مشکل اینه که برای من شدید تو ذوق میخوره اتقدر از رده خارجه
من که PS5 و اینا ندارم
ولی یه مدت پیش که رو PC همزمان RDR2 و Baldurs Gate 3 میزدم، خیلی مشکلی واسه بازی روی سوییچ نداشتم
اتفاقا همون موقع ها DLC زنوبلید 3 عرضه شد
و شدیییید هم چسبید لعنتی
مغز آدم راحت سوییچ می کنه (pun intended
)
البته من فقط سوییچ رو روی حالت دستی بازی می کنم
تو حالت خونگی خارج از بازی های خانوادگی صرف نظر از از اینکه قبلش رو PS2 یا میکرو باشه واقعا رو مانیتور 1440p ام خیلی عملکرد بدی داره.
ولی خب دیگه انتظار خاصی هم ندارم ازش
الان هم همینه
من خیلی دلم میخواد Xenoblade X رو برم
صرف نظر از گیم پلی خاص و محشرش. یکی از عجیب ترین بازی های اوپن ورلده. کامل از Mech و مکا ساپورت می کنه. یه اوپن ورلد چندلایه بزرگه و شاید تو جزئیات طراحی مراحل و تراکم اتفاقات تو محیط در حد بقیه زنوبلیدها و بهتر از همه بازی های این سبک، زلدا نباشه ولی عوضش از حیث Scale و عظمت یکی از چشم گیر ترین بازی های نینتندو که نه، یکی از بهترین ها تاریخه
واقعا جادو کرده مانالیث
نسخه اصلی رو WiiU علی رغم همه مشکلات اون کنسول و مخاطبای کمش متای 85 گرفت
این الان به سه دلیل متاش بعد ده سال به عنوان ریمستر رو یه کنسول ذغالی نه تنها متاش پایین تر نیومده بلکه بالاتر هم رفته. پدیده ای که نمیشه اسم شو Nintendo Effect هم گذاشت چون 90 درصد خود بازی های نینتندو و ریمسترهاشون همچینن پدیده ای رو به چشمشون هم نمی بینن.
اولیش اینه که از 2015 تا الان حقیقتا بازی ای مشابه Xenoblade X نداشتیم. یه جورایی مانالیث و نینتندو به طرز خیلی هوشمندانه ای بازی رو گذاشتن تو یه موقعی عرضه کردن که احتیاج به حضورش بیشتر از 2015 حس میشه. یه JRPG اوپن ورلد که بیشتر از داستان به شخصی سازی و دنیاپردازی اهمیت میده حقیقتا موردیه که به شدت کمیابه. از پرسونا و فاینال فانتزی گرفته تا امثال تیلز و... همه بازی های به وضوح خطی ای اند که روایت رو به یه گیم پلی آزاد و رها ترجیح میدن و خب همشون هم موفق اند حتی خود سری زنوبلید هم تو نسخه های اصلی مسیر خطی تر و داستان محورتری داره و ما هم به خاطر همین عاشقشیم (با این که آپشن های شخصی سازی شخصیت ها واقعا کم نیستن) ولی تو Xenoblade X واقعا سطح شخصی سازی و رول پلی ات تو یه سطح متفاوته. از خود شخصیتی که میتونی خلق کنی و آپشن های عظیمی که واسه تشکیل پارتی گرفته تا طراحی و ساخت Mech یا همون اِسکِل ات که رسما یه بازی دیگس برای خودش. بعلاوه اوپن ورلد بودن بازی هم چیزیه که به نظرم خیلی جای بحث داره. بازی به شدت به ماهیت سندباکس زلداها نزدیک تره تا حالت بخش بخش زنوبلیدهای دیگه و دوباره همین خاصش می کنه
دومین مورد به رفع اشکلات بازی برمیگرده. آزاد شدن خیلی دیر Skell ها تو بازی اصلی، مشکلات شدید UI و در نهایت یه سری مشکلات گیم پلی تو Late Game واقعا بازی رو به صورت اساسی زمین زده بود رو Wii U. طبیعتا تو ریمستر همه این موارد رفع شدن و جدا از همه، استایل گرافیکی جدید شخصیت ها واقعا محشره. اون استایل رئالیستیک بازی کامل حفظ شده ولی در عین حال شخصیت ها همه خیلی شارپ تر و دوست داشتنی تر شدن.
سومین مورد هم به اپیلوگ بازی برمیگرده. چپتر اضافه ای که به زنوبلید X اضافه شده بنابه گفته های کسایی که بازی رو انجام دادن و نقد کردن خیلی تجربه اش حیاتی تر از چپتر اضافه ایه که به ریمستر زنوبلید 1 اضافه کرده بودن. بگذریم که خود Future Connected محتوای اضافه جمع و جور ولی فوق العاده ای بود. ولی این چپتر اضافه XCXDE گویا واقعا چیزی بوده که بازی بهش احتیاج داشته. کسی برای من اسپویل نکرده چرا، ولی یه مشکل اساسی نسخه اصلی رو Wii U اینه که داستان بازی اساسا نقص های شدیدی تو پایانش داره. یعنی حتی اگه بخوایم بگیم XCX بازی ای نیست که صرف داستانش بخوای بری جلو، اون نحوه جمع شدن داستان تو انتها برای خیلیا ارضا کننده نبوده. به نظر میاد این چپتر اضافه کامل این مشکل رو هم برطرف کرده.
به قول یکی اگه محدودیت های فنی سوییچ نبود واقعا بعید نبود این بازی بره تو لیگ 90
گویا تو بازی مود 60 فریم هم پیدا کردن که مخفیه و ناقصه
نشون میده همه چی برای یه نسخه بهتر رو سوییچ 2 هم آماده است
کلا دوران خوبی پیش رومونه
و خب خیلی عالیه که نینتندو و مانالیث سافت این قدر خوب رو اهمیت کاتالوگ بازی های قدیمی و نحوه احیاشون مسلط اند
Google