Nintendo Pikmin 4

ناشر: Nintendo
سازنده: Nintendo
سبک: استراتژیک ریل تایم
تاریخ عرضه: 21 جولای 2023
پلتفرم ها: Switch

​

قصه فضانوردهای فسقلی ما این بار نیز خیلی فرقی نداره. باز هم یه گروه سوار سفینه به سمت کره متروکه زمین سفر می کنند
باز هم سفینه تو فرود موفق نمیشه
و باز هم شما باید با کمک پیکمین ها راه خودتون رو تو سرزمین های غریبه و پر خطر پیدا کنید
و باز هم مثل همیشه شب خطرناک ترین دشمن شماست و بقا مهم ترین ماموریت تون

اما چه چیزهای جدیدی به این نسخه اضافه شده؟

• مهم ترین عضو جدید گردش شما سگ بامزه دو پایی به اسم اوچی (Oatchi) است که به شما در موارد مختلفی کمک می کند و شما می توانید او را تعلیم داده و دامنه قابلیت هایش را بیشتر و تقویت کنید
• دو نوع پیکمین جدید تحت عنوان پیکمین یخی و پیکمین درخشنده به جمع پیکمین های بازی اضافه شده اند
• پیکمین یخی همان طور که از اسمش برمی آید در مقابل عنصر یخ مقاوم است و می تواند دشمنان را سرد کرده و یخ بزند
• در این نسخه قابلیت گشت و گذار به صورت اختصاصی طی شب نیز فعال بوده و این جاست که پیکمین های درخشنده به کمک شما می آیند. این پیکمین ها که مثل شبح هستند تنها طی شب ظاهر شده و کمک حال شما در این ماموریت های خطیر هستند
• نجات دادن فضانوردهای گم شده دامنه فعالیت های شما در کمپ نزدیک سفینه تان را افزایش می دهد.
• دریچه هایی در بازی وجود دارند که شما را به مراحل زیرزمینی می برند. در این بخش جدید از مراحل زمان کندتر از حالت عادی پیش می رود و موارد مختلف دیگری وجود دارد که به بازی تنوع بیشتری می بخشند.
• یک بخش رقابتی نیز در بازی وجود دارد که در آن شما علیه CPU ها قرار گرفته و هر کس در مدت زمان مشابه بیشترین غنائم را از محیط با پیکمین های خود تصاحب کند برنده شده

پس کمربندهای خود را سفت ببندید که قرار است یک سقوط سهمگین دیگر روی زمین داشته باشیم و بعد از 10 سال دوباره وارد دنیای جدیدی از پیکمین ها و ماجراجویی هایشان شویم.

حالا ممکنه براتون سوال پیش بیاد پیکمین چی هست اصن؟
این چه بازی کوفتی ایه و توش چیکار می کنید؟

سوال خوبیه در حقیقت. از اون جا که این فرنچایز هر 6 7 سال یه بار ظاهر میشه و هنوزم مشابهش زیاد بازی خوب نداریم لذا کانسپت اش هنوز بعد 20 سال گذشت از زمان عرضه نسخه اول برای خیلیا غریبه است
امیدوارم تو این بخش از مطلب بتونم شما رو با کانسپت بازی آشنا کنم و این وسط بهتون Dandori رو هم یاد بدم

داستان پیکمین از این قراره که شخصیت اصلی همیشه یه فضانورد کوتوله ایه از یه نژاد فضایی. تو نسخه اول این بشر اسمش Olimar ـه (نسخه به نسخه این شخصیت عوض میشه و الان هم تو نسخه چهارم میتونید شخصیت دلخواه تون رو بسازید اصن)
داستان از این قراره که زمین خالی از بشریت شده و شما به عنوان یه گونه دیگه که خیلی ریزتر و کوتوله تر از آدم های عادیه این سیاره خالی از سکنه رو کشف می کنه رو سعی می کنه روش فرود بیاد
از اون جا که اگه همه چیز خوب پیش بره، نمیشه اسم بازی گذاشت روش، همون اول کار سفینه شما هشتپلکو میشه و سقوط می کنه. خوشبختانه شما جون سالم به در می برید ولی گیر می کنید تو یه سیاره وحشی و متخاصم و تنها یارتون سفینه ای ـه که همه تیکه های مهم اش از هم پاشیده و این ور و اون ور پرت شده. حالا باید چه غلطی کنید.

