دلتون واسه چه بازی لک زده؟

[Dinosaur]

دلم لک زده برای neverhood
بهترین پوینت اند کلیک عمرم

The Neverhood یه جایگاه خاصی توی قلب خیلی از ما ایرانی‌ها داره و برای اون نسل از گیمرها یکی از بُت‌های صنعت بازی محسوب می‌شه و فکر نکنم این قضیه در این حد توی بقیه کشورها وجود داشته باشه.
واقعاً بازی عجیب و جالبی بود، از حالت خمیری باحالش تا اتمسفر بی‌نظیری که داشت و اتفاقات فراموش‌نشدنی و آهنگ‌های محشر و...
روزی که بازی رو خریدم هم از ذهنم پاک نمی‌شه، چون برعکس بیشتر بازی‌ها که یا از مجتمع پایتخت می‌خریدم یا به هر حال مغازه‌هایی که کارشون این بود، Neverhood رو از جایی خریدم که کلاً ارتباطی با کامپیوتر و بازی‌های ویدیویی نداشت!
یه فروشگاهی بود توی مجتمع آ اس پ که توی کار دکوراسیون و مبل و این جور چیزها بود! با مادرم داشتیم توی آ اس پ می‌چرخیدیم و سی‌دی Neverhood رو روی یه میزی توی این فروشگاه دیدم که خیلی برام جلب توجه کرد، هم به خاطر جذابیت طراحی روی جلدش و هم اینکه اسمش رو از یکی دو تا از بچه‌ها شنیده بودم. رفتیم داخل و گفتم این بازی چنده و طرف یه لحظه هنگ کرد و فکر کرد دوربین مخفیه، چون کلاً به عنوان دکور چپونده بودنش اونجا و قرار نبود کسی بیاد بخرتش! گفت صبر کنین زنگ بزنم از پسرم بپرسم و یه قیمتی گرفت (که یادم نیست چند بود، ولی ارزون‌تر از مغازه‌های پایتخت بود) و دیگه خریدمش و عاشق این بازی شدم.
چقدر خوش و خرم بودیم اون روزها که کاری با امتیاز و این جور چیزها نداشتیم و مثلاً نمی‌دونستیم گیم‌اسپات به بازی ۴.۹ از ۱۰ داده یا پی‌سی‌گیمر به ترتیب توی نسخه‌های انگلیس و آمریکا بهش ۲.۹ و ۴ داده بوده! والا همون حالت خمیری بازی به تنهایی ۸ امتیاز می‌ارزید!
---------
چند سال پیش یه دنباله معنوی از بازی اومد به نام Armikrog که متأسفانه خیلی مشکلات داشت. از نظر طراحی هنری چیز باحالی بود و فضای خاص و اتفاقات عجیب غریب مثل Neverhood هم داشت، ولی به شدت حالت خام و ناقصی داشت و یه جوری بود که انگار وقت نکردن زیاد روش کار کنن و همین‌طوری یه چیزی منتشر کردن و انقدر هم کوتاه بود که تا می‌اومدی توی دنیای بازی غرق بشی تموم می‌شد. واقعاً حیف شد، چون اگه با حالت تر و تمیزتری می‌اومد و موفق می‌شد، می‌تونستیم بازی‌های این مدلی بیشتری ببینیم.

 

[Holy Diver]

The Neverhood یه جایگاه خاصی توی قلب خیلی از ما ایرانی‌ها داره و برای اون نسل از گیمرها یکی از بُت‌های صنعت بازی محسوب می‌شه و فکر نکنم این قضیه در این حد توی بقیه کشورها وجود داشته باشه.
واقعاً بازی عجیب و جالبی بود، از حالت خمیری باحالش تا اتمسفر بی‌نظیری که داشت و اتفاقات فراموش‌نشدنی و آهنگ‌های محشر و...
روزی که بازی رو خریدم هم از ذهنم پاک نمی‌شه، چون برعکس بیشتر بازی‌ها که یا از مجتمع پایتخت می‌خریدم یا به هر حال مغازه‌هایی که کارشون این بود، Neverhood رو از جایی خریدم که کلاً ارتباطی با کامپیوتر و بازی‌های ویدیویی نداشت!
یه فروشگاهی بود توی مجتمع آ اس پ که توی کار دکوراسیون و مبل و این جور چیزها بود! با مادرم داشتیم توی آ اس پ می‌چرخیدیم و سی‌دی Neverhood رو روی یه میزی توی این فروشگاه دیدم که خیلی برام جلب توجه کرد، هم به خاطر جذابیت طراحی روی جلدش و هم اینکه اسمش رو از یکی دو تا از بچه‌ها شنیده بودم. رفتیم داخل و گفتم این بازی چنده و طرف یه لحظه هنگ کرد و فکر کرد دوربین مخفیه، چون کلاً به عنوان دکور چپونده بودنش اونجا و قرار نبود کسی بیاد بخرتش! گفت صبر کنین زنگ بزنم از پسرم بپرسم و یه قیمتی گرفت (که یادم نیست چند بود، ولی ارزون‌تر از مغازه‌های پایتخت بود) و دیگه خریدمش و عاشق این بازی شدم.
چقدر خوش و خرم بودیم اون روزها که کاری با امتیاز و این جور چیزها نداشتیم و مثلاً نمی‌دونستیم گیم‌اسپات به بازی ۴.۹ از ۱۰ داده یا پی‌سی‌گیمر به ترتیب توی نسخه‌های انگلیس و آمریکا بهش ۲.۹ و ۴ داده بوده! والا همون حالت خمیری بازی به تنهایی ۸ امتیاز می‌ارزید!
---------
چند سال پیش یه دنباله معنوی از بازی اومد به نام Armikrog که متأسفانه خیلی مشکلات داشت. از نظر طراحی هنری چیز باحالی بود و فضای خاص و اتفاقات عجیب غریب مثل Neverhood هم داشت، ولی به شدت حالت خام و ناقصی داشت و یه جوری بود که انگار وقت نکردن زیاد روش کار کنن و همین‌طوری یه چیزی منتشر کردن و انقدر هم کوتاه بود که تا می‌اومدی توی دنیای بازی غرق بشی تموم می‌شد. واقعاً حیف شد، چون اگه با حالت تر و تمیزتری می‌اومد و موفق می‌شد، می‌تونستیم بازی‌های این مدلی بیشتری ببینیم.

من هر موقع اسم نورهود میاد یاد این میفتم. یه ربع داشتم میخندیدم بعد از این صحنه

 

[The Pale King]

The Neverhood یه جایگاه خاصی توی قلب خیلی از ما ایرانی‌ها داره و برای اون نسل از گیمرها یکی از بُت‌های صنعت بازی محسوب می‌شه و فکر نکنم این قضیه در این حد توی بقیه کشورها وجود داشته باشه.
واقعاً بازی عجیب و جالبی بود، از حالت خمیری باحالش تا اتمسفر بی‌نظیری که داشت و اتفاقات فراموش‌نشدنی و آهنگ‌های محشر و...
روزی که بازی رو خریدم هم از ذهنم پاک نمی‌شه، چون برعکس بیشتر بازی‌ها که یا از مجتمع پایتخت می‌خریدم یا به هر حال مغازه‌هایی که کارشون این بود، Neverhood رو از جایی خریدم که کلاً ارتباطی با کامپیوتر و بازی‌های ویدیویی نداشت!
یه فروشگاهی بود توی مجتمع آ اس پ که توی کار دکوراسیون و مبل و این جور چیزها بود! با مادرم داشتیم توی آ اس پ می‌چرخیدیم و سی‌دی Neverhood رو روی یه میزی توی این فروشگاه دیدم که خیلی برام جلب توجه کرد، هم به خاطر جذابیت طراحی روی جلدش و هم اینکه اسمش رو از یکی دو تا از بچه‌ها شنیده بودم. رفتیم داخل و گفتم این بازی چنده و طرف یه لحظه هنگ کرد و فکر کرد دوربین مخفیه، چون کلاً به عنوان دکور چپونده بودنش اونجا و قرار نبود کسی بیاد بخرتش! گفت صبر کنین زنگ بزنم از پسرم بپرسم و یه قیمتی گرفت (که یادم نیست چند بود، ولی ارزون‌تر از مغازه‌های پایتخت بود) و دیگه خریدمش و عاشق این بازی شدم.
چقدر خوش و خرم بودیم اون روزها که کاری با امتیاز و این جور چیزها نداشتیم و مثلاً نمی‌دونستیم گیم‌اسپات به بازی ۴.۹ از ۱۰ داده یا پی‌سی‌گیمر به ترتیب توی نسخه‌های انگلیس و آمریکا بهش ۲.۹ و ۴ داده بوده! والا همون حالت خمیری بازی به تنهایی ۸ امتیاز می‌ارزید!
---------
چند سال پیش یه دنباله معنوی از بازی اومد به نام Armikrog که متأسفانه خیلی مشکلات داشت. از نظر طراحی هنری چیز باحالی بود و فضای خاص و اتفاقات عجیب غریب مثل Neverhood هم داشت، ولی به شدت حالت خام و ناقصی داشت و یه جوری بود که انگار وقت نکردن زیاد روش کار کنن و همین‌طوری یه چیزی منتشر کردن و انقدر هم کوتاه بود که تا می‌اومدی توی دنیای بازی غرق بشی تموم می‌شد. واقعاً حیف شد، چون اگه با حالت تر و تمیزتری می‌اومد و موفق می‌شد، می‌تونستیم بازی‌های این مدلی بیشتری ببینیم.

