Metropolise
کاربر سایت
میخوام یکم پر حرفی کنم :
به نظرم گیم سنو سال نمیشناسه اگه هاردکور باشی هیچوقت ازش زده نمیشی
من 21 سالمه ولی هموز عاشق گیمم...یادمه بچه بودم بابام اتاری2600 داشت کلی باهاش بازی میکردم و بعدشم میکرو سگا پی اس1...تا الان که ایکس باکس پی اس3 ویتا...
خوب یادمه بعد از 4-5 تا اکشن شاخ(killzone-mgs4...)تصمیم گرفتم یکم زنگ تفریح بزارم واسه همین رفتم سراغ هانا مونتانا این بازی اوج خاله بازیه اما اگه بدونید چه لذتی داشت بعد اون همه خونو خونریزی یه همچین زنگ تفریحی به خودت بدی وای....
یادمه هوی رین میزدم انقدر میخکوب میشدم که 5 صبح بابام داد میزد بیا بکپ مگه فردا نمیخوای بری سر کار....
هنوزم وقتی تو اسکایریم اژدها میبینم و آهنگ دراگون برن رو میشنوم مو به تنم سیخ میشه و سریع بهترین weapon رو انتخاب میکنم...
هنوزم وقتی به آخر سایبریا میرسم گریم میگیره(یادمه اولین بار که تموم شد به افتخارش وایسادمو مثل دیوونه ها دست زدم در حالی که گریم گرفته بود)
هنوزم عاشق گرفتن آخرین گجت واسه وقتاییم که بیرونم و نمیخوام بی گیم بمونم(دلم واسه ویتام تنگ شد)
میتونم چند صفحه از خاطرات گیمریم بگم ولی میدونم حوصلتون سر میره...
میدونید به نظرم یه گیمر با گیم ازدواج کرده واسه همینم هیچکس نمیتونه یه گیمرو تحمل کنه...
یه جمله باحالم یه جا شنیدم میگم:
ما همیشه با لیموزین سفر میکنیم...چه ده پانزده سال قبل با میکرو و سگا چه بعد با پلی استیشن های کوچک اما قدرتمندمان چه الان با کنسولهای رویایی لوکس وگران قیمتمان...
ما گیمرها خوش شانس ترین موجودات کره خاکی هستیم چرا که تخیلاتمان خیلی بیشتر از آدمهای پر ادعا و مثلا واقع بینی است که ملالت ماها جزو کارهای روزانه شان است و خیلی راحت تر از آنها به جنگ با اژدها سایانان و ماشین مکانیکیها میرویم و در رویا غرق میشویم...ما که عشقو لذت را بیشتر از این انسانها تجربه کردیم و از همه مهمتر همیشه در سفرهایمان سوار لیموزین بودیم...!!
فعلا
تا وقتی که شور و شوق کودکی رو داره.تا زمانی که بیکاره.اگر سنو بگم تا 35 سالگی.اما اصلش تا 25 یا 27 ـه.
یکی هم اینکه بقول دوستمون کودک درونش هنوز بیدار باشه.
ممنون واسه نظراتتون !ببینید بچه ها بسنگی به دل طرف داره مثلا من تا 18 سالگی هر سال وحشتناک بازی میخریدم مثلا از pc روشع کردم و هفته ای 10 تا بازی میخردیم تا x360 و 2 سال بعدش ps3 خریدم و تا 18 سالگی حسابی بازی میکردم اما بعدش به علت مشغله و درس و ... کمتر وقت میکنم بستگی به خود فرد داره به کشش فرد
میخوام یکم پر حرفی کنم :
به نظرم گیم سنو سال نمیشناسه اگه هاردکور باشی هیچوقت ازش زده نمیشی
من 21 سالمه ولی هموز عاشق گیمم...یادمه بچه بودم بابام اتاری2600 داشت کلی باهاش بازی میکردم و بعدشم میکرو سگا پی اس1...تا الان که ایکس باکس پی اس3 ویتا...
خوب یادمه بعد از 4-5 تا اکشن شاخ(killzone-mgs4...)تصمیم گرفتم یکم زنگ تفریح بزارم واسه همین رفتم سراغ هانا مونتانا این بازی اوج خاله بازیه اما اگه بدونید چه لذتی داشت بعد اون همه خونو خونریزی یه همچین زنگ تفریحی به خودت بدی وای....
یادمه هوی رین میزدم انقدر میخکوب میشدم که 5 صبح بابام داد میزد بیا بکپ مگه فردا نمیخوای بری سر کار....
