این اطلاعاتی که میبینین مربوط به آخرین Trailer بازی Metal Gear Solid 4 , آخرین قسمت از حماسه ی Metal Gear خواهد بود...منبع اطلاعات متنهای خود GS هستش که در کنفرانس مخصوص خود KONAMI قبل از شروع TGS شرکت کرده و تریلر رو از نزدیک دیده...براساس گفته های GS این تریلر جزو یکی از بهترینها محسوب میشه (It Was Totally Nice...TOTALLY) و دیدنش برای هر کسی واجب و ندیدنش برای هر کسی حرام هست (از کتاب تفتیئات حجت البازی , حاج Nemesis !!!)
Oh...BTW...This "Rewrite" Is Just My Style...So Please Don't Tell Me "Your Translation HERE is Kinda Wrong...You Shoud Have Done It This WAY !" Because This Kinda Shi*s Is Just Not My Style...So , Please Just Read The Tranlation And Accept It The Way It IS ! And No Shi* Writing Either...OKey..I Think This Note Is Far Enough...Enjoy
********************************************
(نماینده ی GS یک Script از بازی هم جلوش بوده...در ضمن مطمئنم که بیشترتون فردا این تریلر رو دانلود میکنین...بهمین دلیل اگه جایی کمی متفاوت از اونچه که من ترجمه کردم به نظر رسید این دیگه مشکل من نیست , مشکل اون نماینده ی GS بوده که به طرز خودش برداشت کرده !)
********************************************
تریلر با صحبت Naomi با Snake شروع میشه که درش Naomi توضیح میده که چه طوری Liquid Snake اونرو زندانی کرده تا بتونه از اطلاعاتش در مورد Foxdie استفاده کنه و بدین طریق "سیستم" کنترل کننده ی NanoMachine های درون بدن سربازها رو کنترل کنه...
در آخر Naomi از Snake خواهش میکنه که بیاد و نجاتش بده...
صحنه ی بعدی مریل رو همراه با اون سرباز کاکا سیاهه (با نام Ed) و یک سری سرباز دیگه رو نشون میده که دارن با احتیاط درون یک پارکینگ ماشین بسته شده حرکت میکنن...
مریل به بقیه میگه که "این سربازا , ارتش شخصی Liquid هستن...اول بکشین , بعد سوال بپرسین..."...بعد از این قضیه اونها با سربازای مخصوص Liquid (که ایندفعه مثل عربا یا هرچی دیگه نیستن و لباسهای درست و حسابی فلزی و آینده نگرانه دارن) درگیر میشن و نبرد در میگیره...در همین وسطها یه دفعه Solid Snake قهرمان از توی سایه ها پیداش میشه و تمامی تیم Meryl رو یک تنه نجات میده...ایول !
Meryl در مورد کار NanoMachine های درون بدنش و سربازهای مخصوصش توضیح میده و میگه که به کمک این NM ها , اونها قادر به اشتراک گذاشتن حسهاشون بین بقیه ی سربازها هستن و بدین طریق میتونن مثل یک "گروه یک نفره" با هم دیگه کار کنن...
در بین تمامی این صحنه ها جمله هایی مثل "آخرین قسمت از حماسه ی Metal Gear" یا "آخرین ماموریت Snake" یا "بالاخره ! همه چی روشن میشه" به نمایش در میان...
بعد Snake رو در حال صحبت با فردی به نام Drebin میبینیم که یه "اسلحه شور" (کسی که اسلحه ها رو دستکاری میکنه) هستش...کار اصلی این فرد اینه که اسلحه های مخصوص PMC ها رو که فقط به کمک DNA سرباز مسئولش کار میکنه (و اگه کس دیگه ایی بهش دست بزنه یا شلیک نمیکنه و یا شوک الکتریکی به فرد میده) رو دستکاری میکنه تا هر کس دیگه ایی بتونه از این اسلحه ها استفاده کنه...این یارو خودش رو بعنوان فردی که "نه دوست , نه دشمن" هست معرفی میکنه (این حرفش منو یاد بازرگانهای RE 4 میندازه...فقط اسلحه میفروختن...نه دوست بودن و نه دشمن)
Snake درباره هویت اصلی Patriot ها از Drebin سوال میکنه (خودشه ! یکی از بزرگترین سوالهایی که توی ذهن هر Metal Gear باز Hardcore شکل گرفته...لعنتی !) و میپرسه که آیا اونها "انسان" هستن ؟
Drebin جوابی درگیر کننده به Snake میده : "دیگه نه...اونا دیگه انسان نیستن..."
