چندین شاخه مختلف بازی سازی در College های مختلف در دنیا داریم اونوقت شما میگی ...؟خدائيش اين مسخره بازي ها چيه؟كلاس بازي سازي كدومه؟واقعا اعصابم خورد ميشه وقتي ميبينم از اين صحبت ها ميكنين.مگه بازي مثل كلاس و درس و اين چيزاست كه بري سر كلاس و اخرهم با مدرك بازي سازي فارغ التحصيل بشي بعدشم بري دفتر مهندسي بازي سازي بزني؟:cheesygri(اين اخري رو محض شوخي گفتم)
بازي يه محصول كامپوزيته.يهني متشكل شده از چنتا چيز مثل كد نويسي و گرافيك و داستان و صدا.
بازي روح داره.مثل رياضيات نيس كه عدد رو توي فرمول بذاري و جواب بگيري.هزارو يك قلق داره.
دست اخر هم بهت ميگم تمام اين كلاسها كشكه.
بازی سازی توی ایران یه چیز تجربیه.برای گرفتن کارشناسی ارشد بازی سازی توی دانشکده صدا و سیما من شنیدم یه شرایطی میزارن جلوت که دوتا پا داری 100 تا دیگه هم قرض کنی در بری :biggrin1:.
الان مهد بازی سازی ژاپن و آمریکاست.ژاپن که اگه برای باید زن ژاپنی بگیری بزارن بمونی تازه اونم با هزار بدبختی.آمریکا هم که اگر بخوای بری مسافرت هم پارتی کلفت میخواد چه برسه به اقامت تحصیلی .
به نظر من که بازی سازی واسه یه ایرانی آینده نداره.حالا خود دانی
خلاصه ی کار رو بهتون بگم:
یه گیمر عمرا بازی ساز نمی شه!! گیمر برای تست بازی و نظر دادن خوبه. من تا وقتی گیمر نبودم عاشق DirectX بودم ولی بعد گیمر شدن از هیچی خوشم نمیاد. فقط دوست دارم تو ذهنم طراحی کنم بعد یکی بیاد بسازه!! البته به لطف خدا گیمر بودنم 80 درصدش ترک شده و 20 درصد هم ترک می شه به امید خدا.
الان تو کشور ما نیاز به برنامه نویس های خبره ی API های سه بعدی هست نه گیمر. تا یکی کدنویسی بازی رو انجام نده عملا طراحی و داستان کشکه. برای شروع حتما باید یه کدنویس باشه که اصولا کدنویس حالش از بازی های کامپیوتری بهم می خوره ولی خیلی ساختش هیجان داره چون اصولا آدم به خلق کردن یه چیز علاقه نشون می ده. به همین خاطر برنامه نویس کد بازی رو می ده ولی از بازی کردن بازی های دیگه خوشش نمیاد. من این رو هم از روی تجربه ی خودم می گم و و هم یکی رو جلوی چشمام دیدم که وقتی می گفتم فلان بازی رو اجرا کن ببین اسلحه رو چطور تو دستاش گرفته تا ایده بگیری، با کراهت این کار رو می کرد!! اونم فقط چند ثانیه!!