بنوئیت سوکال تقدیم می کند........

به نام خدا​

بنوئیت سوکال تقدیم می کند.​

ادونچر سبکی نیست که طیف گسترده ای رو هوادار خودش کرده باشه! و ضمنا سبکی هم نیست که بخواد بلند پروازی های میلیارد دلاری رو در سر سازنده ها بپرورونه! ولی حتما سبکی هست که بسیار بسیار زیاد بهش کم توجهی شده! هم از طرف بازی کننده ها و هم از طرف سازنده ها.​

وقتی میگم سازنده ها منظورم اونهایی نیست که به جای ساخت ادونچر سبکهای دیگرو میسازن ویا تا به حال حتی گوشه چشمی هم به ساختن این نوع بازی نداشتن!​

دقیقا منظورم کسانی هستن که توی این سبک بازی میسازن! یکی از بزرگترین مشکلات بازی های این سبک تفکرات قدیمی و پوسیده این گروهه که راه این سبک رو به نا کجا آباد کشونده!اونهم نا کجا آبادی پر از اینونتوری های حجیم!!!!​

گفتم از طرف بازی کننده ها هم به این سبک بی توجهی شده بازهم این فرمول مثل فرمول سازنده هاست! نه از طرف بازی کننده هایی که این سبک رو دوست ندارن بلکه از طرف بازی کننده هایی که این سبک رو دوست دارن و همین بازی های با گیم پلی نخ نما و فاقد نوآوری رو با لذت بازی میکنن و متوجه نیستن چه توهینی به ذاعقه خودشون میکنند!!​

اگر این آخری رو متوجه نشدید من هم به سبک بازی های ادونچر گیجتون نمیکنم!!دواش یه قیاس سادست! به این فکر بکنین که آیا اگر الان بازی به بازار بیاد که سبک و گیم پلی بازی مثل مدال افتخار یک رو داشته باشه آیا حاضر میشید پولتون رو خرجش بکنید یا حتی اگر مفت هم به دستون رسیده باشه روی سیستمتون نصبش بکنید؟!! مسلما که نه!!من از طرف شما جواب میدم چون مطمئن هستم جوابتون نه هست!! حالا ببینید که ادونچر باز های ما هنوز که هنوزه در حال بازی کردن ادونچر هایی هستن که سبک و گیم پلیشون از همون اول تاریخ!!(منظورم بعد ادونچر های نوشتاریه)بازی های ادونچر دست نخورده باقی مونده!!​

اونوقت میگن این سبک داره نابود میشه!! اگر نابود نشه چکار باید بکنه!!این تنها راه حل فعلیشه!!متاسفانه.​

تمام سیاهه بالارو برای این آوردم که به مطلب اصلی برسم. یعنی نقدر آخرین بازیی که بنوئیت سوکال در سبک ادونچر ساخته:​

SINKING ISLAND​

بنوئیت سوکال رو که حتما می شناسید! اگر هم نشناسید به احتمال غریب به یقین سایبریا بازی کردید. دو بازی سایبرا و به خصوص بازی اول نقش ویژه ای در زنده نگه داشتن سبک ادونچر داشته! دیلیلش هم کاملا روشن و واضح هست.داستان جذاب.گیم پلی روان و گرافیک هنرمندانه.چیزی که هیچ کدوم از ادونچر ها تا اون زمان نداشتن یا درصد کمی از اونها واجدش بودند. دلیل اینکه میگم این دو بازی نقش بسزایی در ادامه حیاط این سبک داشته این هست که الان وقتی اسم سایبریا به میان میاد محبوبیتش به اندازه ای توی دل آدم زنده میشه که مکس پین یا ولفن اشتاین...یعنی بازی هایی که اونها هم در تحول در سبکشون نقش عمده داشتند.​

متاسفانه سوکال به رقم پیشرفتهای گرافیکی فوق العاده در بازی بعدیش یعنی پارادایز اصلا نتونست موفقیت و خاطره خوش سایبریاها رو تکرار بکنه! این برای من یه نشانه خیلی بد بود!کسی که با سایبریا ها و بازی های دنباله روی بعدی به شدت به آینده این سبک امیدوتر شده بود این بازی یک فاجعه بود!! البته بعضی وقت ها فاجعه چندان هم چیز بدی نیست!وقتی که بهت خیلی چیزهارو میفهمونه!اینکه بنایی که سوکال با سایبریاها ریخته بود در گذر زمان با سرعت نور پیشرفت بازی های کامپیوتری خیلی زود فرسوده و نخ نما شد! در حالی که همه سبکها در طول این زمان در گیم پلی و گرافیک و تمام استخوان بندیشون پیشرفتهای حیرت آور داشتند سبک ادونچر هنوز گرفتار اینونتوری های حجیم...معماهای بی منطق...داستانهای پرت!! و گیم پلی عصر حجرش بود!​

میدونم که خیلی از طرفداران سبک ادونچر از این گفته های من عصبانی خواهند شد!!چرا که عاشق اینونتوریهای گل و گشاد و معماهای تخمی تخیلی هستن!!!(با پوزش بسیار)...راستش موضعم رو هم راجع به این دسته از طرفدار ها اون بالا گفتم!!بهتره زیاد حاشیه نرم!!​

اینکه دارم به این شدت این سبک رو بمب باران میکنم دلیل بر این نیست که همه بازی های این سبک رو با یه چوب بزنم!!خیلی بازی ها هم بوده که این اشکالات رو نداشتن و جذاب هم بودن.​

