Movie Center

SiminSecret · Sep 24, 2005

And I will strike down upon thee with great vengeance and furious anger those who attempt to poison and destroy My brothers. And you will know I am the Lord when I lay My vengeance upon you

فهرست سایت ها و ربات های دانلود فیلم و سریال که بدون سانسور هستن (آپدیت شده در تاریخ 9 آذر 1404):

K I 1 1 E R · Nov 13, 2014

AVENGERS 2: AGE OF ULTRON - Official Extended Trailer #2 (2015) 1080

Luminer · Nov 13, 2014

در کل چیزی نداره بیشتر از shot های تریلر قبلی استفاده کردن به علاوه یه monologue جدید از آلترون و اون mystery woman هم که توی اون قسمتی که دارن چکش ثور رو بر میدارن معلوم میشه و چند تا صحنه اکشن Iron Man و یه جا هم این black widow داره عصای لوکی رو چک میکنه همین
Entertainment Weekly هم یه عکس جدید از کار جدید Bryan Cranston گذاشته که توش نقش یه نویسنده رو بازی میکنه که به کمونیسم متهم شده ( یه همچین چیزی :d)

Trumbo is directed by Jay Roach and written by television writer John McNamara. The film tells the story of real-life screenwriter Dalton Trumbo, the scribe of classics like Spartacus and Roman Holiday, who was blacklisted and sent to prison during the Red Scare when the House UnAmerican ActivitiesCommittee (HUAC) was questioning Hollywood talents about Communist ties, forcing many to have pseudonyms and struggle to survive in the face of baseless accusations. John Goodman, Helen Mirren, Louis C.K., Elle Fanning, Michael Stuhlbarg and more star in the film that is expected to hit theaters sometime in 2015

Trunks · Nov 13, 2014

نوشته شده توسط Lavigne:
من اتفاقا تو رو به چشم یه طعمه میبینم که میری تریلرها رو میبینی و اینجا واسه ما تعریف میکنی! حالا میخوای بریم برات تریلر ببینیم؟! همینمون کم بود دیگه...:ی

دوران جاهلیت دیگه تموم شد

انقدر چپ و راست اسپویل کردن دیگه منم کم کم عین سینا تریلر دیدن رو میذارم کنار

Red Ѵ · Nov 13, 2014

نوشته شده توسط Trunks:
دوران جاهلیت دیگه تموم شد انقدر چپ و راست اسپویل کردن دیگه منم کم کم عین سینا تریلر دیدن رو میذارم کنار

من الان یه مدته کلا تریلر های فیلم های درست و درمون رو نمیبینم

بهترین کار ممکن هست !

الان دقیقا کوچکترین تریلری از فیلم های Interstellar و Big Eyes و Foxcatcher و .... ندیدم

BEHESHTeBARIN · Nov 13, 2014

سلام علیکم ...

" از آنچه قبل از این بود " :

TCSCELL · Nov 13, 2014

نوشته شده توسط Luminer:

قبل از اینکه به خط دوم برسم و بعدش تو چشای عکس (!) نگاه کنم فکر کردم گری الدمنه!

Augustus · Nov 13, 2014

اگه یک روز بخوان Bioshock رو فیلمش رو بسازن، همین کرانستون برای اندرو رایان گزینه خوبیه.
من که بعد دیدن عکسش یا بایوشاک افتادم:d

