نظر شما محترم تره:d، درسته، حرفت رو قبول دارم ولی اگر دقت کنی دلیل این انتخاب رو توضیح دادم.الزاماً ترسناک تر بودن ملاک انتخاب نبود، گیم پلی غنی تر و رفع یک سری از مشکلاتی که در نسخه دوم شاهدش بودیم، دلیلی بر این انتخاب هست.
دوستان بایوشاک که ترسناک نیست چرا همه میگن ترسناکه؟ هم خودم این نظر رو دارم هم 2-3 تا از دوستام که اصلا بازی ترسناک بازی نمیکنن ولی بایوشاک رو بازی کردن اصلا هم حرفی هم از ترسناک بودن نیومد وسط .
دوستان بایوشاک که ترسناک نیست چرا همه میگن ترسناکه؟ هم خودم این نظر رو دارم هم 2-3 تا از دوستام که اصلا بازی ترسناک بازی نمیکنن ولی بایوشاک رو بازی کردن اصلا هم حرفی هم از ترسناک بودن نیومد وسط .
خوب این نوع از بازیها در سبک Horror First Person Shooters طبقه بندی میشه. علتش هم نوع فضا سازی و طراحی محیط هستش. طبق تعاریفی که در مقاله از این سبک آوردم، این بازی هم به نوعی از برخی المان‌های سبک وحشت و بقا بهر می‌بره.بعضی از بازیها صرفاً در سبک وحشت طراحی نمی‌شند ولی برای جذابیت از المان‌های این سبک استفاده می‌کنند، که البته در بعضی از موارد بسیار عالی عمل می‌کنند.بازیهایی مثل Half Life 2 و سری Resistance، نمونه‌هایی هستند که شاید در سبک Survival Horror طبقه بندی نمی‌شند ولی از ویژگی‌های این سبک استفاده می‌کنند.در اصل از عنصر تعلیق در این بازیها به خوبی استفاده شده.
Kuon انقدر بازی ناشناس و غیر معروفی بود که توی این لیست نیست ؟
پیشنهاد میکنم حتما نیم نگاهی بهش بندازید !!
حالا ویدیو یا عکس یا هرچی
-----------------------
Hanuting Ground ?? :d
خوب این نوع از بازیها در سبک Horror First Person Shooters طبقه بندی میشه. علتش هم نوع فضا سازی و طراحی محیط هستش. طبق تعاریفی که در مقاله از این سبک آوردم، این بازی هم به نوعی از برخی المان‌های سبک وحشت و بقا بهر می‌بره.بعضی از بازیها صرفاً در سبک وحشت طراحی نمی‌شند ولی برای جذابیت از المان‌های این سبک استفاده می‌کنند، که البته در بعضی از موارد بسیار عالی عمل می‌کنند.بازیهایی مثل Half Life 2 و سری Resistance، نمونه‌هایی هستند که شاید در سبک Survival Horror طبقه بندی نمی‌شند ولی از ویژگی‌های این سبک استفاده می‌کنند.در اصل از عنصر تعلیق در این بازیها به خوبی استفاده شده.
این بازی در واقع داستانش مربوط میشه به یکی از افسانه های ژاپنی
بازی خیلی بی سر و صدا عرضه شد و محبوبیت زیادی هم کسب نکرد
ولی از نظر من جزو زیباترین سوروایو- هارور هایی هست که تا حالا ساخته شده !
مبنای ترس توی بازی محیط های تاریک، موسیقی های سنتی ژاپنی به سبکی که مو رو به تن سیخ میکنه و موجوداتی که بسیار بسیار ساکت به شما نزدیک میشن !
یکی از نکات جالب بازی یک فانوسی بود که شما به کمک اون محیط رو روشن میکردید و این عادت نور به چشم فوق العاده کار شده بود، یعنی وقتی بدو بدو فرار میکردید و وارد محیط جدیدی میشدید تا چند ثانیه صفحه تاریک تاریک بود تا کم کم چشم عادت کنه و نور کمی روشن تر بشه و محیط رو ببینید !
حالا توی این فاصله چه بلایی سرتون میومد ....
