چیستی ژانر نقش‌آفرینی و فاکتورهای موثر بر آن

[uriel]

خیلی مقاله عالیه، اینقدر مفصله که هنوز نتونستم همش رو مطالعه کنم ولی انصافا بعد ازمدت ها مقاله ای با بار علمی و موشکافانه نسبت به یکی از ژانرهای محبوب بازی های ویدئویی مطالعه کردم، واقعا خسته نباشید، امیدوارم تعداد این مقاله ها بیشتر هم بشه چون برای ارتقای دیدگاه ها نسبت به بازی های ویدئویی بسیار مفیده، و اینکه چراییه نامگذاری ژانرها و مولفه های اون هارو به خوبی بشناسیم و توی بحث هامون فقط از منظر جانبداری از یه بازی که طرفدارش هستیم صحبت نکنیم.
از همین حالا اعلام آمادگی میکنم اگه روزی خواستین برای ژانر first person shooter مطلبی با این کیفیت قرار بدین من حاضرم به تیم نویسندگی خوب سایت کمک کنم و ضمن اینکه مطالب مفیدی رو با هم share میکنیم و از اطلاعات هم بهره میبریم یه مقاله درخور هم برای اون ژانر که اتفاقا طرفداراش کم هم نیستن و ژانر خیلی قدیمی ای هم هستش داشته باشم و کیفیت سایت رو از اینی که هست چند پله بالاتر ببریم. بازم یه خسته نباشید جانانه به هر دو دوست خوبم کاوه و میلاد میگم به خاطر کار عالیشون.

 

[Daedalus]

مقاله رو سه بار مطالعه کردم ، حقیقتا منم سردرد شدم ، انقدر چیستی گیجو گُنگه که به نیستی کشیده شدم ، مشکل اینجاست که دعوای میلادو کاوه و عباس آقائو صحبتاشون و کشفیاتشون از هر تیکه ای یه جای مضمون مقاله رو گرفته ، بیشتر از اینکه بشکافه مسئله رو , حفره های بیشتری باز کرد ، مقدمه خوب بود ولی خود محتوا عذرخواهم داغونه ، ژانر نقش آفرینی پیچیدست نمیشه اینطوری نسخشو پیچید ، فصل بندیش کنید تا ما هم قاطی دعواتون بشیم

من تابحال از این ساده‌تر مطلبی راجب سبک RPG نخونده بودم. کلاً یه سری فکت بود همین. اصلاً مشخص نبود کجاش نظر دادن حتی!
این سادگی هم بسیار جذابش می‌کنه به نظرم برای کسایی که می‌خوان تازه با این سبک آشنا شن. دست کاوه و دوستان درد نکنه.

 

[Sorcerer 17]

ممنون مقاله بسیار خوبی بود
اما به نظرم در زمینه ماموریت های فرعی 2 Borderlands بهتر از Fallout NV هستش
یه جورایی در Borderlands گوشه ای از داستان در ماموریت های فرعی توضیح داده میشه که نشون میده این ماموریت ها برای سازنده ها مهم بودن و با دقت خاصی طراحی شدن
بازهم ممنون

 

[FUTURE]

