جای خوشحالیه بخصوص برای بنده چون میبینم هنوزم خیلی ها به عناوین کلاسیک اهمیت میدن و اونها بیشتر بولد میشن تا نسخه های ریمیک , همه ی اینها بکنار یک مسئله ای که شاید کمتر کسی متوجهش شده باشه این هست که کپکام تو سری Resident Evil کلاسیک سعی میکنه حس ترس رو از طریق جامپ اسکر به پلیر منتقل نکنه ( غیر از یکی دو صحنه ای که البته برای بازی های هارور طبیعیه و این مسئله رو در عناوین شاهکاری مانند The Last Of Us هم شاهد بودیم ) و با موزیک , اتمسفر , اون صداهای زامبی ها که داخل شهر میپیچن و همون حس دلهره ای که مبادا نمیسس ظاهر بشه و .... همه ی اینها باعث خلق شاهکاری به نام Resident Evil 3 شدند. از همه ی اینها فاکتور بگیریم , بودن چند پایان مختلف در بازی هست وقتی یک دور بازی رو تموم میکنی و لوکیشن هایی که نمیسس ظاهر میشن رو به ذهن بسپری با تغییر پایان لوکیشن حملات نمیسس هم عوض میشه و این خودش مانع از بین رفتن ترس و حس دلهره پلیر در مواقعی که بیش از یکبار بازی رو تموم کنه , بشه.
کپکام جدیدا تو طراحی چهره خیلی ضعیف عمل میکنه چه تو طراحی NPC ها و چه تو طراحی Main Character ها , اون از طراحی کریس تو RE7 و اون از طراحی ها تو ریمیک 2 که موندم ♥ ایدا ♥ کجاش اون شکلی بود و انتخاب ویس اکتور ضعیف برای ♥ ایدا ♥ : دی و یا طراحی نمیسس تو ریمیک 3 که لباسش شبیه در خونه هاس که برچسب چاه بازکنی بهش چسبوندن.