امتياز اعضای بازی‌سنتر به عناوین پلتفرم‌های PlayStation

[Nathan Drake]

درود
این تاپیک به این منظور باز شد تا دوستانی که عناوین مختلف رو تجربه کردند، امیتاز از 1 تا 10 به بازی مورد نظر بدن.
لطفا سعی کنید همراه با نمره یه توضیح کوچکی هم بدید.
با تشکر

 

[sphac]

Split fiction

وقتی برای اولین بار وارد دنیای Split Fiction شدم، نمی‌دونستم که قراره با یه ترن هوایی احساسی روبه‌رو بشم که هر لحظه‌ش مثل یه تابلوی نقاشی زنده، روح رو نوازش می‌کنه. استودیوی Hazelight، که پیش‌تر با It Takes Two قلب‌هامون رو ربوده بود، این‌بار با یه ماجراجویی دو نفره‌ی دیگه برگشته؛ اما این‌بار، انگار تمام تخیلات و رویاهامون رو تو یه بوم رنگارنگ ریخته و بهمون هدیه داده. Split Fiction نه فقط یه بازیه، بلکه یه تجربه‌ی عمیق و احساسیه که تو رو به دنیاهایی می‌بره که حتی تو خواب‌هات هم ندیدی.
رقص دو قلم در جهانی از تضادها
داستان بازی، مثل یه رمان عاشقانیه پرماجراست که نمی‌تونی کتابش رو زمین بذاری. دو نویسنده، زوئی و میو، که هرکدوم دنیایی متفاوت تو ذهنشون دارن یکی غرق در فانتزی‌های جادویی و دیگری عاشق علمی‌تخیلی‌های آینده‌نگرانه به شکلی غیرمنتظره تو یه شبیه‌سازی گرفتار می‌شن. این دو، که در ابتدا غریبه‌ان، باید با هم همکاری کنن تا از این دنیای خیالی که انگار نمی‌خواد رهاشون کنه، فرار کنن. داستان Split Fiction درباره‌ی دوستی، اعتماد و کشف خوده؛ اما چیزی که بیشتر از همه منو مسحور کرد، این بود که چطور این دو کاراکتر، با وجود تفاوت‌هاشون، کم‌کم به هم نزدیک می‌شن و قلبشون رو به روی هم باز می‌کنن. نمی‌خوام حتی ذره‌ای از این ماجرا رو لو بدم، ولی فقط بگم که پایان بازی، مثل یه آهنگ دل‌انگیز، اشک و لبخند رو باهم بهت هدیه می‌ده. این داستان، یه نامه‌ی عاشقانه‌ست به همه‌ی کسایی که هنوز به قدرت تخیل و دوستی ایمان دارن.
گرافیک: تابلویی که جان گرفته
از نظر گرافیکی، Split Fiction یه شاهکار بصریه که انگار از دل یه رویای رنگارنگ بیرون اومده. بازی با موتور Unreal Engine 5 اگه اشتباه نکنم ساخته شده و هر فریمش، مثل یه نقاشی متحرکه که نمی‌تونی چشم ازش برداری. یه لحظه تو جنگل‌های جادویی پر از مه و نورهای رقصان قدم می‌زنی، لحظه‌ی بعد تو یه شهر سایبرپانکی با نورهای نئونی و بارون‌های بی‌وقفه داری می‌دوی. جزئیات محیط‌ها، از پرهای اژدهایی که باهاش پرواز می‌کنی تا انعکاس نور روی زره‌ی یه نینجای سایبری، نفس‌گیره. رنگ‌ها، نورپردازی و طراحی هنری بازی، طوری با هم هماهنگ شدن که انگار داری تو یه فیلم انیمیشنی زنده بازی می‌کنی. Hazelight با این بازی نشون داده که گرافیک فقط رزولوشن بالا نیست؛ گرافیک، یعنی خلق دنیایی که بتونی توش گم بشی و هر گوشه‌ش یه قصه‌ی جدید برات داشته باشه.