این جاست که پیکمین های مشهور بازی رو پیدا می کنید. موجودات بامزه و کوچولویی که مثل پیاز از دل زمین درمیان و وقتی فضانورد کوچولوی ما اینا رو بیرون می کشه اینا میشن یار و سرباز همیشه وفادار (و به شدت قابل قربانی کردن ) این بشر و حالا فضانورد قصه ما با کمک این پیکمین ها باید به غیر از زنده موندن تو این دنیای وحشی، شروع کنن به جمع کردن قسمت های مختلف سفینه تا بتونن از سیاره نفرین شده زمین فرار کنند. طبق معمول از حیث داستانی یه سری ملاحظات میشه ولی اورآل خیلی تمرکز ویژه ای روی داستان نشده ولی شخصیت ها اون قدره موندگار و بامزه هستند که هنوز بعد این همه سال ها یه عده به یه کوتوله کچل پیری مثل اولیمار دل بستن و تو اسمش براس باهاش دهن ملت رو سرویس می کنن.

اما بهتره از اون موضوع عبور کنیم و از این جا به بعد بریم سراغ گیم پلی و توضیح بدیم چجوری این المان ها کنار هم قرار می گیرن.
تیم EAD نینتندو و در قدم اول میاموتوی کبیر به نوعی هدف شون از ساخت این بازی، طراحی یه محصولی بود که بتونه ژانر استراتژیک ریل تایم رو روی کنسول ها بیاره. سبکی که اون سال ها با بازی هایی نظیر Warcraft 3 و Starcraft حسابی تو دنیای PC Gaming غوغا کرده بود و هیچ روشی نبود که بشه اون هیجان و قوه کنترل رو با دسته های کنسول تجربه کرد.
نینتندو میخواست این جریان رو برگردونه و روش کارشون این جوری بود که الان میگم...

شما تو بازی کنترل اولیمار (یا همون فضانورد کوچولوئه رو به عهده دارید) به هیچ وجه خبری از Select کردن نیروها با موس و این چیزا نیست و مثل بازی های اکشن ادونچر شما فقط کنترل یه شخصیت رو بر عهده دارید
ولی این شخصیت بیشتر از مبارز و سرباز و... یه فرمانده است. شما تو نقش اولیمار همون اوایل بازی پیکمین ها رو از دل زمین می کشید بیرون و اینا به سربازهای شما تبدیل میشن. این که چطور پیکمین ها رو کنترل می کنید ـه که مهمه.
اولیمار میتونه دو تا کار کنه با پیکمین ها:
1. پرت شون کنه سمت هدف
2. سوت بزنه و پیکمین هایی که جدا شدن رو برگردونه دنبال خودش

شما تو هر مرحله یه سفینه دارید و هدف اینه که پارت های مختلف و غذا جمع کنید و بیارید سمت سفینه. این کار با همون پرت کردن پیکمین ها سمت این اجسام انجام میشه. هر جسم بسته به سنگینی اش یه تعداد پیکمین میخواد که از پس بلند کردن و بردن این اجسام سمت سفینه بربیان.
دو تا کاربرد دیگه هم داره این پرت کردن.
کاربرد اول اینه که پیکمین ها رو سمت دشمن ها پرت کنید و اونا رو شکست بدید. این اصول کامبت بازی رو تشکیل میده که من دارم خیلی ساده اش می کنم ولی پیچیده تره
و کاربرد دوم اینه که پیکمین ها رو سمت موانع محیطی پرت کنید تا اونا رو نابود کنن. که اینم بسته به نوع پیکمین ممکنه خیلی پارامترهای مختلف داشته باشه

همون جور که میبینید اولیمار و 4 تا پیکمین وایسادن و بقیه پیکمین ها دارن با هم گروه گروه یه سری اجسام رو منتقل می کنن​