.:Zangetsu:. · Nov 13, 2014

نوشته شده توسط sami_19:
خیلی دوست ندارم نمره بدم به فیلما(واسه دل خودم تو imdb آره ولی به این صورت نه) اما گفتم این مورد فرق می‌کنه، بیام یه 5 از 5 به Boyhood بدم و برم
من نمی‌دونم چطور ممکنه این 12 سال فیلم‌برداری از نظر یه عده‌ای افه‌ی فرمالیستی باشه، در حالی که اصلی‌ترین المان فیلمه. بعله فیلمایی مثل American Beauty (که خیلی معنی‌دار طرفداراش توی ایران بسیار زیاده) قبلا بسیار دلفریب‌تر و هالیوودی‌تر دست گذاشتن روی اکثر حرفایی که Boyhood می‌خواد بزنه، اما Boyhood بر خلاف اون فیلما یه صداقت و واقع‌گرایی منحصر به فردی داره که Coming of age بودن، بهش هدیه داده. حرف و پیام فیلم به سادگی قابل تشخیصه و این سادگی توی تشخیص احتمالا باعث شده دوستان به همون سادگی ازش بگذرن. هر جوونی، حالا با هر جنسیتی، بعد از دیدن Boyhood می‌تونه مشکلات و موانع و حتی اولین‌های زندگی خودش تا اون لحظه رو به سادگی توی داستان فیلم جاگذاری کنه، و اونجاست که اگه توی زندگی چنین لحظه‌هایی رو خودش تجربه نکرده باشه یه خورده از Boyhood خسته خواهد شد چون کلیت فیلم راجع به همین لحظه‌هاست. فیلم یه آیینه هستش که هر کدوم از ما Boyhood خودمون رو توش می‌بینیم و اگه با این دید به فیلم نگاه کنیم میشه فهمید این حس زندگی و امید که تو سرتاسر فیلم(و صد البته اندینگش) وجود داره، چقدر دلنشینه. نگاه از بالا به یکی از مهم‌ترین مقاطع عمر انسان، فرصت یه تجدیدنظر رو نسبت به درک لحظه‌ها به مخاطب میده که مهم‌ترین دستاورد Linklater هستش به نظر من.

من که بعد از دیدن فیلم یاد این شعر حافظ افتادم!
دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش
وز شما پنهان نباید کرد سر می فروش
گفت آسان‌گیر بر خود کارها کز روی طبع
سخت می‌گردد جهان بر مردمان سخت‌کوش

[MENTION=21360]sami_19[/MENTION]
رفیق، در مورد چی داری حرف میزنی ... :-/

میگی 12 سال فیلم برداری اصلی ترین المان فیلم هست، سوال اینجاست که اگه این موضوع رو ازت بگیرم و بگم همین ایده ای که داشتی رو ساده‌تر و در عرض 1سال فیلم‌برداری کن و تحویل من بده، آیا فیلم این‌بار بخاطر تصاویر مصنوعی-نوستالژی، از شروع زندگی مدل قرن بیست‌و‌یکِ مشخصا آمریکایی، قادر به تحت تاثیر گذاشتن احساسات من - و نه فکر من - هست؟
گفتی "هر جوونی، حالا با هر جنسیتی، بعد از دیدن Boyhood می‌تونه مشکلات و موانع و حتی اولین‌های زندگی خودش تا اون لحظه رو به سادگی توی داستان فیلم جاگذاری کنه"، دوستانی که اومدن اینجا و به عنوان نظر شخصی، به راحتی 10 دادن به فیلم، دقیقا چند نفرشون شرایط یک زندگی آمریکایی رو تجربه و احساس کردن؟ که بعد قادر به جای‌گذاری خودشون در داستان باشن!
چند نفر بچه ی طلاق بودن؟
چند نفر شاهد این بودن که هر چند ماه-سال یک‌بار مادرشون با فرد جدیدی رابطه داشته باشه؟
چند نفر الان کودکیشون رو با مجلات بزرگسالان، ترک محل زندگی از شهری به شهر دیگه و قص علی هذه، به یاد میارن و احساس میکنن؟
چند نفر تجربه ی زندگی داشتن ناپدری ای مست وپرخاشگر رو داشتن؟
چند نفر از اینکه پدرشون پیکان 57 رو براشون نگه نداشته بود، احساس ناراحتی بشون دست داده؟
آیا مثالهای بیشتری لازمه که گفته شه ما میتونیم از نظر شناخت فکری و فرهنگی، بفهمیم فیلم داره چه مسائلی رو به تصویر میکشه، اما آیا تمام ما قادر به درک اونها هستیم درحالی که زندگیشون نکردیم؟

