نحوه عملکرد اینترنت چمدانی + مشخصات فنی
“فست کمپانی ” در گزارشی به قلم “کیت ایتون ” مینویسد: جدیدترین ابزار دولت آمریکا برای تبادل اطلاعات در سطح جهان، میتواند تلویحات مهمی در لیبی، مصر، سوریه و سایر نقاط جهان داشته باشد. وی در ادامه به معرّفی نحوه عمل فناوری جدیدی موسوم به “اینترنت در چمدان ” میپردازد.
* اینترنت در چمدان، جدیدترین ابزار آمریکا برای تبادل ارتباط از طریق شبکه اینترنت است .
ایده این فناوری این است که میتوان حجم نسبتاً کمی از تجهیزات را با چتر نجات (هم به معنای دقیق کلمه و هم به معنای استعاری آن) به منطقهای فرستاد که نیروهای آن توانایی عموم مردم برای برقراری ارتباط از طریق شبکه اینترنت را سرکوب میکنند. این جدیدترین ابزار ما برای تبادل ارتباط در سراسر جهان است که البته هر کدام از آنها ۲ میلیون دلار برای آمریکا هزینه دارد.
اینترنت در چمدان ” از فناوریهای بسیار پیشرفتهای استفاده میکند. در حالی که شبکه اینترنت مبتنی بر هاب است، اینترنت چمدانی از فناوری متفاوتی استفاده میکند
این فناوری، در واقع از نوعی ایده جنگ سرد در DARPA، که قصد داشت روش حفاظت از ارتباطات و دستگاههای دیجیتال در مقابل حمله را بررسی کند، پا به عرصه گذاشت ـ فرض بر این است که طراحی توزیع شده این فناوری باعث میشود که، حتی اگر یک یا چند لینک در حملهای از کار بیفتند، کل شبکه بین رایانهای، همچنان قابلیت مقاومت داشته باشد. اما طبق آنچه ما در طی چند ماه اخیر دانستهایم، اگر شما به نقطههای حساس شبکه، مانند فراهم کنندههای بستر اینترنت (ISP) که اطلاعات را تنها از طریق چند نقطه اتصال درگاهی اصلی (مانند کابلهای استاندارد بینالمللی دادهها) به یک کشور منتقل میکنند، دسترسی داشته باشید، میتوانید کل شبکه یا حداقل بخشهایی از آن که برای شما اهمیت دارند را از کار بیندازید. علت این امر آن است که شبکه اینترنت برای پخش کردن اطلاعات به “پره چرخها “، از “هاب ” استفاده میکند.
* جلوگیری از ارتباطات شبکهای در اینترنت چمدانی، به علت استفاده از شبکه “مش ” دشوارتر است
اینترنت چمدانی از روش ارتباطی کاملاً متفاوتی، موسوم به “مش ” (mesh)، استفاده میکند. در این مدل، در واقع، کل شبکه حول محور لینکهای میانی دستگاهها، سازمان یافته است که این ویژگی از اتکای بیش از حد بر هابها، که میتوانند نقطه ضعف تلقی شوند، جلوگیری میکند. این قضیه را به این صورت در نظر بگیرید ـ گوشی هوشمند شما امکان ارتباط توسط Wi-Fi را دارد که میتواند به یک مسیریاب متصل باشد که خودش، طبق روال استفادههای معمول، به شبکه پهنباند کابلی وصل است. اگر این لینک، به جای این نوع اتصال، به رایانهای وصل باشد که آن رایانه به یک رایانه دیگر به علاوه یک مسیریاب، یک گوشی هوشمند و یک گوشی عادی با امکانات اتصال ۳G wireless، وصل باشد، کل این آرایه در میان فناوریها و انواع اتصالات مختلف دیگر پخش میشود. سرکوب کردن این نوع شبکه، دشوارتر است. در واقع راه سرکوب چنین شبکهای، قطع اتصالات به صورت نفر به نفر (peer-to peer) است.