بعدش دختر کوچکی رو میبینیم که Otacon در موردش میگه که "توی بچگی Patriot ها این بچه رو از مادرش جدا کردند..." (منو یاد Olga میندازه...)
Snake با یه زن بلوند میانسال که تابلو هست قبلا خیلی زیبا بوده (EVA) برخورد میکنه...این زن از تکنیکهای "رزم از نزدیک" (CQC = Close Quarters Combat) تعریف میکنه...این زن به Snake میگه "به من بگو مامان...مامان گنده" (نه مامان بزرگ ! بهم نگین که باید مینوشتم مامان بزرگ !)
طبق Script یی که نماینده ی GS داشته , توی Script به جای اسم Big Mama سوتی داده شده و نوشته شده : EVA...که ما رو مطمئن میکنه که این شخصیت EVA ی عزیز MGS 3 هستش...
به قول GS , توی این قسمت همگی اعضای تشکیل دهنده ی حماسه ی MGS برمیگردن و این به نظر من یعنی بزرگترین اتفاقی که میتونست توی این چند سال روی بده !
بالاخره در صحنه ی بعدی ما Snake رو در مقابل Liquid Ocelot میبینیم (که اسمش Revolver Ocelot / Liquid Snake ذکر شده) که به نظر میرسه داره همون Ray یی رو که در انتهای MGS 2 دزدید کنترل میکنه...
در آخرین صحنه هم دیالوگ بین Sunny و Naomi رو میبینیم که درش Sunny درباره ی مادرش توضیح میده : "اسمش Olga بود...مادرم..."
********************************************
این ممکنه آخرین نوشته ایی باشه که بتونم براتون بگذارم (حداقل تا 3 ماه آینده) ولی میخوام درش خیلی چیزها رو روشن کنم...برای اینکه به احتمال زیاد این تریلر هم آخرین تریلری خواهد بود که قبل از عرضه ی MGS 4 در سال 2008 پخش میشه (و شاید هم نباشه)
من به جرات میتونم بگم که خیلی کنسولها رو داشتم...از Magnavox و Pong گرفته که سنشون از خودم خیلی بیشتر بود و وقتی که گرفته بودمشون منقرض شده بودن تا Nintendo 64 , DreamCast و تا Xbox 360 و PS3...همه شون رو داشتم...با همه شون بازی کردم...خیلی بازیها رو بازی کردم...با خیلی بازیها زندگی کردم...با بعضی هاشون خندیدم و با عده ی اندکیشون گریه کردم...بعضی هاشون رو فقط *بازی* کردم و عده ی اندکی از بقیه رو به یادم سپردم...بعضیهاشون از کنارم گذشتن و تعداد بسیار بسیار کمیشون توی ذهنم موندن...
بازیهای بسیار بسیار بسیار کمی رو پیدا میکنین که تونسته باشن فاکتورهایی مثل عشق...نفرت...قدرت...بیزاری...علاقه مندی...و در کل احساسات رو در خودشون جمع کرده باشن...
من توی Mario احساساتی نمیبینم...توی Pokemon عشقی نمیبینم...توی SC هنوز که هنوزه احساسات عمیقی ندیدم...توی DMC به مقدار بسیار کمی دیدم...توی Halo خیلی خیلی کمتر از اون چیزی که انتظارش رو داشتم , دیدم...توی GTA نفرت رو دیدم...در واقع توی 95 درصد بازیها چیزی رو به نام احساسات حس نکردم...