فیلم مخاطب داره، مخاطبش افراد جامعه ی خودشن. چرا باید اینقدر تحت تاثیر سیستم نظردهی و ابراز عقیده ی بدون مرز امروزی قرار بگیریم؟
من به عنوان مخاطب یک هویت دارم، کشوری در اون زندگی کردم، فرهنگی که با اون بزرگ شدم، دنیایی که به اون تعلق دارم و افکار و عقاید من درش شکل گرفتن، حال همه رو کنار بذارم و بگم بله، من متعلق به همه ی شما هستم، نظر من میتونه کنار تمامی فرهنگ و عقاید ها کنار بگیره چرا که به قول شاعر موجودی "بی سرزمین تر از باد" هستم!
فیلم یک فیلم آمریکایی هست، اما فقط همین. نمیتونه به بیرون از مرزها بره. توانایی بیشتری نداره. حرفی هم اصلا برای گفتن نداره. 12 سال فیلم برداری نه بخاطر محتوا که بخاطر تنبلی، نیاز به تصاویر واقعی برای تاثیر احساسی و شعار زدگی هست. فیلم حتی حرفش رو بازی نمیکنه بلکه به بدترین شکل در انتها با یک جمله اون رو شعار میده و به پایان میرسونه.

نهایتا اینکه کمی بیشتر ارزش قائل بشیم، به خودمون. تا نیازی نباشه هر راهپیمایی که در هر کجای دنیا به راه میوفته، ما در صف جلویی قرار داشته باشیم.

Red Ѵ · Nov 13, 2014

لازم به ذکر هست که بگم Boyhood واقعا یه فیلم برای ملت امریکا هست

نه اینکه برای بقیه جا های دنیا هم قابل درک نباشه ، نه اینجوری نیست ولی خب بیشترین فهم و لذت رو خود امریکایی ها از فیلم میبرن .

تجربه ها و کار ها و رفتار ها و فرهنگ هایی در فیلم هست که ممکنه من ایرانی اصلا تو کل چند دهه زندگیم نتونتم تجربه اش کنم . با اینحال چون به شخصه کمی با فرهنگ کشور امریکا اشنایی دارم و فیلم و سریال زیاد ادم دیده در رابطه با فرهنگ هاشون و رفتار هاشون یکم قابل دسترس بود .

دقیقا برای ای فیلم میشه مثال فیلم "مادر" علی حاتمی رو مثال زد که واقعا مخصوص ایرانی ها بود .

sina_unl · Nov 13, 2014

من به عنوان مخاطب یک هویت دارم، کشوری در اون زندگی کردم، فرهنگی که با اون بزرگ شدم، دنیایی که به اون تعلق دارم و افکار و عقاید من درش شکل گرفتن، حال همه رو کنار بذارم و بگم بله، من متعلق به همه ی شما هستم، نظر من میتونه کنار تمامی فرهنگ و عقاید ها کنار بگیره چرا که به قول شاعر موجودی "بی سرزمین تر از باد" هستم!

در حالیکه در تلاش برای اثبات این هستی که هیچ غیر آمریکایی‌ای نمیتونه تجاربی مشابه تجارب شخصیت اصلی فیلم داشته باشه، داری میگی همۀ ایرانیها مثل خودت هستن و غیر از این نیست.
حتی دو بچه از یک خانوادۀ مشترک هم بین 6 تا 18 سالگی تجارب یکسانی ندارن که حالا شما خودت رو معیار زندگی دورۀ نوجوانی همه قرار میدی.
نه طلاق افسانه‌ست تو این مملکت، نه جا به جا شدنهای مکرر چیز عجیب و غریبیه و نه داشتن یه پدر (یا ناپدری) پرخاشگر و خشن غیرمعمول. خیلی از همنسلهای من اولین باری که به اینترنت وصل شدن رفتن سراغ سایتهای پ.ورن. قول نگه داشته نشدۀ پدر میتونه هر چیزی باشه، قرار نیست که حتماً ماشین کلاسیک باشه.
نگاه مستقیم به فیلم داشتی، قرار نیست که حتماً تجربه های تو فیلم رو داشته باشی که یاد دورۀ نوجوانی خودت بیفتی. دوران مدرسه تا دانشگاه دوران عجیبیه و مصائب عجیبی هم داره، دیدن این فیلم یاد اون ایام بود. قرار نیست که همه یه شکل بزرگ شده باشن اما منهای یه عدۀ خیلی ثروتمند، تقریباً هیچ کس این دوره رو بدون دردسرهای خاص خودش نمیگذرونه. شخصیت فیلم این مشکلات رو داشت و مخاطب ممکنه مشکلات دیگه‌ای داشته باشه. این باعث بد شدن فیلم و نامربوط بودنش نمیشه.

