تاد هاوارد: Open World شدن بازی‌های ویدئویی به امری عادی در این صنعت تبدیل می‌شود

[.:BigBoss:.]

درود

آقای تاد هاوارد طی مصاحبه با GameSpot، به این نکته اشاره کرد که بازی‌های اکشن و ماجراجویی به صورت "Open World" در حال تبدیل شدن به یک امر عادی در صنعت بازی‌های ویدئویی است، چرا که این سبک نشان می‌دهد چه ویژگی‌های بزرگ و ممتازی برای یک بازی وجود دارد. همچنین در ادامه صبحت‌اش اشاره کرد، این سبک بازی‌ها که در Bethesda Game Studios ساخته می‌شوند به اندازه بازی‌های قدیمی این استدیو منحصر به فرد نیستند. در ادامه با «بازی‌سنتر» همراه شوید.

از هاوارد پرسیده شد که از نظر او، چه تحولی در آینده بازی‌های ماجراجویی Open World رخ خواهد داد که در جواب گفت: «من گمان می‌کنم که این حالت، در حال تبدیل شدن به یک امر عادی است. این سبک رو بارها تجربه کرده‌اید اما هنوز هم به اندازه کافی یونیک و منحصر به فرد نیست.»
«نکته‌ای که در مورد بازی‌های ویدئویی عالی به شمار می‌رود این است که گیمرها از راه و روش خاصی برای پبش بردن بازی استفاده می‌کنند.» هاوارد در ادامه گفت که «بازی‌های ویدئویی به قدری پتانسیل این را دارند که از کتاب‌ها و فیلم‌های سینمایی، بیشتر تاثیر گذار باشند زیرا شما را در هر مکان مختلفی قرار می‌دهد (قابلیت پیاده کردن ایده را در هر حالتی دارند).»

«بازی‌ها قابلیت این را دارند که شما را در هر حالتی از محیط‌های جغرافی و فراتر از آن قرار دهند، اما این در حالیست که این روش در فیلم‌ها و کتاب‌ها وجود ندارد.» به عبارت دیگر شما به عنوان شخصیت بازی، تجربه گشت و گذار و دیدن محیط‌های گوناگون را خیلی بیشتر از فیلم و کتاب حس می‌کنید.
در استدیوی Bethesda، برخی از نسخه‌ بازی‌های بزرگ و محبوب «Elder Scrolls» و «Fallout» تحت کارگردانی تاد هاوارد ساخته شده‌اند. به پاس قدردانی از او جهت توسعه بازی‌ها با گیم پلی OpenWorld و زحمات‌اش، هاوارد جایزه یک عمر فعالیت و دستاورد در مراسم اهدای جوایز به بازی‌سازها را دریافت کرد.

او انتظار دارد که استدیوهای سازنده بیشتری در آینده، بازی‌ به صورت Open World بسازند. دلیل محبوبیت بازی‌های OpenWorld با مقیاس و وسعت زیاد، تنها بازی‌های جدید Bethesda نیست بلکه می‌توان به فرانچایز GTA نیز اشاره کرد. GTA V تاکنون بالغ بر 60 میلیون نسخه و کپی عرضه کرده است.
هاوارد به از برخی بازی‌های یوبی‌سافت که بازی‌های خود را به صورت Open World عرضه کرده است، اشاره نمود و گفت: «یوبی‌سافت کار بسیار بزرگی را انجام داده است. گیمرها خواهان آزادی عمل هستند.»


منبع

 

[The Fade]

دقیقاً وجه برتری Video Gameها به دیگر هنرها، آزادی عمل و انتخاب اون هست.
ما توی قرن 19 و 20 شاهد ظهور کلی هنرمند بودیم که تیوری هایی در مورد هنر می دادند تا هنر به مخاطبش آزادی عمل بیشتری بده، مانند Open Ending شدن آثار ادبیات روایی.
اما هنوز که هنوزه، هیچ هنری به پای این صنعت توی آزادی عمل نرسیده. Game حتی از سینما هم جلو زده (از لحاظ بکارگیری دیگر هنرها) و میتونه برای روایت داستانش از سینما هم استفاده کنه. چیزی که داریم در QB می بینیم. همه ی این ها یک تکامله که Open-World شدن نقشی از اون رو ایفا میکنه. سخته که اینو با قاطعیت گفت ولی آینده ی بازی ها، دیگه عناوین خطی نیست و بزودی زود، Open World بودن دیگه مزیت نخواهد بود. یه استاندارد میشه.
من سخنان آقای هاوارد، بسیار موافقم.