ولی...توی FF دیدم...توی Mafia دیدم...توی Max Payne دیدم...توی Silent Hill بیشتر از اون چیزی که انتظار داشتم دیدم...
Fahrenheit رو قدمی میدونم برای دوباره زنده کردن این عرصه...عرصه ی احساسات...این بازی تمام اون چیزی که من از احساسات انتظار داشتم رو به Level بعدی برد...
ولی MGS بازی ایی بود که علی رقم سبک خاص خودش (Stealth-Action) واقعا منو در تحیر انداخت که یه بازی چقدر میتونه بزرگ باشه...یه بازی چقدر میتونه عمیق باشه...یه بازی چقدر میتونه تاثیر گذار باشه...
خیلی هاتون توی این چند سال از MGS چیزی نمیدونستین...خیلی هاتون بعد از دیدن دموی TGS 2005 به این بازی علاقه مند شدین...خیلی هاتون هنوز این بازی رو کشف نکردین...خیلی هاتون 360 بازهایی هستین که امیدوارین این بازی روی 360 هم عرضه بشه...ولی تا حالا از خودتون پرسیدین که اصلا چیزی از این بازی میدونین ؟ تا حالا از خودتون پرسیدین که چرا این بازی اینقدر معروف شده ؟ که چرا اینقدر محبوب شده ؟
ممکنه که دموی شوک دهنده ی TGS 2005 این بازی رو سر زبونهای کسانی آورده باشه که قبلا حتی طرف این بازی نمیرفتن و خوراکشون سبک خاص Splinter Cell بوده ولی همه مون میدونیم که MG شهرتش رو از "گرافیک" یا "سبک مخفی کاری"ش بدست نیاورد...
داستان...داستان بازی بود که به MGS احساسات و در پی آن بزرگی داد...شخصیت پردازی فوق العادش بود که بازی رو محبوب کرد...صداگذاری با مسماش بود که به بازی معنا داد...بدون اینها این بازی هم چیزی نبود جز یک Tenchu که در زمان حال اتفاق می افتاد...
حتی Tom Clancy هم فهمیده که بدون داستان بازیها ارزشی ندارن (!)
ولی در عین حال که جلوتر میریم میبینیم که داستان پردازی "قویتر" تبدیل شده به تروریستهای پیشرفته تر و خطرناکتر...تفنگهای بزرگتر و جدیدتر و یا دوباره زنده شدن کسانی که 5 بار قبل مردن و هی زرت و زرت دوباره زنده میشن !
در این بین توجه ما هم به بازیهایی که با مقوله ی احساس سر و کار دارن کمتر و کمتر میشه...آخه ما دیگه چرا ؟
چرا ما از FF بدمون اومده ؟ چرا MGS برامون عجیبه ؟ چرا Dream Fall یا Full Throttle برامون بی مزه و حوصله سر بر به نظر میاد ؟ چرا Digital Devil Saga و یا Ghost In Shell به نظرمون مسخره هستن ؟
شاید به خاطر اینه که ما از فکر کردن فاصله گرفتیم...شاید به خاطر اینه که بازی جذاب و توپ برای ما تبدیل شده به سنگر گرفتن پشت سر هم و کشتن دشمنان با یه اره برقی که به اسلحه مون وصله...شاید بخاطر اینه که دیگه مثل قبل خوشمون نمیاد توی زیبایی های یک بازی غرق بشیم...شاید بخاطر اینه که تبدیل به روباتهایی شدیم که کارشون شده گرفتن یک بازی , تا آخر رفتنش و پز دادن به بقیه که من اول تمومش کردم , من رو Hard ترکوندمش , یا من خوره ی (!) بازی هستم...