نهایتا اینکه کمی بیشتر ارزش قائل بشیم، به خودمون. تا نیازی نباشه هر راهپیمایی که در هر کجای دنیا به راه میوفته، ما در صف جلویی قرار داشته باشیم.

نهایتاً اینکه کمی بیشتر ارزش قائل بشیم، به خودمون. و فکر نکنیم هر جا با یه جمع بزرگ مخالفت کردیم نشون دهندۀ بهتر بودن و فهمیده‌تر بودن ما از دیگرانه.

دقیقا برای ای فیلم میشه مثال فیلم "مادر" علی حاتمی رو مثال زد که واقعا مخصوص ایرانی ها بود .

من تو 20 و چند سالی که از عمرم میگذره حتی یه خانواده مثل خانوادۀ این فیلم از نزدیک ندیدم. با همون متر و معیار اون دوستمون من باید بگم این فیلم آشغاله چون ربطی به تجارب من نداره.

sami_19 · Nov 13, 2014

نوشته شده توسط .:Zangetsu:.:
@sami_19
رفیق، در مورد چی داری حرف میزنی ...
میگی 12 سال فیلم برداری اصلی ترین المان فیلم هست، سوال اینجاست که اگه این موضوع رو ازت بگیرم و بگم همین ایده ای که داشتی رو ساده‌تر و در عرض 1سال فیلم‌برداری کن و تحویل من بده، آیا فیلم این‌بار بخاطر تصاویر مصنوعی-نوستالژی، از شروع زندگی مدل قرن بیست‌و‌یکِ مشخصا آمریکایی، قادر به تحت تاثیر گذاشتن احساسات من - و نه فکر من - هست؟
گفتی "هر جوونی، حالا با هر جنسیتی، بعد از دیدن Boyhood می‌تونه مشکلات و موانع و حتی اولین‌های زندگی خودش تا اون لحظه رو به سادگی توی داستان فیلم جاگذاری کنه"، دوستانی که اومدن اینجا و به عنوان نظر شخصی، به راحتی 10 دادن به فیلم، دقیقا چند نفرشون شرایط یک زندگی آمریکایی رو تجربه و احساس کردن؟ که بعد قادر به جای‌گذاری خودشون در داستان باشن!
چند نفر بچه ی طلاق بودن؟
چند نفر شاهد این بودن که هر چند ماه-سال یک‌بار مادرشون با فرد جدیدی رابطه داشته باشه؟
چند نفر الان کودکیشون رو با مجلات بزرگسالان، ترک محل زندگی از شهری به شهر دیگه و قص علی هذه، به یاد میارن و احساس میکنن؟
چند نفر تجربه ی زندگی داشتن ناپدری ای مست وپرخاشگر رو داشتن؟
چند نفر از اینکه پدرشون پیکان 57 رو براشون نگه نداشته بود، احساس ناراحتی بشون دست داده؟
آیا مثالهای بیشتری لازمه که گفته شه ما میتونیم از نظر شناخت فکری و فرهنگی، بفهمیم فیلم داره چه مسائلی رو به تصویر میکشه، اما آیا تمام ما قادر به درک اونها هستیم درحالی که زندگیشون نکردیم؟

فیلم مخاطب داره، مخاطبش افراد جامعه ی خودشن. چرا باید اینقدر تحت تاثیر سیستم نظردهی و ابراز عقیده ی بدون مرز امروزی قرار بگیریم؟
من به عنوان مخاطب یک هویت دارم، کشوری در اون زندگی کردم، فرهنگی که با اون بزرگ شدم، دنیایی که به اون تعلق دارم و افکار و عقاید من درش شکل گرفتن، حال همه رو کنار بذارم و بگم بله، من متعلق به همه ی شما هستم، نظر من میتونه کنار تمامی فرهنگ و عقاید ها کنار بگیره چرا که به قول شاعر موجودی "بی سرزمین تر از باد" هستم!
فیلم یک فیلم آمریکایی هست، اما فقط همین. نمیتونه به بیرون از مرزها بره. توانایی بیشتری نداره. حرفی هم اصلا برای گفتن نداره. 12 سال فیلم برداری نه بخاطر محتوا که بخاطر تنبلی، نیاز به تصاویر واقعی برای تاثیر احساسی و شعار زدگی هست. فیلم حتی حرفش رو بازی نمیکنه بلکه به بدترین شکل در انتها با یک جمله اون رو شعار میده و به پایان میرسونه.

