Movie Center

نمیدونم فیلم های دهه نود چه جادویی داشتن که دنباله هاشون با تمام زرق و برقشون اون لذت رو به آدم نمیدن.
دیروز Twisters رو میدیدم ، همه چیز سرجاش بود ، اما بازم تاثیرگذاری فیلم اول رو نداشت.
حتی هنوزم فکر میکنم جلوه های ویژه اون فیلم و تعلیقش بهتره.ژوراسیک ها ، ترمیناتور ها ، بیگانه ها و گردبادها و ... واقعا جاشون همون دهس.هرچی میسازن بازم اونا بهترن..
 
نمیدونم فیلم های دهه نود چه جادویی داشتن که دنباله هاشون با تمام زرق و برقشون اون لذت رو به آدم نمیدن.
دیروز Twisters رو میدیدم ، همه چیز سرجاش بود ، اما بازم تاثیرگذاری فیلم اول رو نداشت.
حتی هنوزم فکر میکنم جلوه های ویژه اون فیلم و تعلیقش بهتره.ژوراسیک ها ، ترمیناتور ها ، بیگانه ها و گردبادها و ... واقعا جاشون همون دهس.هرچی میسازن بازم اونا بهترن..
شاید چون همون دهه ایده های نو متولد شد و بعد از یک پیک اوج گرفتن دیگه ایده ها تموم شدن حداقل برای انسانها.
اتفاقا من شروع کردم به دیدن فیلم های اون دهه. یعنی من یه فیلم پیدا نمیکنم که فاقد ایده نو باشه حتی برای این زمان که دارم میبینمشون بازم ایده از سر و روی فیلم میباره و انگار فیلم تازه ای میبینم جالبه که بعضیاشون رو شاید ده سال پیش یکبار دیدم ولی الان که دوباره میبینمشون انگار کلا با چیزی که ده سال پیش دیدم فرق کرده. یعنی فیلمی میساختن که برای تمام سنین حرف برای گفتن داشت.
همون تام و جری کلاسیک رو مثال میزنن که از بچه 5 ساله تا پیرمرد 90 ساله میتونن ببیننش چون همچین هنری برای پسند همه سنی ساخته شده.
 
هالیوود الان واقعا با دهه 90 و حتی دهه اول 2000 قابل مقایسه نیست. دیگه بعد از کرونا که رسما به فنا رفتن و 80 درصد فیلم ها نه جذابیتی دارن نه ایده نویی. احساس میکنم فیلمنامه ها رو دارن میدن هوش مصنوعی براشون بنویسه که اینقدر مزخرف شدن:D

البه فکر میکنم این سقوط هالیوود رابطه مستقیم با تنزل فرهنگی جامعه آمریکا داره...
 
نمیدونم فیلم های دهه نود چه جادویی داشتن که دنباله هاشون با تمام زرق و برقشون اون لذت رو به آدم نمیدن.
دیروز Twisters رو میدیدم ، همه چیز سرجاش بود ، اما بازم تاثیرگذاری فیلم اول رو نداشت.
حتی هنوزم فکر میکنم جلوه های ویژه اون فیلم و تعلیقش بهتره.ژوراسیک ها ، ترمیناتور ها ، بیگانه ها و گردبادها و ... واقعا جاشون همون دهس.هرچی میسازن بازم اونا بهترن..
بخاطر حذف جنبه ی هنری از سینماست، و چیزی که جایگزین شده است فروش بیشتر برای تحقق هر چه بیشتر وجه ی سود آوری است. یک زمانی فیلم هایی ساخته می شد که در عصر خود مورد توجه قرار نمی گرفت اما بعد از سالها ارزش هنریشان آشکار می شد، چنین فیلم هایی دیگر ساخته نمی شوند، و فیلم های پاپ کورنی جایگزین شده اند. و این حاصل یک فرو پاشی فرهنگیست.
 