بازی داره معنای حقیقیش رو از دست میده و ما هم هیچکاری در قبالش نمیکنیم...چرا هیچوقت کسانی توی ایران (از جمله من) پیدا نمیشن که مقاله ایی مثل Lost Memories بنویسن ؟ چرا کسی توی ایران زودتر از TUS نیومده و Metal Gear Bible رو ننوشته ؟
شاید بخاطر اینه که ما افرادی مصرف کننده شدیم...روباتهایی شدیم که احساس میکنن وظیفه شون تموم کردن بازی در سریعترین حد ممکن هست...حیواناتی شدیم (معذرت میخوام...این رو به خودم حساب کنین...با شما دوستان نیستم) که فکر کردن و احساس کردن رو فراموش کردن و شهوت بازیهای کامپیوتری رو جایگزین اون کردن...
بازیها ممکنه در ابتدا برای فقط سرگرمی ما به وجود اومده باشن...ولی امروز روندی رو که فیلمها از دهه ی پنجاه شروع کردن رو 2 ساله طی میکنن...بازیها دیگه Pitfall یا Pacman نیستن...
احساسات روزانه داره توی بازیها بیشتر میشه و با عرضه ی MGS 4 در سال آینده به Maximum مقداری که تا اون زمان میتونست دست پیدا کنه میرسه , و در عین حال ما داریم از راههای انسانیت در بازیها دور میشیم...
شدیم کسانی که برای عرضه نشدن ManHunt 2 توی کل دنیا ناراحت میشن...شدیم کسانی که بازی Manhunt رو خیلی قبول دارن ولی چیزی مثل DDS براشون مثل زهر میمونه...و بزرگترین درد هم همینه که چرا از خودمون نمیپرسیم که چرا Manhunt 2 در دنیا غیرقانونی تلقی میشه...خودمون رو ایرانیهای بزرگ فکر میدونیم ولی عاجزیم از درک اینکه چرا بازی ایی که اسمش میشه "شکار انسان" توی دنیا Ban شده و ما داریم توی فروم های اینترنتی مون دربارش ابراز ناراحتی میکنیم...
اگر میخوایم که یک بازی رو انجام بدیم , چرا نباید درکش هم بکنیم ؟ چرا فقط باید تمومش بکنیم...یکی رو توی فرومها دیدم که 1 و نیم روز بعد از عرضه ی Bioshock توی امضاش اشاره کرده که بازی رو روی حالت نرمال تموم کرده و حالا وسطهای حالت Hard هستش...
شما به این چی میگین ؟ میگین بازیباز ؟ میگین بازی خور ؟
سرتون رو مثل همیشه درد آوردم و مغزهاتون رو پر از مزخرفاتی کردم که مثل همیشه از قبل میدونستینشون...ولی توی این چند وقت (و مخصوصا این چندماه اخیر بعد از E3) احساس کردم که بازیکن های ایرانی هر روز دارن از چیزی که اصل هست دور میشن و فکر و ذکرشون شده فقط تموم کردن بازی :
Kicking Ass & Taking Names
برای بعضی ها نوشتن یک تحلیل برای بازی خیلی سخت به نظر میاد...برای یه عده ی دیگه خیلی عجیب به نظر میاد...ولی بالاخره بعد از این همه سال بازی کردن و تموم کردن اونها , نمیخوایم یه قدمی هر چند کوچیک توی این راه برداریم ؟
همه ی ما قادر نیستیم که یه Engine درست کنیم...طراحی کنیم...کارهای صداگذاری رو انجام بدیم...یا کارگردانی بازی کنیم...
ولی مطمئنم که هممون میتونیم بنویسیم...و مطمئنم که قابلیتهای نوشتن ما از بروبچ کشورهای دیگه کمتر نیست...پس چرا هیچکس آستینش رو بالا نمیزنه ؟
من نمیخوام باور کنم که دوستام و خودم تبدیل به آدمایی گشا* شدیم که کارشون خوردن و خوابیدن و بازی کردن شده...من میخوام روزی برسه که هر کسی توی این سایت برای بازی محبوبش حداقل یه تحلیل 10 صفحه ایی نوشته باشه...این تحلیل نشون دهنده ی این خواهد بود که بچه های BaziCenter فقط کارشون بازی کردن نیست...بلکه کار اصلیشون فکر کردن در عین بازی کردن خواهد بود...