 

[dragonslayer]

من هم بازی های open world رو خیلی بیشتر از بازی های خطی دوست دارم و در این مورد کاملا با اقای howard موافقم . تجربه هم نشون داده که با open world شدن بازی ها ، تجربشون هم لذت بخش تر میشه ، witcher 3 هم میتونه مثال خوبی برای این موضوع باشه .
ای حرف هم که پتانسیل بازی های ویدئویی از فیلم های سینمایی و رمان ها توی خیلی از موارد بیشتره ، کاملا درسته . هنر هشتم خیلی وقته با تجربه ی منحصر به فردی که برای مخاطباش به ارمغان اورده ، از هنر هفتم جلو زده ولی باز هم یک عده از سازنده ها تمام هدفشون اینه که هنر هشتم رو در حد هنر هفتم پایین بیارن !

 

[FUTURE]

با اینکه عاشق بازی های OW هستم ولی بنظرم همه ی بازیا نباید به این سمت برن چون هر از چند گاهی باید بازیهایی باشن که سازنده کنترل همه چیزو به دست بگیره و داستانی که میخواد بگه رو توی چارچوبی که تعیین کرده تعریف کنه. مثلا اگه U4 قرار بود OW بشه من اصلا نمیتونستم باهاش کنار بیام همونطور که با MGS V نتونستم کنار بیام. صد در صد بازیای OW در اینده بیشتر میشن ولی بازی های خطی نباید از بین برن

 

[Warden Commander]

من به شخصه از بازی های open-world بدم نمی یاد ولی متاسفانه بیشتر سازنده ها به بهانه ow کیفیت بازی ها رو پایین میارن. مثلا همین بازی های که تاد هاوارد از ubisoft مثال زده بیشتر تایم گیمر تو دنیای بزرگ این بازی ها به جمع کردن چند نوع گیاه ,باز کردن 20 تا جعبه و ... میگذره که حداقل برای من اصلا جالب نیست.این وقتی بدتر میشه که بازی های داستان محوری مثل metal gear یا dragon age تو نسخه های جدیدشون از همین مکانیزم استفاده می کنند که کلا به تجربه بازی ضربه میزنه.
کلا به نظرم به سمت ow رفتن برای همه بازی ها جواب نمیده برای مثال 2 سری بزرگ elder scrolls و dragon age اگه در نظر بگیریم هدف اصلی من از بازی کردن سری elder scrolls محیط بزرگ , ازادی عمل بسیار بالا و side quest های متوع این بازیه. من هیچوقت این سری رو به خاطر داستان اصلیش بازی نکردم چون داستان اصلی بخش کوچکی از این بازی رو تشکیل میده و بیشتر لذت بازی به گشت و گذار تو محیط های بزرگ بازیه:d این مورد برای سری Dragon Age کاملا متفاوته من این سری رو بیشتر به خاطر lore قوی و داستان اصلیش بازی می کنم و وقتی بازی به سمت ow و آزادی عمل بیشتر میره به داستان اصلی بازی ضربه وارد میشه و این قضیه اصلا برای من جالب نیست حالا هر چه قدر هم محیط های بازی زیباتر و بزرگتر بشن و ازادی عمل من بیشتر!
به عنوان کسی به بازی های خطی علاقه بیشتری دارم برام نگران کنندست وقتی می بینم تعداد این بازی ها روز به روز کمتر میشه.