گیم‌پلی Split Fiction، یه سمفونی بی‌نقصه که فقط با یه هم‌نواز می‌تونی اجراش کنی. این بازی فقط به صورت کوآپ دو نفره قابل تجربه‌ست و همین، قلب تپنده‌ی این ماجراجوییه. هر مرحله، یه مکانیک جدید بهت معرفی می‌کنه و هیچ لحظه‌ای تکراری نمی‌شه. یه لحظه داری با اژدها پرواز می‌کنی و باید با دوستت هماهنگ بشی تا از موانع رد بشین، لحظه‌ی بعد تو یه شهر سایبرپانکی با موتورهای پرسرعت داری از دست ربات‌ها فرار می‌کنی. تنوع گیم‌پلی، از پلتفرمینگ و حل پازل گرفته تا اکشن و مخفی‌کاری، طوریه که هر ثانیه‌ش یه سورپرایز جدید برات داره. می‌تونی یه گراز بشی، یه سوسیس کباب‌شده، یا حتی با یه کوسه‌ی شنی تو بیابون مسابقه بدی! این تنوع، همراه با نیاز به همکاری مداوم با هم‌تیمی‌ ات، باعث می‌شه که هر لحظه از بازی، یه خاطره‌ی شیرین بشه. تنها نکته‌ای که شاید کمی آزاردهنده باشه، کنترل دوربین تو بعضی مراحل شلوغه، ولی این مشکل، تو دریای عظمت گیم‌پلی بازی گم می‌شه.
نوایی که روحت را نوازش می‌کند
موسیقی Split Fiction، مثل یه هم‌سفر وفاداره که تو هر لحظه همراهته و احساست رو عمیق‌تر می‌کنه. از ملودی‌های حماسی تو مراحل فانتزی که انگار از دل افسانه‌ها بیرون اومده، تا ریتم‌های تند و هیجان‌انگیز تو مراحل علمی‌تخیلی که ضربان قلبت رو بالا می‌بره، همه‌چیز با دقت و ظرافت طراحی شده. موسیقی بازی، نه‌تنها مکمل گیم‌پلی و داستانه، بلکه یه شخصیت زنده‌ست که تو رو تو هر لحظه همراهی می‌کنه. تو لحظات احساسی، آهنگ‌ها طوری دلت رو می‌لرزونن که نمی‌تونی جلوی اشکات رو بگیری، و تو لحظات هیجان‌انگیز، انگار یه ارکستر کامل داره برات می‌نوازه تا آدرنالینت به اوج برسه. صداگذاری کاراکترها هم بی‌نظیره و دیالوگ‌ها، با طنز و احساسی که توشون موج می‌زنه، باعث می‌شن که زوئی و میو برات مثل دو دوست واقعی بشن.
هر بخش از بازی، یه تکه از این پازل زیباست که کنار هم، یه تجربه‌ی فراموش‌نشدنی می‌سازن
داستان: ۸.۵/۱۰
داستان بازی، با اینکه احساسی و جذابه، تو بعضی لحظات می‌تونست عمیق‌تر باشه. اما پایانش، قلب هر بازیکنی رو تسخیر می‌کنه.