اون زمان دوره دوره ی پوینت اند کلیک بود. چه بازیهایی تو اون سبک که نیومدن. همین دیشب داشتم یه اسپیدران از بازی neverhood میدیدم‌. در کمال ناباوری هنورم که هنوزه گرافیک این بازی و موسیقیش حرف برا گفتن داشت از همه مهمتر اینکه معماهای بازی واقعا هنوزم پیچیدگی داره و در مقایسه با اکثر بازیها خیلی معماهای عمیقی داره. هنوزم که دارم نگاه میکنم بعضی از معماهای این بازی علی الخصوص معمای اب ریختن توی اون لوله ها برای در اوردن صدای اهنگ و اون معمای جورجین توی خیلی از بازیها کپی شد
یادش بخیر
پ.ن: هنوز توی نورهود، اون راه رفتن تا انتهای اون سالن طولانی رو یادم نمیره. کامل ۱۰ دقیقه پیاده روی داشت تا به ته سالن برسیم

 

[navidkid]

دلم برای بازی رزیدنت ایول 4 ریمیک لک زده. هنوز نتونستم بازیش کنم. باید یک کنسولی جور کنم و بازی کنم

 

[Rezahajizadegan]

یه پرنس آف پرشیا درست حسابی با داستان عالی مثل دوران اوج یعنی سه گانه شن های زمان...

 

[Daniel1984]

The Neverhood یه جایگاه خاصی توی قلب خیلی از ما ایرانی‌ها داره و برای اون نسل از گیمرها یکی از بُت‌های صنعت بازی محسوب می‌شه و فکر نکنم این قضیه در این حد توی بقیه کشورها وجود داشته باشه.
واقعاً بازی عجیب و جالبی بود، از حالت خمیری باحالش تا اتمسفر بی‌نظیری که داشت و اتفاقات فراموش‌نشدنی و آهنگ‌های محشر و...
روزی که بازی رو خریدم هم از ذهنم پاک نمی‌شه، چون برعکس بیشتر بازی‌ها که یا از مجتمع پایتخت می‌خریدم یا به هر حال مغازه‌هایی که کارشون این بود، Neverhood رو از جایی خریدم که کلاً ارتباطی با کامپیوتر و بازی‌های ویدیویی نداشت!
یه فروشگاهی بود توی مجتمع آ اس پ که توی کار دکوراسیون و مبل و این جور چیزها بود! با مادرم داشتیم توی آ اس پ می‌چرخیدیم و سی‌دی Neverhood رو روی یه میزی توی این فروشگاه دیدم که خیلی برام جلب توجه کرد، هم به خاطر جذابیت طراحی روی جلدش و هم اینکه اسمش رو از یکی دو تا از بچه‌ها شنیده بودم. رفتیم داخل و گفتم این بازی چنده و طرف یه لحظه هنگ کرد و فکر کرد دوربین مخفیه، چون کلاً به عنوان دکور چپونده بودنش اونجا و قرار نبود کسی بیاد بخرتش! گفت صبر کنین زنگ بزنم از پسرم بپرسم و یه قیمتی گرفت (که یادم نیست چند بود، ولی ارزون‌تر از مغازه‌های پایتخت بود) و دیگه خریدمش و عاشق این بازی شدم.
چقدر خوش و خرم بودیم اون روزها که کاری با امتیاز و این جور چیزها نداشتیم و مثلاً نمی‌دونستیم گیم‌اسپات به بازی ۴.۹ از ۱۰ داده یا پی‌سی‌گیمر به ترتیب توی نسخه‌های انگلیس و آمریکا بهش ۲.۹ و ۴ داده بوده! والا همون حالت خمیری بازی به تنهایی ۸ امتیاز می‌ارزید!
---------
چند سال پیش یه دنباله معنوی از بازی اومد به نام Armikrog که متأسفانه خیلی مشکلات داشت. از نظر طراحی هنری چیز باحالی بود و فضای خاص و اتفاقات عجیب غریب مثل Neverhood هم داشت، ولی به شدت حالت خام و ناقصی داشت و یه جوری بود که انگار وقت نکردن زیاد روش کار کنن و همین‌طوری یه چیزی منتشر کردن و انقدر هم کوتاه بود که تا می‌اومدی توی دنیای بازی غرق بشی تموم می‌شد. واقعاً حیف شد، چون اگه با حالت تر و تمیزتری می‌اومد و موفق می‌شد، می‌تونستیم بازی‌های این مدلی بیشتری ببینیم.

