ناشر: Team Cherry
سازنده: Team Cherry
سبک: Action-Aventure, Metroidvania
تاریخ عرضه: نامعلوم
پلتفرم ها: PC, Switch, Xbox One, Xbox Series X|S
حماسه شوالیه سوسکی ما و نبردش با شوالیه تباه و تهی و آزاد کردن Hollownest از چنگال نفرین Radiance از آن تریپ قصه هایی بود که ابعاد، جزئیات و احساسات ساکتش در حد عناوینی مانند Dark Souls رخ نشان می دادند.
حال نوبت تک فرزند حرام زاده ی شاه مرحوم HollowNest، شوالیه عنکبوتی دوست داشتنی نسخه اول بازی، hornet است که با نخ و سوزن خود قصه ی Hollow Knight را در سرزمین جدیدی ادامه دهد. سرزمینی که رنگ های آهنگین، نخ و ابریشم آن را کنترل می کند.
جزئیات منتشر شده از بازی:
- هورنت از نایت سریعتر و آکورباتیک تره کلا
- میشه تو بازی لبه پلتفرم ها رو گرفت یا ازشون آویزون شد
- از اون جا که هورنت کلا سریعتر از نایته، Team Cherry یه رویه دیگه واسه دیزاین دشمن ها و باس های بازی در نظر گرفته
- موقع انیمیشن گرفتن لبه ها اگه فریم کنسل کنید بیشتر ارتفاع می گیرید (یه چی مشابه سیستم لبه گیری و ارتفاع گیری سری بتمن آرکام)
- دشمن ها پیچیده تر اند
- یه نوع دشمن هست که خودشو تو قالب یه جمجمه ول شده مخفی می کنه تو محیط
- یه نوع دشمن دیگه هم هستن که شبیه Moss Charger های بازی اول اند ولی شتاب شون بیشتر، پترن حرکتی شون هم پیچیده تره
- جادو تو Pharloom اون قدره گسترده نیست مثل Hollownest ولی عوضش مراسم های مذهبی و رفتارهای کالت ماننده که بیشتر رایج ـه تو این سرزمین
- بازی جوری شروع میشه که شما رو دوباره با سیستم های قدیمی و جدید عادت بده
- بازی از Moss Grotto شروع میشه (که تو E3 2019 ازش نمایش داشت بازی) و بعد میره منطقه مذابی Boneforest که از بازی اول حذف شده بود و بعدش به مناطق گسترده تر ادامه پیدا می کنه
- خیلی از دشمن های اول بازی و تله های محیطی می تونن دو تا از جون شما کم کنن
- به جای Soul، هورنت قابلیت Bind داره که با ابریشم هایی که با زدن دشمن ها جمع می کنه میتونه خودش رو هیل کنه (زخم هاشو بدوزه
) - این بار با هر بار استفاده از Bind جای یه ماسک، سه تا ماسک هیل میشن
- آری گیبسون میگه بازی یه جور طراحی شده که اکثرا یا جون تون پره یا رو لب مرگید و مدام بین این دو وضعیت جابجا میشید
- تسبیح و Bead هایی که بین راه پیدا می کنید میتونن تبدیل به واحد پولی بازی شن
- بازی یه سیستمی داره که اگه تسبیحاتون رو بند کنید بعد مرگ از دستشون نمیدید. (یه سیستم بانک مانند)
- یه سری از مغاره دارهای بازی اند که تسبیحاتون رو براتون بند می کنن
- نزدیک 100 تا نیمکت تو بازی وجود داره که وقتی بهشون نزدیک شید از زمین میزنن بیرون که حکم سیو پوینت بازی رو دارن
- درجه سختی بازی تنظیم شده که تقریبا اندازه همون بازی اول باشه
- کسایی که بازی اول رو بازی نکردن هم راحت میتونن بپرن رو این بازی
- هورنت یه سری ابزار و ایتم مصرفی داره که میتونه رو نیمکت ها با Shell Shard هایی که از دشمن ها میگیره، احیا شون کنه
- آیتم ها اینان:
- – Pimpillo Bomb: area-of-effect blast
– Sting Shards: extend spikes in mid-air or when struck with a weapon
– Straight Pins: can be thrown like kunai
– Straight Pins can be modified to become Tri-Pins to throw three at once - که این آیتم ها و نحوه ساختشون رو تو بازی از NPC های بازی یاد میگیرید
- بر خلاف نایت، هورنت Silent Protagonist نیست و شخصیت ثابت و دیالوگ های خودشو داره
- هدف کلی بازی رسیدن به Citadel ـه که بالاترین نقطه تو نقشه بازیه و کلا تم بازی و طراحی مراحلش تمرکز عظیمی رو این "بالا رفتن" دارند
- سیستم کوئست ها و Task های NPC ها تو این بازی هم هست
- میتونید میزان پیشروی تون تو این Task ها رو از طریق بیلبوردهای پخش شده تو بازی دنبال کنید
- Task ها از پیدا کردن نقا مخفی تا چالش های اکشن متنوع اند
- کامپوزیشن بازی و آهنگ هاش این بار هم دست کریستوفر لارکین (Composer نسخه اول) ـه
- هورنت خیلی از تکنیک های مبارزه شو بعد از اسیر شدن تو اول بازی به مرور از دست میده و بعد از شروع حسابی تک تک شون رو به مرور به کمک Weaver ها به دست میاره
[محتوای تاپیک به مرور آپدیت می شود]
آخرین ویرایش:
از طراحی ظاهریش تا حرکاتش و از همه مهمتر موسیقی و جوری که آواز میخوند و میرقصید، برام لذتبخش بود 
مسلما چندباری میبازم تا بتونم بزنمشون ولی حتی همین باختن و دوباره سعی کردن هم بهم حال میده 
Google