بازی های گرافیکی امروزی از جهات مختلفی در ارضا کردن سلیقه ی گیمر های قدیمی نا موفق بودند. که من اینجا دوست دارم فقط دلیل شخصی خودم رو عنوان می کنم. شما هم دلایل خودتون رو مطرح کنید تا بعدا با مقالاتی که در این زمینه نوشته شده مقایسه کنیم.
دلیل من اینه که: بازی های جدید از ریاضیات پیچیده ای استفاده می کنند که بجای اینکه به گیمر خلاقیت بدند اونها رو "بنده" ی قوانین خودشون می کنند و تنها گرافیک بالای بازی و این سوال که "آخر بازی رو ببینم؟" هستش که گیمر رو به ادامه بازی تشویق می کنه.
بازی هایی که من در بخش دیگری در همین سایت معرفی کردم:
عنوان رو گذاشتم "معرفی" چون باعث می شه بحث کمی منظم تر پیش بره. خود به خود فقط طرفداران بازی های این سبک حرفی برای گفتن خواهند داشت و اونهایی که آشناییتی ندارند آشنا خواهند شد.
دلیل من اینه که: بازی های جدید از ریاضیات پیچیده ای استفاده می کنند که بجای اینکه به گیمر خلاقیت بدند اونها رو "بنده" ی قوانین خودشون می کنند و تنها گرافیک بالای بازی و این سوال که "آخر بازی رو ببینم؟" هستش که گیمر رو به ادامه بازی تشویق می کنه.
بازی هایی که من در بخش دیگری در همین سایت معرفی کردم:
abobo's big adventure (شما در این بازی با تمام شخصیتهای نینتندوی قدیمی دوباره سلام علیک می کنید :d)
Streets of Rage (بازی آشوب در شهر چهار نفره مخصوص کامپیوتر!)
Streets of Rage (بازی آشوب در شهر چهار نفره مخصوص کامپیوتر!)
عنوان رو گذاشتم "معرفی" چون باعث می شه بحث کمی منظم تر پیش بره. خود به خود فقط طرفداران بازی های این سبک حرفی برای گفتن خواهند داشت و اونهایی که آشناییتی ندارند آشنا خواهند شد.