در نهایت هم پیکمین هایی که کارشون تموم شده یا از گروه جدا افتادن رو میتونید با سوت زدن برگردونید پیش خودتون. سوت زدن هم مثل یه قابلیت AOE ـه. هر چی بیشتر دکمه سوت رو نگه دارید دامنه اش بیشتر میشه و پیکمین های دورتر از شما هم متوجهش میشن.
و این که مثل هر بازی استراتژیکی احتمال مرگ پیکمین های شما وجود دارد. برخورد با موانع محیطی یا شهید شدن موقع جنگیدن با موجودات وحشی همه از احتمالاتیه که میتونه باعث مرگ پیکمین های شما بشه

نکته دیگه ای که هست اینه که ما فقط یه نوع پیکمین نداریم. پیکمین ها بسته به رنگ و شکل شون، کاربردها، نقاط قوت و ضعف خودشون رو دارن.
به طور مثال پیکمین های قرمز، به صورت قویتر به دشمنا حمله می کنن. جلوی اتیش مقاومت دارن ولی اگه برن تو آب غرق میشن و میمیرن
و عوضش پیکمین های آبی با این که به آتیش مقاوم نیستن ولی تو آب دووم میارن
تو یه بخش دیگه از مطلب همه انواع پیکمین تو Pikmin 4 رو شرح میدم به نوبت.

حالا بریم سراغ Dandori

"دندوری" به هنر برنامه ریزی زمان تو ژاپنی میگن و این هسته اصلی گیم پلی پیکمین رو تشکیل میده. تمام چیزهایی که تا الان گفتم در مورد گیم پلی بازی همون جور که گفتم تو قالب ژانر استراتژیک ریل تایم رخ میده و سازنده های بازی خیلی تیکه ریل تایم بازی رو جدی گرفته بودن.
جریان از این قراره که شما تا ابد تو محیط نمی چرخید و اشیاء جمع کنید. شما محدود به ساعت های روز تو بازی اید و اگه شب بشه همه دشمن هایی بازی به شدت وحشی تر میشن و پیکمین هاتون به شدت تحت خطر قرار می گیرن. تو این مواقع باید قبل از این که شب شه برگردید سمت سفینه و همه پیکمین هاتون رو با خودتون ببرید در غیر این صورت اگه پیکمینی جا بگذارید در جا مرده.

نمایی از یه Bullbor در حال بلعیدن پیکمین های دوست داشتنی شما​

حالا هنر اصلی شما اینه که چقدر طی زمان محدود هر روز، تو محیط پیشروی کنید و آیتم جمع کنید. و این اصل Dandori رو تشکیل میده. چطوری پیکمین هاتون رو تو محیط پخش کنید. چطوری همزمان بیشترین کار ممکن رو انجام بدید و سریعتر از هر کس دیگه بازی رو تموم کنید. حقیقتی که باعث شده کامیونیتی اسپیدران این بازی به شدت فعال باشه و جدا از اون به شدت Replay Value بازی رو برای بازیکن های عادی اش بالاتر ببره. مخصوصا این که وقتی بدونید Pikmin 1 رو میشه با برنامه ریزی دقیق تو کمتر از یک ساعت و نیم تموم کرد. بازی ای که تو سایت howlongtobeat زده تموم کردنش میانگین 8 ساعت طول میکشه.

و این بود خلاصه آن چه که باید در مورد پیکمین بدونید. دنیای شگفت انگیز استراتژیکی که توش شما علیه دنیا و زمان می جنگید و سعی می کنید جدا از اکتشاف همیشه منظم ترین فضانورد این پهنه عالم باشید.

تاپیک آپدیت می شود...


اسکــــــرین شات ها


​

 

[Z-fan]

حیف تاپیک به این جامعی، متای 88 به این گلی و پیکمین به این نازی نیست که این جا رو تو بخش مهم نذارید واسه دو هفته؟

=================

آرت تلفیقی با اسپلاتون

 

[SMM9]

حیف تاپیک به این جامعی، متای 88 به این گلی و پیکمین به این نازی نیست که این جا رو تو بخش مهم نذارید واسه دو هفته؟

=================

آرت تلفیقی با اسپلاتون

View attachment 301952

من امروز حدود سه ساعتی بازی کردم و به طرز عجیب غریبی فرمول معتاد کننده ای داره لامصب
واقعا عجیبه نینتندو تو هر سبکی که وارد میشه از شوتر اول شخص گرفته تا اپن ورد و ... یه جادوی مخصوص خودشو اضافه میکنه به اون سبک که جای دیگه ای پیدا نمیشه. تو پیکمین هم که این نکته شدیداً صدق میکنه.