به امید اون روز دست نیافتنی....
متشکرم...Nemesis
Oh...BTW...This "Rewrite" Is Just My Style...So Please Don't Tell Me "Your Translation HERE is Kinda Wrong...You Shoud Have Done It This WAY !" Because This Kinda Shi*s Is Just Not My Style...So , Please Just Read The Tranlation And Accept It The Way It IS ! And No Shi* Writing Either...OKey..I Think This Note Is Far Enough...Enjoy
********************************************
(نماینده ی GS یک Script از بازی هم جلوش بوده...در ضمن مطمئنم که بیشترتون فردا این تریلر رو دانلود میکنین...بهمین دلیل اگه جایی کمی متفاوت از اونچه که من ترجمه کردم به نظر رسید این دیگه مشکل من نیست , مشکل اون نماینده ی GS بوده که به طرز خودش برداشت کرده !)
********************************************
تریلر با صحبت Naomi با Snake شروع میشه که درش Naomi توضیح میده که چه طوری Liquid Snake اونرو زندانی کرده تا بتونه از اطلاعاتش در مورد Foxdie استفاده کنه و بدین طریق "سیستم" کنترل کننده ی NanoMachine های درون بدن سربازها رو کنترل کنه...
در آخر Naomi از Snake خواهش میکنه که بیاد و نجاتش بده...
صحنه ی بعدی مریل رو همراه با اون سرباز کاکا سیاهه (با نام Ed) و یک سری سرباز دیگه رو نشون میده که دارن با احتیاط درون یک پارکینگ ماشین بسته شده حرکت میکنن...
مریل به بقیه میگه که "این سربازا , ارتش شخصی Liquid هستن...اول بکشین , بعد سوال بپرسین..."...بعد از این قضیه اونها با سربازای مخصوص Liquid (که ایندفعه مثل عربا یا هرچی دیگه نیستن و لباسهای درست و حسابی فلزی و آینده نگرانه دارن) درگیر میشن و نبرد در میگیره...در همین وسطها یه دفعه Solid Snake قهرمان از توی سایه ها پیداش میشه و تمامی تیم Meryl رو یک تنه نجات میده...ایول !
Meryl در مورد کار NanoMachine های درون بدنش و سربازهای مخصوصش توضیح میده و میگه که به کمک این NM ها , اونها قادر به اشتراک گذاشتن حسهاشون بین بقیه ی سربازها هستن و بدین طریق میتونن مثل یک "گروه یک نفره" با هم دیگه کار کنن...
در بین تمامی این صحنه ها جمله هایی مثل "آخرین قسمت از حماسه ی Metal Gear" یا "آخرین ماموریت Snake" یا "بالاخره ! همه چی روشن میشه" به نمایش در میان...
بعد Snake رو در حال صحبت با فردی به نام Drebin میبینیم که یه "اسلحه شور" (کسی که اسلحه ها رو دستکاری میکنه) هستش...کار اصلی این فرد اینه که اسلحه های مخصوص PMC ها رو که فقط به کمک DNA سرباز مسئولش کار میکنه (و اگه کس دیگه ایی بهش دست بزنه یا شلیک نمیکنه و یا شوک الکتریکی به فرد میده) رو دستکاری میکنه تا هر کس دیگه ایی بتونه از این اسلحه ها استفاده کنه...این یارو خودش رو بعنوان فردی که "نه دوست , نه دشمن" هست معرفی میکنه (این حرفش منو یاد بازرگانهای RE 4 میندازه...فقط اسلحه میفروختن...نه دوست بودن و نه دشمن)
Snake درباره هویت اصلی Patriot ها از Drebin سوال میکنه (خودشه ! یکی از بزرگترین سوالهایی که توی ذهن هر Metal Gear باز Hardcore شکل گرفته...لعنتی !) و میپرسه که آیا اونها "انسان" هستن ؟
Drebin جوابی درگیر کننده به Snake میده : "دیگه نه...اونا دیگه انسان نیستن..."
