PlayStation Ghost of Yōtei

​

امروز با افتخار اعلام می‌کنیم که بازی جدید استودیوی Sucker Punch با عنوان Ghost of Yōtei و معرفی قهرمان جدیدمان، آتسو، در راه است.

وقتی تصمیم گرفتیم یک بازی جدید از سری Ghost بسازیم، هدفمان حفظ اصول اصلی بود که با Ghost of Tsushima پایه‌گذاری شده بود: تجربه جنگجویی سرگردان در ژاپن فئودالی، آزادی در اکتشاف با ریتم دلخواه بازیکن، و نمایش زیبایی‌های بی‌نظیر این جهان.

با این حال، به دنبال نوآوری بودیم. برای خلق چیزی که هم تازه باشد و هم آشنا، از داستان جین ساکای و جزیره تسوشیما فراتر رفتیم و روی مفهوم Ghost تمرکز کردیم. در Sucker Punch، ما عاشق داستان‌های آغازین هستیم و این بار خواستیم بفهمیم که داشتن قهرمانی جدید با نقاب Ghost چه معنایی دارد و چگونه می‌توان افسانه‌ای جدید را شکل داد. این رویکرد ما را به Ghost of Yōtei رساند: یک قهرمان تازه، داستانی نو و منطقه‌ای جدید از ژاپن برای کاوش.

اگرچه امروز جزئیات داستان را فاش نمی‌کنیم، اما می‌توانیم بگوییم که سفر آتسو در سال 1603 آغاز می‌شود، یعنی بیش از 300 سال پس از وقایع Ghost of Tsushima. داستان ما در سرزمین‌های اطراف کوه یوتی رخ می‌دهد، قله‌ای سر به فلک کشیده در قلب منطقه اِزو، ناحیه‌ای که امروزه با نام هوکایدو شناخته می‌شود. در سال 1603، این منطقه هنوز خارج از قلمرو رسمی ژاپن بود، سرزمینی وحشی و بکر با چمنزارهای پهناور، توندرای یخ‌زده، و تهدیدهایی پیش‌بینی‌ناپذیر. این محیط، تفاوت چشمگیری با جزیره تسوشیما و سامورایی‌های منظم آن دارد و فضایی ایده‌آل برای روایت داستانی اصیل و جدید است که بی‌صبرانه منتظر به اشتراک گذاشتن آن با شما هستیم.

این بازی نخستین عنوان استودیوی Sucker Punch است که به‌طور کامل برای پلی‌استیشن 5 ساخته شده، و ما مشتاقانه منتظریم تا بر مبنای دستاوردهای بصری Ghost of Tsushima پیش برویم و دنیایی حتی واقعی‌تر خلق کنیم. با دیدی وسیع و گسترده، بازیکنان قادر خواهند بود تا از فاصله‌های دور به چشم‌اندازهای خیره‌کننده بنگرند، آسمان‌های پرستاره و شفق قطبی را مشاهده کنند، و حرکات باد را که با طبیعی‌ترین حالت در چمنزارها و گیاهان جریان دارد، تجربه کنند. علاوه بر این، بهبودهای بیشتری در زمینه بصری در راه است که در آینده با شما به اشتراک خواهیم گذاشت. این محیط جدید فرصت معرفی مکانیک‌های تازه، ارتقاءهای گیم‌پلی و حتی سلاح‌های نوآورانه را نیز فراهم می‌کند.

تریلر امروز ما نگاهی اجمالی به این دنیای جدید ارائه می‌دهد، اما چیزهای بسیار بیشتری برای نمایش وجود دارد. در ماه‌های آینده جزئیات بیشتری را با شما به اشتراک خواهیم گذاشت، از جمله اطلاعاتی درباره سفر آتسو و شخصیت‌ها (و حیواناتی) که در طول این مسیر با آن‌ها آشنا خواهد شد. ما همیشه قدردان موفقیت Ghost of Tsushima بوده‌ایم و بی‌صبرانه منتظریم که شما همه‌ شما در سال 2025 بازی Ghost of Yōtei را تجربه کنید.
ترجمه توسط دوست خوبمون @Romell

 

[esm nadaram]

من هیچ جوره با فریم بالاش نتونستم ارتباط بگیرم حس میکردم انگار بازی رو یخ داره لیز میخوره همه چی تند تند بود
گذاشتم رو همون مد ray tracing !