 

[Democracy]

پیش‌درآمد (1): زمانی بود که دلمان می‌خواست ببینیم در نقاط خارج از دسترس بازی‌ها چه خبر هست و همیشه از اینکه نمی‌توانستیم به این مناطق دسترسی داشته باشیم ناراحت بودیم. با آمدن بازی‌های «جهان باز» این ناراحتی ما برطرف شد ولی خیلی زود نگرانی دیگری شکل گرفت. نگرانی از اینکه در دنیایی بزرگ قرار بگیریم و بی‌هدف از سویی به سوی دیگر برویم.

پیش‌درآمد (2): حکایت «جهان باز» شدن بازی‌ها همان حکایت بلای خانمان‌سوز «پایان باز» است که گریبان گیر صنعت سینما شده بود و مثل خوره روح این صنعت را می‌تراشید. اپیدمی‌ای که خیل عظیمی از فیلم‌سازان دچار آن شده بودند و نتیجه آن جز تولید آثاری ضعیف چیز دیگری در پی نداشت.

صنعت بازی‌ها به تمام سبک‌ها و شیوه‌های روایی نیازمند است. همان‌قدر که در این صنعت به بازی ماجرایی نیاز است به بازی اکشن نیز نیاز هست و همان‌قدر که به یک بازی جهان باز نیاز است به یک بازی خطی. نبود هرکدام از این شیوه‌ها می‌تواند لطمه جبران‌ناپذیری را به بدنه صنعت بازی‌سازی وارد کند و همان پیامدی را در پی داشته باشد که پیش‌ازاین در صنعت سینما با آن روبه‌رو شده بودیم. مطلبی که «هاوارد» به آن اشاره نکرده این است که نتیجه گرایش بی‌حد و مرز سازندگان بازی به جهان باز شدن آثارشان چیزی جز تولید محتوای ضعیف در پی نخواهد داشت. آثاری که فقط بزرگ بوده و گیمر را دنیایی بی‌کران بی‌هیچ هدفی رها می‌کنند.

پی‌نوشت: برخلاف نظر هاوارد، این گرایش سازنده‌ها به جهان باز شدن آثارشان را نه‌تنها نمی‌پسندم بلکه تبدیل شدن این موضوع به یک امری عادی در زمینه بازی‌سازی را یک اشتباه بزرگ میدانم و امیدوارم این اتفاق هرگز نیافتد.

 

[WCW]

بازی اصولا باید به سمتی بره که ازادی عمل و حتی ازادی در محیط به گیمر بده و دیر یا زود به قول تاد هاوارد این به امری عادی بدل میشه چون گیمر ها خواهانش هستن و ربطی به این هم نداره که بازی جهان باز نمیتونه مثل بازی خطی داستانس روایت کنه مثال نقضش هست
خیلی از بازی های خطی اکشن ماجراجویی که تو نسخه های اول خطی بودن به سمت نیمه خطی _ جهان باز شدن رفتن..

 

[NERO 7]

پیش‌درآمد (1): زمانی بود که دلمان می‌خواست ببینیم در نقاط خارج از دسترس بازی‌ها چه خبر هست و همیشه از اینکه نمی‌توانستیم به این مناطق دسترسی داشته باشیم ناراحت بودیم. با آمدن بازی‌های «جهان باز» این ناراحتی ما برطرف شد ولی خیلی زود نگرانی دیگری شکل گرفت. نگرانی از اینکه در دنیایی بزرگ قرار بگیریم و بی‌هدف از سویی به سوی دیگر برویم.

پیش‌درآمد (2): حکایت «جهان باز» شدن بازی‌ها همان حکایت بلای خانمان‌سوز «پایان باز» است که گریبان گیر صنعت سینما شده بود و مثل خوره روح این صنعت را می‌تراشید. اپیدمی‌ای که خیل عظیمی از فیلم‌سازان دچار آن شده بودند و نتیجه آن جز تولید آثاری ضعیف چیز دیگری در پی نداشت.