مثلا بازی بلک میرور یکی از اونهاست!این بازی اصلا سعی در گیج کردن بی خودی بازی کننده نداره!مثلا اگر به آیتمی توی بازی احتیاج نباشه ساموئل ورش نمیداره تا اینونتوری به یه بازار مکاره تبدیل نشه!! و همین هم باعث میشه بدونین چه کار قراره بکنید!به همین دلیل هم این بازی به یکیاز محبوب ها تبدیل شده!!چون بازی کننده در بازی های ادونچر وقتی پیش آگاهی رو از انجام کارش داشته باشه لذت بیشتری هم از بازی کردن میبره تا اینکه توی فوجی از آیتم ها دست و پا بزنه و همه چیز رو روی همه چیز امتحان بکنه که شاید........​

یکی از خنده دار ترین چیزهایی که در این چند ساله توی بازی های ادونچر دیدم در بازی دوازده سرخپوست کوچک آگاتا کریستی بود!!همون نرده بان مشهور که طرف گرفت و کردش تو اینوتوری...که: این لازمم میشه!!​

. اما بعد از اینهمه زیاده گویی بریم سراغ شاهکار جدید سوکال...به شخصه خیلی خوشحالم از اینکه سوکال برگشته و نه تنها با قدرت که با چیزی جدید!! بازی سینکینگ آیلند یه تحول عظیم در سبک ادونچر هست...تحولی که در گیم پلی بازی های ادونچر در آینده تاثیر وحشتناکی خواهد گذاشت!!(امیدوارم)......​

داستان: شما کاراگاهی هستید که برای بررسی قتل یک میلیاردر آمریکایی اعزام میشید به جزیره ای در مالدیو!..جزیره ای که این میلیاردر وسط اقیانوس خریده و توش برج عظیمی رو برپا کرده! وحالا اونو کشتند و شما باید قاتل رو پیدا کنید. 11 نفر در جزیره هستن که همگی مضنون به قتلند....اما قاتل کیه؟!​

گرافیک: تغییر چندانی نسبت به بازی قبلی سوکال نکرده ولی در هر صورت سروشکل جذابی داره...البته اگه از چنتا باگ موجود توش بگذریم!!​

صداگذاری:محشر...درجه یک...علاوه بر افکت های صوتی که حس بودن در یک جزیره طوفان زده رو در بازی کننده تشدید میکنه صداپیشگی هم در پیشبرد گیم پلی بازی سنگ تموم گذاشته...به جرات میتونم بگم به اندازه چند فیلم سینمایی دیالوگ توی بازی به کار رفته که همگی هم استادانه ادا شدن...وقتی به نیمه های بازی برسید کاملا درک میکنید چی میگم!!وقتی که با شخصیت های داستان آشنا شدید.​

گیم پلی:برگ برنده بازی...شک نکنید!!...این بازی یه تحوله به تمام معناست...دیگه نگران اینونتوری های شلوغ اعصاب خورد کن نباشید!!...دیگه به گیج شدن وسط آیتم ها و سوالات گوناگون فکر نکیند!...سوکال فقط یکم به خودش فشار آورده تا این تفکرات پوسیده رو یه جا جارو بکنه و دور بریزه!!همه چیز اینجاست...در گیم پلی سینکینگ آیلند.​

برای روشن شدن اینکه با یک شاهکار طرفید لازمه که بازی رو بازی کنید!!ولی اونوقت من این وسط چی کاره هستم؟!!پس باید کمی از جذابیتهای گیم پلیی که اینهمه ازش تعریف کردم هم بگم:​

اصول کار اینطور طراحی شده...رسیدن به چهره قاتل مستلزم کنار هم قرار دادن تکه های یک پازله!که هر تکه پازل مطرح کننده سوالیه...که هر سوالی با کنار هم قرار دادن مدارک...عکسها...آثار جرم...و مدارک ترکیبی به دست میان!!...مدارک ترکیبی هم چیزی هست در حد ترکیب کردن آیتمها در بازی های قدیمی!!...البته این به این معنی نیست که اینونتوری وجود نداره!!چرا شما یک اینونتوری دارید که تا پایان بازی تعداد آیتمهای اون به بیست عدد هم نمیرسه!!و البته که همه این بیست عدد هم در طول بازی یکجا جمع نمیشن!!​

همین رو بهتون بگم که هیجان بازی وقتی دارید مثلا آثار انگشتی رو که از مضنونها گرفتید با اثر انگشت روی تفنگ مقایسه میکنید به حدی میرسه که انگار دارید ایمران زاخایف رو توی بازی کال آف دیوتی 4 ترور میکنید!!!....​

بازی ایرادهایی هم داره!!...یکیش منوی بازی هست که بر خلاف بازیهای قبلی سوکال هیچ چیز جذابی نداره وحتی رنگ بندی و گرافیک خسته کننده و فاقد جذابیت هستند.​

حرکت شخصیت ها مثل همه بازی های این سبک خشک!!مصنوعی و خنده دار هست!!انگار این مشگل قرار نیست که حل بشه!!​

و آخر اینکه به جز عنوان بندی آخر...بازی فقط دوتا دمو داره که همین باعث شده از فانتزی موجود در کار کمی کم بشه!!​

ولی در هر صورت گیم پلی بازی همه این مشکلات رو به نفع بازی محو کرده.​

این شاهکار بنوئیت سوکال رو از دست ندید.بازیش کنید و مطمئن باشید که خاطره ای میشه که سالها از یادش نخواهید برد.​

توضیح عکسها:​

1.اینوتوری نقلی!!​

2.پازل اصلی...کنار هم قرار دادن قطعات یعنی پایان کار...پیدا کردن قاتلی که در طول بازی کاملا شناختینش!!​

​

منبع...خودم!!(کپی رایت لطفا رعایت شود!!!)
​