 

[Z-fan]

آقا ما هم به جمع تون اضافه شدیم
(اگه بشه اسم کسایی که این جا پیکمین میزنند رو گفت [جمع])

 

[Z-fan]

خب من یه سه ساعتی (بعد از دمو) رو رفتم و منطقه اول رو صد در صد کردم و یه باس هم از منطقه دوم رفتم (البته نمیدونم اسمش رو بشه گذاشت باس ولی محوطه مبارزه اش بزرگ بود و هیکل اش هم گنده با استانداردهای پیکمین باس به حساب میاد)

یه سری نکاتی که به ذهنم رسید

• حالا که کلا از تتوریال بازی فاصله گرفتیم بازی خیلی کمتر دست و بال تو می بنده که عالیه
• صد در صد کردن یه مپ از بازی خیلی حال میده و خیلی هم در دسترسه. امکاناتی که بازی بهت میده، نظیر قدرت بو کشیدن گنج های Oatchi و نقشه خیلی مفصل بازی و رادار بازی و اینا باعث میشه ضمن این که دقت ات بالا باشه همیشه استفاده از امکاناتی که بازی بهت میده هم اهمیت زیادی داشته باشه
• NPC های بازی چیزهای مختلف زیادی به بازی اضافه می کنن. یکی رو آزاد کردم که در مورد موجودات زنده سیاره بهم اطلاعات میده. یکی بهم ماموریت فرعی میده و...
• Dandori Battle ها رو هم دو تاشون رو رفتم و اگه درجه آسونش اینه قطعا تو درجه سخت من پاره میشم ولی حال میدن. قشنگ باید بزنی به دنده آخر خودت تو مولتی تسکینگ و حواست هم به همه جا باشه. حیف کسی دم دستم نیست باهاش دو نفره این مود رو برم
• همون یه باسی که زدم فوق العاده فان بود. یه مینی باسی هم تو اواخر منطقه اول بود (اون خارپشته که تیغ هاش رو پرت می کرد) کلا مبارزه با دشمن های سخت تره که قدرت سوت زدن تو محک میزنه. آگاهی محیطی نسبت به این که پیکمین هات کجان خیلی مهمه. این که سوار Oatchi شی هم میتونه کمک کنه که همه پیکمین ها تو یه نقطه باشن ولی این ریسک هم داره که اگه به اون نقطه حمله شه همه پیکمین هات ضربه بخورن
• Blue Pikmins are godsent

 

[Z-fan]

View attachment ssstwitter.com_1690443765768.mp4

 

[Z-fan]

من: هه هه... پیکمین 4 چقدر خوب و آرامش بخشه

پیکمین 4 در حال بیرون درآوردن ورژن خودش از Pyramid Head :

 

[Z-fan]

Coney که نسبتا یوتیوبر معروفیه تو حوزه بازی های رقابتی (مجری بوده تو Evo چند باری اگه اشتباه نکنم)
اخیرا به مسابقه Dandori گذاشته تو Smash Con امسال و رسما بخش رقابتی Pikmin رو فعال کرده

 

[Parsa13]

فقط منم که حس میکنم این نسخه عملا پازل خاصی نداره و خیلی سادست؟
رسیدم به منطقه 4 ام که خونه ست، و تا اینجا چالش خاصی ندیدم تو گیم (3 تا منطقه اول 100% شدن)
ولی گیمپلیش همچنان حال میده، یه گوشه لش میکنی واسه خودت آذوقه جمع میکنی چلنج ها و ترایال هاش ولی خیلی میچسبن
حس میکنم خیلی هم طولانی تر شده نسبت به نسخه های قبلی.

 

[Z-fan]

فقط منم که حس میکنم این نسخه عملا پازل خاصی نداره و خیلی سادست؟
رسیدم به منطقه 4 ام که خونه ست، و تا اینجا چالش خاصی ندیدم تو گیم (3 تا منطقه اول 100% شدن)
ولی گیمپلیش همچنان حال میده، یه گوشه لش میکنی واسه خودت آذوقه جمع میکنی چلنج ها و ترایال هاش ولی خیلی میچسبن
حس میکنم خیلی هم طولانی تر شده نسبت به نسخه های قبلی.