نهایتا اینکه کمی بیشتر ارزش قائل بشیم، به خودمون. تا نیازی نباشه هر راهپیمایی که در هر کجای دنیا به راه میوفته، ما در صف جلویی قرار داشته باشیم.

حرفات از دو زاویه‌ی کاملا متفاوت غلطه:

1- اول فرض رو بر این می‌گیریم که تجربیات شخصیتای فیلم رو ما تو ایران تجربه نکردیم(که فرض غلطیه!) حتی با این وجود هم نمیشه اینقدر روی آمریکایی بودن مخاطبای اصلی مانور داد. چون تمام موارد که گفتی توی 90 درصد نقاط دنیا وجود داره، پس این میشه یه موضوع انسانی نه صرفا آمریکایی. من قبول دارم که مثلا چهارچوب خانواده توی ایران متفاوته، اما این ماییم که تو خیلی از زمینه‌ها با جریان رایج دنیا فرق داریم. پس حتی من اگه بخوام حرفات رو قبول کنم بازم از پستت نتیجه خواهیم گرفت Boyhood فیلمی با موضوع انسانیه که مخاطب ایرانی با لحظه‌هاش آشنا نیست. چیزی که شما اسمش رو میزاری سبک زندگی قرن بیست و یکمی آمریکایی، اسم درستش سبک زندگی قرن بیست و یکمه و شما مشکل اصلیت با این قضیست نه Boyhood و داستان فیلم.

2- اما نکته‌ی دوم اینه که هر کسی طی این سالای زندگی که Boyhood داره نشون میده تقریبا همه‌ی این لحظات رو تجربه می‌کنه حالا با کیفیتای متفاوت. مجله آمریکایی رو مثال زدی. هیچ نوجوونی توی ایران به پلی بوی دسترسی نداره اما کی می‌تونه ادعا کنه توی دوراه راهنمایی بالاخره به هر طریقی با اینجور مسائل آشنا نشده و یا براش جذاب نبوده.

چند نفر بچه ی طلاق بودن؟

چند نفر بچه‌ی طلاق نبودن؟ فرق چیزی که تو Boyhood می‌بینیم با مدل ایرانی اینه که نه تنها ما آمار طلاقمون به اندازه‌ی سایر کشورهاست، بلکه به خاطر یه سری باورهای غلط مذهبی و جنسیتی یه آمار دیگه از بقل آمار طلاق می‌زنه بیرون. آماری که مربوط به زوج‌هایی میشه که از لحاط عاطفی سال‌هاست از هم طلاق گرفتن اما مجبورن با هم زندگی کنن. زن صیغه‌ای و نوع نگاه به زن مطعلقه و ... سایر مشکلات خانواده ها تو ایران رو اگه Linklater خبر داشت ازش، مطمعنا می‌تونست Boyhood تاثیرگذارتری بسازه. اگه مشکلات خانوادگی رو اصلی‌ترین مانع شخصیتای داستان در نظر بگیریم، من و شمایی که تو ایران زندگی می‌کنیم بهتر از هر فرد دیگه‌ای تو دنیا می‌تونیم درکش کنیم، لازم نیست حتما تو 15 سالگی با پدرمون رفته باشیم توی گاراژ خونه، آب‌جو خورده باشیم و کار با ابزارهارو یاد گرفته باشیم!

موضوع طلاق فقط مثال بود. تمام مواردی که مثال زدی برای هر شخصی تو ایران رخ داده، منتها با اشکال و کیفیت‌های متفاوت. من به شخصه از پدرم قول پیکان جوانانش رو نگرفتم اما حقیقتا شما وسیله‌ای متعلق به پدر و مادرت نبوده تا حالا که بخوای داشته باشیش؟ هیچ وقت پدر و مادرت زیر قولشون نزدن؟ اگه جوابت منفیه پس یه خورده نگاهمون به زندگی(و البته سینما) فرق می‌کنه.

mohsen7337 · Nov 13, 2014

.:Zangetsu:.@

همزه به نظر میرسه همه حرفت درسته فقط یه اشتباه در در اصل موضوع انجام دادی . من و تو اپوزیسیون هستیم توو این موضوع اگه ایران توو جهان جز اقلیت باشه ما توو ایران هم جز اقلیت هستیم چه بسا تو شهرمون و حتی توو خانواده هم اقلیت هستیم

Red Ѵ · Nov 13, 2014

من تو 20 و چند سالی که از عمرم میگذره حتی یه خانواده مثل خانوادۀ این فیلم از نزدیک ندیدم. با همون متر و معیار اون دوستمون من باید بگم این فیلم آشغاله چون ربطی به تجارب من نداره.