گرافیک: ۱۰/۱۰
از نظر بصری، این بازی یه شاهکار بی‌چون‌وچراست. هیچ ایرادی نمی‌تونی بهش بگیری.

گیم‌پلی: ۹.۵/۱۰
تنوع و خلاقیت تو گیم‌پلی، بی‌نظیره. فقط گاهی کنترل دوربین می‌تونه کمی اذیت کنه.

موسیقی و صداگذاری: ۹/۱۰
موسیقی و صداگذاری، روح بازی‌ان و تو لحظات احساسی، بی‌نهایت تأثیرگذارن.

تجربه‌ی کلی: ۹.۵/۱۰
بنظرم
Split Fiction یه تجربه‌ی ناب و بی‌ماننده که هر گیمری باید حداقل یه بار تجربه‌ش کنه.
یه شهربازی جادوییه که تو هر گوشه‌اش، یه شگفتی منتظرته. این بازی، فقط یه ماجراجویی دو نفره نیست؛ یه سفر احساسیه به قلب دوستی، تخیل و خلاقیت. Hazelight و جوزف فارس با این اثر، بار دیگه ثابت کردن که می‌تونن با ترکیب احساسات و گیم‌پلی، تجربه‌ای خلق کنن که تا ابد تو ذهنت بمونه. اگه دنبال یه بازی هستید که شما رو بخندونه، اشکتون رو دربیاره، و غرقتون در دنیاهایی کنه که هیچ‌وقت ندیدی، Split Fiction همون انتخابیه که نباید از دستش بدید. این بازی، یه نامه‌ی عاشقانه‌ست به همه‌ی کسایی که هنوز به جادوی گیم ایمان دارن.

 

[HalfLife G]

Ninja Gaiden 2 Black

نکات مثبت:
-مبارزات خشن، خونین، پرتعداد و سریع
-گرافیک کاملا ارتقا یافته و عالی
-سلاح های متنوع و سیستم آپگرید موثر
-پرچالش و سخت
-پلکان معروف چپتر 13(سلاخی حداقل 100 دشمن نینجا در 6..7 دقیقه)
-مدها و اضافات خوب
-ارزش تکرار مناسب به دلیل مبارزات فوق العاده و مدهای متنوع

نکات منفی:
-دوربین بازی (عملا در درجه های سختی Very Hard و بالاتر عملکردتون رو نابود میکنه)
-باس هایی با مکانیزم های اکثرا از مد افتاده
-حذف برخی ویژگی ها از نسخه اصلی به دلیل مبنا قرار دادن نسخه سیگما برای ساخت این نسخه
-همچنان پر مشکل و اعصاب خرد کن بودن برخی قسمت های لول دیزاین بازی


نینجا گایدن 2 رو در دو کلمه میشه خلاصه کرد: "حمام خون". بدون شک این بازی جزو خشن ترین و سریع ترین اکشن هایی هست که تا حالا منتشر شده. ولی نسخه "سیگما" که یکی دو سال بعد از نسخه اصلی برای PS3 منتشر شد به دلیل حذف بسیازی از محتواهای فرعی، کم کردن تعداد دشمنان در صحنه نبرد و همینطور حذف خشونت اصلا به مذاق طرفداران خوش نیومد.
حالا بعد از سالها نسخه نهایی شماره 2 با نام Ninja Gaiden 2 Black منتشر شده که پایه و اساسش رو همون نسخه سیگما تشکیل داده ولی خوشبختانه در بحث خشونت وام گرفته از نسخه اصلی و در بحث تعداد دشمنان و سختی به چیزی مابین دو نسخه اصلی و سیگما هست. در بحث محتواهای فرعی هم اساس نسخه سیگما هست(Horde Mode حذف شده و به جاش Tag-Mission اضافه شده، سه چپتر با سه شخصیت دختر همراه های ریو اضافه شده و برخی سلاح ها و باس ها هم کم و زیاد شدن)

در نهایت میشه گفت هنوز هم در بخش کامبت و مبارزات وحشیانه، دقیق و خونین هیچ رقیبی حتی نزدیک این بازی هم نمیشه و به همین دلیل و همینطور محتواهای فرعی خوبش میتونه ساعتها مشغولتون کنه، ولی اگر تو مواردی مثه دوربین و برخی بخش های لول دیزاین و باس های از مد افتاده هم تغییراتی اعمال میکردن با یه پکیج ریمیک بی نظیر مواجه بودیم.

امتیاز : 8/10
(بشدت به عاشقان H&S، خشونت و چالش توصیه میشه)

.​