خب بالاخره وقت شد که کل مقاله رو بخونم
اولا خسته نباشید میگم به میلاد و کاوه عزیز . مقاله جالب و پرباری بود و امیدوارم در آینده بیشتر از این جور کارا ببینیم
خیلی دوست دارم یه مقاله ای مثل این واسه JRPG ها هم ببینم چون بعضی از این فاکتورها توی JRPG ها خیلی Bold تر هستن و بعضی هاشون هم اهمیتی ندارن!
به نظرم هر کسی از بین فاکتورهایی که توی مقاله بهشون اشاره کردید یه مواردی رو مهمتر میدونه و از وجود یه فاکتورهایی راضی نیست.
مثلا من اصلا نمیتونم با ساخت شخصیت اصلی توسط خودم کنار بیام! اولش همچین قابلیتی جالب به نظر میرسه ولی وقتی اول بازی اصلا نمیدونی داری وارد چه دنیایی میشی و کرکترهای دیگه رو ندیدی ، احتمالش زیاده که بعد از چیزی که ساختی پشیمون بشی یا کرکتری بسازی که بعدا توی بازی 10 تا NPC دیگه رو با همون قیافه ببینی ! بهترین حالت اینه که هم امکان استفاده از مدل های آماده که خود سازنده ساخته فراهم بشه و هم امکان ساخت کرکتر توسط خود بازیکن که همه راضی باشن...
همینطوری که توی مقاله هم اشاره شد مکانیک پارتی هم چیزی هستش که به نظرم وجودش اصلا مهم نیست و اگه درست هم ازش استفاده نشه کلا میتونه تجربه بازیو زهرمار کنه . همیشه وقتی میبینم از این مورد استفاده شده افسوس میخورم که کاش به جای این مورد روی موارد دیگه و بیشتر کردن عمق بازی کار می کردن.
یه فاکتور خیلی موثر دیگه ای که توی مقاله بهش اشاره نشده موسیقی و صداگذاری بازیه. با اینکه این مورد مختص بازیهای نقش آفرینی نیست ولی بخاطر زمان زیاد واسه بازی و تنوع محیط ها و ماموریت ها ، اگه موسیقی تکراری یا نامناسب باشه میتونه تجربه بازیو خیلی آزاردهنده کنه. مثلا اگه با پیشروی توی بازی به یه محیط خاص و با جزئیات و طراحی فوق العاده دسترسی پیدا کنیم ولی اگه توی این محیط از موسیقی های مناطق قبلی استفاده شده باشه یا مناسب این منطقه نباشه ، میتونه من و خیلیا رو از ادامه بازی منصرف کنه!
بیشتر مواقع وقتی موسیقی و صداگذاری عالیه بهش توجهی نمیشه و فکر میکنیم که موسیقی باید اینطور باشه ولی وقتی کوتاهی ای توی این مورد صورت بگیره کاملا احساس میشه و به تجربه بازی صدمه میزنه.
واسه همینه که توی بخش Pros & Cons نقدها هم بیشتر مواقع اگه موسیقی خوب یا عالی باشه بهش اشاره ای نمیشه ولی اگه مشکلی داشته باشه حتما لحاظ میشه...

 

[Destruction]

خب بالاخره وقت شد که کل مقاله رو بخونم
اولا خسته نباشید میگم به میلاد و کاوه عزیز . مقاله جالب و پرباری بود و امیدوارم در آینده بیشتر از این جور کارا ببینیم
خیلی دوست دارم یه مقاله ای مثل این واسه JRPG ها هم ببینم چون بعضی از این فاکتورها توی JRPG ها خیلی Bold تر هستن و بعضی هاشون هم اهمیتی ندارن!
به نظرم هر کسی از بین فاکتورهایی که توی مقاله بهشون اشاره کردید یه مواردی رو مهمتر میدونه و از وجود یه فاکتورهایی راضی نیست.
مثلا من اصلا نمیتونم با ساخت شخصیت اصلی توسط خودم کنار بیام! اولش همچین قابلیتی جالب به نظر میرسه ولی وقتی اول بازی اصلا نمیدونی داری وارد چه دنیایی میشی و کرکترهای دیگه رو ندیدی ، احتمالش زیاده که بعد از چیزی که ساختی پشیمون بشی یا کرکتری بسازی که بعدا توی بازی 10 تا NPC دیگه رو با همون قیافه ببینی ! بهترین حالت اینه که هم امکان استفاده از مدل های آماده که خود سازنده ساخته فراهم بشه و هم امکان ساخت کرکتر توسط خود بازیکن که همه راضی باشن...
همینطوری که توی مقاله هم اشاره شد مکانیک پارتی هم چیزی هستش که به نظرم وجودش اصلا مهم نیست و اگه درست هم ازش استفاده نشه کلا میتونه تجربه بازیو زهرمار کنه . همیشه وقتی میبینم از این مورد استفاده شده افسوس میخورم که کاش به جای این مورد روی موارد دیگه و بیشتر کردن عمق بازی کار می کردن.
یه فاکتور خیلی موثر دیگه ای که توی مقاله بهش اشاره نشده موسیقی و صداگذاری بازیه. با اینکه این مورد مختص بازیهای نقش آفرینی نیست ولی بخاطر زمان زیاد واسه بازی و تنوع محیط ها و ماموریت ها ، اگه موسیقی تکراری یا نامناسب باشه میتونه تجربه بازیو خیلی آزاردهنده کنه. مثلا اگه با پیشروی توی بازی به یه محیط خاص و با جزئیات و طراحی فوق العاده دسترسی پیدا کنیم ولی اگه توی این محیط از موسیقی های مناطق قبلی استفاده شده باشه یا مناسب این منطقه نباشه ، میتونه من و خیلیا رو از ادامه بازی منصرف کنه!
بیشتر مواقع وقتی موسیقی و صداگذاری عالیه بهش توجهی نمیشه و فکر میکنیم که موسیقی باید اینطور باشه ولی وقتی کوتاهی ای توی این مورد صورت بگیره کاملا احساس میشه و به تجربه بازی صدمه میزنه.
واسه همینه که توی بخش Pros & Cons نقدها هم بیشتر مواقع اگه موسیقی خوب یا عالی باشه بهش اشاره ای نمیشه ولی اگه مشکلی داشته باشه حتما لحاظ میشه...