اون متر و معیار اون دوستمون رو بیخیال سینا

ولی انصافا دور و بر خودم و اطرافیان و اشنا هام ، خیلی زیاد خانواده های شبیه فیلم "مادر" دیدم . خیلی راحت میتونم خانواده پدر خودم رو مثال بزنم .

- - -ویرایش - - -

تقریباً هیچ کس این دوره رو بدون دردسرهای خاص خودش نمیگذرونه.

واقعا هم همین طور . به شخصه این دوره از زندگی خیلی دردسر های عجیب و منحصر بفردی برای هر کس داره . این رو میتونید از همه رفیق هاتون هم بپرسید .

.:Zangetsu:. · Nov 13, 2014

نوشته شده توسط sami_19:
حرفات از دو زاویه‌ی کاملا متفاوت غلطه:

1- اول فرض رو بر این می‌گیریم که تجربیات شخصیتای فیلم رو ما تو ایران تجربه نکردیم(که فرض غلطیه!) حتی با این وجود هم نمیشه اینقدر روی آمریکایی بودن مخاطبای اصلی مانور داد. چون تمام موارد که گفتی توی 90 درصد نقاط دنیا وجود داره، پس این میشه یه موضوع انسانی نه صرفا آمریکایی. من قبول دارم که مثلا چهارچوب خانواده توی ایران متفاوته، اما این ماییم که تو خیلی از زمینه‌ها با جریان رایج دنیا فرق داریم. پس حتی من اگه بخوام حرفات رو قبول کنم بازم از پستت نتیجه خواهیم گرفت Boyhood فیلمی با موضوع انسانیه که مخاطب ایرانی با لحظه‌هاش آشنا نیست. چیزی که شما اسمش رو میزاری سبک زندگی قرن بیست و یکمی آمریکایی، اسم درستش سبک زندگی قرن بیست و یکمه و شما مشکل اصلیت با این قضیست نه Boyhood و داستان فیلم.

2- اما نکته‌ی دوم اینه که هر کسی طی این سالای زندگی که Boyhood داره نشون میده تقریبا همه‌ی این لحظات رو تجربه می‌کنه حالا با کیفیتای متفاوت. مجله آمریکایی رو مثال زدی. هیچ نوجوونی توی ایران به پلی بوی دسترسی نداره اما کی می‌تونه ادعا کنه توی دوراه راهنمایی بالاخره به هر طریقی با اینجور مسائل آشنا نشده و یا براش جذاب نبوده.

چند نفر بچه‌ی طلاق نبودن؟ فرق چیزی که تو Boyhood می‌بینیم با مدل ایرانی اینه که نه تنها ما آمار طلاقمون به اندازه‌ی سایر کشورهاست، بلکه به خاطر یه سری باورهای غلط مذهبی و جنسیتی یه آمار دیگه از بقل آمار طلاق می‌زنه بیرون. آماری که مربوط به زوج‌هایی میشه که از لحاط عاطفی سال‌هاست از هم طلاق گرفتن اما مجبورن با هم زندگی کنن. زن صیغه‌ای و نوع نگاه به زن مطعلقه و ... سایر مشکلات خانواده ها تو ایران رو اگه Linklater خبر داشت ازش، مطمعنا می‌تونست Boyhood تاثیرگذارتری بسازه. اگه مشکلات خانوادگی رو اصلی‌ترین مانع شخصیتای داستان در نظر بگیریم، من و شمایی که تو ایران زندگی می‌کنیم بهتر از هر فرد دیگه‌ای تو دنیا می‌تونیم درکش کنیم، لازم نیست حتما تو 15 سالگی با پدرمون رفته باشیم توی گاراژ خونه، آب‌جو خورده باشیم و کار با ابزارهارو یاد گرفته باشیم!