صنعت بازی‌ها به تمام سبک‌ها و شیوه‌های روایی نیازمند است. همان‌قدر که در این صنعت به بازی ماجرایی نیاز است به بازی اکشن نیز نیاز هست و همان‌قدر که به یک بازی جهان باز نیاز است به یک بازی خطی. نبود هرکدام از این شیوه‌ها می‌تواند لطمه جبران‌ناپذیری را به بدنه صنعت بازی‌سازی وارد کند و همان پیامدی را در پی داشته باشد که پیش‌ازاین در صنعت سینما با آن روبه‌رو شده بودیم. مطلبی که «هاوارد» به آن اشاره نکرده این است که نتیجه گرایش بی‌حد و مرز سازندگان بازی به جهان باز شدن آثارشان چیزی جز تولید محتوای ضعیف در پی نخواهد داشت. آثاری که فقط بزرگ بوده و گیمر را دنیایی بی‌کران بی‌هیچ هدفی رها می‌کنند.

پی‌نوشت: برخلاف نظر هاوارد، این گرایش سازنده‌ها به جهان باز شدن آثارشان را نه‌تنها نمی‌پسندم بلکه تبدیل شدن این موضوع به یک امری عادی در زمینه بازی‌سازی را یک اشتباه بزرگ میدانم و امیدوارم این اتفاق هرگز نیافتد.

الان من ميخواستم همين حرف هارو بزنم دوستان تاد و بتسدا مي ريختن سرم تا سر حد مرگ مارو مي زدن


اولاً اين كه مشخصه كه متاسفانه سكان گيمينگ داره به سمت OW شدن مي چرخه و اين حتي از نظر من حركت مثبتي هم نيست ( سر دسته شون هم شده يوبي سافت تا چند وقت ديگه هم دوست عزيزمون EA با قدرت تمام به اين جرگه خواهد پيوست )
اره يه سري بازي ها توي وجود شون OW بودن هست ولي حتي همون ها بايد يه سري مسائل خطي ( مثل داستان شون يا ماموريت ها و ... باشه ) اما اين كه ديگه دارن تنگ هر بازي ايي يه OW بودن هم مي چسبونن يه ضعف عمده از سازنده هاست

اينطوري سازنده خلاقيت خاص و كار شاخي انجام نميده فقط مواد اوليه خوب رو مهيا مي كنه اما هيچ غذاي فوق العاده اي نمي پزه ! اگر خيلي استاد باشه غذا رو نيم پز برات اماده مي كنه

حالا تو مي موني و هر كاري كه بخواي بكني !
خواستي يه نوب باش خواستي يه پرو باش
خواستي از داستان لذت ببر نخواستي نبر
خواستي سكانس هاي ناب رو ببين نخواستي نبين

اين كه نشد ساخته عالي !
يك استوديو عالي بايد خلاقيت خودش رو نشون بده و اون رو به گيمر عرضه كنه نه اين كه بگه فقط فروش رو ميخوايم و هر جوري شده گيمر رو با خيال خودش از بازي راحت بذاره


در مورد هجوم دوستان هم بايد بگم هيچ وقت يه هنرمند طراز اول نمياد چيزي رو كه مردم مي گن رو بكشه، بسازه يا بتراشه !
يه هنرمند واقعي بايد اون ساخته عالي خودش رو از خودش به وجود بياره و بعد به ملت عرضه كنه ! حالا ملت بفهمن يا نفهمن اون ديگه مشكل ملت ميشه نه هنرمند !

ون گوك اثار فوق العاده اي كشيد كه در دوران خودش هيچ كس اون هارو نشناخت اما الان ارزش شون رو ميدونن

 

[ma_fa198]

پیش‌درآمد (1): زمانی بود که دلمان می‌خواست ببینیم در نقاط خارج از دسترس بازی‌ها چه خبر هست و همیشه از اینکه نمی‌توانستیم به این مناطق دسترسی داشته باشیم ناراحت بودیم. با آمدن بازی‌های «جهان باز» این ناراحتی ما برطرف شد ولی خیلی زود نگرانی دیگری شکل گرفت. نگرانی از اینکه در دنیایی بزرگ قرار بگیریم و بی‌هدف از سویی به سوی دیگر برویم.

