در گوشه ای از یک آشغالدونی حومه شهر، یک مرد کت سیاه با اسلحه شاتگانی به دست در سمت راست و یک زن کت زرد با دستانی بالا گرفته و نگاهی پر از دلهره در سمت چپ... و شما! مردی کت قرمز که خوابیده در وسط افتاده و... و مرده اید!؟ طولی نمی کشد که متوجه می شوید که بدن شما مرده و شما روحی هستید که هنوز از این دنیا دل نکنده. به موازات این دنیا، دنیای ارواح وجود دارد. همان دنیای واقعی اما همه چیز سرخ است و زمان متوقف شده. بلافاصله متوجه می شوید که در دنیای ارواح می توانید هسته اجسام را ببینید و اگر نزدیک باشد بین آن ها جابجا شوید و در دنیای واقعی تا حد کمی آن ها را کنترل کنید. شما حافظه خود را از دست داده اید. نمی دانید کی هستید، نمی دانید چرا این جا هستید، و بدتر از همه نمی دانید چرا کشته شده اید ولی از صحبت ها متوجه می شوید که زن مو قرمز باید اطلاعاتی در مورد شما داشته باشد پس بلافاصله تصمیم می گیرید با قدرت ارواح خود به نزدیک ترین جسم ممکن رفته و جلوی شلیک مرد کت سیاه را بگیرید. شما دو بار موفق می شوید با کنترل اجسام مختلف، مرد سیاه پوش را گیج کرده و شلیک اش را به خطا بزند. بار سوم ولی، جسم مورد نظرتان از شما کمی دور است. قبل از این که بتوانید راهی پیدا کنید که به آن برسید مرد سیاه پوش از اتفاقات عجیب دور و برش خسته شده و شلیک اش را این بار مستقیم به قلب زن بیچاره می زند. زن روی زمین افتاده، مرد کت سیاه لبخند تلخی زده و با لگدی به جسد شما از پله ها پایین می رود؛ تلفن عمومی را برداشته و به رییس اش گزارش می دهد. شما در تنها کاری که باید انجام می دادید شکست خوردید و حالا روحی بی هدف و سرگردان هستید بدون این که بدانید کی هستید، چرا این جا هستید و اصلا چرا و توسط چه کسی کشته شده اید. پایان داستان!
میدونستید شخصیت Missile از روی سگ خود شو تاکومی الهام گرفته شده؟
حقه به وکلا
تا سال 2007 شو تاکومی (Shu Takumi) به یکی از مهره های مهم تولید ویدیو گیم تو کپکام تبدیل شده بود ولی این مسیر، مسیر آسونی برای این بشر نبوده. تاکومی تو اواسط دهه 90 میلادی به کپکام ملحق میشه و از همون اول به عنوان دولوپر با میکامی تو ساخت Resident Evil 2 همکاری می کنه. جلوتر تبدیل به یکی از مهره های کلیدی ساخت Dino Crisis تبدیل میشه و بعد از اون شخصا دنباله اش یعنی Dino Crisis 2 رو کارگردانی می کنه که اثر درخشانی میشه تو کارنامه کپکام. اما بعد از اون تاکومی برخلاف انتظارات این سری رو میذاره کنار و تصمیم میگیره علایق خودشو دنبال کنه، چه علایقی؟ شو تاکومی از بچگی به شدت به کارهای میستری و رمز آلود و کارآگاهی علاقه داشته و همیشه می خواسته یه بازی تو این سبک بسازه. بعد از جدا کردن خودش از سری Dino Crisis تاکومی سعی می کنه بازی کارآگاهی مورد علاقه شو بسازه اما تا حد زیادی وسط راه ایده ها دچار تغییر میشن و بعد این تغییرات بازی مورد نظر از یه بازی کارآگاهی تبدیل میشه به یه بازی وکالتی! این جاست که سری Ace Attorney متولد میشه. یکی از موفق ترین سری بازی های کپکام روی کنسول های دستی که به سرعت مخاطبین خودش رو پیدا می کنه. تا 4 سال تاکومی روی Ace Attorney و دو تا دنباله اش کار می کنه تا این که تو سال 2004 موقع کار کردن روی آخرین چپترهای Ace Attorney 3 بالاخره ایده اون بازی کارآگاهی ایده آل اش به ذهنش میرسه. عناصر ارواح و تغییر زمان و سرنوشت و... همه تو سر تاکومی شکل میگیرن و تصمیم میگیره این بشر که بلافاصله بعد Ace Attorney 3 روی بازی کار کنه.
