من فکر کنم مشکل از خاطرس .:confused:نوشته شده توسط Ryo Hazuki:من یه خاطره از جوونیهام بگم.
ساله 63 بود تو حاج عمران بودیم (منطقه عملیاتی). حامد برادرم اومد به یکی از همسنگرا بگه هادی بازی میخوره گفت هادی سی دی میخوره:cheesygri اون بابا هم باور کرده بود میگفت گلوت رو اذیت نمیکنه؟ بعد حامد فهمید چه سوتی داده
من از همون سالها معتاد بازی هستم. قبلا هم گفتم برای رفع بدن درد
هدف شما از بازی کردن چیست ؟
- Thread starter ali_nb
- تاریخ آغاز
خوب.....
اول اینکهمن خودم نمیدونم چرا بازی میکنم.
ولی وقتی بهش فکر میکنم به این نتیجه میرسم:
بازی مثل یه کتابه.ما چرا کتاب میخونیم؟چرا مثلا از (مثلا) هری پاتر یا فرودو یا آرتمیس یا ادیسئوس خوشمون میاد؟چون ما با قهرمان داستان همذات پنداری میکنیم و خودمون رو جای اون میذاریم.دلمون میخواد که جای اون بودیم و توانایی های اون رو داشتیم و خلاصه حال میکردیم!!!
میدونیم که این کار دنیای واقعی قابل انجام نیست.اما...
ما همیشه سعی داریم که خودمون رو بهش نزدیک تر کنیم.مثلا خریدن وسایل مربوط به اون داستان یا شخصیت مثل عروسک و حتی فیلم اون داستان.
حالا بازی این وسط چیکاره است؟
بازی هم دقیقا یک کتابه.یک داستان داره.نویسنده توش توصیفاتی انجام داده که همون گرافیک هستش.یا همون گیم پلی ما هم محسوب میشه.کتاب رو حتی اگه آخرش رو بدونیم بازهم تا آخر میخونیم تا هنر نویسنده لذت ببیم.حتی اگه پایان کاملا غم انگیزی در انتظارمون.
اما فرق بازی چیه؟
بازی شما رو یک قدم یا بهتر بگم یک گام به سمت همذات پنداری بیشتر با قهرمانتون نزدیک میکنه.
حالا شما میتونین قهرمانتون رو از هر زاویه ای که دوست دارین ببین.میتونین هرکاری که دلتون میخواد باهاش بکنین.خلاصه اینکه میتونین حس کنین که این خود شما هستین.
حالا هر بازی که بیشتر این قابلیت رو به ما بده بیشتر دوست داریم.مثلا همه عاشق GTA هستن.چون آزادی عملی که اون میده تقریبا کامله و تمام کارهایی که خیلی دوست دارین انجام بدین میتونین توی بازی انجام بدین!!!!
یکم به این قضیه فکر کنین....
حالا شاید بگین که مثلا یک بازی اول شخص که این چیزها رو نداره.
اینجاست که اون ویژگی توصیف و خلق صحنه به میون میاد.گفتم که شما حتی اگه بدونین آخر داستان چیه میخواین بدونین که چطور؟ و این چطور رو رو با خلق صحنه ها میشه جذاب کرد.
مثلا من خودم کتابی رو ندیدم که به اندازه سری نارنیا تونسته باشه توصیفاتی به اون شیوایی بکنه.
یا شخصیت پردازی های ارباب حلقه ها یا آثار همین نویسنده معروف دن براون....
یا صحنه های اکشن کتابهای سری آرتمیس فاول.....
امیدوارم مفهوم بوده باشه.
______________________
البته بازی اونقدر توی زندگی استفاده داره که آدم شاید متوجه نشه بس که گسترده است.
من بخش اعظمی از تواناییم توی زبان انگلیسی رو مدیون بازی های ادونچر هستم.که در واقع منی که به سختی میتونستم کلمه ای رو بخونم با بازی Monkey Island 3 (و البته کمک برادرم) به حدی رسیدم که......و این قضیه هنوز هم ادامه داره.