اکثر معماها تو مراحل زیرزمینیه.
بخش روی زمین خیلی سادست و بیشتر گشت و گذارشه که حال میده

ولی اورآل اره! معماهای پیکمین 3 سخت تر و خشن تر بودند

ولی این دندوری بتل ها محشرن! قشنگ 6 ستون مغزتو درگیر می کنن بعد وقتی پلاتینوم شون می کنی عین چی حال میده

 

[Parsa13]

اکثر معماها تو مراحل زیرزمینیه.
بخش روی زمین خیلی سادست و بیشتر گشت و گذارشه که حال میده

ولی اورآل اره! معماهای پیکمین 3 سخت تر و خشن تر بودند

ولی این دندوری بتل ها محشرن! قشنگ 6 ستون مغزتو درگیر می کنن بعد وقتی پلاتینوم شون می کنی عین چی حال میده

آره روی زمین که هیچی اصلا، آدم از طراحی محیط و کوچیک بودنمون لذت میبره حال میکنه
دندوری بتل های خیلی خوبن واقعا، یک دونش رو بیشتر نتونستم تا الان پلاتینوم کنم، ولی گلد کردنشم کلی بهم حال داده
آها شباش رو هم یادم رفت بگم، ایده حالت تاور دیفنس طوریه شب ها رو هم خیلی خوشم اومد ازش به طور کلی من با سبک TD حال نمیکنم، ولی ایده ای که اینجا پیاده کرده بودن خیلی جذبم کرد

 

[Parsa13]

خب بالاخره تموم شد کامل
باس آخر واقعا خوب بود، طراحی خوب و مکانیک های متفاوت داشت که خیلی جذاب بود برام
چند تا باس قبل از باس آخر هم خیلی سخت بودن، تکراری، ولی سخت ولی یک مشکلی که داشتن این بود که اگه Oatchi رو فول آپگریدش کرده باشین، تکی میتونه همشونو چکی کنه
پازل ها تا آخر کار نسبتا ساده بودن، تک و توکی سخت پیدا میشد ولی خیلی کم بودن. از اونجایی که خیلی وقت پیش 1 رو زدم (روی Wii بازیشون کردم) درست یادم نیست جزئیاتشون رو، ولی در همین حد یادمه که پازل هاشون خیلی سخت تر بودن. از 2 که هیچی یادم نمیاد به جز اینکه وسطش بیخیالش شدم و ادامه ندادم 3 هم در حد 2 ساعت شاید بازی کرده باشم که اونم به نظرم سخت تر بود پازل هاش.
شب های گیم کلا خوب بودن، اعتراضی ندارم بهشون
Dandori Battle ها و Trial ها هم جذاب و خوب بودن، آخراش سخت شده بود واقعا چند بار مجبور شدم ریوایند کنم چون برنز هم نگرفتم
اینکه گیم طوری طراحی شده بود که خودت دوست داشتی همه منطقه ها رو 100% کنی هم خوب بودش، شایدم من این حس رو گرفتم و بقیه مثل من نباشن، ولی هر منطقه ای رو که 100% کردم به خاطر این بود که خودم میخواستم، نه اینکه کوئست انجام بدم
26 ساعت هم طول کشیده تا من تمومش کردم کامل، البته قسمت داستان های Olimar رو نرفتم دیگه حوصلم نکشید، شاید بعدا چکش کنم ببینم چی به چیه.
اینکه "سعی" کرده بودن داخل داستان بازی هم توییست بزارن نمره مثبت داره
8/10

 

[Parsa13]