اما کپکام خواب های دیگه ای برای تاکومی دیده بود. کپکام به تاکومی میگه که به جای ساخت بازی جدید اول سه تا Ace Attorney هایی که تو این چند سال برای GameBoy Advance ساخته رو روی کنسول محبوب و جدید نینتندو Nintendo DS پورت کنه. تاکومی هم با این که تا اون موقع کار خودش رو با این سری هم تموم شده می دونست قبول کرد و با این تصور که بعدش میره سراغ ایده ناب اش این پروژه رو هم به اتمام رسوند. اما کپکام هنوز خیال خودشو برای تاکومی داشت و مسئولش کرد تا نسخه چهارم Ace Attorney رو هم بسازه. این جا تاکومی با کراهت قبول می کنه و دیگه از آخرین ذره شوق و انگیزه اش برای این سری واسه ساخت Ace Attorney 4: Apollo’s Justice استفاده می کنه. بازی ای که اتفاقا روی DS به موفقیت های خیلی خوبی هم میرسه. بعد ساخت این بازی دیگه تاکومی از سری Ace Attorney جدا میشه و با اصرار به پروژه ایده آل خودش میرسه. پروژه ای که اول با اسم Ghost Spy شروع به ایده پردازی میشه. بازی در مورد روحی میشه که تو نقش یه جاسوس به افراد مختلف کمک می کنه ولی خیلی طول نمی کشه که تیم ساخت بازی این ایده رو میذاره کنار و میره سراغ روحی که حافظه خودشو از دست داده ولی می تونه اجسام مختلف رو تسخیر کنه و کنترل شون کنه. این ایده کنترل رو تیم اسم «حقه زدن» یا همون Trick روشون میذاره و در نتیجه اسم Ghost Trick از دل ایده های تیم بیرون میاد و از همون لحظه پروسه سخت ساخت بازی شروع میشه.
حقه به اجساد
برگردیم به بازی. دقیقا در لحظه ای که جنازه گرم زن مو قرمز روی زمین می افتد و قصه شما به پایانی ناامید کننده می رسد یک لامپ رو میزی سر از زمین بلند کرده و شروع به حرف زدن با روح شما می کند. لامپ رو میزی خود را Ray معرفی می کند، روح دیگری که توانایی تسخیر اجسام را داراست، و به شما می گوید که هنوز داستان شما تمام نشده. ری شما را راهنمایی می کند و به شما بیشتر در مورد قدرت ارواح می گوید. گویا شما بعد از مرگ تان فقط 24 ساعت در این دنیا وقت دارید و بعد از آن از این دنیا رخت می بندید. شما قدرت کنترل اجسام را دارا هستید ولی نمی توانید موجودات زنده را کنترل کنید و مهم تر از همه شما می توانید به افرادی که تازه مرده اند کمک کنید. ری به شما هسته جسد زن مو قرمز را نشان می دهد و می گوید اگه شما وارد جسد افرادی که تنها کمتر از یک روز از مرگ شان گذشته شوید؛ می توانید به چهار دقیقه قبل از مرگ آن فرد بازگشته و سرنوشت او را تغییر دهید. ایده سفر در زمان برای شما وسوسه کننده است. شما هنوز شانس دارید تا زنی که در مورد شما اطلاعات دارد را نجات دهید. اما قبل از آن به سراغ جسد خود می روید. ری می گوید این کار با جسد خود شما ممکن نیست. شما کمی ناامید شده ولی تسلیم نمی شوید. با سرعت وارد جسد در حال سرد شدن زن کت زرد شده و این بار در کمتر از چهار دقیقه با حرکاتی غیر ممکن زن بخت برگشته را نجات می دهید. ناگهان زمان به حرکت می افتد و شما خود را در موقعیت جدیدی پیدا می کنید. درست است! سرنوشت و جریان داستان، همه چیز تغییر کرده است. شما حالا روحی هستید که با حقه های خود زندگی یک فرد را نجات داده اید. به Ghost Trick خوش آمدید!