موضوع طلاق فقط مثال بود. تمام مواردی که مثال زدی برای هر شخصی تو ایران رخ داده، منتها با اشکال و کیفیت‌های متفاوت. من به شخصه از پدرم قول پیکان جوانانش رو نگرفتم اما حقیقتا شما وسیله‌ای متعلق به پدر و مادرت نبوده تا حالا که بخوای داشته باشیش؟ هیچ وقت پدر و مادرت زیر قولشون نزدن؟ اگه جوابت منفیه پس یه خورده نگاهمون به زندگی(و البته سینما) فرق می‌کنه.

1. فیلم انسانی ... ؟ مگه فیلم غیر انسانی هم داریم؟ احیانا شما در سیاره ای دیگه و علاوه بر انسان‌ها در کنار گونه‌های دیگه ای زندگی میکنی که همچین مثالی زدی :-/

مسلما تمام فیلم ها انسانی هستن، موضوع اینجاست که بتونن با چه میزان از آدم‌ها ارتباط ادراکی برقرار کنن.
خودتم داری میگی این ما هستیم که توی خیلی از زمینه ها با جریان رایج متفاوت هستیم. 90درصد؟ خیر! توی 100درصد نقاط دنیا هم‌خانواده‌های این مسائل وجود دارن، نکته اینجاست که وقتی موضوعی رو از جامعه ای بسیار دور تماشا میکنیم، چه میزان به صورت فکری و چه میزان به صورت حسی ارتباط برقرار میکنیم که توانایی این رو داشته باشیم که حکم واقعی بودن بهش بدیم.

2. کلی حرف نزن، اشاره ی ما به جزئیات دقیق فیلم هست. در سنی که پسر با مجلات خوش بود، پسران ما به پلــــی بوی دسترسی داشتن؟ یا تو خیابون مشغول فوتبال و 100 جور بازیه دیگه بودن؟ با یه نگاه با تشخیص ساده هم فرق این داستان فریاد میزنه!

چند نفر بچه ی طلاق نبودن ... ؟ سوال من چی بود؟

دوستانی که اومدن اینجا و به عنوان نظر شخصی، به راحتی 10 دادن به فیلم، دقیقا چند نفرشون شرایط یک زندگی آمریکایی رو تجربه و احساس کردن؟ که بعد قادر به جای‌گذاری خودشون در داستان باشن!

کجای این سوال من از تمامی مردم کشورم حرف زدم که بخوام آمار طلاق و عاشقیشون رو ارائه بدم؟ اشاره من، صرفا دوستانی بود که در اون تاپیک بودن، لذا؟ سرعت بهتره فدای دقت نشه.
و البته در مورد آمار دیگه ای که حرف زدی، ارجاعت میدم به Freaks and Geeks TV Series 1999–2000. این سریال بهترین نمونه از سرآغاز تغییر محسوس و نامحسوس اجتماعی جامعه ی آمریکا در آستانه ی شروع قرن جدید هست. اگه Linklater از محصول کشور خودشم غافل مونده و قدرت توجه به مسائلی که مثال زدی نداشته، مشکل خودش هست.

موضوع طلاق فقط مثال بود. تمام مواردی که مثال زدی برای هر شخصی تو ایران رخ داده، منتها با اشکال و کیفیت‌های متفاوت

دقیقا، این اشکال و کیفیت های متفاوت دقیقا همون چیزهایی هستن که تعیین میکنن موضوع قراره با فکر تو، یا ادراک تو ارتباط برقرار کنه.

باز هم میگم، فیلم یک فیلم بومی هست. مخاطب محتواش صرفا افراد جامعه ی خودش هستن. برای دیگر جوامع اما صرفا در حد ارتباط تفکری هست.
از نظر فنی هم اضاف کنیم، نه فیلم برداری عجیبی داشت، نه تدوین جدیدی و نه موسیقی خاصی.

