بازیهای Supergiant واسه من جایگاه خیلی خاصی دارن. اگه بخوام سه تا ایندی برتر عمرم رو اسم ببرم دوتاش مال همین استودیوئه. نسخه اول هیدس رو خیلی دوست داشتم(عاشقش بودم) ولی از بس بازیش کردم دیگه به جنون و تنفر رسیده
کامل یادمه که نسخه اول هیدس با وجود عالی بودنش، اوایل فاز ارلی اکسس کمبود زیاد داشت ولی هرچی جلوتر رفت با تلاششون و اهمیت دادن به خواسته طرفدارها بازی رو حسابی کشوندن بالا و شد شاهکاری که خیلیا تجربش کردن. خود من سه دور بازی رو کامل کردم، یه دور آخرین آپدیت ارلی اکسس، یه دور نسخه کامل روی پیسی و آخری هم روی کنسول. و از اونجایی که نسخه اول رو شخم زده بودم انتظار نداشتم نسخه دوم حداقل در اوایل کار و قبل از آپدیتها جذابیت خاصی واسم داشته باشه. ولی دیشب درحالی که ساعت 2 کارم تموم شده بود بازی رو دانلود کردم و اونجا بود که فهمیدم تموم حدس و نگرانیهام اشتباه بودن...
خب پر حرفی بسه و برم سراغ توضیح راجع به هیدس 2. همین اول به صورت خلاصه بگم بازی به جز یه سری موارد ریز هیچ شباهتی به یه بازی ارلی اکسس نداره. من اصلا رابطه خوبی با انتشار بازیا به صورت EA ندارم و هربار خواستم بازی کنم زهرمارم شده. ولی هیدس 2 از نظر محتویات، جذابیت گیم پلی، اعتیاد آوری، بهینه بودن، موسیقی و... عالیه و اگه همینو با یه ذره تغییر به عنوان نسخه کامل منتشر میکردن مطمئنم که هیچکس اعتراضی نمیکرد.
قبلا گفتم که من چندین و چند بار این بازی رو شخم زدم و عملا انتظار نداشتم حس تازگی یا هیجان خاصی واسم داشته باشه ولی Supergiant با حفظ اصالتش ویژگیهای جدیدی رو تو بازی گذاشته که باعث شده تجربهای فوقالعاده نو و مفرح داشته باشه.
بازی همون سیستم گیم پلی رو داره ولی با چندتا تغییر و سیستم جدید کاملا نفس تازهای وارد گیم پلی کرده و همچنان میتونه مثل نسخه اول حس تازگی و هیجان رو به بازیکن منتقل کنه.
اول همه از طراحی و موسیقی میگم و خیلی خلاصه اینه که تو هر دو زمینه عالی عمل کردن. هیچ توضیح خاصی لازم نیست بدم فقط هنوز طراحی آیکون بعضی از شخصیتها و بونها کامل نشده. و البته یکی از جالبترین حرکتهاشون استفاده از موسیقی و خوانندهی عالیشون توی گیم پلی بود. بیشتر توضیح نمیدم که اسپویل نشین.
داستان، دیالوگ و شخصیتها بسیار عالی کار شدن. داستان ظاهرا هنوز پایان کاملی نداره ولی تا جایی که من رفتم به عنوان یه بازی روگ لایک داستان بسیار زیبایی داشت. شخصیتهای فرعی خیلی خوب در داستان قرار گرفتن و شخصیت اصلی داستان از جنبههای زیادی با زاگرئوس تفاوت داره و بعضی جاها حتی قطب مخالفشه ولی واسه من در همون حد(کمی کمتر) دوست داشتنی بوده تا الان. دیالوگها هم مثل همیشه چانشی طنز در خودشون دارن و به خوبی اجرا شده.
و اما گیم پلی. گیم پلی بازی پایههاش مثل نسخه اوله ولی اینجا در بعضی قسمت ها شاخ و برگ گرفته و در بعضی جاها کلا فرق کرده. سیستم داج دچار تغییر شده و همین یه تغییر ساده تفاوت های زیادی رو رقم میزنه و این فقط یه نمونه از تغییرات ریز و درشت بازیه. تنوع سلاحها هم مثل نسخه اول عالیه ولی اینجا بیشتر از ترکیب شدن با بونها، هر سلاح تاثیر و تنوع بیشتری روی گیم پلی و نحوه بازی کردنتون میذاره. طراحی دشمنها خیلی خوبه و خبری از دشمنای تکراری نیست. باسهای بازی بسیار جذاب در اومدن ولی احتمالا یه جاهایی نیاز به بالانس شدن دارن. طراحی مناطق underworld علاوه بر تفاوت ظاهری، توی گیم پلی هم تاثیر بیشتری دارن. به علاوه با توجه به چیزهایی که دیدم ولی هنوز قفل هستن احتمالا قراره محیط بازی در ادامه خیلی بیشتر گسترش پیدا کنه و احتمالا دو برابر نسخه قبلی میشه. خدایان جدیدی که ظاهر شدن (چه اهالی المپ چه underworld) همگی خیلی جالب هستن و رابطه جالبی رو با شخصیت اصلی شکل میدن. در مورد خدایان سابق هم سیستم بونشون تغییرات زیادی داشته و به لطف مکانیک متفاوت شخصیت اصلی به هیچ وجه حس تکراری نمیدن و بازی هربار پلیر رو به امتحان کردن ترکیبات جدید تشویق میکنه.
درکل بازی از همه نظر عالی بوده واسم و کنجکاوم بدونم Supergiant در ادامه با آپدیتهاش تا چه اندازه میتونه این بازی رو بهتر و خفنتر کنه