حقه به کپکام
ایده های شو تاکومی، طراحی هنری ویژه بازی و موسیقی به شدت گیرای آن همگی دست در دست هم دادند تا Ghost Trick به عنوان یک آیپی جدید با متای 83 و اقبال از طرف منتقدین تو سال 2010 وارد بازار بشه (از دور که نگاه میکنیم ولی متای 83 واقعا پایینه واسه این بازی. حداقل ریمستر بازی یه متای 86 ـی آورد که نزدیک تره به چیزی که بازی حقشه) به هر صورت ولی بازی از لحاظ تجاری با سر به زمین میخوره تا جایی که کپکام از بازی خیلی واضح و روشن به عنوان عامل افت درآمدش تو سال 2010 یاد می کنه. انگار که کپکام بخواد به شو تاکومی هشدار بده که دنبال کرده ایده آل ها چه پیامدی داره. خارج از تصور کپکام ولی، Ghost Trick روی همون تک پلتفرم DS آروم آروم شروع به جمع کردن مخاطب و طرفدار می کنه تا جایی که تو سال 2020 فقط تو ژاپن دو هزار نفر برای عرضه دوباره اش رو پلتفرم های مدرن درخواست امضا می کنند. دقیقا چی این بازی این قدر فوق العاده بود که به جای فراموش شدن تبدیل به یه کار کالت کلاسیک میشه؟
راز این امر تو سه مورده. اولی بدون شک استایل گرافیکی خاص بازیه. تیم ساخت بازی تصمیم می گیره به جای استفاده از نقاشی و اسپرایت کردن شخصیت ها مشابه سری Ace Attorney به سراغ روشی برن که قدیم تر سری هایی مثل Donkey Kong Country و Killer Instinct روی SNES استفاده کرده بودند و اون هم تبدیل کردن فریم های مدل های سه بعدی به اسپرایت های دو بعدی بود. با این تفاوت که Ghost Trick با علم به محدودیت های این روش و رزولوشن پایین صفحه DS به سراغ طراحی شخصیت هایی میره که خیلی ساده تر و قابل تشخیص تر باشند تو نگاه اول و تمرکز بیشتر بره روی انیمیشن های پر زرق و برق و و توی چشم تر که همه چیز چشم مخاطب رو هم بگیره. این البته همزمان نتیجه میده به یه سری از بهترین طراحی شخصیت های بین کارهای شو تاکومی. مگه میشه کله م قندیلی سیسل رو فراموش کرد؟ طراحی بکگراندهای وکتور مانند و یک دست همه شون هم باعث شد حتی با این که این روش گرافیکی ظاهرا دمده شده بود Ghost Trick به عنوان آخری حقه ای که می تونه تو آستین داشته باشه به یه اثر موندگار به لحاظ گرافیکی تبدیل شه.
حقه به بازیکن
مورد دوم موسیقی بازیه که کار ماسازاکو سوگیموری ـه. اگه قبلا Ace Attorney بازی کردید میدونید این مرد با انگشت هاش چه جادویی می کنه و چه سبک خاص و باحالی داره. اگه هم نه که چون من نمیتونم خیلی توضیح موسیقیایی بدم مجبوریم از این مورد عبور کنیم!
می رسیم به مورد سوم که ترکیب عجیب و شگفت انگیز گیم پلی و داستان بازیه. اساسا ما خیلی بازی تو ژانر ادونچر نداریم که این قدر خوب کمدی، داستان پردازی، پلات توییست های محشر و شخصیت های به یاد موندنی رو با یه گیم پلی پازل طور جوری مخلوط کنه که تو تایم پلی ده ساعته بازی یه لحظه هم خسته کننده یا تکراری نشه و در عین حال درجه سختی خودش رو طی هر چپتر بازی حفظ کنه و هیچ وقت خیلی سخت یا خیلی آسون هم نشه. این یه بالانس حساسیه که تیم سه سال براش طول کشید تا بهش برسه ولی نتیجه واقعا شگفت انگیزه. هر لحظه این بازی سناریوهاش متفاوت از اون یکیه. یه جا باید با سیسل (شخصیت اصلی بازی) جلوی یه قاتل رو با معمای نور بگیری در حالی که تو یه نقطه دیگه، بازی تبدیل میشه به فرار از زندان و شما باید به یه متهم کمک کنید تو تاریکی از زندان فرار کنه. همه این سناریوها با داستان ها و شخصیت هایی به هم گره خوردن که تو یه کلام خارق العاده اند. شاید شگفت انگیز ترین نکته Ghost Trick تو این باشه که برخلاف بازی های پازل دیگه، هر چی میره جلوتر بهتر و جذاب تر میشه. فقط بحث داستان نیست. خود گیم پلی هم مدام مکانیک های جدید و متنوع و سناریوهای متفاوت از خودش در می کنه که به این امر کمک می کنه.
به نوعی اگه بخوام خلاصه بگم، Ghost Trick شاید یکی از بهترین نمونه های ترکیب گیم پلی و روایت داستان تو ویدیو گیم باشه و این بازی ایه که روی DS عرضه شده و صداگذاری نداره ولی بازم با تمام قدرت خودش از پس این کار برمیاد.
حقه ارواح
راستش نوشتن در مورد این بازی بدون اسپویل کردن اش خیلی سخته ولی من اون 1700 نفری که تو متاکریتیک باعث شدیم User Score بازی بشه 9.6 همه موافقیم که Ghost Trick یکی از آندرریتد ترین بازی های تاریخ نه فقط به لحاظ نمرات منتقدین بلکه به لحاظ اقبالیه که از طرف گیمرها بهش شده. Ghost Trick بازی واقعا خاصیه. بعیده دیگه چیزی شبیهش بیاد که تو این سطح یه گیم پلی معمایی ناب رو با یه داستان به یاد موندنی تو سبک کارآگاهی ترکیب کنه و این قدر جذاب باشه. اگه حس می کنید دنبال یه همچین سبک بازی خاص هستید سریع برید سراغ بازی که امسال بالاخره برای همه پلتفرم های مدرن اومده. شما هم می تونید یاقوت سرخ کپکام رو تو دست هاتون بگیرید.
Google