کسی دیگه هم هست که این جوری باشه یا فقط من مریضم

منم کلا 60 فریم بازی رو برام یه جورایی آبکی میکنه، اصلا حس خوبی بهم نمیده.


کنار اون حس بالا من وقتی بازی رو میزارم رو 60 همش حس میکنم یه چیزایی از گرافیک بازی رو دارم از دست میدم.

مدام حس میکنم صحنه به این قشنگی میشه با 30 فریم خیلی قشنگ تر باشه و.....


خلاصه انتخاب من 99 درصد مواقع همون 30 فریمه تو هر بازی

 

[NERO 7]

منم کلا 60 فریم بازی رو برام یه جورایی آبکی میکنه، اصلا حس خوبی بهم نمیده.


کنار اون حس بالا من وقتی بازی رو میزارم رو 60 همش حس میکنم یه چیزایی از گرافیک بازی رو دارم از دست میدم.

مدام حس میکنم صحنه به این قشنگی میشه با 30 فریم خیلی قشنگ تر باشه و.....


خلاصه انتخاب من 99 درصد مواقع همون 30 فریمه تو هر بازی

احسنت پس تنها نیستم

اون حالت سینمایی ایش رو از دست میده و رو ۶۰ فریم انگار بازی رو گذاشتی رو دور تند
شصت فریم و اینا فقط برا بازی های اول شخص و شوتر و اینا !

 

[AMIN-1399F]

احسنت پس تنها نیستم

اون حالت سینمایی ایش رو از دست میده و رو ۶۰ فریم انگار بازی رو گذاشتی رو دور تند
شصت فریم و اینا فقط برا بازی های اول شخص و شوتر و اینا !

عجیبه اینو میگید و میپسندید!!!

من واقعاً هر بازی نره رو 60 یا بالانس و 30 فریم فقط باشه قطعا بیخیالش میشم.
30 فریم واسه من سر درد و خستگی شدیدی ایجاد میکنه.

 

[NERO 7]

عجیبه اینو میگید و میپسندید!!!

من واقعاً هر بازی نره رو 60 یا بالانس و 30 فریم فقط باشه قطعا بیخیالش میشم.
30 فریم واسه من سر درد و خستگی شدیدی ایجاد میکنه.

اخه گذاشتم رو شصت فریم، حس کردم همه چی رو دور‌تنده، انگار اسکیت روی‌ یخ میکردی

الان با یه بازی مثل نینجا گیدن در این زمینه مشکلی ندارم ولی این خیلی بد بود، یا اگر درست یادم باشه TLoU 1 رو هم رو فریم بالا خوشم‌نمی اومد، میذاشتم رو همون سی فریم

 

[AM!R]

احسنت پس تنها نیستم

اون حالت سینمایی ایش رو از دست میده و رو ۶۰ فریم انگار بازی رو گذاشتی رو دور تند
شصت فریم و اینا فقط برا بازی های اول شخص و شوتر و اینا !

یه جا فکر کنم نوید یا آریا بود گفت یه بازی پلی ندادن روی ۶۰ فریم ش حرامه! تا اونجا من داشتم فعل حرام مرتکب میشدم رفتم ۶۰ فریم کردم دیدم راست می‌گفت!
یا مثلا بعد از سال تصمیم گرفتم RDR2 رو برم ، خیلی هوس کرده بودم ، گفتم مگه من چه فرقی با قبل کردم خب آپدیت ۶۰ نگرفته که نگرفته ، رفتم نیم ساعت نتونستم تحملش کنم
ولی Yotei روی حالت RT که میرفتم واقعا اون حس ۳۰ بودن رد دد رو نداشت! و خیلی روون بود!
یه سری گیم ها ۳۰ شون واقعا ۳۰ بنظر نمیاد ، نمیدونم از TV هستش از چیه ،
مثلا FORZA 5 هم ۳۰ ش خیلی خوب بود .
خلاصه هرکی هرجوری حال میکنه همونطوری بره،
این سینمایی و طبیعی بودن ۳۰ من رو یاد یه بحثی توی دوران VS میندازه