نوشته شده توسط mohsen7337:
.:Zangetsu:.@
همزه به نظر میرسه همه حرفت درسته فقط یه اشتباه در در اصل موضوع انجام دادی . من و تو اپوزیسیون هستیم توو این موضوع اگه ایران توو جهان جز اقلیت باشه ما توو ایران هم جز اقلیت هستیم چه بسا تو شهرمون و حتی توو خانواده هم اقلیت هستیم

برادرم محسن

منم فقط دوستان محدود توی تاپیک نمره دهی رو مثال زدم و نه کل مردم رو : )

Dr.Freeman · Nov 13, 2014

پیرامون این صحبت هایی که راجب فیلم Boyhood شد میخوام یه چیزی بگم که به این فیلم هیچ ربطی نداره و کلا راجب روحیات جالب ایرانیاست . :

از اون جایی که ما در همه عرصه های زندگی خودمون رو برتر میدونیم و مدعی هستیم و یه کنج عزلتی برای خودمون درست کردیم و هیچ کس رو راه نمی دیم از ترس این که یهو عیب و ایراداتمون معلوم بشه . این مشکل ( که به گواه روانشناسان بزرگ یکی از عمده ترین مشخصات روانرنجور هاست ) هم در ابعاد ملی در کشور ما وجود داره و هم در ابعاد فردی .
ایرانی جماعت از اونجایی که از قدیم الایام کسب علم و ویژگی های اخلاقی در فرهنگش خیلی ارج و منزلت داشته ، کلا روشنفکر بودن و مطلع بودن واسش یه برجستگی به حساب میاد و اقرار به ندونستن واسش عیب بزرگی محسوب میشه . همین ایرانی جماعت کلا از بدو تولد بدون این که بره اندیشه های بزرگان قبل از خودش رو بخونه ، کلا از شکم مادرش فیلسوف و جامعه شناس و روانشناس و منتقد سینما بیرون میاد . و از اونجایی که اهل مطالعه هم نیست و این ویژگی رو میخواد داشته باشه ، در جمع های شروع میکنه به حرف های بدردنخور سیاسی و چهار تا کلمه قلبمه سلمبه که از اخبار و این ور و اون ور شنیده و این جوری خودشو گول میزنه که من خیلی میدونم و خیلی حالیم و خلاصه رو پشت بام دنیا وایسدم . الان هم که اینترنت اومده و ویکی پدیا اومده از قدیم هم بدتره .
بعضی از دوستان راجب مباحثی مثل روانشناسی رشد و فرهنگ شناسی و ... این قدر راحت حکم میبرن که من تعجب می کنم ! و هیچ نوع کلماتی مثل (( شاید )) و یا (( ممکنه )) در حرفشون پیدا نمیشه .
در کل یا باید مثل یه جوون آمریکایی با خودمون صادق باشیم و پیش خودمون بگیم که : (( من اومدم در این دنیا که این نود سال عمرم رو عشق و حال کنم و هیچ علاقه ای هم به مباحث پیچیده فلسفی و روانکاوی و ... ندارم و ترجیح میدم دنبال غرایضم مثل رابطه جنسی و برتری طلبی بی حد و حصر و ... برم تا این که بشینم خونه و کتاب بخونم .)) و یا اگه میخوایم ادای جوونای کشورهایی مثل فرانسه رو دربیاریم باید در حد و اندازه اونا مطالعه داشته باشیم . کلا ماده اولیه هرگونه تفکر و اندیشه فقط برگ های کتاب هست و دل نباید بست به چهارتا فیلم تجاری و چهار تا برنامه شبکه های ماهواره ای .
ما ایرانیا هنوز یاد نگرفتیم که اگه بخوایم در زندگی یه راهی رو انتخاب کنیم ، ناچاریم به خیلی از چیزهای دور و برمون بگذریم و به قول خودمون نمیشه هم خدا رو بخوایم هم خرما رو . و اگه هر دوتاشو بخوایم کاری نمی تونیم بکنیم جز حرص خوردن .

جستجو

Movie Center

گزینه‌های بیشتر

SiminSecret

K I 1 1 E R

Luminer

Trunks

Red Ѵ

Red Devil

BEHESHTeBARIN

TCSCELL

8

Augustus

Caesar

.:Zangetsu:.

Red Ѵ

Red Devil

sina_unl

sami_19

mohsen7337

Red Ѵ

Red Devil

.:Zangetsu:.

Dr.Freeman

کاربرانی که این گفتگو را مشاهده می‌کنند