نه قبول ندارم چون کلا از تلوپ و این تیپ داستانها خوشم نمیاد
ولی فرض کنم قبول دارم. پس تو هم قبول داری خوشههای خشم از ۹۰٪ فیلمهای سینمایی داستان بهتری داره؟ پس نتیجه میگیریم کتاب از سینما خیلی بهتره. و تا روز قیامت داستان فیلمها به داستان کتابها نمیرسن
اما قبول نداری چون میگی «تصویر» مهمترین المان فیلمهای سینمایی ـه.
اسکورسیزی و کوروساوا هم اگر تواناییش رو داشتن میرفتن نویسنده میشدن اما اومدن سمت صنعت سینما که نسبت به ادبیات پیش پا افتاده تره.
سینما بستهای از داستان، بازیگری، فیلمبرداری، موسیقی، تبلیغات و ... است. همون طور که بازیها هم بستهای از گیمپلی، ارائه تصویری، موسیقی، داستان و ... هستن.
به نظر من داستان Inside از ۹۰ درصد سریالها از جمله سریال The Last of Us بهتره و اصلاً امکان نداره بشه اون داستان رو در مدیومی غیر از گیم ارائه داد.
هر باری که کاراکتر میمیره و تقلایی که گیمر در پیش برد بازی انجام میده هم بخشی از داستان اونه. اصلا خود گیمر هم بخشی از داستان بازی ـه. چه طور میشه چنین چیزی رو در یه مدیوم غیر تعاملی نشون داد؟
حتی نمیشه داستانش رو بدون این که چیزی ازش کم بشه روی کاغذ نوشت.