خب بالاخره تموم شد کامل
باس آخر واقعا خوب بود، طراحی خوب و مکانیک های متفاوت داشت که خیلی جذاب بود برام
چند تا باس قبل از باس آخر هم خیلی سخت بودن، تکراری، ولی سخت ولی یک مشکلی که داشتن این بود که اگه Oatchi رو فول آپگریدش کرده باشین، تکی میتونه همشونو چکی کنه
پازل ها تا آخر کار نسبتا ساده بودن، تک و توکی سخت پیدا میشد ولی خیلی کم بودن. از اونجایی که خیلی وقت پیش 1 رو زدم (روی Wii بازیشون کردم) درست یادم نیست جزئیاتشون رو، ولی در همین حد یادمه که پازل هاشون خیلی سخت تر بودن. از 2 که هیچی یادم نمیاد به جز اینکه وسطش بیخیالش شدم و ادامه ندادم 3 هم در حد 2 ساعت شاید بازی کرده باشم که اونم به نظرم سخت تر بود پازل هاش.
شب های گیم کلا خوب بودن، اعتراضی ندارم بهشون
Dandori Battle ها و Trial ها هم جذاب و خوب بودن، آخراش سخت شده بود واقعا چند بار مجبور شدم ریوایند کنم چون برنز هم نگرفتم
اینکه گیم طوری طراحی شده بود که خودت دوست داشتی همه منطقه ها رو 100% کنی هم خوب بودش، شایدم من این حس رو گرفتم و بقیه مثل من نباشن، ولی هر منطقه ای رو که 100% کردم به خاطر این بود که خودم میخواستم، نه اینکه کوئست انجام بدم
26 ساعت هم طول کشیده تا من تمومش کردم کامل، البته قسمت داستان های Olimar رو نرفتم دیگه حوصلم نکشید، شاید بعدا چکش کنم ببینم چی به چیه.
اینکه "سعی" کرده بودن داخل داستان بازی هم توییست بزارن نمره مثبت داره
8/10

اینم یادم رفت که بگم به خاطر این گیم دکمه A جوی کان ام به فنا رفت باید فشار بیشتری بدمش دیگه تا جواب بده

 

[Z-fan]

تقریبا دو هفته میشه از موقعی که من Pikmin 4 رو کامل تموم کردم
گفتم الان وقتشه یخورده در موردش بنویسم

اول این که این بازی خیلی محتوا داره
من فقط همه Area ها رو تو روز 100 درصد کردم که اولین تیک کامل کردن بازیه
ماموریت های شب هست
مدال های دندوری چلنج ها هست
ماموریت های اولیمار و خاطرات لویی هست

خلاصه اگه بخواهید به این بازی وقت بدید، خوب میتونه ازتون وقت بگیره و بازی ای هم نیست که بگی بی فکر تو خودش محتوا ریخته. رو همه این ها فکر شده. منم که دیگه وقت ندارم بیشتر از سی ساعت پای این نوع بازی وقت بذارم


مراحل آخر بازی حسابی شهید دادیم از جبهه پیکمین ها. یه سری باس های بازی واقعا پدرسگی اند

بازی کمپین اش دو بخشه. بخش اول تا موقعیه که اولیمار رو نجات می دید که 4 تا Area داره
و بخش دوم با این که داستان بازی خیلی چیز خفنی نیست ترجیح میدم اسپویل نکنم ولی در کل یه حالت Post Game طور داره این بخش کمپین. این بخش هم دو تا Area ـی مجزا داره
این 6 تا Area حسابی کت و کلفت اند و مخصوصا دوتای اخر که واسه Post Game اند تا دلت بخواد تودرتو و پر رمز و راز اند.

قبلا توضیح دادم پیکمین استایل اش چجوریه
هر روز با شخصیت ات میری تو یه ممحیط وحشی دنبال جمع کردن گنجینه و تو این کار با پیکمین ها همراه میشی. موجودات بامزه کوچولویی که به فرمان های ساده شما بی چون و چرا عمل می کنند.. شما تو هر روز علیه زمان و حیات وحش می جنگید. زمان تون محدوده چون اگه از یه مدتی بیشتر بمونید همه پیکمین های دسته تون میمیرند و حیات وحش هم که حیات وحشه. این قدر موجودات عجیب و غریب تو پیکمین ریخته که حد نداره. همین جور که می بینید فقط یه Piklopedia ـی 125 موردی برای موجودات زنده بازی وجود داره که یعنی چپ بری راست بیای بازی اگه یه چیزی توش مورد نداشته باشه تنوع دشمن هاست.