شاید چون همون دهه ایده های نو متولد شد و بعد از یک پیک اوج گرفتن دیگه ایده ها تموم شدن حداقل برای انسانها.
اتفاقا من شروع کردم به دیدن فیلم های اون دهه. یعنی من یه فیلم پیدا نمیکنم که فاقد ایده نو باشه حتی برای این زمان که دارم میبینمشون بازم ایده از سر و روی فیلم میباره و انگار فیلم تازه ای میبینم جالبه که بعضیاشون رو شاید ده سال پیش یکبار دیدم ولی الان که دوباره میبینمشون انگار کلا با چیزی که ده سال پیش دیدم فرق کرده. یعنی فیلمی میساختن که برای تمام سنین حرف برای گفتن داشت.
همون تام و جری کلاسیک رو مثال میزنن که از بچه 5 ساله تا پیرمرد 90 ساله میتونن ببیننش چون همچین هنری برای پسند همه سنی ساخته شده.
فیلم های دهه 90 اصلا فارغ از ایده ها به نظرم حس حال زندگی میداد
حس طلایی نور خورشید
ماشین امریکایی
رویا امریکایی
دخترهای زیبا و جذاب
همین الان تریلر فیلمی به اسم 1992 ببین ، مثلا دهه 90 هستش ولی اصلا خیلی چرکه
و از همه مهمتر اکثر تخریب ها واقعی یا داخل استدیو (سوله) یا کوچک شده با ماکت بودن
الان که رسما cgi
هرچقدر هم cgi واقعی باشه بازم هیچی شبیه به واقعیت نمیشه
Unpopular Opinion: آلن دولن، یکی از اووریتدترین بازیگر سینما؛ پنج یا شش فیلم ازش دیدم و هیچ کدوم برای من جذاب نبودند؛ حتی سامورایی‌اش!%%-
تمام زیبایی آلن دولن به حرف نزدن زیادش تو فیلم هاش بود
شخصیت زیبا و ساکت و مرموز ، البته نون قیافشو خورد
 
Unpopular Opinion: آلن دولن، یکی از اووریتدترین بازیگر سینما؛ پنج یا شش فیلم ازش دیدم و هیچ کدوم برای من جذاب نبودند؛ حتی سامورایی‌اش!%%-
اوورریت؟
این که ی بازیگر بین مردم بی نهایت محبوبه چ ربطی به اورریت بودن داره.
کسی نگفته الن دولن خدای بازیگریه ، مثل این میمونه که بگی تختی خیلی اورریته چون مدال هاش خیلی هم چیز خاصی نیستن.
 
اوورریت؟
این که ی بازیگر بین مردم بی نهایت محبوبه چ ربطی به اورریت بودن داره.
کسی نگفته الن دولن خدای بازیگریه ، مثل این میمونه که بگی تختی خیلی اورریته چون مدال هاش خیلی هم چیز خاصی نیستن.

منتقدان، روشنفکران و شبه‌روشنفکران خیلی از اکت بازیگریش بت می‌ساختند که تفاوت با همان لفظ «خدای بازیگری» تو نداره؛ تو فیلم دسته سیسیلی‌ها ژان گابون در اکت، پرسوناژ و تیپ آلون دلون رو نابود می‌کنه؛ حتی در آقتاب سرخ و خداحافظ رفیق چارلز برانسون خیلی بهتر از آلون دلون هست!

پ.ن: محبوبیت داره؛ خوب داشته باشه؛ من اینجا کاملاً یک نظر نامحبوب گفتم؛ مثلاً میتونم بگم که سکوت‌های رایان گاسلینگ رو به آلن دلون ترجیح می‌دم و بیای دیس‌بک بدی!🦢:D

فیلم های دهه 90 اصلا فارغ از ایده ها به نظرم حس حال زندگی میداد
حس طلایی نور خورشید
ماشین امریکایی
رویا امریکایی
دخترهای زیبا و جذاب
همین الان تریلر فیلمی به اسم 1992 ببین ، مثلا دهه 90 هستش ولی اصلا خیلی چرکه
و از همه مهمتر اکثر تخریب ها واقعی یا داخل استدیو (سوله) یا کوچک شده با ماکت بودن
الان که رسما cgi
هرچقدر هم cgi واقعی باشه بازم هیچی شبیه به واقعیت نمیشه

سینمای دهه 90 هم آت‌وآشغال زیاد داره؛ مثلاً من با دیدن فیلم شوگرلز پاول ورهوون، به مدت سه ماه از سینما و KMPlayer زده شده بودم!:D🦢


مسعود فراستی «بریکینگ بد» رو یک آشغال بولدشده با دوربین روی دست افتضاح خطاب می‌کنه؛ اما من «بریکینگ بد» و به خصوص هشت قسمت پایانی سریال را «بهترین چیزی که تا حالا انسان به خودش دیده» خطاب می‌کنم. منو با هر کسی مقایسه نکن!🦢:D
 
مسعود فراستی «بریکینگ بد» رو یک آشغال بولدشده با دوربین روی دست افتضاح خطاب می‌کنه؛ اما من «بریکینگ بد» و به خصوص هشت قسمت پایانی سریال را «بهترین چیزی که تا حالا انسان به خودش دیده» خطاب می‌کنم. منو با هر کسی مقایسه نکن!🦢:D
فراستیم از اول فراستی نبود ، در کل حواست به خودت باشه :D
البته در مورد آلن دلون موافقم،بازیگر متوسطی بود.
 

کاربرانی که این گفتگو را مشاهده می‌کنند

تبلیغات متنی

Top
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
اگر میخواهی عضوی از بازی سنتر باشی همین حالا ثبت نام کن
or