رزیدنت ایول ۴ بهترین بازی تاریخ است. در واقع سخت است که یک بازی را بدون اینکه سخن گزاف و پوچی به نظر بیاید به عنوان بهترین بازی تاریخ صدا بزنیم، اما رزیدنت ایول ۴ واقعا بهترین است و شما هم این را خوب می دانید. شما بازی را بارها و بارها انجام داده اید. البته این فقط به معنای بازی کردن نسخه ها و پورت‌های مختلف RE4 نیست ، منظورم این است که شما RE4 را در Batman: Arkham Knight بازی کرده‌اید، آن را در Gears Of War بازی کرده‌اید، هنوز مطمئن نیستید؟ آیا شاهکار Bioshok را تجربه کرده‌اید؟ بلی؟ پس شما رزیدنت ایول ۴ را بازی کرده‌اید. اجازه بدید تا این رو توضیح بدهم.
رزیدنت ایول ۴ در تاریخ ۱۱ ژانویه ۲۰۰۵ عرضه شد. زمانی که طرفداران سری رزیدنت ایول از تجربه‌ی دو عنوان اخیر این سری یعنی RE3 و RE: Code Veronica سیراب بودند و در همین حال کپکام عناوین انحصاری جدید برای کنسول شکست خورده‌ی نینتندو یعنی Game Cube عرضه کرده بود و نزدیکترین تجربه به یک نوع اکشن هالیوودی در میان پرده‌های بازی Metal Gear Solid یا در بخش‌های از Halo 2 دیده میشد. وقتی شما دیسک رزیدنت ایول رو وارد کنسول کردید ، در همان لحظه کنسول شما با بازی‌های قدیمی و قبل از رزیدنت ایول ۴ خداحافظی کرد. بازی کردن با شخصیت‌های مورد علاقه‌تان دیگر کافی بود . با این بازی شما خود ان شخصیت بودید.
رزیدنت ایول ۴ یک نوآوری انقلابی را با دوربین از زاویه‌ی روی شانه ارائه کرد که بعد ها در خیلی از بازی‌ها آن را مشاهده کردید. به طور واضح تر شما در بازی‌های شوتر سوم شخص دیگر از گوشه‌ی یک انبار زیرزمینی شاهد حرکت آرام و دلهره آور دشمن به سمت شخصیتی که باهاش بازی میکنید نیستید. شما در وسط این ماجرا قرار دارید و همه چیز در دستان شما است ، به همراه تجربه‌ی تک‌تک لگد زدن‌های شاتگان یا آن ضربات دیوانه وار و سریع قربانی انگل لاس‌پلاگاس که اره برقی به‌دست دارد. در واقع شما نقش یک مامور جذاب عضله‌ای با موهای بی‌نقص و به طور کامل مجهز را بازی نمیکنید . شما خود آن مامور ویژه‌ی جذاب با اندام عضله‌ای ، موهای بی‌نقص و کاملا مجهز هستید.
نام آن مامور ویژه لیان اس کندیLeon S. Kennedy است (حرف S را فراموش نکنید). این بار پروتوگانیست مورد علاقه اکثریت ما در سری رزیدنت ایول دیگر یک افسر ساده نیست که درگیر شیوع یک ویروس شده است.او حالا یک مامور ویژه است و وظیفه اش نجات دختر رییس جمهور ایالات متحده است و تمام تفاوت‌ها در همین موضوع نهفته است. اینبار خطر به سراغ شما نمی‌آید و شما فقط به فکر فرار از مخمصه نیستید. شما به سمت این خطر می‌روید و آن را جستجو میکنید. این ویژگی درخشیدن اصلی رزیدنت ایول 4 ( از منظرداستان) است. همه چیز مثل یک فیلم خوب به صورت اکشن و حالت اغراق آمیز است ، اما هیجان اضطراب گونه‌ی ناشی از تعقیب شدن توسط چند روستایی که چنگک کشاورزی به دست دارند یا حس انزوا و تنهایی که از ایستادن کنار دیوارهای قلعه بر ما مسلط میشود ، کاملا بی شباهت به آن چیزی است که قبلا دیده‌ام. چند بازی توانسته‌اند بین طعنه زدن‌های یک مرد مستمری بگیر که در لباس دزدان دریایی شما را تحقیر میکند و احساس ناراحت کننده‌ی تنها وجود یک خشاب که میدانستید باید آن را ارتقا میدادید ، وقتی آن مرد نقاب‌دار با حالت تعجب از شما میپرسید "اینا چیه داری میخری؟"(Whadaya buuyyyin) اما شما به جای ارتقا خشاب تصمیم گرفته بودید یه دوربین چشمی روی تفنگ خودتان اضافه کنید، این چنین هماهنگی و بالانسی برقرار کنند؟ بیخیال شما میدانید داخل هر بشکه و جعبه چوبی میتوانید فشنگ پیدا کنید. این بازی اغراق شده ، خفن و وحشتناک است و باید بگویم که رزیدنت ایول ۴ به همین سادگی‌ست که میبینید.
پس از اینکه رزیدنت ایول۴ میلیون ها نسخه فروخت و نقدهای ارزشمندش در شرق و غرب تحسین شد، به شکلی الهام بخش و الگو برای توسعه دهنده‌گان دیگر در سرتاسر دنیا تبدیل شد، مطمئنا شما بازی Dead Space و امثال دیگر آن را بیاد می‌آورید، اما این طبیعی است. رزیدنت ایول ۴ وقتی خودنمایی میکند که شما داستان بازی Last Of Us را مرور میکنید و در همین حین لبخند کنایه‌آمیز Ada Wong را بیاد می‌آورید ، حتی در سبک اکشن سوم شخص نسخه‌ی جدید خدای جنگ که فرار از یک مجسمه در حال حرکت به بزرگی یک قلعه را به یاد شما می‌آورد و در تمام داد و بیدادهای اعتراضی به بازاریابی افتضاح بازی جدید Batman: Arkham وقتی به صورت زشت آن هیولای غول پیکر خمپاره پرتاب میکنید ، شما را میخنداند. حتی توسعه دهندگان هم دیگر در مورد تاثیر یک بازی صادق و فروتن نیستند، شما که جای خود دارید.
رزیدنت ایول ۴ اولین عنوانی است که باعث شد من طرفدار یک توسعه دهنده‌ی بازی بشوم. در جایی که یک کمپانی بزرگ حامی بازی بود ، من شینجی میکامی را پرستیدم. بازی Vanquish را بارها و بارها انجام داده‌ام ، عاشق دلباخته‌ی Evil Within شدم و نسخه‌ی دوم را پیش‌خرید کردم. تنها راه همین بود. این روزها هم مشغول تشکر از توسعه دهندگان و آرتیست ها در زمینه‌های مختلف هستم. به خاطر لذت ، شادی ، وحشت ، شگفتی و بلندپروازی که به من دادند.
شما هم به خودتان یک لطف بکنید و این عنوان را تجربه کنید! حتی بهتر است یکی از بازی‌های مورد علاقه‌ی خود را دوباره بازی کنید و قلب خود را از شور و شوق به آن بازی پر کنید تا بتوانید برای سالگردش بنویسید. به هرحال من می‌روم تا نسخه‌ی ریمیک رزیدنت ایول ۳ را پیش‌خرید کنم. سازندگان دوربین بازی را به سبک نمای روی شانه و به صورت اکشن سوم شخص توسعه داده‌اند. فکر کنم حتی ان ها هم میدانند که رزیدنت ایول ۴ بهترین بازی تاریخ است.
آخرین ویرایش:
Google