در حقیقت بازی کلا مورد خاصی نیست که توش ایراد داشته باشه. نمیدونم من سی ساعت بازی کردم. به غیر از این که فرمول گیم پلی بازی کشش اش برای سی ساعت گیم پلی یخورده کمه، دیگه واقعا نمیتونم ایراد خاصی از بازی بگیرم
اگه فقط کمپین اصلی بازی رو تموم کنید نبود باس فایت نهایی تو ذوق میزنه و ایراده.
ولی بازی تو Post Game اش یه باس فایت نهایی خداوندگاری داره که کامل از اون منظر هم جبران می کنه.
شاید اگه بخوام ایراد اساسی ای از بازی بگیرم اینه که شروع بازی خیلی دست و پا گیره. حتی برای تازه کارها هم بازی خیلی اذیته تو شروع. از یه طرف میتونم به دولوپرهای پیکمین حق بدم. کانسپت بازی ای که دارن هنوزم خیلی برای همه غریبه است ولی به نظرم می شد یه راه حل بهتر برای آموزش بازی ارائه داد.


یکی از بهترین لحظات بازی جاییه که این قدر پیکمین بنفش جمع می کنید که بتونید این غول شمش طلای وزن 1000 رو بلند کنید.

بیشتر از ایراد به نظرم بازی خیلی یکنواخت میشه. فرق داره یکنواختی با تکراری. طراحی مراحل و دشمن ها و چالش ها و... همه همیشه در حال تغییر اند. هیچ وقت بازی حس تکراری بودن نمیده.
ولی بازم بازی حس یکنواختی میده و اونم به خاطر اینه که چرخه گیم پلی بازی کشش اون 30 ساعت رو نداره و باعث میشه از دستش خسته شی. بازی خیلی خوبه و این مورد خیلی دیر اتفاق می افته ولی وقتی اتفاق می افته بازی هنوز به انتهای خودش نرسیده که مشکل سازه.

از مشکلات بازی گفتم
از خوبی هاش بگم. طراحی مراحل گادلایک
گادلایک ها.... گادلایک. همه چیز با یه دید خیلی واضح نسبت به این که پلیر باید چیکار کنه طراحی شده و بازی بدون این که دستت رو بگیره که چیکار کنی به طور شگفت انگیزی راهنمایی ات می کنه تو بازی. ساختار اوپن تر Area ها به پلیر کلی آزادی عمل میده که حس استراتژی بازی رو قوی تر می کنه
و از طرفی با ساده تر کردن معماهای Area ها و سخت تر کردن معماها تو غارها و Dandori Challenge ها، بازی به یه تعادل شگفت انگیز بین آرامش بخش بودن و هیجان انگیز بودن رسیده
لول دیزاین غارها و باس فایت هاشون یکی از یکی بهتر. هر کدوم یه مکانیک خاصی رو مد نظر قرار میده و هیچ وقت حس تکراری بودن نمیدن و در عین حال چالش خوبی هم دارند.
Dandori Battle ها هر چند از اون حالت آرامش بخش بازی می برتت بیرون. ولی میندازتت تو یکی از هیجان انگیز ترین لحظات سال از حین آدرنالین از بس باید دقیق و سریع عمل کنی و حواست به همه چیز باشه
باس فایت نهایی هم که گفتم چقدر خوبه. کاش یه چیز کوچیک تر برای کمپین اصلی هم داشتند
و این که گرافیک و موسیقی و صداگذاری بازی کلا اتمسفر خیلی گیرایی برای بازی درست کردن و با توجه به این که بازی با آنریل انجین 5 ساخته شده و شناختی که من از بازی های این انجین رو سوییچ دارم باید بگم دولوپرهای نینتندو واقعا استادن تو مهندسی گرافیک و بهینه سازی و نمیتونم تصور کنم رو یه کنسول قویتر چی از پس اینا برمیاد با توجه به استایل بی نمونه کارهاشون.

View attachment 2023081522453600-3B2f3272a827e4b76cefe30977c1dbcc-1.mp4
این که جعبه موسیقی های بازی اهنگ های زلدا رو پخش می کنن عالیه. این یکی Wind Mill Melody زلدا اوکارینا او تایم رو داره پخش می کنه

خلاصه که Pikmin 4 بازی محشریه و یکی دیگه از Must Play های سوییچ ـه به نظرم و نقطه ورود خیلی خوبی برای فن های جدیده
یه سری موارد بازی یخورده روی مخ اند. ولی بازی پر سورپرایز و مکانیک های جالب و دوست داشتنی اند