بازی سرشار از خون و خون ریزیه، ینی هر جا که پا میگذارید خون ریخته شده
تمرکز بازی روی محیط و موسیقی ترسناکه که همیشه با شما همراهه، و ترسنای لحظه ای و ناگهانی هم در بازی بسیار زیاده !
بازی تقریبا معماهای کلاسیک سبک سوروایو- هارور رو داره !
در کل دیدم جاش خالیه توی لیست
Kuon انقدر بازی ناشناس و غیر معروفی بود که توی این لیست نیست ؟
پیشنهاد میکنم حتما نیم نگاهی بهش بندازید !!
حالا ویدیو یا عکس یا هرچی
-----------------------
Hanuting Ground ?? :d
درسته این بازی هم بسیار جالب بودولی خوب چیز جدیدی برای گفتن نداشت! فقط به بهترین نحو از المان‌های سبک خودش، وحشت و بقا استفاده کرده بود. قطعاً این بازی برداشت‌هایی از بازی محبوب fatal frame که در سال 2001 عرضه شد، داشت.
اگر بخواهیم لیستی از بازیهای این سبک تهیه کنیم به صدها بازی میرسه، ولی خوب در این مقاله تأثیر گذارترین بازیها معرفی شده.
ضمناً بابت معرفی این بازی ازتون ممنونم.
---------- نوشته در 03:40 PM اضافه شد ---------- نوشته قبلی در 03:38 PM ارسال شده بود ----------
یکی از مهمترین دلایلی که باعث شده این ژانر(وحشت) مورد استقبال قرار بگیره همین عنصر هیجان هستش که بهش اشاره کردی...هیجانی که در حین انجام دادن یک بازی ترسناک به روان ادمی دست میده, به حدی تنش زا هستش که بعد از مدتی(وقتی این احساس خوب درک شد) تبدیل به یک تکرار بی امان میشه.
به عنوان مثال:اگه تا به حال به شهربازی رفته باشید و ترن رو ببینید چهار ستون بدنتون میلرزه(البته اگه تا اون موقع سوار ترن نشده باشید)...حالا این وسط دوست شما ازتون میخواد که باهاش سوار ترن بشید!! حالا به هر صورت یا روی نه گفتن رو ندارید و یا زوری شما رو توی صف میبرن...
همین طور که به اول صف نزدیک میشین به درصد ترس و دلهره ی شما افزوده میشه!! تا اینکه میبینید نوبت شماست! ترن به ارومی شروع به حرکت میکنه و حالا اوج تنش رو میشه توی صورت شما دید!خلاصه بماند که اون بالا چه حالی بهت دست میده اما بلاخره ترن متوقف میشه و تو میای پایین...
ممکنه خیلی ترسیده باشی!!اصلا ممکنه حالت خیلی بد بشه اما وقتی پات رسید رو زمین اولین چیزی که با خودت میگی اینه که:عجب چیزی بود!!یا: چه حالی داد!!
من از خیلی ها پرسیدم تا مطمئن بشم:اکثر کسایی که بار اول از سوار شدن به این نوع وسایل میترسیدن بدشون نمیومد که بلافاصله باز هم این حس رو تجربه کنن!! خب چه دلیلی میتونه داشته باشه که شما با وجود ترس از سوار شدن به ترن-سرسره ی پارک ابی -یا پرش از ارتفاع با کش!!(توی ولنجک) باز هم میل به تکرار داشته باشید؟
به نظر من این برمیگرده به شناختی که ما از این نوع از هیجان پیدا میکنیم و این تکرار ها و ترسیدن ها باعث لذت میشه!! ا
اگه میبینید کسایی هستن که بازیهای ترسناک انجام نمیدن یا صحنه های دلهره اور فیلمها رو نگاه نمیکنن یه وقت قضاوت نا درست نکنید...اونها هم از وجود این هیجان باخبرند اما چیزی که هست آستانه ی تحمل این هیجان بین افراد مختلفه...ممکنه یک نفر توی تهران سوار ترن بشه اما وقتی شما همین شخص رو به ژاپن یا
المان(مهد ترنهای بزرگ!!!) ببرید دست رد به سینه ی شما بزنه!! پس دیگه از کسانی که سبک ترسناک رو دنبال نمیکنن خرده نگیرید!!چرا؟اخه هیجان زیاد برای بعضی ها سمه!