* شرکت Peep wireless با حمایت شرکت Apple از سیستمی مانند شبکه مش استفاده میکند
شرکتی به نام Peep Wireless، بر اساس سیستمی مانند این کار میکند؛ این سیستم، در شبکههای ۳G، برای اشتراکگذاری اتصالِ بین یک دستگاه که به شبکه تلفن همراه وصل شده است با رایانههای دیگر، از یک “تاریکخانه ” قانونی استفاده میکند. سیستم مورد نظر به برنامه کاربردی روی سخت افزار توزیع شده متکی است، به این صورت که برنامه کاربردی، کل گزینههای ارتباطی که هر کدام از سختافزارها برای به اشتراک گذاشتن (شر کردن) اطلاعات، در دسترس دارند ـ اعم از بلوتوث، Wi-Fi، ۳G، پیام کوتاه و حتی سختافزار Walkie-talkie ـ را وارسی میکند. شرکت اپل به Peep کمک کرده است این برنامه کاربردی را تسریع کند تا کاربران iOS در مناطقی مانند سوریه بتوانند شبکه مش مخصوص خودشان را ایجاد کنند.
* اینترنت چمدانی با اتصال مبتنی بر Wi-Fi قابلیت راهیابی به شبکههای تلفن همراه را نیز دارد
ایده اینترنت چمدانی کاملاً شبیه ایده مذکور است ـ با این تفاوت که با فرستادن اطلاعات از طریق نرمافزارها و سختافزارهایی مناسب برای به اشتراک گذاشتن اتصالهای بیسیم (وایرلس) در محدودههای دور برد تری از آنچه در حالتهای دیگر امکانپذیر است، میتوان به جای اتصالهای شبکهای در سطح یک کشور، یک اتصال مبتنی بر Wi-Fi ایجاد کرد که حتّی قابلیت راهیابی به شبکههای تلفن ماهوارهای نیز دارد، و یا اینکه یک سیگنال دور برد Wi-Fi را از آنسوی مرزها به یک کشور همسایه فرستاد.

مشخصات فنی :
Internet Suitcase
۱٫ Directional sector antenna – The base station antenna that gets your cellular network up and running. This looks like the 900MHz airMAX model from Ubiquiti Networks.
2. Cellular WiFi router – Picks up the signal and creates a WiFi network. Anyone have a guess as to exactly which model this is?
3. USB flash drives. You don’t see it in the picture, but there’s a laptop involved with this setup, and flash drives are the best way to swap software when the network’s not available. Multiple drives make sharing software easy. Speaking of software…you’re going to need to to bring some along. Gigaom did a great write up of the essential software stack:
Serval Project – Enables communication over regular Android smartphones without the need for internet access.
Commotion – Software that would turn any mobile device, cell phone or router, into another node in a mesh network.
Tor – Using multiple encrypted nodes, Tor hides your network activity from prying eyes.
OpenBTS – Can turn existing GSM phones into VoIP devices when coupled with a Commotion network.
OpenGSM – Open source magic that allows GSM phones to make calls using cheap base stations over various cellular frequency bands. Users should weight the pros and cons of potentially breaking government airwaves regulations before using OpenGSM.
4. CDs/DVDs – Blank or pre-burned, its a good idea to have more than one option for sharing data.
5. PicoStation outdoor wireless access point – Extends the mesh and provides access to the network. This particular unit is the Ubiuquiti PicoStation M. Want one? Ubiquiti Networks PICO2HP 2.4GHz 802.11bg High Power
6. Rugged wireless router – Another node in the mesh, another access point. Post a comment if you can identify this model.
7. Cell phone / Smartphone – Once your software stack is up and running, these are your means of communication. Kind of obvious, huh?
8. Outdoor wireless antenna – Four of them! These are the Qbiquiti NanoStation M, a pole mounted antenna that can send 150+ Mbps over 15 km. Want one? Ubiquiti Networks NanoStation M2 2.4GHz 802.11n 2×۲ MIMO