چی بگم والا!
وقتی بلوند شده فیلم بد، خب پس حتماً everything everywhere all at once شاهکاره!
و حتماً تا حالا هرچی ما توی عمرمون دیدیم آشغاله!
لعنت به کل بزرگای سینما!
اگه نبودند، می‌تونستم بپذیرم بلوند آشعاله و everything everywhere all at once خوبه!
اما چه کنیم؟ بودند و آثارشون رو دیدیم و می‌دونیم چی خوبه چی بد!
چی بگم والا!
وقتی بلوند شده فیلم بد، خب پس حتماً everything everywhere all at once شاهکاره!
و حتماً تا حالا هرچی ما توی عمرمون دیدیم آشغاله!
لعنت به کل بزرگای سینما!
اگه نبودند، می‌تونستم بپذیرم بلوند آشعاله و everything everywhere all at once خوبه!
اما چه کنیم؟ بودند و آثارشون رو دیدیم و می‌دونیم چی خوبه چی بد!
خب تقریبا تمام فیلم های مهم امسال را تماشا کردم و بعد که بهترین ها را براساس تفکیک شاخص مراسم های اهدای جوایز اعلام نمایم؛
بهترین فیلم: بابیلون
بهترین کارگردانی: دیمین شزل (بابیلون)
بهترین فیلم نامه: Glass Onion
بهترین بازیگر نقش اول مرد: کالین فارل (بنشی‌های آنیشرین)
بهترین بازیگر نقش اول زن: میا گوث (پرل)
بهترین بازیگر مکمل مرد: زلاتکو بوریچ (مثلث غم)
بهترین بازیگر مکمل زن: بری کوندون (بنشی‌های آنیشرین)
بهترین انیمیشن: Bad Guys
بهترین فیلمبرداری: بابیلون / باردو
بهترین موسیقی متن: بابیلون
بدترین فیلم سال: آمستردام / دنیای ژوراسیک: تصاحب / پوکر فیکس
ناامیدکننده ترین فیلم سال: آمستردام / نگران نباش عزیزم / فیبلمن‌ها
بهترین فیلمی که هیچ‌کس به آن اهمیت نداد: Wonder
فیلم هایی که فرصت نشد ببینم (یا به دلایلی دوست نداشتم ببینم!)
Whale
Avatar: The Way of Water (یکش هم بازور دیدم!)
Top Gun: Maverick
Pinocchio
Till
The Women King
Nope
Argentine, 1985
To Leslie
Black Panther: Wakanda Forever
2013: Gravity
2014: Birdman
2015: Mad Max: Fury Road
2016: La La Land
2017: Molly's Game
2018: American Animals
2019: Uncut Gems
2020: Sound of Metal
2021: Hive
2017: Godless/Twin Peaks Return
2018: Narcos Mexico S1
2019: Watchmen
2020: The Queen's Gambit
2021: Dopesick
2022: We Own this City/ BCS S6
خب سال 2022 به پایان رسید؛ وضعیت فیلم‌های جایزه‌بگیرش نسبت به سال گذشته قابل تحمل‌تر بودند؛ دیگه واژه‌ای لطیف‌تر از «قابل‌تحمل» پیدا نکردم؛ به نظرم باید بیخیال تکرار خاطرات خوش سال‌های 2014، 2015 و 2011 شویم؛ استیون اسپلیبرگ دیگر توان ساخت «شیندلر» یا «نجات سرباز رایان» ندارد؛ دیوید او.راسل قُلدر، فیلم‌سازی را با «آمستردام» فراموش کرد؛ ایناریتو که با بردمن و «روننت» دست‌نیافتنی‌تر شد؛ در فیلم جدیدش «مغرور» و «Self-Indulgent» است؛ «مثلث غم» برنده جایزه کن چیزی را نشان می‌دهد که یک ایرانی آن را ده سال پیش با دیدن آثار مهران مدیری لمس کرده است؛ اندرو دامینیک که با «جسی جیمز» و فیلم مردانه «Killing Them Softly» نشان داد که فیلم‌ساز وسواسی و توانمند است؛ در بیوگرافی مرلین مورنرو برگ آسی در اختیار ندارد؛ «دیزنی» هم بماند؛ به معنای واقعی ترِ زد. «الویس» باز لورمن هم یک فیلم تبلیغاتی بود و دیزنی‌طور از زندگی الویس بود! اسکار به صورت عشقی و رندومی یه حالی به محصولات A24 می‌دهد؛ اما نمی‌دانم اسکار در زمان Uncut Gems، میدسامر و لایت‌هاوس در سال 2019 کدوم گوری بود؟! A24 به سالم‌ترین فیلمش (پرل) اهمیتی نداد؛ دیگه باید میا گوث در «پرل» چیکار می‌کرد که شما به عنوان بهترین بازیگر نقش اصلی زن انتخابش نکنید؟ ! اون هشت دقیقه مونولوگی میگه برای تمام بازیگران غول‌تشن هالیوود قفل هست! تنها خبر خوش این است که سینمای هالیوود مقداری از سینمای کره و هیاهویش فاصله گرفت؛ برام تعجب آور است که چرا آمریکا که بهترین «سرگیجه» تاریخ سینما را دارد، باید مجذوب نسخه دسته چندم کپی شده کره‌ای شاهکار «هیچکاک» شود؟!