پس یک توصیه ای میکنم.هیچ گزینه زیر نویس رو خاموش نکنید و همیشه سعی در فهم داستان داشته باشید.
یا من وقتی اون نیمرخ زامبی رو توی بازی Resident Evil 1 دیدم شبها خوابم نمیبرد.اما با انجام نسخه 2 این بازی حتی دلم میخواد یکی از زامبیها بیاد پیشم تا مغزشو بهم بریزم!!!در کل عنصر شجاعت در بازیهای گسترده تقویت میشه.
بازی کردن چه از نظر علمی و چه عملی رو سرعت عمل و هوش آدم تاثیر + بدجوری میذاره.هرچند که احساس نمیکنیم.
خلاصه که آدم هزارتا دلیل برای بازی میتونه داشته باشه.
بازی حتی به پیشرفت علم هم کمک کرده.کجای کارین!!!
همیشه فکر میکردم اگه بازی نبود هیچوقت این پیشرفتهای بدیع توی صنعت کامپیوتر بوجود نمیومد.یا حداقل در اختیار همه قرار نمیگرفت.چون نیازی بهش احساس نمیشد.
بازی شما رو در یادگیری مهارت کمک میکنه.بازی شبیه ساز پرواز میکروسافت نوعی شبیه ساز رسمی هست که با ساخت یک اتاقک آرکید مخصوص به عنوان یکی از تستهای خلبانی استفاده میشه.
همین.
باتشکر....
اول اینکهمن خودم نمیدونم چرا بازی میکنم.
ولی وقتی بهش فکر میکنم به این نتیجه میرسم:
بازی مثل یه کتابه.ما چرا کتاب میخونیم؟چرا مثلا از (مثلا) هری پاتر یا فرودو یا آرتمیس یا ادیسئوس خوشمون میاد؟چون ما با قهرمان داستان همذات پنداری میکنیم و خودمون رو جای اون میذاریم.دلمون میخواد که جای اون بودیم و توانایی های اون رو داشتیم و خلاصه حال میکردیم!!!
میدونیم که این کار دنیای واقعی قابل انجام نیست.اما...
ما همیشه سعی داریم که خودمون رو بهش نزدیک تر کنیم.مثلا خریدن وسایل مربوط به اون داستان یا شخصیت مثل عروسک و حتی فیلم اون داستان.
حالا بازی این وسط چیکاره است؟
بازی هم دقیقا یک کتابه.یک داستان داره.نویسنده توش توصیفاتی انجام داده که همون گرافیک هستش.یا همون گیم پلی ما هم محسوب میشه.کتاب رو حتی اگه آخرش رو بدونیم بازهم تا آخر میخونیم تا هنر نویسنده لذت ببیم.حتی اگه پایان کاملا غم انگیزی در انتظارمون.
اما فرق بازی چیه؟
بازی شما رو یک قدم یا بهتر بگم یک گام به سمت همذات پنداری بیشتر با قهرمانتون نزدیک میکنه.
حالا شما میتونین قهرمانتون رو از هر زاویه ای که دوست دارین ببین.میتونین هرکاری که دلتون میخواد باهاش بکنین.خلاصه اینکه میتونین حس کنین که این خود شما هستین.
حالا هر بازی که بیشتر این قابلیت رو به ما بده بیشتر دوست داریم.مثلا همه عاشق GTA هستن.چون آزادی عملی که اون میده تقریبا کامله و تمام کارهایی که خیلی دوست دارین انجام بدین میتونین توی بازی انجام بدین!!!!
یکم به این قضیه فکر کنین....
حالا شاید بگین که مثلا یک بازی اول شخص که این چیزها رو نداره.
