در این تاپیک سر خط خبرها به صورت کوتاه قرار داده میشه.
(لطفا حداقل امکان یک توضیح اجمالی براش بنویسید)
قرار دادن منبع خبر الزامی است.
Last edited by a moderator:
سرخط خبرها
- Thread starter FaRd!N
- تاریخ آغاز
در این تاپیک سر خط خبرها به صورت کوتاه قرار داده میشه.
(لطفا حداقل امکان یک توضیح اجمالی براش بنویسید)
قرار دادن منبع خبر الزامی است.
دو تا اوپن ورد وجود دارد که به معنای واقعی کلمه حوصله سربر نبودن. اولی الدن رینگ است، الدن حقیقتا برایم در سطح دیگری است و عمق خوب بودنش برایم غیر قابل درک است. دومی ویچر 3 است. ویچر هنوزم از نظر شخصیت پردازی و روایت در جمع بهترین هاست. با احترام جذاب ترین داستان بازی در ژانر اوپن ورد معتلق به ویچر 3 و بهترین سایت کوئست ها با اختلاف معتلق به آن است. اما جذابترین شخصیت و شخصیت پردازی قطعا آرتور مورگان است این در صورتی است که شخصیت پردازی گرالت خیلی با ریزه کاری و با جزییات فراوان است. ببینید در شخصیت پردازی آرتور چه وسواسی به کار رفته است که شخصیت پردازی گرالت در مقایسه با آن انگار چیزی کم دارد. جالبی ماجرا اینجاست آن جان مارستونی که بارها در جریان بازی از مخمصه نجاتش می دهیم قهرمان نسخه شماره 1 است و من این را نمی دانستم. در واقع این خوب است که مارستون در شمایل قهرمان معرفی نمی شود و تاکیدی بر حضورش مستمرش نیست. و الانم که دارم شماره ی یک را بازی می کنم هنوز شمایل قهرمان ندارد یا نگرفته است. به هر روی عمیق ترین ارتباطی که بین مخاطب و کاراکتر یک بازی وجود دارد قطعا آرتور مورگان است. و پایان بندی رددد گواه این امر است.
در مورد رددد 2 من احساس می کنم دچار چرخه ی تکرار شده ام. و مدام دارم چیزی را تکرار می کنم.
در مورد رددد 2 من احساس می کنم دچار چرخه ی تکرار شده ام. و مدام دارم چیزی را تکرار می کنم.
داستان RDR2 مربوط به قبل از RDR1 می شه برای همین هنوز جان مارستون به قهرمان تبدیل نشده. جان مارستون در طی RDR1 نقش خودش رو پیدا می کنه و تا قبل از عرضه ی RDR2 برای من بهترین شخصیت پردازی رو داشت اما با اومدن آرتور مورگان جاشون عوض شد.
در مورد RDR 2 که افراد دچار چرخه ی تکرار می شن نظر من این هست که این بازی رو باید زندگی کرد. به دید گیم نباید بهش نگاه کرد که صرفا یکی دو ساعت از وقتمون رو پر کنه و فقط ماموریت اصلی انجام داد و حالا چندتایی هم فرعی.
باید عملا عین زندگی واقعی بهش پرداخت و هرکاری که در دنیای واقعی انجام می دین در گیم هم بکنین. انگار که شبیه ساز زندگی در غرب وحشی باشه. اگه با این روش بازی بشه بنظرم جایگاه واقعیش رو در دلتون پیدا می کنه.