اما چرا «بابیلون» را انتخاب کردم؛ چون فیلمی است ضد جریان سینمای‌ملایم آمریکا حرکت می‌کند. چون طبق گفته خودش، این فیلم قرار نیست همه را در سالن سینما راضی نگه دارد. بله؛ فیلمی است که هم بخشی از آن نامه خودکشی‌است و بخشی دیگر نامه عاشقانه به هالیوود است؛ همین الان آب پاکی روی دستتان بریزم که در «بابیلون» دنبال داستان نگردید؛ چون این فیلم به مدت 3 ساعت بهترین سکانس‌ها و لحظات ماندگار را به وجود می‌آورد. شزل در «لالالند» داستان‌گوی قوی نبود اما کسی بود که نشان داد تمام زوایای صنعت سینما را می‌شناسد. شزل یکبار دیگر اثری را خلق کرد که پس از پایان آن باید با صدای بلند بگی «من عاشق این سینمای لعنتی هستم!». فروش ضعیف فیلم هم به دلیل هم‌زمانی با آواتار بود که به نظرم زمانبندی بدی انجام دادند.
چی بگم والا!
وقتی بلوند شده فیلم بد، خب پس حتماً everything everywhere all at once شاهکاره!
و حتماً تا حالا هرچی ما توی عمرمون دیدیم آشغاله!
لعنت به کل بزرگای سینما!
اگه نبودند، می‌تونستم بپذیرم بلوند آشعاله و everything everywhere all at once خوبه!
اما چه کنیم؟ بودند و آثارشون رو دیدیم و می‌دونیم چی خوبه چی بد!
کلا اسکار برای من دیگه اون اهمیت و مهم بودن قبل رو نداره ولی آنا د آرمس با بازیش تو بلوند واقعا از شانس های قوی برنده شدنه. به شدت فوق العاده ظاهر شد. فیلم هم چون چهره خوبی از مریلین مونرو نشون نداد کوبیده شد.
این بدبخت Ryan Kiera Armstrong دوازده سالشه کلا. چرا نامزده بدترین بازیگر شده؟ بذارید بزرگ بشه بعد.
این everything everywhere all at once هم حوصله سربر بود. الان نون توی بازیگر شرقی بودنه.
میزان hate که به فیلم Everything everywhere all at once اینجا میدن واقعا برام عجیبه درحالیکه سرگرم کننده ترین فیلم امسال بود با تیم و بودجه ای کوچک و پر از خلاقیت برای تک تک ثانیه های فیلم.
این بدبخت Ryan Kiera Armstrong دوازده سالشه کلا. چرا نامزده بدترین بازیگر شده؟ بذارید بزرگ بشه بعد.
این everything everywhere all at once هم حوصله سربر بود. الان نون توی بازیگر شرقی بودنه.
منم یه هیت به everything everywhere all at once بدم.
بنظرم خلاق ولی خسته کننده بود. زیادی دیگه چیز تو چیز شده بود نیمه دوم فیلم. من خوابم گرفت عملا اخراش.
یه زمانی سایتی به اسم تاینی موویز بود که کامل ترین ارشیو رو داشت و خیلی از فیلم ها تو لیست دوبله اش بودن بعد سایت هایی مثل فیلیمو و.... میخاستن بیان‌تو بورس پول دادن‌بستنش حیف
بودم تاینی
ولی فکر نکنم بخشای بدون سانسورو دوبله میکردند
مثلا همین فیلمی که گفتم دقیقه 59:30 حدودا منظورمه
اونم این فیلم های که مخاطب کمتری داره برام عجیب بود
اول فکر کردم دوبله زمان قبل 57 هستش
شزل در «لالالند» داستان‌گوی قوی نبود اما کسی بود که نشان داد تمام زوایای صنعت سینما را می‌شناسد. شزل یکبار دیگر اثری را خلق کرد که پس از پایان آن باید با صدای بلند بگی «من عاشق این سینمای لعنتی هستم!». فروش ضعیف فیلم هم به دلیل هم‌زمانی با آواتار بود که به نظرم زمانبندی بدی انجام دادند.
Google