خیلی‌ ممنون.
در مورد JRPG، اتفاقا می‌خواستم یه توضیحی بدم، دلیلی‌ که رو JRPG کلا بررسی نکردیم یکی‌ وجود فرق‌های اساسی‌ بین تمرکز مکانیزم بین بازی‌های WRPG و JRPG هست که خودت هم اشاره کردی. یکی‌ هم نداشتن تجربه کافی‌ برای بررسی لایه‌ای و درست سبک JRPG توسط خود من هست. با توجه به همون مورد علاقه خودم و بررسی WRPG تو این مقاله، اگه می‌خواستم JRPG رو هم وارد معادله کنم طبیعتاً مجبور میشدم دو سبک رو باهم مقایسه کنم که مناسب نمی‌شد به نظر من.
اون هماهنگ نبودن کاراکتر با جهان اطراف رو با گذاشتن پیش‌زمینه داستانی مبتنی‌ بر Text و یا ارائه یه پیش‌زمینه از جهان بازی می‌شه تا حدی حل کرد به نظرم، البته بازم بیشتر مربوط به سلیقه شخصی‌ هست.
در مورد موسیقی هم دقیقا خودت دلیلش رو گفتی‌. موسیقی و صداگذاری اتفاقا به نظر من هم مهم هستن، اما جزو المان‌های خاص نقش آفرینی نیستن.حدوداً مثل گرافیک، در این مورد هم مثلا نمی‌شه گفت موسیقی مختص سبک RPG یا موسیقی مختص فلان سبک. خودم موافقم که موسیقی تو بازی‌ها خودش می‌تونه موضوع یک مقاله باشه.
بازم ممنون بابت مطالعه مقاله.

 

[The Punisher]

بعد از مدتی که از انتشار این مقاله میگذره واقعاً جای تاسفه که فقط در همین حد کم ازش استقبال شده و خب این نشون میده چقدر ما از نظر فرهنگی عقبیم. به خاطر همین سرانه مطالعه پایین در جامعه.
کوروش آسوده بخواب که ایرانی جماعت متن های بلند را نمی خواند چون طولانی است. (Too Long Didn'T reAd.)

 

[REZA TAEL]

مقاله رو خوندم،ساده اما مفید بود،خسته نباشید.

به نظرم در کُل به کار بردن کلمه ژانر برای آثار بزرگ کاربرد خوبی نداره و اکثراً غلط اندازه،به این خاطر اینکه آثار بزرگ یا خود تولید کننده ژانرن یا مصرف کننده‌ی به تمام معنای ژآنر.
نکته‌ بد زمانیه که ژآنر رو تبدیل به ارزش کنیم،و بدین وسیله بازی ها رو ارزشگذاری کنیم،به این صورت که یک اثری که المان های تعریف شده اون ژانر رو بیشتر و بهتر به کار برده باشه رو اثر بهتری بدونیم تا دیگری.این یکی از بدترین شیوه های نقد کردنه.

ژانر برای آثار بزرگ صرفا یک کلمه‌ست و تعریف اون صرفاً جملاتی که از پی کلمه میان،یا به تعبیر دیگه تنها مصالح است،اما برای اثار دیگه خود یک راهبریه که آثار سعی در پیروی ازش دارن و یک ساختمونیه که اون آثار در زیرش بال و پر میگیرن(ساختمون در مقابله با، تنها مصالح).اینگونه‌ست که یک بازی مث دارک سولز قوانین ژانر رو میشکونه،تضعیف میکنه،حتی به سخره میگیره و در نهایت همشون رو از نو سرهم‌بندی میکنه،آرپی‌جی رو یه بنا در نظر بگیرین که اثر نابودش میکنه اما دوباره از همون مصالح استفاده میکنه،در مقابل بازی -فوق‌العاده- ویچر که صرفا زیر همون ساختمون آرپی‌جی و برا اساس تعاریفش بال و پر میگیره،حال هر چقدر هم بخواد خودش رو در همون چارچوب شکوفا کنه.

