از زمانی که نسخهی دوم این بازی معرفی شد تا الان که بازی رو تجربه کردم، انتظاراتم از این عنوان خیلی زیاد بود. نسخهی دوم، سیستمها و مکانیکهایی رو اضافه کرده که همشون به جا و کاملا جذاب هستند. من شخصا به دلیل سولزلایک بودن بلاسفموس ۱ جذبش نشدم. به طور کلی من سولزها رو با الویت گیمپلی بازی نمیکنم. اگر چه خوب یا بد بودن مکانیکها و سیستم مبارزه خیلی مهم هست. اما روایت و شیوهی انتقال روایت هست که من رو به خودش جذب میکنه. بلاسفموس ۱ همون چیزی بود که من میخواستم. عاشقش هم شدم. اما بازی دوم جدا از سیستمهای جذابش یه چیزیو از دست داده. وقتی بازیش میکنم همش حس میکنم یه چیزی کمه. زیاد لازم نیست زیر بشید تا بفهمید چه موضوعی مدنظر من هست. با شروع بازی بعد از بازهی آموزش یک میان پرده به نمایش در میاد که فرشتهای که در تصویر میبینید نزول میکند و با شما حرف میزنه و به زبان گیمری هدف بازی رو شرح میدهد. میانپردههای بلاسفموس ۲ همه انیمیشنهای کمیک هست و مثل عنوان قبلی رندر پیکسل آرت داخل بازی نیست. زمانی که میانپرده به اتمام رسید با این صحنه که در تصویر بالا میبینید مواجه شدم. شمایل فرشته با همهی ابهتش با پیکسل آرت به نمایش درآمده. اینجا بود که با خودم گفتم: شما که همچین آرت زیبایی دارید چرا مثل بازی قبل میانپردهها رو درست نکردید؟ فکر میکنم همگی سر این موضوع که پیکسل آرت بلاسفموس فوقالعادس هم نظر باشیم. ولی خوب رویکرد استودیو برای این عنوان این مدلی شده. میشه بحث کرد که قصد تیم سازنده این بوده که از موفقیت عنوان قبلی میخواسته استفاده کنه تا مخاطبین بیشتری جذب کنه. درست هم هست. من اما از گروه مخاطبینی میام که در اقلیت است. این بحث یه اینجا ختم نمیشه. و صداپیشگیها هم کاریزکای عنوان قبلی رو ندارند. به قولی ابهتشون آدم رو نمیگیره. (ادامه پایین عکس)
دوستانی که نسخهی یک رو بازی کردن مطمئنم، لحظهای که برای اولین بار دیوگراسیاس با بازیکن حرف میزند رو به خاطر دارند. لحن، ریتم و آوای گوینده، کاملا به گوشت و پوست آدم نفوذ میکنه این در حالی است که پیش از این صحنه، میانپردهی ابتدای بازی (زمانی که پیر زنی در حال دعا است و مجسمه را سینه میزند) با لحن گیرای راوی داستان و کاریزمای کلی صحنه، مخاطب میخکوب میشه. اما متاسفانه در بلاسفموس ۲ دیالوگها اکثرا شل ادا میشه.
اما در نظر داشته باشید که همچنان گیمپلی بازی در اوج خودش قرار داره. سیستم سلاحهای مختلف، پلتفرمینگها و کلیت طراحی لولها همگی شاهکار هستند. اگر بخوام یک ایراد کوچک از گیمپلی بگیرم میتونم به بازیهایی اشاره کنم که دو طرف صفحه ناگهان بسته میشود و موجهای دشمنان مختلف بر سر بازیکن میریزند. خود این بازه، مشکلی نداره، اما در طول بازی دفعات بسیار زیادی بازیکن با این بازه درگیر میشه. شاید اگر در کنار دیگر پیشرفتهایی در بازی میبینیم، چند مینیباس هم به بازی اضافه میشد، خیلی بهتر میشد، و حتی بازی میتونست نمرهی کامل بگیره.
بگذریم، این مختصری بود از نظر بنده دربارهی این بازی خوب.
آخرین ویرایش: