اگه به‌جای مردان، زنان حکومت می‌کردن، چی میشد؟ آیا اون‌طوری‌که بعضی‌ها می‌گن: «دنیا جای بهتری میشد و خبری از جنگ و خونریزی نبود» یا اینکه به قول گروه دیگه، در چنین شرایطی باید انتظار روزهای حتی خونین‌تری رو می‌داشتیم؟ انیمه Ooku: The Inner Chambers با روایت یک تاریخ فانتزی، از دید خودش به این سؤال جواب می‌ده.
انیمه خیلی سریع می‌ره سر اصل مطلب: یک بیماری واگیردار سروکله‌ش پیدا میشه و مردها رو مبتلا می‌کنه؛ بیماری وحشتناکی که تعداد زیادی از مبتلاها، به‌ویژه مردهای جوون، رو به کام مرگ می‌کشونه. طبیعتاً در چنین وضعیتی، تعادل جمعیت دو جنس به هم می‌خوره و اینجا است که زن‌ها فرصتی برای رسیدن به حکومت پیدا می‌کنن؛ تا جایی که حتی حرمسرا یا اندرونی مردونه برای خودشون درست می‌کنن! ماجراهای اصلی Ooku بیشتر توی همین اندرونی رخ می‌ده.
شاید از این مقدمه، در کنار سبک مانگای مورد اقتباس که جوسی هست، این‌طور نتیجه بگیرین که: نه بابا، این به گروه خونی ما نمی‌خوره! خب، خودمم بعد از دیدن قسمت طولانی اول، دوبه‌شک بودم که ادامه‌ش بدم یا نه، و چه خوب شد که این‌کار رو کردم؛ چون تبدیل به یکی از بهترین آثاری شد که دیدم.
انیمه Ooku، بدون اینکه بخوام اسپویل بکنم، شدیداً بی‌رحمه؛ ولی شیرینی‌های خودش رو داره. جمعی از پارادوکس‌های تلخ و شیرین، پلشت و دلنشین رو تو خودش جا داده که قشنگ به هم جفت‌وجور شدن. نگاه‌اش به رفتارهای دو جنس هم به‌نظرم منصفانه است و دید جالب و ترسناکی هم به سنت‌ها داره. صحنه‌های عاطفی و بوووق هم به شکلی استادانه، با ترکیبی از شرم و صراحت، اجرا شدن.
این انیمه ۱۰ قسمت بیشتر نیست، با یک پایان ناگهانی که شاید بزرگترین نقطه‌ضعفش باشه (و شاید فصل دومی هم در کار باشه که فعلاً ندومبه)، ولی از اون آثاریه که اگه اهلش باشین، می‌تونه تا مدت‌ها فکرتون رو درگیر کنه.
Google