milad3
کاربر سایت
مشکل گاو محدود کردن رونیک ها به انتخاب فقط ۲ تا همزمان برای هر اسلحست که همراه المان های rpg زورچپون محدود به عدد و اسکِیل با روح سری سازگار نیست
بهتر میبود مثل dmc با انتخاب از بین چند استایل به حداقل ۴ تا همزمان دسترسی داشت و مهمتر اینکه میشد وسط گیم پلی با شرتکات بینشون سوییچ کرد. کنسلینگ هم نداشتن رونیک ها
بهتر میبود مثل dmc با انتخاب از بین چند استایل به حداقل ۴ تا همزمان دسترسی داشت و مهمتر اینکه میشد وسط گیم پلی با شرتکات بینشون سوییچ کرد. کنسلینگ هم نداشتن رونیک ها
اشتباهت دقیقا همین‌جاست من گاد ۱ ۲ ۳ رو صد ها بار تموم کردم ولی هرگز یه بازی اوپن ورلد ۲ بار نرفتم ! بازیا اوپن ورلد بخصوص مدرن ساخته شدن تا الکی وقتت بکشن و کارا تکراری کنی هیچ خلاقیتی توشون نیست و به سختی ۳ ۴ ساعت لحظه جذاب دارن تو برای ۳ ۴ ساعت جذابیت باید ۱۰۰ ها ساعت وقت حروم کنی در نقطه مقابل بازی مثل گاد ۳ کلا ۱۰ ساعت ولی ۱۰ ساعت ارضا روحی روانی خالص من از ۲۰۱۰ بازیش میکنم هنوزم بازیش میکنم و تا آخر عمر بازیش میکنم بازی باید اینطوری باشه جوری که هر زمان دلت خواست بری بازیش کنی من جی تی وی بعد ان سال خواستم برم به نیم ساعت نکشید پاکش کردم بس که حوصله سر بر بود ! بازی اوپن ورلد یعنی یک بار مصرف من عاشق رد دد ۲ ولی میدونم دیگه تا آخر عمر هیچوقت بازیش نمیکنم و دیگه اون چند ساعت لحظات جالبش هیچوقت نخواهم دید !منم قبلا فکر می کردم بازی نباید تایمش زیاد باشه و یا اوپن ورلدِ وقت گیر باشه. اما الان بنظرم بازی که قراره تاپ باشه و جز بهترین های تاریخ و سال هست حیفه که زود تموم شه و قطعا هرچی بیشتر سوراخ و سنبه و مراحل اصلی و فرعی داشته باشه بهتره. این ارزش تکرار بازی رو زیاد می کنه و بعد از اونکه سالها منتظر ساختش بودی یه روزه تمومش نمی کنی!
مثلا فرض کن GTA VI یا بازی بعدی ناتی داگ ۲۰ ساعت طول بکشه! بعد این همه انتظار قطعا دلت می خواد فحش کشون کنی.
RDR2 یا مثلا الدن رینگ یه تجربه ی ناب بوده واسه من. هر گیمی که تاپ بوده قطعا با تایم زیادش مشکل نداشتم. اما مثلا هورایزن ۱ عذاب آور بود.
بازی های یوبی که قطعا باید خطی بشن همشون.
اما بعضی بازی ها ماهیتشون ایجاد می کنه اوپن ورلد و تایم بالا با کوئست های اصلی و فرعی بسیار زیاد باشن مثلا انتظار داشته باشی اسکایریم اینطوری نباشه قطعا اون دیگه الدر اسکرول نیست. این بازی و صرف چرخیدن تو دنیاش یعنی لذتی وصف ناشدنی. RDR2 هم همینطور. شما قراره مثلا روزی ۲ ساعت بازی کنی چه اسپایدرمن باشه چه red dead فرقی به حالت نداره دیگه. فقط تفاوتش در اینه یکی تو ۱۰ روز تموم می شه اون یکی یه ماه.
Dinosaur
Loyal Member
منم تا حدودی با صحبت شان لیدن موافقم، ولی اومدم بگم مثالش اشتباه هست و مگه چند تا بازی توی تاریخ داریم که در حد RDR2 باشن که آدم همچین شاهکاری رو به خاطر طولانی بودن ول کنه؟ تا اینکه یه دفعه یادم افتاد که خودم هم چند وقته که اینطوری شدم! 
مثلاً تنها علتی که هنوز سراغ Baldur's Gate 3 نرفتم، همین طولانی بودنش هست!
الآن هر لحظه که بخوام بازی دم دستم هست و با توجه به تعریف و تمجیدهایی که هم رسانه‌ها و هم ملت ازش می‌کنن مشخصه که شاهکار بزرگیه، ولی مدت زمانش انقدر طولانیه که می‌ترسم شروعش کنم! همین قضیه برای Cyberpunk 2077 هم پیش اومد و حدود سه ماه پیش بازی رو گرفتم، ولی تا همین چند روز پیش به جز یک ساعت اول تجربه‌ش نکرده بودم و تازه الآن دارم درست و حسابی بازی میکنم.
این یه سندرومی هست که برای بعضی‌ها وجود داره و آدم هی پیش خودش می‌گه به جای ۱۰۰ ساعت تجربه فلان بازی، وقتم رو بذارم روی ۵،۶ تا بازی کوچیک‌تر. خیلی وقت‌ها هم این صحبت واقعاً منطقی نیست و لذت همون بازی ۱۰۰ ساعته، چندین و چند برابر اون ۵ تا بازی ۲۰ ساعته هست، ولی باز آدم گاهی اوقات تسلیم میشه و براش سخته که بازیهای طولانی رو تجربه کنه.
کلاً دوران عجیبی هست برای ماها که اهل این جور سرگرمی‌ها هستیم و از بازیهای ویدیویی تا سریال‌های متنوع رو تجربه می‌کنیم. سخت از این لحاظ که هر چقدر هم تلاش کنیم، باز وقت کم میاریم. یعنی برخلاف مثلاً ۲۰ سال پیش که بازیها خیلی کوتاه‌تر بودن و میشد سریع تموم‌شون کرد و در عین حال سریال‌ها هم کمتر بودن، الآن یه وضعیتی شده که یه دفعه می‌بینی ۵ تا بازی خوبِ ۶۰،۷۰ ساعته (یا بالاتر از ۱۰۰ ساعت) توی یه سال عرضه می‌شن، در کنار کلی بازی خوب ۱۵،۲۰ ساعته و تعداد زیادی سریال جذاب و کتاب‌های متنوع و وقت گذروندن توی توئیتر لعنتی و... واقعاً فرصت نمیشه که آدم به همه اینا برسه و هر جادوی سیاهی هم به کار ببره، باز وقت کم میاره. تازه من کلاً آنلاین‌باز نیستم، وگرنه مبحث آنلاین که به تنهایی می‌تونه آدم رو از نظر مدیریت زمان بیچاره کنه و دیگه فرصت به هیچ چیز دیگه‌ای نرسه (یاد اون میم First World Problems افتادم. البته ما که جهان پنجم هم محسوب نمی‌شیم، ولی این مشکل بازیهای طولانی شبیه اون میم هست).
بگذریم که بعضی دوستان هستن که نمیدونم شعبده‌بازی می‌کنن یا شاید سلیقه‌شون فقط به یکی دو سبک محدود می‌خوره یا هرچی، همیشه شکایت دارن که بازی خوب وجود نداره و حوصله‌مون سر رفته! واقعاً به این عزیزان حسودی میکنم و خوش به حال‌شون.
مثلاً تنها علتی که هنوز سراغ Baldur's Gate 3 نرفتم، همین طولانی بودنش هست!
الآن هر لحظه که بخوام بازی دم دستم هست و با توجه به تعریف و تمجیدهایی که هم رسانه‌ها و هم ملت ازش می‌کنن مشخصه که شاهکار بزرگیه، ولی مدت زمانش انقدر طولانیه که می‌ترسم شروعش کنم! همین قضیه برای Cyberpunk 2077 هم پیش اومد و حدود سه ماه پیش بازی رو گرفتم، ولی تا همین چند روز پیش به جز یک ساعت اول تجربه‌ش نکرده بودم و تازه الآن دارم درست و حسابی بازی میکنم.این یه سندرومی هست که برای بعضی‌ها وجود داره و آدم هی پیش خودش می‌گه به جای ۱۰۰ ساعت تجربه فلان بازی، وقتم رو بذارم روی ۵،۶ تا بازی کوچیک‌تر. خیلی وقت‌ها هم این صحبت واقعاً منطقی نیست و لذت همون بازی ۱۰۰ ساعته، چندین و چند برابر اون ۵ تا بازی ۲۰ ساعته هست، ولی باز آدم گاهی اوقات تسلیم میشه و براش سخته که بازیهای طولانی رو تجربه کنه.
کلاً دوران عجیبی هست برای ماها که اهل این جور سرگرمی‌ها هستیم و از بازیهای ویدیویی تا سریال‌های متنوع رو تجربه می‌کنیم. سخت از این لحاظ که هر چقدر هم تلاش کنیم، باز وقت کم میاریم. یعنی برخلاف مثلاً ۲۰ سال پیش که بازیها خیلی کوتاه‌تر بودن و میشد سریع تموم‌شون کرد و در عین حال سریال‌ها هم کمتر بودن، الآن یه وضعیتی شده که یه دفعه می‌بینی ۵ تا بازی خوبِ ۶۰،۷۰ ساعته (یا بالاتر از ۱۰۰ ساعت) توی یه سال عرضه می‌شن، در کنار کلی بازی خوب ۱۵،۲۰ ساعته و تعداد زیادی سریال جذاب و کتاب‌های متنوع و وقت گذروندن توی توئیتر لعنتی و... واقعاً فرصت نمیشه که آدم به همه اینا برسه و هر جادوی سیاهی هم به کار ببره، باز وقت کم میاره. تازه من کلاً آنلاین‌باز نیستم، وگرنه مبحث آنلاین که به تنهایی می‌تونه آدم رو از نظر مدیریت زمان بیچاره کنه و دیگه فرصت به هیچ چیز دیگه‌ای نرسه (یاد اون میم First World Problems افتادم. البته ما که جهان پنجم هم محسوب نمی‌شیم، ولی این مشکل بازیهای طولانی شبیه اون میم هست).
بگذریم که بعضی دوستان هستن که نمیدونم شعبده‌بازی می‌کنن یا شاید سلیقه‌شون فقط به یکی دو سبک محدود می‌خوره یا هرچی، همیشه شکایت دارن که بازی خوب وجود نداره و حوصله‌مون سر رفته! واقعاً به این عزیزان حسودی میکنم و خوش به حال‌شون.
آخرین ویرایش:
amonre
کاربر سایت
دوستان پست طولانی هم ندین حقیقتا حوصله خوندن همش نیست
m.d.makan
کاربر فعال
شان لیدن خر است.دوستان پست طولانی هم ندین حقیقتا حوصله خوندن همش نیست
این استاندارد بود؟
منظور از چرخه ی تکرار منظور حرفهای خودم است.که ممکن است توی ذوق بزند.
واقعیت این است که وقتی بحث مقایسه پیش می آید و دو تا عنوان در رو در روی هم قرار می گیرند. ممکن است در بخشی از نقاط نسبت به هم برتری داشته باشند. و واقعا این چیز عجیبی نیست. نپذیرفتن اینکه یک بازی در حین خوب بودن می تواند ایراداتی هم داشته این است که عجیب است. من می توانم همچنان طرفدار یک بازی باشم اما از گفتن نقطه ی ضعف های آن هم عبایی نداشته باشم. تعصب نسبت به هرچیزی مخرب است.
آقا اینطوریام نیست. ببین بازی اپن ورلد طولانیه درست؟ خب همین باعث میشه تکرار نکنی بلکه خط داستانیو تموم کردی بشینی ماموریت های جانبی رو انجام بدی و چیزهای مختلف تو محیط کشف کنی
البته در مورد رد دد2 من سیو قدیمی لود کردم که اسپویل نمیکنم چرا... ممکنه یکی هنوز بازی نکرده باشه. و نشستم مرحله های جانبی مختلف! مثلا یه مرحله داشت خیلی جالب بود درمورد صندلی اعدام بود. یا باز پیدا کردن و گرفتن افرادی که رو سرشون جایزه بود، پیدا کردن گنجها، سرقت جاهای مختلف و... تمام هم به اندازه ماموریت های اصلی جذابیت داشتن.
اصلا خود گشتن تو محیط شهرهای رد دد و GTA که از روی شهرهایی مثل نیویورک سیتی، میامی، نیواورلئان و... ساخته شدن برای خیلیا بزرگترین لذت هست.
منظورت نمیدونم حالا GTA V بود بعد نیم ساعت پاکش کردی ولی اونم کلی ماموریت و فعالیت جانبی داشت که چندین ماه سرگرمت کنه.
به لحاظ داستانی هیچی از بازیهایی مثل god of war کم ندارن رد دد2 تو زمینه داستان واقعا از 1 هم بهتر بود و اندینگی به مراتب باشکوه تر. اصلا من سر اندینگ باشه میگم تو بازیهای راک استار ردد 1 و 2. تو فاینال فنتزی کرایسیس کور. برای کسی که پایان تراژدیک و حماسی دوست داشته باشه بهترین گزینه س. اسم بازی اصلا باهات حرف میزنه! رستگاری! رد دد 2 به قطعیت میگم برای من از بهترین فیلمهای وسترن هم بهتر بود. آخرای بازی و خصوصا مرحله آخر و اون last ride آرتور چیزیه که واقعا فراموش نشدنی کار شده بود.
اصلا گیم طولانی بودنش عیب و ایراد نیست. این مدیر سابق سونی یک چیزی پرونده. نظر شخصیش هست.
این که یکی با بازی اپن ورلد حال نمیکنه کاملا سلیقه ای هست.
آره میشه اصلا بازی سه ساعت باشه بازی خوبی باشه ولی دلیل نمیشه بخوان سبک اپن ورلد رو حذف کنن
آخرین ویرایش:
خب این نشون می ده شما سلیقه ات اصلا با اوپن ورد جور نیست و هرچقدرم اون گیم خفن باشه احتمال اینکه بازیش کنی خیلی کمه.
آهان پس تکرار رو در مورد حرف خودت گفتی.
من می پذیرم که گیم موردعلاقم و یا یه گیم شاهکار از نظر منتقدین و اکثر گیمرها عیب و ایراد داشته باشه اما در مورد رد دد ۲ بنظرم عیب و ایرادش جوری نیست که طرف اصلا نتونه بازیش کنه یا ارزش تکرار نداشته باشه. ایراداتش رو جزی می دونم و دلیل اینکه کسی ازش خوشش نیاد رو عدم علاقه به اوپن ورد و یا سلیقه ی شخصی.
همین الان یه حادثه ای برام پیش اومد چشمامو از دست دادم. منم با شان موافقم لطفا دیگه کلا بازی نسازید چون من دیگه کور شدم. این پستم شان برام تایپ کرد. شان عزیزم.
Gen. Martinez
کاربر سایت
بعضی از بازیها اتفاقا به این دلیل شاهکار هستن که طولانی، پر جزئیات و مفصل هستن. رد دد و بالدورز و ویچر 3 ... اگر قرار بود تو 10 ساعت تموم بشن سال بعد دیگه هیچ کس اینها رو یادش نبود. چطوری داستانهایی که اینها گفتن رو میخوان کوتاه کنن و خاص بودنش باقی بمونه؟ بازیهای یوبیسافت که اپن ورلد اسپم میکنه رو حذف کنید اونقدرها هم بازیهای طولانی عرضه نمیشن. من هیچوقت حاضر نیستم بالدورز و ویچر یا رد دد بدم بگم جایگزینش کنید با بازی که بعد 5 ساعت تمومه. اکثر بازیهایی که سالهای سال بعد همچنان در موردشون بحث میشه همون بازیهای طولانی هستن که فرصت خاطره سازی و اثر گذاری داشتن. بازی 7-8 ساعته که تا بیاد چیز معناداری بسازه تموم شده.
والا ایشون خیلی ابله تر از این حرفاست که اعتبار حرفه ایی خودش معنایی داشته باشه.
والا از سال 2017 ایشون تو مایکروسافت اونم یه راست بخش گیمینگ وارد شدن که کارنامه بخش گیمینگ مایکروسافت تو این سالها مشخص هست!
career پیشین شون که ربطی به این چیزا نداشته، احتمالا جدیدا رنگ پوست و جنسیت میشه اعتبار حرفه ای!
Google