پیش‌درآمد (2): حکایت «جهان باز» شدن بازی‌ها همان حکایت بلای خانمان‌سوز «پایان باز» است که گریبان گیر صنعت سینما شده بود و مثل خوره روح این صنعت را می‌تراشید. اپیدمی‌ای که خیل عظیمی از فیلم‌سازان دچار آن شده بودند و نتیجه آن جز تولید آثاری ضعیف چیز دیگری در پی نداشت.

صنعت بازی‌ها به تمام سبک‌ها و شیوه‌های روایی نیازمند است. همان‌قدر که در این صنعت به بازی ماجرایی نیاز است به بازی اکشن نیز نیاز هست و همان‌قدر که به یک بازی جهان باز نیاز است به یک بازی خطی. نبود هرکدام از این شیوه‌ها می‌تواند لطمه جبران‌ناپذیری را به بدنه صنعت بازی‌سازی وارد کند و همان پیامدی را در پی داشته باشد که پیش‌ازاین در صنعت سینما با آن روبه‌رو شده بودیم. مطلبی که «هاوارد» به آن اشاره نکرده این است که نتیجه گرایش بی‌حد و مرز سازندگان بازی به جهان باز شدن آثارشان چیزی جز تولید محتوای ضعیف در پی نخواهد داشت. آثاری که فقط بزرگ بوده و گیمر را دنیایی بی‌کران بی‌هیچ هدفی رها می‌کنند.

پی‌نوشت: برخلاف نظر هاوارد، این گرایش سازنده‌ها به جهان باز شدن آثارشان را نه‌تنها نمی‌پسندم بلکه تبدیل شدن این موضوع به یک امری عادی در زمینه بازی‌سازی را یک اشتباه بزرگ میدانم و امیدوارم این اتفاق هرگز نیافتد.

شما خیلی نگاهت صفر و یک هست! اتفاقا آزادی عمل خیلی چیز خوبیه (نه در همه ی بازی ها ولی در اکثریت بازی ها) به شرط اینکه در اون آزادی عمل تمهیداتی هم اندیشیده بشه برای جلو گیری کردن از یک نواخت شدن بازی! مثلا شما red dead رو در نظر بگیر! یه محیط بسیار بزرگ داشت اما کسی بود که بیاد بگه من خوشم نیومد از این محیط بزرگ؟ مسلما نه! چون به طور اتفاقی وقایع جالبی به صورت رندم برای گیمر میوفتاد! وجود مراحل فرعی و دستگیری مجرمین فراری و...! یادمه خودم حتی فقط چند روز نقشه رو زیر و رو کردم تا بتونم نقشه ی گنجی رو که به دست آورده بودم رو رمز گشایی کنم! یا شما بازی ای مثل batman رو در نظر بگیر! در شماره ی اول این بازی sandbox بود اما در نسخه ی دوم به open world تبدیل شد! کسی پیدا شد که بگه نسخه ی اول بهتر از نسخه ی دوم بوده؟ مسلما نه! (البته من دارم در مورد نظر اکثریت صحبت می کنم!) دلیلش هم معلوم بود که چی هست! این که وجود یه محیط بزرگتر فضای بیشتری برای نو آوری رو در اختیار ما میذاره! راک استدی از هر قسمتی از محیط برای حل معما ها و چلنج ها استفاده کرده بود که باعث می شد گیمر به هیچ عنوان حس تکراری بودن بهش دست نده! این ها فقط دو نمونه بودن که وجود المان های open world باعث پیشرفتشون شده بود! بازی های دیگه ای هم مثل farcry و assassins creed و ... هم هستن که توشون رفتن از یه نقطه به نقطه ی دیگه نه تنها فقط عبور و مرور نیست بلکه جزئی از بازی هست که به تکامل gameplay کمک می کنه نه اینکه بهش ضربه بزنه!

شما یک بار دیگه متن من رو با دقت بیشتر بخونید.

مثالی که از batman برای شما زدم دقیقا داره حرف این آقا رو تکرار می کنه! بازی ای که در نسخه ی اول یه بازی بسیار خوب بود اما در نسخه ی ذوم با open world شدن ، تبدیل به یه بازی عالی شد! وقتی بازی ساز ها می تون از پتانسیل های open world استفاده کنن تا مرز ها و محدودیت های دست و پا گیر رو از بین ببرن، چرا نباید این کار رو بکنن؟ البته همون طور که گفتم open world شدن فقط نباید به بزرگ شدن نقشه خلاصه بشه!

 

[Seventy One]

سوال اینجاست که اوپن ورلد شدن بازیها به چه قیمتی ؟!! من خودم تا زمانی که Gta v بازی نکرده بودم توقعاتم از این جور بازیها خیلی کم بود ولی بعد از تجربه Gta v هیچ بازی اوپن ورلدی منو راضی نمیکنه به هیچ وجه ! یعنی اگر قرار باشه با یه نقشه بزرگ ولی بی جزئیات طرف باشیم (مثل نسخه اخر بازی mgs) همون بهتر که اصلا بازی اوپن ورلد نباشه ! در این صورت بازی خطی رو بیشتر میپسندم !

 

[Democracy]

شما خیلی نگاهت صفر و یک هست! اتفاقا آزادی عمل خیلی چیز خوبیه (نه در همه ی بازی ها ولی در اکثریت بازی ها) به شرط اینکه در اون آزادی عمل تمهیداتی هم اندیشیده بشه برای جلو گیری کردن از یک نواخت شدن بازی! مثلا شما red dead رو در نظر بگیر! یه محیط بسیار بزرگ داشت اما کسی بود که بیاد بگه من خوشم نیومد از این محیط بزرگ؟ مسلما نه! چون به طور اتفاقی وقایع جالبی به صورت رندم برای گیمر میوفتاد! وجود مراحل فرعی و دستگیری مجرمین فراری و...! یادمه خودم حتی فقط چند روز نقشه رو زیر و رو کردم تا بتونم نقشه ی گنجی رو که به دست آورده بودم رو رمز گشایی کنم! یا شما بازی ای مثل batman رو در نظر بگیر! در شماره ی اول این بازی sandbox بود اما در نسخه ی دوم به open world تبدیل شد! کسی پیدا شد که بگه نسخه ی اول بهتر از نسخه ی دوم بوده؟ مسلما نه! (البته من دارم در مورد نظر اکثریت صحبت می کنم!) دلیلش هم معلوم بود که چی هست! این که وجود یه محیط بزرگتر فضای بیشتری برای نو آوری رو در اختیار ما میذاره! راک استدی از هر قسمتی از محیط برای حل معما ها و چلنج ها استفاده کرده بود که باعث می شد گیمر به هیچ عنوان حس تکراری بودن بهش دست نده! این ها فقط دو نمونه بودن که وجود المان های open world باعث پیشرفتشون شده بود! بازی های دیگه ای هم مثل farcry و assassins creed و ... هم هستن که توشون رفتن از یه نقطه به نقطه ی دیگه نه تنها فقط عبور و مرور نیست بلکه جزئی از بازی هست که به تکامل gameplay کمک می کنه نه اینکه بهش ضربه بزنه!

شما یک بار دیگه متن من رو با دقت بیشتر بخونید.

 

[dragonslayer]

نمیدونم چرا ان قدر در مقابل open world شدن بازی ها جبهه میگیرید ، قانون نانوشته ای وجود داره که اگه بازی open world بشه ، کم محتوا میشه و سطح داستانش پایین میاد ؟!
این که در بعضی از بازی های open world ، چندان به داستان پردازی اهمیت داده نمیشه ، ربطی به open world بودن اون بازی نداره بلکه دلیرش کمکاری سازنده ی اون بازیه وگرنه بازی های open world زیادی بودن با داستان پردازی بی نظیر و محتویات زیاد و همچنین بازی های خطی زیادی هم بودن با داستان پردازی ضعیف و محتویات کم .
به طور کلی open world شدن بازی ها باعث رشد و پیشرفت بازی ها میشه که نمونه های خیلی آشکار این قضیه witcher3 و dragon age : inquisition و یا حتی mgs5 هستن . حتی توی هر نسخه از uncharted ها هم آزادی عمل گیمر نسبت به نسخه ی قبلی بیشتر شده و باور کنید اگه uncharted هم به درستی open world بشه ، ما میتونیم لذت بیشتری از این بازی ببریم .
در کل ، open world شدن بازی ها یک چالش برای developer هاست که اگه سرافراز ازش بیرون بیان ، این صنعت رشد قابل توجه ای میکنه .

 

[vivanred]

یعنی بگین قراره دنیای بازی به گند کشیده بشه دیگه .

تمام لذت دنیای بازی به اینکه شما حق انتخاب داری در سبک های مختلف اینکه همه بازی ها بیان OW بشن مسخره ترین چیزیه که میتونه برای صنعت بازی اتفاق بیفته .

به شخصه با بازی های خطی داستان محور که محور اصلی بازی داستان و کشش و درگیر شدن شما با خط مشخص داستانی هستن ترجیح میدم تا بازی های که OW درسته از بازی های OW هم لذت میبرم اما اینم حدی داره GTA یا Witcher با اون داستان خوب بازم من یک بازی مثل UC یا TLOU یا 1و2و3و4وMGS و Half-life و Splinter cell و ... بازی دیگه که الارن یادم نیست که بازی های خطی داستان محور هستن ترجیح میدم بازی میکنم لذت میبرم اما هیچ وقت جای بازی که کاملا خط داستانیش درگیرشدم نمیگرن برای من .

 

[Democracy]

وقتی بازی ساز ها می تون از پتانسیل های open world استفاده کنن تا مرز ها و محدودیت های دست و پا گیر رو از بین ببرن، چرا نباید این کار رو بکنن؟ البته همون طور که گفتم open world شدن فقط نباید به بزرگ شدن نقشه خلاصه بشه!

1- عادی شدن OW و تبدیل همه بازیها به OW از اساس یک مفهوم بی معنی است. چرا که در این حالت دیگه هیچ لذتی از بازیهای OW نمیبریم. این لذتی که از GTA میبریم بخاطر اینه که یونیک هست و وقتی عرضه میشه انتظار یه تجربه منحصر به فرد رو داریم. ولی اگر این سیستم فراگیر بشه و هرکسی بخواد به بهترین شکل ممکن بازیها رو در این فرم بسازه دیگه نمیشه از OW لذت برد. این دقیقا مثل این میمونه که همه سازنده ها بیان بازی اکشن بسازن و دیگه هیچ تنوعی وجود نداشته باشه. هرچند OW یک فرم هست نه یک ژانر ولی این موردی که گفتم مثال خوبی برای نشون دادن این مسئله هست.

2- بخش دوم حرفتون دقیقا تایید گفته های من هست. هر سازنده ای توانایی ساخت OW رو نداره و در صورت فراگیر شدن و عادی شدن این مسئله و روی آوردن بازی سازها به OW اونوقت با همین مشکلی که شما گفتید یعنی بزرگ شدن فقط نقشه بازی و در نتیجه تجربه یک اثر ضعیف مواجه خواهیم شد

پ.ن : من تمام این نکاتی که گفتم رو توی همون متن قبلی گفته بودم.

 

[Muse]

البته کاش بزرگایی مثل همیت تاد هاورد میومدن دنیاهای جدید و تجربه های جدید درس میکردن نه که هی بازی قبلیشونو (Oblivion و Fallout 3) با همون کانسپت و همون کیفیت و همون محتوا و 4 تا تغییر ساده بدن تو بازار (Skyrim و Fallout 4) که آدم احساس کنه داره همون بازیو بعد چند سال داره با یه داستان یکم متفاوت بازی میکنه :d الان OW عادی شده توی بازیا ولی استودیوهای جدیدتر دارن دنیاهای جدیدتر و جالبتری خلق میکنن تا بلیزارد و بتسدا و ... که هیچ چیز جدیدی درس نمیکنن و فقط IPهای اسم دارشونو میدوشن :d