اینجاست که اون ویژگی توصیف و خلق صحنه به میون میاد.گفتم که شما حتی اگه بدونین آخر داستان چیه میخواین بدونین که چطور؟ و این چطور رو رو با خلق صحنه ها میشه جذاب کرد.
مثلا من خودم کتابی رو ندیدم که به اندازه سری نارنیا تونسته باشه توصیفاتی به اون شیوایی بکنه.
یا شخصیت پردازی های ارباب حلقه ها یا آثار همین نویسنده معروف دن براون....
یا صحنه های اکشن کتابهای سری آرتمیس فاول.....
امیدوارم مفهوم بوده باشه.
______________________
البته بازی اونقدر توی زندگی استفاده داره که آدم شاید متوجه نشه بس که گسترده است.
من بخش اعظمی از تواناییم توی زبان انگلیسی رو مدیون بازی های ادونچر هستم.که در واقع منی که به سختی میتونستم کلمه ای رو بخونم با بازی Monkey Island 3 (و البته کمک برادرم) به حدی رسیدم که......و این قضیه هنوز هم ادامه داره.
پس یک توصیه ای میکنم.هیچ گزینه زیر نویس رو خاموش نکنید و همیشه سعی در فهم داستان داشته باشید.
یا من وقتی اون نیمرخ زامبی رو توی بازی Resident Evil 1 دیدم شبها خوابم نمیبرد.اما با انجام نسخه 2 این بازی حتی دلم میخواد یکی از زامبیها بیاد پیشم تا مغزشو بهم بریزم!!!در کل عنصر شجاعت در بازیهای گسترده تقویت میشه.
بازی کردن چه از نظر علمی و چه عملی رو سرعت عمل و هوش آدم تاثیر + بدجوری میذاره.هرچند که احساس نمیکنیم.
خلاصه که آدم هزارتا دلیل برای بازی میتونه داشته باشه.
بازی حتی به پیشرفت علم هم کمک کرده.کجای کارین!!!
همیشه فکر میکردم اگه بازی نبود هیچوقت این پیشرفتهای بدیع توی صنعت کامپیوتر بوجود نمیومد.یا حداقل در اختیار همه قرار نمیگرفت.چون نیازی بهش احساس نمیشد.
بازی شما رو در یادگیری مهارت کمک میکنه.بازی شبیه ساز پرواز میکروسافت نوعی شبیه ساز رسمی هست که با ساخت یک اتاقک آرکید مخصوص به عنوان یکی از تستهای خلبانی استفاده میشه.
همین.
باتشکر....
اصلا تو اخبار چند وقت پیش گفت قبل از اینکه بیمار به اتاق عمل بره برای بازی میزارن :cheesygri تا موقع بی هوشی هم psp بازی میکنه
میگن تاثیر داره خداییش هم دراه چون من وقتی بازی میکنم همه ی دردام رو فراموش میکنم.
البته عکس اینم صادقه نمیدونم این خبر رو شنیدین یا نه
تو کره یه مادره بچشو میزاره خونه واسه دو روز میره مسافرت واسه بچش غذا هم میزاره بعدن که برمیگرده میبینه بچش از گشنگی و بی ابی مرده اخه اینقدر حواسش تو بازی انلاین بوده که یادش رفته چیزی بخوره
راستش خود منم وقتی تنها باشم یادم میره چیزی بخورم یدفه یادم میاد حمله میکنم به هرچی دستم بیاد میخورم:cheesygri
تو کره یه مادره بچشو میزاره خونه واسه دو روز میره مسافرت واسه بچش غذا هم میزاره بعدن که برمیگرده میبینه بچش از گشنگی و بی ابی مرده اخه اینقدر حواسش تو بازی انلاین بوده که یادش رفته چیزی بخوره
راستش خود منم وقتی تنها باشم یادم میره چیزی بخورم یدفه یادم میاد حمله میکنم به هرچی دستم بیاد میخورم:cheesygri
کاربرانی که این قسمت را مشاهده می‌کنند
Google