این واقعا هیدن جم هست! یادش بخیر کلا دهه نود کلی بازی های پوینت اند کلیک خوب داشت. این که مال مایکروسافت بود ولی روولوشن و لوکاس آرتس بهترین عنوان ها رو میساختند. یادمه با انگلیسی دست و پا شکسته من و خواهرم و پسر عمه ام میشستیم پشت کامپیوتر سه نفری بازی میکردیم. بعد میرفتیم تو کوچه عصرهای تابستون بحث که کجای بازی چیکار باید بکنیم با همسایه ها! این موبایل کوفتی نبود چهار تا آدم میدیدم! من دلم لک زده برای بازی کردن های قدیم که چهار نفره میشستیم سر بازی که تمومش کنیم نوبتی بازی میکردیم!‌یا مثلا هرکی یک قسمتشو میرفت مثلا سونیک بازی میکردیم تخصص من مرحله های بوناس بود. الان که بازی ها همش آنلاینه.. اینم یک پوینت اند کلیک دیگه که کلی ازش خاطره دارم :‌

 

[Rezahajizadegan]

این هم جدیدش برای pc و ps4 اومده.البته بازی جدید نساختن صرفا دوتا نسخه رو یکی کردن و گرافیک بازی هم 16:9 کردن یسری باگ ها رو هم رفع کردن.

 

[aidin_bandicot]

درود من دلتنگ بازی کردن the last of us part llهستم چون ps4ندارم و کنسول رفیقم قرض گرفتم بازی کردم چقدر عالی بود و دوباره انتظار دوباره بازی کردنش و لذت بردن هستم

 

[barney stinson]

دلم برای true crime و midnight club و driver تنگ شده ای کاش ورژن جدیدشون منتشر میشد

 

[Sega_genesis]

یکی از بازی‌هایی که تو بچگی بازی کردم
و خیلی حال می‌داد و حتی اسمشو نمی‌دونستم تا چند سال پیش
تا اسم بازی متوجه شدم
بازی Jazz Jackrabbit بود

بازی خیلی باحالی بود
یادش بخیر
کاش نسخه‌های جدیدتر و بروزتر و امروزی‌ تری هم ازش میومد

 

[mehdi-ss]

مافیا ۱
مکس پین ۱
درایور ۱
مدال افتخار ۱
فیفا ۹۴ سگا
شورش در شهر سگا
هلی کوپتر میکرو
یه بازی تو میکرو بود به اسم ماموریت غیر ممکن
دوران طلایی گیم بود اون روزا البته خودمون هم چون بچه بودیم دغدغه زیادی نداشتیم مثل الان
هعی روزگار

 

[m.d.makan]

مافیا ۱
مکس پین ۱
درایور ۱
مدال افتخار ۱
فیفا ۹۴ سگا
شورش در شهر سگا
هلی کوپتر میکرو
یه بازی تو میکرو بود به اسم ماموریت غیر ممکن
دوران طلایی گیم بود اون روزا البته خودمون هم چون بچه بودیم دغدغه زیادی نداشتیم مثل الان
هعی روزگار

درایور 1
من اونموقع میرفتم کلوپ بازی میکردم، کنسول نداشتم.
با پسر خالم میرفتیم هر سری عشقمون هم این بود که بریم از اول گواهینامه رو تو اون پارکینگه بگیریم.

یعنی یکجوری استاد بودم اون بخش رو چشم بسته میرفتم تکنیکهارو.
از خود فیلم درایور 1978 زیباتر میرفتم

صاب کلوپ میگفت آقا من میتونم بهتون مموری کارت بدم که هردفعه از اول شروع نکنید.
ما میگفتیم نه اصلا تمام لذت بازی همین گواهینامه گیریشه.

این شد که من هیچوقت درایور 1 رو نتونستم تموم کنم.
جالبه حتی به فکرم نرسید که با امولاتور هم بازی کنم.

الان که خودم خودم رو هایپ کردم میبینم بد نیست برم سراغش

 

[Amir.pinki]

max payne 1 متاسفانه دیگه بازی رو cpu های نسل جدید قابل اجرا نیست

 

[m.d.makan]

max payne 1 متاسفانه دیگه بازی رو cpu های نسل جدید قابل اجرا نیست

نه آقا به راحتی اجرا میشه ، این گاید رو انجام بده:
Steam Community :: Guide :: Max Payne 1, Complete FixPack - 2023 Edition

 

[Jaw]

پلنگ صورتی