حالا این وسط بازیهایی هم ساخته شدن که استفاده از عنصر ترس توی اونها یک چیز ضمنی به حساب میومد و در اصل به دنبال اهداف والاتری!! بودن که شما توی رنکینگ جایگاهشون رو مشخص کردی...
راستی گفتم رنکینگ یاد اپس کور افتادم تا رده بندی رو دیدم حدس زدم که اون هم باشه
باز هم تشکر میکنم به خاطر مقاله ی کاملی که داشتی و منتظر نقدهای جدید از زاویه های جدیدتر هستم >:d
با تشکر از دوست خوبم:علی اقا که خیلی موشکافانه عنصر ترس و در ادامه ژانر وحشت رو بررسی کردن >:d<
یکی از مهمترین دلایلی که باعث شده این ژانر(وحشت) مورد استقبال قرار بگیره همین عنصر هیجان هستش که بهش اشاره کردی...هیجانی که در حین انجام دادن یک بازی ترسناک به روان ادمی دست میده, به حدی تنش زا هستش که بعد از مدتی(وقتی این احساس خوب درک شد) تبدیل به یک تکرار بی امان میشه.
به عنوان مثال:اگه تا به حال به شهربازی رفته باشید و ترن رو ببینید چهار ستون بدنتون میلرزه(البته اگه تا اون موقع سوار ترن نشده باشید)...حالا این وسط دوست شما ازتون میخواد که باهاش سوار ترن بشید!! حالا به هر صورت یا روی نه گفتن رو ندارید و یا زوری شما رو توی صف میبرن...
همین طور که به اول صف نزدیک میشین به درصد ترس و دلهره ی شما افزوده میشه!! تا اینکه میبینید نوبت شماست! ترن به ارومی شروع به حرکت میکنه و حالا اوج تنش رو میشه توی صورت شما دید!خلاصه بماند که اون بالا چه حالی بهت دست میده اما بلاخره ترن متوقف میشه و تو میای پایین...
ممکنه خیلی ترسیده باشی!!اصلا ممکنه حالت خیلی بد بشه اما وقتی پات رسید رو زمین اولین چیزی که با خودت میگی اینه که:عجب چیزی بود!!یا: چه حالی داد!!
من از خیلی ها پرسیدم تا مطمئن بشم:اکثر کسایی که بار اول از سوار شدن به این نوع وسایل میترسیدن بدشون نمیومد که بلافاصله باز هم این حس رو تجربه کنن!! خب چه دلیلی میتونه داشته باشه که شما با وجود ترس از سوار شدن به ترن-سرسره ی پارک ابی -یا پرش از ارتفاع با کش!!(توی ولنجک) باز هم میل به تکرار داشته باشید؟
به نظر من این برمیگرده به شناختی که ما از این نوع از هیجان پیدا میکنیم و این تکرار ها و ترسیدن ها باعث لذت میشه!! ا
اگه میبینید کسایی هستن که بازیهای ترسناک انجام نمیدن یا صحنه های دلهره اور فیلمها رو نگاه نمیکنن یه وقت قضاوت نا درست نکنید...اونها هم از وجود این هیجان باخبرند اما چیزی که هست آستانه ی تحمل این هیجان بین افراد مختلفه...ممکنه یک نفر توی تهران سوار ترن بشه اما وقتی شما همین شخص رو به ژاپن یا
المان(مهد ترنهای بزرگ!!!) ببرید دست رد به سینه ی شما بزنه!! پس دیگه از کسانی که سبک ترسناک رو دنبال نمیکنن خرده نگیرید!!چرا؟اخه هیجان زیاد برای بعضی ها سمه!
حالا این وسط بازیهایی هم ساخته شدن که استفاده از عنصر ترس توی اونها یک چیز ضمنی به حساب میومد و در اصل به دنبال اهداف والاتری!! بودن که شما توی رنکینگ جایگاهشون رو مشخص کردی...
راستی گفتم رنکینگ یاد اپس کور افتادم تا رده بندی رو دیدم حدس زدم که اون هم باشه
باز هم تشکر میکنم به خاطر مقاله ی کاملی که داشتی و منتظر نقدهای جدید از زاویه های جدیدتر هستم >:d
تا رده بندی رو دیدم حدس زدم که اون هم باشه
Google