بعدش دختر کوچکی رو میبینیم که Otacon در موردش میگه که "توی بچگی Patriot ها این بچه رو از مادرش جدا کردند..." (منو یاد Olga میندازه...)
Snake با یه زن بلوند میانسال که تابلو هست قبلا خیلی زیبا بوده (EVA) برخورد میکنه...این زن از تکنیکهای "رزم از نزدیک" (CQC = Close Quarters Combat) تعریف میکنه...این زن به Snake میگه "به من بگو مامان...مامان گنده" (نه مامان بزرگ ! بهم نگین که باید مینوشتم مامان بزرگ !)
طبق Script یی که نماینده ی GS داشته , توی Script به جای اسم Big Mama سوتی داده شده و نوشته شده : EVA...که ما رو مطمئن میکنه که این شخصیت EVA ی عزیز MGS 3 هستش...
به قول GS , توی این قسمت همگی اعضای تشکیل دهنده ی حماسه ی MGS برمیگردن و این به نظر من یعنی بزرگترین اتفاقی که میتونست توی این چند سال روی بده !
بالاخره در صحنه ی بعدی ما Snake رو در مقابل Liquid Ocelot میبینیم (که اسمش Revolver Ocelot / Liquid Snake ذکر شده) که به نظر میرسه داره همون Ray یی رو که در انتهای MGS 2 دزدید کنترل میکنه...
در آخرین صحنه هم دیالوگ بین Sunny و Naomi رو میبینیم که درش Sunny درباره ی مادرش توضیح میده : "اسمش Olga بود...مادرم..."
********************************************
این ممکنه آخرین نوشته ایی باشه که بتونم براتون بگذارم (حداقل تا 3 ماه آینده) ولی میخوام درش خیلی چیزها رو روشن کنم...برای اینکه به احتمال زیاد این تریلر هم آخرین تریلری خواهد بود که قبل از عرضه ی MGS 4 در سال 2008 پخش میشه (و شاید هم نباشه)
من به جرات میتونم بگم که خیلی کنسولها رو داشتم...از Magnavox و Pong گرفته که سنشون از خودم خیلی بیشتر بود و وقتی که گرفته بودمشون منقرض شده بودن تا Nintendo 64 , DreamCast و تا Xbox 360 و PS3...همه شون رو داشتم...با همه شون بازی کردم...خیلی بازیها رو بازی کردم...با خیلی بازیها زندگی کردم...با بعضی هاشون خندیدم و با عده ی اندکیشون گریه کردم...بعضی هاشون رو فقط *بازی* کردم و عده ی اندکی از بقیه رو به یادم سپردم...بعضیهاشون از کنارم گذشتن و تعداد بسیار بسیار کمیشون توی ذهنم موندن...
بازیهای بسیار بسیار بسیار کمی رو پیدا میکنین که تونسته باشن فاکتورهایی مثل عشق...نفرت...قدرت...بیزاری...علاقه مندی...و در کل احساسات رو در خودشون جمع کرده باشن...
من توی Mario احساساتی نمیبینم...توی Pokemon عشقی نمیبینم...توی SC هنوز که هنوزه احساسات عمیقی ندیدم...توی DMC به مقدار بسیار کمی دیدم...توی Halo خیلی خیلی کمتر از اون چیزی که انتظارش رو داشتم , دیدم...توی GTA نفرت رو دیدم...در واقع توی 95 درصد بازیها چیزی رو به نام احساسات حس نکردم...
ولی...توی FF دیدم...توی Mafia دیدم...توی Max Payne دیدم...توی Silent Hill بیشتر از اون چیزی که انتظار داشتم دیدم...
