^اندروید تا قبل از ICS مشکل زیاد داشت اما جهش به ICS جهشی فوق العاده بزرگ بود و اندروید بدون ICS هیچی نبود.یک دست کردن سیستم عامل ، افزایش سرعت ، افزایش پایداری سیستم عامل و.... کلی پیشرفت های چشمگیر فوق العاده ، و جزئیاتی که در کل باعث شدن اندروید محبوب ترین سیستم عامل موبایل دنیا بشه.Project Butter هم صرفا برای این مطرح شد که عده ای که روی گوشی های تک هسته ای با دو هسته ای ضعیف ICS رو دارند ، با لگ مواجه می شدند (که جدا تقصیر اندروید نیست(سیستم عاملی با این همه گستردگی ، قدرت زیادی می طلبه ) و با اجراشدن انیمیشن ها با 60 fps این لگ (که روی گوشی های فلگشیپ وجود نداشت ) دیگه کاملا از بین رفت.با جلی بین دیگه هر فردی ادعا بکنه که اندروید لگ داره ، یا دروغ میگه یا متاسفانه از گوشی های ضعیف یا قدیمی استفاده میکنه
Project Butter هیچ ربطی به تک هسته ای بودن دستگاه ها نداشت مشکل ICS خیلی بیشتر از این حرفها بود عملا کلی از برنامه های سیستمی و اپ هایی که روی ورژنهای قبلی اندروید اجرا میشد به کل غیر قابل اجرا کرد ، بازیها و برنامه ها با لگ زیادی اجرا میشدن ، حرکت منو ها زیر 30 فریم بود در کل اینقدر اشکالات داشت که گوگل رو مجبور به معرفی نسخه بعدی یعنی 4.1 کرد.
به دلیل همین مسائل بود که کاربرها بیشتر رو اوردن به کاستوم فریمور. در کل ICS برای گوشیها و تبلتها اوپتیمایز نیود نمونش هم میتونید تو گوشیهای خیلی خوب مثل HTC One X یا Xperia S ببینید (هیچ کدوم تک هسته ایی نیست!!! )
بعد از موفقیت چشمگیر
Project Butter گوگل باز هم سعی در بهبود سیستم عاملش کرد و
Project Roadrunner رو برای ورژن 4.2 اجرا کرد که الان بر روی سیستمهای Nexus ارائه شده.
و از مزیتهای عمده و مهمش اقزایش چشمگیر طول عمر باتری هست.
در اینکه اندروید سیستم عامل بسیار خوب و موفقی بوده شکی نیست اما هنوز جای کار داره و هنوز نتونسته از سخت افزارهای قوی که برای این سیستم عامل موجوده نهایت استفاده رو ببره.