 

[rahmanshahi]

اخه گذاشتم رو شصت فریم، حس کردم همه چی رو دور‌تنده، انگار اسکیت روی‌ یخ میکردی

الان با یه بازی مثل نینجا گیدن در این زمینه مشکلی ندارم ولی این خیلی بد بود، یا اگر درست یادم باشه TLoU 1 رو هم رو فریم بالا خوشم‌نمی اومد، میذاشتم رو همون سی فریم

شما یه دوتا بازی روی ۱۲۰ یا ۲۴۰ فریم تجربه بکنی دیگه ۶۰ برات صحنه آهسته به نظر میاد.

 

[jdepp]

بازی مبارزه ای حالا چه شمشیر چه تفنگ و مشت باید رو 60 فریم باشه که چشمت اذیت نشه و بتونی مهارت خودت رو تو اون بازی بالا ببری. اصلا بفهمی که داری چیکار می کنی.
اگه بحث دیدن گرافیک و مناظر بازی باشه اون موقع میاری روی 30 فریم تا روان بودن بازی رو فدای کوالیتی و کیفیت بافتها و تکسچرها کنی.

 

[arash1996]

بالاخره بعد از 80 ساعت Ghost of Yōtei رو پلات کردم و به‌راحتی می‌تونم بگم که لذت‌بخش‌ترین تجربه پلات روی هر پلتفرمی برای من بود. خیلی از ماموریت‌های فرعی جذابیت بالایی داشتند و این احساس به آدم دست نمی‌داد که داره کار اضافه و بی‌خودی انجام میده (برخلاف بازی‌هایی مثل Watch Dogs و دو نسخه Syndicate و Odyssey سری Assassin's Creed که همگی از قضا دستپخت یوبی‌جان هستند ) این موضوع علاوه بر وجود تروفی پلاتینوم در بازی‌های PS باعث میشه تا بعد از گرفتن تروفی آخر احساس رضایت خاصی به آدم دست بده. من همه اچیومنت‌های تعدادی از بازی‌های اکس‌باکس و استیم رو هم گرفتم، ولی در پلتفرم‌های دیگه، اچیومنت آخر هیچ فرقی با اچیومنت‌های دیگه نداره (نینتندو هم که کلا چنین سیستمی رو برای باز‌ی‌هاش پیاده‌سازی نکرده )

Spoiler

در مورد خود بازی هم باید بگم که بعد از Assassin's Creed II، این بهترین داستان انتقامی بود که در مدیوم بازی تجربه کردم. وارد جزئیات نمیشم، ولی منهای بخش Kitsune که کمی از لحاظ پرداخت داستان ضعیف و بزدلانه به‌نظر میاد، بقیه بخش‌ها اون ریتم شروع بازی رو حفظ کردند و وجود جاده دوطرفه بین دختر آهنگر و روح انتقام‌جو تا پایان بازی باعث شده که هم شخصیت‌پردازی قهرمان و هم شیوه روایت داستان از خطر تک‌بعدی‌بودن در امان بمونه.
گیم‌پلی هم که بی‌نظیر بود. سلاح‌های مختلف همگی کاربردی هستند و با اینکه عملا میشه با یک سلاح کل بازی رو تموم کرد، من بعنوان بازی‌باز در هر مبارزه لحظه به لحظه درگیر اتفاقات صحنه بودم تا استراتژی مبارزه‌ام رو با دشمن روبروی خودم هماهنگ کنم. من روی درجه سختی Lethal بازی رو تموم کردم و با اینکه بعضی از دوئل‌ها رو خیلی باختم، شکست دادن‌شون تا حدی همون احساس پیروزی بر باس‌های چالش‌برانگیز بازی‌های FromSoftware رو بهم می‌داد که به‌ندرت خارج از اون سبک از بازی‌ها چنین حسی رو تجربه کردم (سولزبورن‌ها رو مثال زدم چون سولزلایک‌ها بعضا نمی‌تونند تعادل کلیدی بین چالش دشمن و قابلیت‌های قهرمان رو رعایت کنند).