هنوزم وقتی تو اسکایریم اژدها میبینم و آهنگ دراگون برن رو میشنوم مو به تنم سیخ میشه و سریع بهترین weapon رو انتخاب میکنم...
هنوزم وقتی به آخر سایبریا میرسم گریم میگیره(یادمه اولین بار که تموم شد به افتخارش وایسادمو مثل دیوونه ها دست زدم در حالی که گریم گرفته بود)
هنوزم عاشق گرفتن آخرین گجت واسه وقتاییم که بیرونم و نمیخوام بی گیم بمونم(دلم واسه ویتام تنگ شد)
میتونم چند صفحه از خاطرات گیمریم بگم ولی میدونم حوصلتون سر میره...
میدونید به نظرم یه گیمر با گیم ازدواج کرده واسه همینم هیچکس نمیتونه یه گیمرو تحمل کنه...
یه جمله باحالم یه جا شنیدم میگم:
ما همیشه با لیموزین سفر میکنیم...چه ده پانزده سال قبل با میکرو و سگا چه بعد با پلی استیشن های کوچک اما قدرتمندمان چه الان با کنسولهای رویایی لوکس وگران قیمتمان...
ما گیمرها خوش شانس ترین موجودات کره خاکی هستیم چرا که تخیلاتمان خیلی بیشتر از آدمهای پر ادعا و مثلا واقع بینی است که ملالت ماها جزو کارهای روزانه شان است و خیلی راحت تر از آنها به جنگ با اژدها سایانان و ماشین مکانیکیها میرویم و در رویا غرق میشویم...ما که عشقو لذت را بیشتر از این انسانها تجربه کردیم و از همه مهمتر همیشه در سفرهایمان سوار لیموزین بودیم...!!
فعلا
تا وقتی که شور و شوق کودکی رو داره.تا زمانی که بیکاره.اگر سنو بگم تا 35 سالگی.اما اصلش تا 25 یا 27 ـه.
یکی هم اینکه بقول دوستمون کودک درونش هنوز بیدار باشه.
ببینید بچه ها بسنگی به دل طرف داره مثلا من تا 18 سالگی هر سال وحشتناک بازی میخریدم مثلا از pc روشع کردم و هفته ای 10 تا بازی میخردیم تا x360 و 2 سال بعدش ps3 خریدم و تا 18 سالگی حسابی بازی میکردم اما بعدش به علت مشغله و درس و ... کمتر وقت میکنم بستگی به خود فرد داره به کشش فرد
thats for my honor to say that forever
ممنون واسه نظراتتون!بازی کامپیوتری حالا هر چی که میخواد باشه یه تفریح مدرنه... بعید میدونم امروزی ها بتونن از انجامش دست بکشند , مخصوصا ایرانیا که بعد از ورزش و گیم هیچ سرگرمی دیگه ای براشون فراهم نیست...
تا زمانی که حال بده .به نظرم این حرف هایی که گیم مال بچه هاست واقعا از مغز یک سری متحجر عقب افتاده بر میاد چه طور یک بازی مثل بیلیارد محدودیت سنی نداره بعد این صنعت گیم که این حد متونع هست محدودیت داره !!! به نظر تا جایی که حال کنید باید بازی کنید البته هرچی سن میره بالاتر یک سری بازی های این صفای قدیم را نداره مثلا من الان دیگه اصلا از بازی ها بزن بکش برو جلو خوشم نمیاد در حالی که تا چند سال پیش عاشق این سبک بودم گیم یک جور تفریح هست البته بعضی ها هم شورشو در میارن و تمام زندیگشون گیم هست که اونم خوب نیست آدم اگر همه چیز را باهم داشته باشه خوبه حداقل از سیگار کشیدن و دختر بازی کف خیابون و الافی که بهتر هست از نظر من
تا وقتی سرگرمی دیگه ای کنار گیم نباشه هنوز هم میتونه پایدار باشه !
و بحث تونستن با نتونستن نیست ! آدم وقتی سنش یکم بالاتر میره خیلی از چیزها براش جذابیت قبلی رو نداره .مثل همه (یا شاید خیلی ها) که تو کوچیکی کارتون زیاد نگاه میکردیم ولی الان دیگه شاید نتونیم !
الان خود من 4 یا 5 ساله دیگه نمیتونم بازی کنم و شاید خیلی پشت PC دوام بیارم 2 یا 3 ساعته در صورتی که قبلا شاید از صبح تا شب برای تموم کردن یه بازی کنجکاو میشدم !
ممنون واسه نظراتون!تا وقتي ازدواج نکرده :d