Fahrenheit رو قدمی میدونم برای دوباره زنده کردن این عرصه...عرصه ی احساسات...این بازی تمام اون چیزی که من از احساسات انتظار داشتم رو به Level بعدی برد...
ولی MGS بازی ایی بود که علی رقم سبک خاص خودش (Stealth-Action) واقعا منو در تحیر انداخت که یه بازی چقدر میتونه بزرگ باشه...یه بازی چقدر میتونه عمیق باشه...یه بازی چقدر میتونه تاثیر گذار باشه...
خیلی هاتون توی این چند سال از MGS چیزی نمیدونستین...خیلی هاتون بعد از دیدن دموی TGS 2005 به این بازی علاقه مند شدین...خیلی هاتون هنوز این بازی رو کشف نکردین...خیلی هاتون 360 بازهایی هستین که امیدوارین این بازی روی 360 هم عرضه بشه...ولی تا حالا از خودتون پرسیدین که اصلا چیزی از این بازی میدونین ؟ تا حالا از خودتون پرسیدین که چرا این بازی اینقدر معروف شده ؟ که چرا اینقدر محبوب شده ؟
ممکنه که دموی شوک دهنده ی TGS 2005 این بازی رو سر زبونهای کسانی آورده باشه که قبلا حتی طرف این بازی نمیرفتن و خوراکشون سبک خاص Splinter Cell بوده ولی همه مون میدونیم که MG شهرتش رو از "گرافیک" یا "سبک مخفی کاری"ش بدست نیاورد...
داستان...داستان بازی بود که به MGS احساسات و در پی آن بزرگی داد...شخصیت پردازی فوق العادش بود که بازی رو محبوب کرد...صداگذاری با مسماش بود که به بازی معنا داد...بدون اینها این بازی هم چیزی نبود جز یک Tenchu که در زمان حال اتفاق می افتاد...
حتی Tom Clancy هم فهمیده که بدون داستان بازیها ارزشی ندارن (!)
ولی در عین حال که جلوتر میریم میبینیم که داستان پردازی "قویتر" تبدیل شده به تروریستهای پیشرفته تر و خطرناکتر...تفنگهای بزرگتر و جدیدتر و یا دوباره زنده شدن کسانی که 5 بار قبل مردن و هی زرت و زرت دوباره زنده میشن !
در این بین توجه ما هم به بازیهایی که با مقوله ی احساس سر و کار دارن کمتر و کمتر میشه...آخه ما دیگه چرا ؟
چرا ما از FF بدمون اومده ؟ چرا MGS برامون عجیبه ؟ چرا Dream Fall یا Full Throttle برامون بی مزه و حوصله سر بر به نظر میاد ؟ چرا Digital Devil Saga و یا Ghost In Shell به نظرمون مسخره هستن ؟
شاید به خاطر اینه که ما از فکر کردن فاصله گرفتیم...شاید به خاطر اینه که بازی جذاب و توپ برای ما تبدیل شده به سنگر گرفتن پشت سر هم و کشتن دشمنان با یه اره برقی که به اسلحه مون وصله...شاید بخاطر اینه که دیگه مثل قبل خوشمون نمیاد توی زیبایی های یک بازی غرق بشیم...شاید بخاطر اینه که تبدیل به روباتهایی شدیم که کارشون شده گرفتن یک بازی , تا آخر رفتنش و پز دادن به بقیه که من اول تمومش کردم , من رو Hard ترکوندمش , یا من خوره ی (!) بازی هستم...
بازی داره معنای حقیقیش رو از دست میده و ما هم هیچکاری در قبالش نمیکنیم...چرا هیچوقت کسانی توی ایران (از جمله من) پیدا نمیشن که مقاله ایی مثل Lost Memories بنویسن ؟ چرا کسی توی ایران زودتر از TUS نیومده و Metal Gear Bible رو ننوشته ؟
شاید بخاطر اینه که ما افرادی مصرف کننده شدیم...روباتهایی شدیم که احساس میکنن وظیفه شون تموم کردن بازی در سریعترین حد ممکن هست...حیواناتی شدیم (معذرت میخوام...این رو به خودم حساب کنین...با شما دوستان نیستم) که فکر کردن و احساس کردن رو فراموش کردن و شهوت بازیهای کامپیوتری رو جایگزین اون کردن...