آثار بزرگ انقدر گستاخن که از ژانر «استفاده» میکنن (استفاده در معنی لغت دلالت منفی داره،برخلاف بهره گرفتن که دلالت مثبت داره)،زیر پا میگیرنشون تا به بالاترین درجه برسن،و در نهایت خود تبدیل به ژانر میشن...دارک سولز یک آرپی‌جی نیست،دارک سولز خودش یه ژانره،تنها در صورتی آرپی‌جیه که دو طرف حوصله بحث با هم دیگه رو نداشته باشن و عاشق طبقه بندی باشن...

از این منظر اگر نگاه کنیم بازی های مث الدرسکرولز و دارک سولز که خود ژانر تعریف میکنن بسیار بزرگتر از بازی های دیگه‌ست که صرفاً دنباله‌رو ژانرن،حالا هر چی گرافیک خوب باشه،متا بالا باشه،بیشترین گوتی قرن رو برده باشه.

 

[uriel]

بعد از مدتی که از انتشار این مقاله میگذره واقعاً جای تاسفه که فقط در همین حد کم ازش استقبال شده و خب این نشون میده چقدر ما از نظر فرهنگی عقبیم. به خاطر همین سرانه مطالعه پایین در جامعه.
کوروش آسوده بخواب که ایرانی جماعت متن های بلند را نمی خواند چون طولانی است. (Too Long Didn'T reAd.)

کلا کار مطالعاتی توی ایران واقعا نتیجه نمیده، اینجا کاربرایی داریم که نمونشون همین دوستانی هستن که در تهیه و تنظیم این مقاله زحمت کشیدن ، و واقعا همیشه کارهای برجسته انجام میدن و هیچوقت ندیدم force بزارن رو بحث و جدل های الکی و به جای اون انرژیشونو میزارن پای کار مطالعاتی توی این حیطه، ولی خب صد افسوس که میبینیم تاپیک های با مختوای پایین صدها صفحه جلو میره ولی تاپیک های با این محتوا 2 صفحه....

 

[uriel]

خیلی‌ ممنون.
در مورد JRPG، اتفاقا می‌خواستم یه توضیحی بدم، دلیلی‌ که رو JRPG کلا بررسی نکردیم یکی‌ وجود فرق‌های اساسی‌ بین تمرکز مکانیزم بین بازی‌های WRPG و JRPG هست که خودت هم اشاره کردی. یکی‌ هم نداشتن تجربه کافی‌ برای بررسی لایه‌ای و درست سبک JRPG توسط خود من هست. با توجه به همون مورد علاقه خودم و بررسی WRPG تو این مقاله، اگه می‌خواستم JRPG رو هم وارد معادله کنم طبیعتاً مجبور میشدم دو سبک رو باهم مقایسه کنم که مناسب نمی‌شد به نظر من.
اون هماهنگ نبودن کاراکتر با جهان اطراف رو با گذاشتن پیش‌زمینه داستانی مبتنی‌ بر Text و یا ارائه یه پیش‌زمینه از جهان بازی می‌شه تا حدی حل کرد به نظرم، البته بازم بیشتر مربوط به سلیقه شخصی‌ هست.
در مورد موسیقی هم دقیقا خودت دلیلش رو گفتی‌. موسیقی و صداگذاری اتفاقا به نظر من هم مهم هستن، اما جزو المان‌های خاص نقش آفرینی نیستن.حدوداً مثل گرافیک، در این مورد هم مثلا نمی‌شه گفت موسیقی مختص سبک RPG یا موسیقی مختص فلان سبک. خودم موافقم که موسیقی تو بازی‌ها خودش می‌تونه موضوع یک مقاله باشه.
بازم ممنون بابت مطالعه مقاله.

کاوه موسیقی توی ژانر نقش آفرینی خیلی مهمه به نظرم، خیلی از بخش های بازی رو میتونه هندل کنه، چون حالت گشت و گذار داره گاهی از گیم پلی هم واجب تر میشه، نمونش همین skyrim ، من تمام تم موسیقی هاشو حفظم الان، بازی کاملا حالت اکسپلوریشن داشت و موسیقی قشنگ همراهت میکرد با بازی، و با روند و ریتم موسیقی بهت میفهموند که موقعیت کنونیت در چه شرایطی هست، یکی از جاودانگی های اسکایریم همین موسیقیش بود برای من.

 

[Shameless One]

یکی از جامع ترین مقاله هایی که راجه به این ژانر خوندم. دمتون گرم! جالبه که تو فروم های خارجی هم همین سوال که واقعا چه بازی نقش آفرینی هست و چه بازی نیست سوال پر طرفداریه.
بهتر میشد اگه نامی از سری Wizardry که به نوعی آغاز گر این ژانز تو بازی های کامپیوتری بودند برده میشد