از اونجایی که همهچیز توی ایران رنگ و بوی سیاسی داره و هر حرفی بزنی به یه چیزی متهم میشی، احتمالا اگه کسی به کیفیت فیلم دانه انجیر معابد ایراد بگیره هم وصلش میکنن به فلان جا! یعنی مطمئنم خیلیها نسبت به فیلم انتقاد دارن ولی از ترس همین قضیه سکوت کردن.
به نظرم واقعا فیلم در حد این همه تعریف و تمجید و نامزدیها نیست و چند وقت دیگه که خود اهالی سینمای فرنگ به سال ۲۰۲۴ نگاه میکنن، خندهشون میگیره از این قضیه.
از نظر داستان و مضمون قابل تقدیره که سراغ همچین موضوعی رفته، ولی شکل اجرا مخصوصا توی یکسوم پایانی از دید من خیلی مشکل داره. از اتفاقاتی که میافته و بعضیهاشون با شخصیتپردازیها جور درنمیان، تا شعارزدگی بیش از حد و مبتدیانه مثل اونجا که
یه عکس قدیمی توی خونه ویلایی میبینن و در مورد مفهوم ایمان صحبت میکنن و قشنگ در حد سریالهای دهه ۷۰ سیمای خانواده هست تا بخشهای پایانی که برای من کمدی ناخواسته بودن و اونجایی که
سه تا شخصیت خانم وسط خرابهها از هم جدا شدن و قایمموشکبازی شروع شد تا سقوط پدر متاسفانه بیشتر از اینکه برام تاثیرگذار باشه، باعث خنده شده بود.
البته از قهرمان هم اصلا در حد کارهای خوب فرهادی خوشم نیومد و به نظرم ضعیفترین فیلمش بعد از "همه میدانند" بود، ولی این فیلم رسولاف هم برام جالبه که نامزد شده و خیلی دوست دارم ببینم در آینده که جَو از بین میره و کیفیت فیلم اهمیت بیشتری نسبت به حواشی پیدا میکنه، نظرات چطوری میشه.