بازیها ممکنه در ابتدا برای فقط سرگرمی ما به وجود اومده باشن...ولی امروز روندی رو که فیلمها از دهه ی پنجاه شروع کردن رو 2 ساله طی میکنن...بازیها دیگه Pitfall یا Pacman نیستن...
احساسات روزانه داره توی بازیها بیشتر میشه و با عرضه ی MGS 4 در سال آینده به Maximum مقداری که تا اون زمان میتونست دست پیدا کنه میرسه , و در عین حال ما داریم از راههای انسانیت در بازیها دور میشیم...
شدیم کسانی که برای عرضه نشدن ManHunt 2 توی کل دنیا ناراحت میشن...شدیم کسانی که بازی Manhunt رو خیلی قبول دارن ولی چیزی مثل DDS براشون مثل زهر میمونه...و بزرگترین درد هم همینه که چرا از خودمون نمیپرسیم که چرا Manhunt 2 در دنیا غیرقانونی تلقی میشه...خودمون رو ایرانیهای بزرگ فکر میدونیم ولی عاجزیم از درک اینکه چرا بازی ایی که اسمش میشه "شکار انسان" توی دنیا Ban شده و ما داریم توی فروم های اینترنتی مون دربارش ابراز ناراحتی میکنیم...
اگر میخوایم که یک بازی رو انجام بدیم , چرا نباید درکش هم بکنیم ؟ چرا فقط باید تمومش بکنیم...یکی رو توی فرومها دیدم که 1 و نیم روز بعد از عرضه ی Bioshock توی امضاش اشاره کرده که بازی رو روی حالت نرمال تموم کرده و حالا وسطهای حالت Hard هستش...
شما به این چی میگین ؟ میگین بازیباز ؟ میگین بازی خور ؟
سرتون رو مثل همیشه درد آوردم و مغزهاتون رو پر از مزخرفاتی کردم که مثل همیشه از قبل میدونستینشون...ولی توی این چند وقت (و مخصوصا این چندماه اخیر بعد از E3) احساس کردم که بازیکن های ایرانی هر روز دارن از چیزی که اصل هست دور میشن و فکر و ذکرشون شده فقط تموم کردن بازی :
Kicking Ass & Taking Names
برای بعضی ها نوشتن یک تحلیل برای بازی خیلی سخت به نظر میاد...برای یه عده ی دیگه خیلی عجیب به نظر میاد...ولی بالاخره بعد از این همه سال بازی کردن و تموم کردن اونها , نمیخوایم یه قدمی هر چند کوچیک توی این راه برداریم ؟
همه ی ما قادر نیستیم که یه Engine درست کنیم...طراحی کنیم...کارهای صداگذاری رو انجام بدیم...یا کارگردانی بازی کنیم...
ولی مطمئنم که هممون میتونیم بنویسیم...و مطمئنم که قابلیتهای نوشتن ما از بروبچ کشورهای دیگه کمتر نیست...پس چرا هیچکس آستینش رو بالا نمیزنه ؟
من نمیخوام باور کنم که دوستام و خودم تبدیل به آدمایی گشا* شدیم که کارشون خوردن و خوابیدن و بازی کردن شده...من میخوام روزی برسه که هر کسی توی این سایت برای بازی محبوبش حداقل یه تحلیل 10 صفحه ایی نوشته باشه...این تحلیل نشون دهنده ی این خواهد بود که بچه های BaziCenter فقط کارشون بازی کردن نیست...بلکه کار اصلیشون فکر کردن در عین بازی کردن خواهد بود...
به امید اون روز دست نیافتنی....
متشکرم...Nemesis
آخرین ویرایش:
Google