash را به میهمانی خود دعوت کند. نکته جالب اینکه انتخاب و نحوه ترکیب کاراکتر ها حامل یک پارادوکس بزرگ است. از طرفی شاهده کریتوس هستیم و از دیگر سو سکبوی را می بینیم؛ در یک سمت Radec منتظر رقبای خود هست و در سمت دیگر خواننده ی کوچک سونی Parappa منتظر هست تا حساب دشمنانش را با میکروفن خود برسد. مطمعنا صحنه نبرد کریتوس و سکبوی دیدنی خواهد شد و از ان جالب تر منظره کتک خوردن کریتوس از دست سکبوی عصبانی! معمولا در بازی های Fighting سازندگان عمده تمرکز خود را بر روی شخصیت های بازی می گذارند و میدان نبرد تنها به یک بک گراند صرفا نمایشی محدود می شود اما در PABR قضیه کاملا برعکس است و سازندگان هر چقدر بر روی شخصیت ها کار کردند به همان اندازه و حتی بیش از ان به میدان نبرد توجه نشان دادند که حاصل این توجه وجود 14 میدان نبرد کاملا پویا ، داینامیک و جذاب هست.
گاهی در مراحل ایتم هایی پدیدار می شوند که هجوم جنگجویان را در پی دارند و باعث می شوند رقبا برای دستیابی به ایتم تشویقی حسابیاز خجالت هم در بیایند و در اخر هم شخصی که ایتم را بدست اورد به حساب بقیه برسد! سونی هیچگاه شما را در میدان نبرد از دور خارج نمی کند تنها چند ثانیه پس از از بین رفتن کاراکترتان دوباره در گوشه ای از زمین ظاهر می شود. مبنای گیم پلی بر اساس تفاضل تعداد پیروزی ها بر تعداد شکست هایتان خلاصه می شود و اینگونه پیروز نبرد مشخص می شود. هیچ نوار جانی در بازی دیده نمی شود و با زدن ضربات قدرتی که سه درجه دارند می توانید رقبا را از میان بردارید. مهم ترین چیزی که در بازی باید برای ان بجنگید پر کردن AP Bar یا همان نوار قدرت است. این نوار تا سه سطح پر می شود اگر به سطح اول اکتفا کنید می توانید یک حمله نسبتا ساده اجرا کنید که اگر به رقیبتان نزدیک بوده و در زمان مناسب از ان استفاده کنید می توانید او را به کشتن دهید اما اگر کمی صبور تر باشید و نوار قدرت را تا سطح دو پر کنید حمله ای کشنده تر در انتظار دیگر مبارزان خواهد بود که می توانید با استفاده به موقع از ان تمام جنگجویان را از میدان نبرد حذف کنید. و اما در حمله ی سطح سوم روند بازی متوقف شده و یک صحنه ی سینمایی به نمایش در می اید و پس از ان قادر خواهید بود هر جنبنده ای را از میدان نبرد حذف کنید. لازم به ذکر است که این 3 سطح انرژی برای هر شخصیت یک انیمیشن خاص دارند بعنوان مثال در حمله سطح سه Radec زاویه ی دید شما به اول شخص تغییر می کند سپس می توانید میدان نبرد را تیرباران کنید.
موسیقی بازی را می توان به دو بخش تقسیم کرد بخش اول مربوط به منوی اصلی می باشد؛ هر چقدر این منو از لحاظ ظاهری زشت و بی روح هست به همان اندازه موسیقی جذاب و انرژیکی دارد که نوید مبارزات هیجان انگیزی را می دهد. بخش بعدی مربوط به موسیقی در حین مبارزات است بسته به مرحله ای که انتخاب می کنید موسیقی بازی متفاوت خواهد بود. در مرحله هادس موسیقی ای از بازی GOW به گوش می رسد یا در مرحله LBP می توان تم معروف و همیشگی این بازی را شنید. اصولا بازی های فایتینگ گرافیک انچنانی ای ندارند این بازی هم از این قاعده مستثنی نیست. فضای گرافیکی بازی شاد و کودکانه است و بخصوص در صحنه های شلوغ بسیار چشم نواز به نظر می رسد. با وجود اینکه بازی در 60 فریم اجرا می شود اما پیش میاد گاهی در گیر و دار مبارزه و شلوغی میدان جنگ کاراکتر خود را گم کنید و سرگردان به صفحه نمایش خیره شوید البته در صورتی این سرگردانی گریبان گیر شما می شود که تمام چهار مبارز در میدان باشند وگرنه در حالاتی که تعداد مبارزان کمتر است به ندرت دچار سرگردانی می شوید.
بازی‌سنتر | نقد و بررسی اعضا | PS3 | All-Stars Battle Royale | مجمع دیوانگان سونی
Google