
همایش سازندگان و توسعه دهندگان بازیهای مستقل در تاریخ 4 اکتبر(دو روز پیش) تا 6 اکتبر (امروز) برگزار شد.
در نطق مهمی که در اولین روز و در بخش کنفرانس تخصصی از طرف رئیس امور ناشرین و توسعه دهندگان بخش آمریکایی سرگرمی های کامپیوتری شرکت سونی ( آقای Adam Boyes ) بیان شد، به این نکته اشاره شد که بازیهای انحصاری عامل محرکی در فروش کنسول ها می باشند اما استراتژی بزرگی برای سازندگان کنسول و توسعه دهندگان نمی باشند.
مهمترین بخش این بیانیه مبهم که ایشان بیان کرده، به این شکل است:
هم اکنون عناوین انحصاری فقط یک امتیاز برای سازندگان کنسول دارد و آن بیشتر به خود بالیدن است و هیچ کس تا ابد از انحصاری ها سود نمی برد!
سپس ایشان افرادی (شرکتها) را که کنسول ها را می سازند به دلال ماشین تشبیه کرده در حالی که توسعه دهندگان مستقل را به ماشین های آخرین سیستم تشبیه کرده است که توانایی بهینه کردن سیستم و افزایش کارایی به معنای تغییر واقعی بازار را دارند و می توانند عناوین بسیاری برای پلتفرم ها ارائه کنند.
به عنوان یک مسئول در شرکت سونی به نظر می رسد که ایشان قضاوت بدی در این مورد داشته است. انحصاری ها این اجازه را به توسعه دهندگان می دهند که تمرکز ویژه ای بر روی یک بخش از سخت افزار کنسول داشته باشند و محصولی ارائه کنند که ویژگی های یک کنسول را به نحو بهتری نشان دهند.
ایشان گفته اند:
بازی The Last of Us باورنکردنی است اما فقط در کنسول پلی استیشن.
اگر این صحبت ها را از دید مالی نگاه کنیم ، متوجه می شویم که ایشان درست گفته است، چون ایشان بیان کرده است:
انحصاری ها هزینه زیادی برای سازندگان دارند. چند درصد از تولید کنندگان کنسول حاضر به هزینه کردن بالا برای تولید عنوان انحصاری هستند؟
تا اینجا حق با ایشان است اما به کاربردن واژه “ هیچ کس سود نمی برد “ مضحک به نظر می رسد. برای نمونه عناوین استودیو Naughty Dog چه سودی را در پی داشته؟ یا بازی ماریو که به شکل یک عنوان انحصاری جا افتاده، چه فروشی داشته و دارد؟
1